TEORIE BIOLOGICZNE – CZYNNIKI NEUROCHEMICZNE

Na

zachowanie człowieka wpływają bodźce ze środowiska, i w

zależności od budowy układów, ludzie odbierają różnie te
bodźce. :
1. System przekaźnikowy
• układ dokrewny – hormonalna regulacja zachowania

ludzkiego

• układ nerwowy – neuronowa regulacja zachowania

ludzkiego

2. Mózg
• Półkule i kora mózgowa – kontrola postrzegania i

reagowania na świat

• Układ limbiczny, emocjonalny – reakcje emocjonalne
• Mózg pierwotny – pień mózgu

System przekaźnikowy

Układ dokrewny  szukanie hormonów

odpowiedzialnych za zachowania przestępne

Teoria Endokrynologiczna Shlappa i Snitha.

Wpływ hormonów na zachowanie ludzkie, przy

czym ów wpływ rozpatrywany jest na osi

kontinuum od niedoczynności do nadczynności.

Nadczynność może powodować zaburzenia

emocjonalne. Gruczoły, których nadczynność

powoduje zaburzenia: trzustka, kora nadnerczy,

gruczoły płciowe, przysadka mózgowa, tarczyca. 

Gruczoły nadnercza – wydzielają hormon adrenaliny i noradrenaliny, które

wpływają na stany emocjonalne człowieka. Nadczynność gruczołów nadnerczy
powoduje wzrost tendencji agresywnych. Nadczynność powoduje chorobę –
Cushinga – objawiającym się stałym pobudzeniem, skłonnością do irytacji i
wybuchowości.

Gruczoł tarczycy – wydzielany przez niego hormon to tyroksyna.

Niedoczynność powoduje niedorozwój umysłowy w różnym stopniu
(umiarkowanym i głębokim). Nadczynność powoduje chorobę Basedowa,
której objawami jest: lęk, szybka zmienność nastroju, stałe pobudzenie i
rozdrażnienie.

Trzustka - wydzielany przez nią hormon insulina. Reguluje wchłanianie

cukrów i skrobi i pośrednio wpływa na stany psychiczne człowieka, od
nadpobudliwości po apatię przechodzącą w depresję.

Gruczoły płciowe - wydzielany przez nie hormon testosteron – nadmierne

wydzielanie powoduje wzrost agresji i skłonności dominacyjnych np.
przestępcy seksualni. Zaburzone funkcje wydzielnicze stanowią czynnik
ryzyka podwyższający prawdopodobieństwo popełnienia przestępstwa przez
te osoby.

System przekaźnikowy

Układ nerwowy  neuroprzekaźniki, regulują

przepływ impulsów elektrycznych między

komórkami nerwowymi, a synapsy przerzucają

informacje między komórkami

• Dopamina – niedobór= depresja, nadmiar=

schizofrenia, nieodpowiedni poziom-brak
przekazywania informacji

• Noradrenalina – podwyższony poziom = depresja
• Adrenalina – obniżony poziom = zwiększenie agresji;

obniżony = uaktywnienie mózgu

• Serotonina – hamulec układu = niski poziom zwiększa

agresję

Teoria Lombroso

• Przestępca to człowiek, którego zachowanie oraz

poziom moralności jest charakterystyczny dla ludzi z
odległych epok.

• Człowiek jak i społeczeństwo podlegają ewolucji, a

ona wyznacza rozwój. Słowo łacińskie "crimen" w
czasach starożytnych znaczyło tyle co "robić, czynić".
Obecnie słowo to znaczy "przestępstwo, czyn
naganny, zabroniony". Czyny uchodzące obecnie na
przestępstwo, w Starożytności uważane były za
normalne. Stąd wniosek, że przestępca to człowiek,
którego zachowanie oraz morale są opóźnione.

• Przestępca to odmienny typ biologiczny.

Teoria Lombroso

• Mierzenie czaszek ludzi normalnych oraz przestępców 

parametry czaszek przestępców podobne są do
czaszek ludzi pierwotnych.

• CECHY WYGLĄDU ZEWNĘTRZNEGO

1. Krępa budowa ciała
2. Włosy ciemne, kędzierzawe lub jasne przerzedzone
3. Syndaktylia – zrastanie palców rąk lub nóg
4. Czoło szerokie mocno zarysowane tzw. bruzda
mongolska w okolicy oczu
5. Żuchwa silnie zaznaczona 
6. Anomalie uzębienia
7. Anomalie w obrębie narządów płciowych

Teoria Lambroso

•

Mordercy odznaczają się dużą objętością
żuchwy, wydatnymi policzkami, blada twarzą,
włosami czarnymi gęstymi, rzadkim zarostem.

•

Gwałciciele maja krótkie ręce, blond włosy,
wysokie czoło, anomalię nosa i narządów
płciowych.

