Koń w historii,
legendach, mitach,
wierzeniach
konie od wieków odgrywały bardzo dużą rolę w
życiu ludzi,
służyły człowiekowi jako wierzchowce,
towarzysząc mu w polowaniach i na wojnach,
pomagały mu uprawiać ziemię, przewozić
towary, pracowały razem z nim przy wyrębie
lasów i w kopalniach,
herbach i sztandarach symbolizowały honor,
szlachetność, prawość i dobre obyczaje,
bohaterzy mitów i legend, inspirowały poetów,
malarzy i rzeźbiarzy.
Znaczenie koni:
Bucefał, koń Aleksandra Macedońskiego, który nazywał
na cześć swego wiernego wierzchowca miasto,
Copenhagen księcia Wellingtona, pochowany z wielkimi
honorami,
Marengo, dosiadany przez Napoleona w czasie bitwy
pod Waterloo,
Tarant Stefana Czarnieckiego,
Pałasz, który uratował życie Janowi III Sobieskiemu
podczas bitwy pod Parkanami,
Kasztanka, nierozerwalnie związana z postacią
marszałka Józefa Piłsudzkiego.
Koń w historii
zbudowany podczas wojny trojańskiej wielki
koń, zrobiony z drewna, w którym ukryli się
wojownicy greccy w czasie zdobywania Troi,
pozorując jednocześnie odstąpienie od
oblężenia.
Koń trojański
konie we wczesnym średniowieczu u Słowian,
Prusów, Germanów były zwierzętami szczególnie
poświęconymi bóstwom,
jego wielkość- jest największym z domowych zwierząt
naszych ziem. Wielkość znaczy moc, siłę, którą
człowiek poprzez rytuał ofiarny lub noszenie amuletu,
przejmuje, koń jako wierzchowiec decydował o życiu i
śmierci, być albo nie być, kiedy niósł jeźdźca na
wyprawę wojenną albo z ważną informacją,
były łącznikami między światem bogów a ludzi,
widziały niewidzialne, wieszczyły o przyszłości,
ochraniały przed nieszczęściem.
Konie w wierzeniach
Odyna nosił ośmionogi Sleipnir,
Ryngfaks bogini nocy pokrywał ziemię pianą i
szronem,
Syntaks należący do boga dnia, jaśniejącą
grzywą oświetlał niebo i ziemię,
sługi Odyna (walkirie), jeździły konno i ich
symbolem była końska czaszka na żerdzi.
Konie bogów
pierwszy - na białym koniu, symbolizuje
zwycięstwo Ewangelii,
drugi - na ognistoczerwonym, to wojna,
trzeci - na czarnym – głód,
czwarty - na trupio bladym to śmierć.
Czterej Jeźdźcy Apokalipsy (Księga
Objawienia Nowego Testamentu)
Użycie konia do przepowiadania
przyszłości wynika z wiary w to, że widzi
świat pozazmysłowy, niewidzialne
przeszkody, widma, demony i zjawy. Koń
wróżebny nie był składany w ofierze, należał
do oznak władzy boga, był z nim łącznikiem
i przekazicielem woli.
przybijanie nad drzwiami znalezionej
podkowy (chroni przed zakaźnymi
chorobami),
zawieszanie czaszki koło stajni i na płocie
(chroni inwentarz od uroku i zarazy).
W kulturze ludowej zachowało się wiele
zwyczajów wykorzystujących moc i
symbolikę konia do zapewnienia
szczęścia:
Konie w mitach i
legendach
mitologii greckiej stwór
będący połączeniem konia,
ryby i konika morskiego.
Dosiadała go mitologiczna
nimfa Nereida i bóg Nereus.
Posejdon poruszał się
czasem wozem
zaprzęgniętym w
hippokampy.
Hippokamp
Połączenie przedniej części gryfa i tylnej
konia. Ma głowę olbrzymiego orła z
ostrym, długim dziobem, ptasią,
opierzoną szyję i mocne skrzydła.
Przednie nogi także są opierzone, a
zamiast kopyt ma lwie łapy i pazury lub
ptasie szpony. Zad jest typowo koński,
bardzo mocno umięśniony, tylne nogi - z
kopytami.
Hipogryf
obok mitycznych stworzeń stanowiących
połączenie zwierząt różnych gatunków, są też
hybrydy koni i ludzi – Centaurowie,
było to plemię dzikich istot o końskich ciałach,
którzy zamiast szyi i głowy koni mieli ludzki tors i
głowę,
zamieszkiwali góry krain greckich: Tesalii, Arkadii i
Elidy,
Centaurowie zwykle byli przedstawiani jako plemię
raczej prymitywne, dzikie i niegościnne.
Centaur
Jednym z nielicznych centaurów "na
poziomie" był w mitologii greckiej Chiron,
nieśmiertelny król centaurów, miszkający na
górze Pelion. Posiadał ogromną wiedzę,
zwłaszcza medyczną. Był nauczycielem
wielu greckich herosów, w tym: Achillesa,
czy Herkulesa.
Innym znanym centaurem był Nessos. Wg
mitologii walczył kiedyś przeciwko
Herkulesowi, przez którego został pokonany
i wygnany. Zamieszkał nad rzeką Euenos,
przez którą przewoził ludzi.
w mitologii greckiej skrzydlaty koń zrodzony
z krwi Meduzy, która trysnęła, gdy Perseusz
odciął jej głowę,
pegaz zamieszkiwał okolice źródła Pirene na
Akrokoryncie.
Pegaz
obdarzony jednym rogiem na środku czoła. W
opisach starożytnych pojawił się już w V wieku
p.n.e. i to nie jako stworzenie baśniowe, a
jako zwierzę rzekomo istniejące.
w średniowieczu jego fantastyczna postać
zaczęła się ustalać - jednorożec był opisywany
najpierw jako niewielki konik, osioł lub koza z
rogiem. Potem stał się "pełnowymiarowym"
koniem - białym, z rogiem. W takim
wyobrażeniu przetrwał do dziś.
Jednorożec
Http://saefgwefigui.blogspot.com,
http://www.arkona.galopuje.pl,
http://www.stajniapodlasem.com.pl,
Literatura: