Opracowanie i wybór wariantów

działania

l

Konstruowanie wariantów z punktu widzenia

wykonalności, wystarczalności i następstw.

l

Anita Krysiuk

PLAN PREZENTACJI

l

1.Definicja podejmowania decyzji i procesu
podejmowania decyzji.

l

2.Warunki podejmowania decyzji

l

3.Etapy racjonalnego podejmowania decyzji

l

4.Zasady konstruowania wariantów decyzyjnych

l

5.Modele wariantów decyzyjnych

l

6.Bariery psychologiczne utrudniające proces
powstawania oryginalnych pomysłów

l

7.Bibliografia

l

1.Definicja podejmowania

decyzji i procesu

podejmowania decyzji.

l

Podejmowanie decyzji- planowanie
decyzji może odnosić się do konkretnego
celu bądz do ogólnego procesu
podejmowania decyzji. Jest aktem wyboru
jednego wariantu spośród pewnego ich
zestawu.

l

Proces podejmowania decyzji-
Rozpoznanie i zdefiniowanie istoty sytuacji
decyzyjnej, zidentyfikowanie
alternatywnych możliwości, wybór
„najlepszej” z nich i wprowadzenie jej w
życie.

l

2.Warunki podejmowania

decyzji

-Podejmowanie decyzji w warunkach pewności - sytuacja,
w której podejmujący decyzję zna z rozsądnych zakresów
pewności dostępne warianty wyboru oraz ich warunki.

-Podejmowanie decyzji w warunkach ryzyka - sytuacja w
której dostępność poszczególnych możliwości i związane z
każdą z nich potencjalne korzyści i koszty są znane z pewnym
szacunkowym prawdopodobieństwem.

-Podejmowanie decyzji w warunkach niepewności -
sytuacja, w której podejmujący decyzję nie zna wszystkich
możliwości wyboru, ryzyka związanego z każdą z nich ani ich
możliwych konsekwencji.

l

3.Etapy racjonalnego

podejmowania decyzji

1. Rozszerzenie i zdefiniowanie sytuacji
2.Identyfikacja alternatywnych możliwości
3.Ocena wariantów
4.Wybór najlepszego wariantu
5.Wdrożenie wybranego wariantu
6.Obserwacja wyników i ocena

l

4.Zasady konstruowania

wariantów decyzyjnych

-Zasada myślenia wielowariantowego-Istotnym jest,

aby decydenci pozbyli się swego rodzaju rutyn myślowych, co
może skutkować wieloma, naprawdę dobrymi rozwiązaniami.
Nieszablonowy, wielowariantowy sposób
myślenia gwarantuje, iż podjęta decyzja umożliwi większe
wyrożnienie się na rynku, a dla samego procesu decyzyjnego
większą ilość alternatywnych rozwiązań. Myślenie
wielowariantowe polega na tym, aby dla danego procesu
decyzyjnego wypracować, co najmniej 3 alternatywne warianty.
-Zasada oceny wielokryterialnej- Wybrane alternatywne
rozwiązania należy oceniać wielokryteriowo, a nie uzależniać
oceny od jednego kryterium wynikającego z celu głownego
kierowanej jednostki.
-Zasada ograniczonej racjonalności-Zasada ta jest
uzupełniającą do dwoch poprzednio omowionych. Celem jej jest,
aby poprzez stosowanie dwoch poprzednich zasad nie zagrozić
sprawności decydowania, a przez to całej organizacji

.

l

5.Modele wariantów

decyzyjnych

B.R. Kuc wyróżnia dwa podstawowe modele wairantów
decyzyjnych:
Model optymalizacyjny.

Optymalna decyzja to taka, kiedy mając określone kryterium,
tzw. funkcje celu oraz ograniczenia, dążymy do otrzymania
takich wielkości, które pozwolą na optymalizację modelu, a więc
uzyskania najwyższych korzyści lub najmniejszych strat.
Model prognostyczny.

Uważany jest za najpowszechniejsze i dość proste narzędzie
stosowne do podjęcia optymalnych decyzji w sytuacji, kiedy
znany jest cel oraz zasoby, które mogą być przeznaczone na
jego realizację.

B.R. Kuc określa również siedem podstawowych reguł i
kryteriów determinujących wybór odpowiedniego
wariantu, są to reguły:
Dominacji,
koniunkcji,
dysjunkcyjne,
Leksykograficzne,
eliminacji,
Maksymalizacji,
sumowania użyteczności.

l

6.Bariery psychologiczne utrudniające proces

powstawania oryginalnych pomysłów

-bariera myślenia za pomocą dobrze utrwalonych
schematów,
-bariera dostrzegania-utrudniająca identyfikację
problemu,
-bariera emocjonalna – brak cierpliwości i
systematyczności w rozwiązywaniu problemu,
-bariera społeczna- mająca swoje oparcie w
konformizmie oraz obawie przed krytyka i
ośmieszeniem.

Bibliografia

1. J. Penc, „Decyzje w zarządzaniu”, Kraków 1995

2. R.W. Griffin, „Podstawy zarządzania organizacjami”,
Warszawa 1997

3. B. R. Kuc, „Zarządzanie doskonałe”, Warszawa 2000