•

Stworzył katalog cech przestępców stwierdzając,
że jeżeli z chwila urodzenia człowiek posiada
powyżej pięciu cech określonych w tym katalogu
jest przestępcą od urodzenia.

Teoria Lombroso

• Lombroso wyróżnił trzy rodzaje przestępców z

urodzenia:
1. Przestępców nałogowych – wychowali się w
środowiskach przestępczych więc powielali te
zachowania.
2. Pseudoprzestępcy – na skutek zbiegu
okoliczności wykazywali zachowania
przestępcze
3. Kryminoidzi – przestępcy przypadkowi,
popełnili czyn tylko raz nie mając świadomości

Czynniki genetyczne

Badania nad bliźniętami.

• Badania Langa – nad bliźniętami monozygotycznymi

w porównaniu do bliźniąt dyzygotycznych.

• zbieżność zachowań przestępczych u

monozygotycznych: 77%, u dyzygotycznych tylko
17%

• wnioskiem potwierdzenie genetycznego

uwarunkowania przestępczości

• Badania Kranza:
• zbieżność zachowań przestępczych u

monozygotycznych: 60%, u dyzygotycznych tej samej
płci 54%, różnej płci 14%

Czynniki genetyczne

• Badania adopcyjne – oddzielenie czynników biologicznych od

środowiskowych. Miała istnieć wyższa korelacja karalności dzieci i
rodziców biologicznych(1), niż dzieci i rodziców adopcyjnych(2).

• Aktywność kryminalna była dwukrotnie niższa w grupie kontrolnej niż w

grupie dzieci adoptowanych.

• Uznano istnienie korelacji 1 a brak korelacji 2.
• Badania kontrolne:
• A+ B+ 24,5%
• A- B+ 20%
• A+ B- 14,7%
• A- B- 13,5%
• + karalność kryminalna
• - brak karalności
• A – rodzice adopcyjni
• B – rodzice biologiczni

Czynniki genetyczne

Instytut Problematyki Przestępczości (1975r) :
• 255 pacjentów w Państwowym Sanatorium Neuropsychiatrii

Dziecięcej w Garwolinie z powodu zaburzeń przystosowania
społecznego

• 1227 nieletnich i młodocianych przestępców z Zakładu

Poprawczego- Okęcie

• Chłopcy od 10 do 21 roku życia; od co najmniej 5 lat występowały i

narastały zaburzenia rozwoju osobowości przejawiające się
antyspołecznymi postawami oraz brakiem przystosowania
społecznego.

• Zostali oni poddani badaniom ogólnolekarskim, psychiatrycznym,

psychologicznym. Badanie uzupełniono wywiadami z
rodzicami/opiekunami oraz analizą środowiska rodzinnego i
szkolnego.

• Upośledzenie umysłowe – (powyżej 46% , mierzone Skalą

Wechslera)

• Przez niski stopień upośledzenia młodzież ta spotyka się z takimi

samymi wymaganiami społecznymi i szkolnymi co sprawni
intelektualnie  nie mogą sprostać wymaganiom  dezaprobata
społeczeństwa  narasta wrogość i bunt wobec społeczeństwa 
postaw agresywnych i antyspołecznych.

Dodatkowy chromosom Y

• Jacobs (1965r)- badania kariotypu u 315 więźniów w pewnym

szpitalu więziennym w Szkocji- u 9 stwierdzono kariotyp XYY.
Osobnicy Ci byli średnio o 10 cm wyżsi od reszty więźniów. Na
podstawie wywiadów rodzinnych, nie przedstawiali oni
predyspozycji do skłonności przestępczych, przez co Jacobs
wysunął hipotezę o wpływie dodatkowego Y na przestępczość.

• Hook i Kim (1971r)- 13500 więźniów, 147 z dodatkowym Y ;

osobnicy z dodatkowym Y częściej wykazują cechy agresywne i
narażają się na umieszczanie w zakładach zamkniętych

• Nielsen – 4 mężczyzn o kariotypie 47 chromosomów z XXY-

niepłodni z pewnymi symptomami psychiatrycznymi, trudnościami
w nauce i w kontaktach międzyludzkich, niedojrzali i impulsywni,
wykazujący trudności w przystosowaniu społecznym

• Karl Christiansen (1977)-ponad 300 par bliźniąt jednojajowych

jednakowej płci. 35 procent par bliźniąt dwujajowych wykazywała
zgodność pod względem skłonności przestępczych.

• Cloninger, Reich, Guze (1975)- skazane kobiety mają silniejsze

predyspozycje do popełniania przestępstw niż mężczyźni. Jeden ze
sposobów wyjaśnienia tego zjawiska opiera się na obserwacji, że
aspołeczne zachowania są u kobiet rzadziej spotykane. By kobiety
dopuściły się czynu przestępczego, ich predyspozycje genetyczne
muszą być silniejsze, a środowisko bardziej nie sprzyjające niż w
przypadku mężczyzn (Baker, Mack, Moffitt, Mednick, 1989).