Metoda Weroniki Sherborne w

rehabilitacji dziecięcej

dr n. med. Ewa Samulak

Weronika Sherborne (1922 – 1990)

 Z wykształcenia nauczycielka

wychowania fizycznego i
fizjoterapeutka

 Uczennica Rudolfa Labana
 Początkowo wykorzystywała swe

doświadczenia i inne spojrzenie na
ruch w pracy z dziećmi sprawnymi, a
następnie przeniosła je na dzieci
specjalnej troski

2

Ruch Rozwijający

Rozwijanie przez odpowiednie

ćwiczenia
i zabawy ruchowe takich cech, jak:

 poczucie bezpieczeństwa
 odpowiedzialność
 wrażliwość
 umiejętność nawiązywania

kontaktów z drugą osobą

3

Przeznaczenie Metody Ruchu Rozwijającego

zaburzenia: intelektualne , motoryczne,
emocjonalne (dzieci apatyczne ,

nadpobudliwe),

dzieci upośledzone umysłowo , autystyczne , z

głębokimi i sprzężonymi zaburzeniami, z DPM,

głuche , niewidome , jąkające się,
dyslektycy,
dzieci z niekorzystnych środowisk

wychowawczych

prawidłowo rozwijające się

4

W metodzie R. Labana i W. Sherborne

wyróżnia się kilka kategorii ruchu:

1. ruch prowadzący do poznania
własnego ciała,
2. ruch kształtujący związek jednostki z
otoczeniem fizycznym,
3. ruch wiodący do wytworzenia się
związku z drugim człowiekiem,
4. ruch prowadzący do współdziałania w
grupie,
5. ruch kreatywny

5

Ad.1 Ruch prowadzący do poznania

własnego ciała:

Ruchy zaliczane do tej kategorii pozwalają na

stopniowe poznanie poszczególnych części ciała

Szczególną wagę przywiązuje się do stóp, kolan,

nóg i bioder – na nich opiera się ciężar ciała –
stanowią one „bufor” lub łącznik pomiędzy
człowiekiem i podłożem

Poznanie własnego ciała

i kontrola nad jego ruchami prowadzi do
ukształtowania się własnej tożsamości:
wyodrębnienia własnego „ja” od otoczenia („nie
ja”).

6

Ad.2 Ruch kształtujący związek

jednostki z otoczeniem :

Ma na celu wykształcenie orientacji w

przestrzeni, by na tej podstawie mógł
się wytworzyć związek miedzy
człowiekiem i tym, co go otacza.

 Czynności ruchowe pozostają w

ścisłym związku z działaniami
ruchowymi poprzedniej kategorii

Obie te kategorie występują

równolegle w czasie sesji ruchowych

7

Ad.2 cd.

Zasadnicze działania ruchowe

odbywają się jak najniżej, np. na
podłodze-wytworzenie kontaktu z
podstawą-poczucie „ugruntowania”,
stabilności.

Ćwiczenia mające na celu

wytworzenie poczucia ugruntowania-
fundamentalne dla uzyskania
poprawy stanu psychicznego

8

Ad.3 Ruch wiodący do wytworzenia

się związku z drugim człowiekiem:

Sprzyja wytworzeniu się zaufania do drugiego

człowieka-budowanie związku z drugim człowiekiem

 Cel: zachęcanie uczestników zajęć do nawiązania

pozytywnych i znaczących kontaktów z innymi
osobami-wzajemne poznanie,zrozumienie potrzeb
partnera i wzajemne zaufanie

 Wytworzenie więzi w przebiegu zabaw ruchowych

proponowanych w metodzie Ruchu Rozwijającego,
które przypominają zabawy dzieci
i dorosłych zwane baraszkowaniem.

9

Klasyfikacja związków międzyludzkich (typ ruchu)

wg. R. Labana

1. Ruch „z”- ćwiczenia ruchowe-jeden z
partnerów bierny, drugi aktywny i
opiekuńczy względem niego.

partner aktywny- zrozumienie potrzeb i

możliwości drugiej osoby

 partner pasywny– całkowite zaufanie do

osoby aktywnej

10

Klasyfikacja związków międzyludzkich

(typ ruchu) cd.

2. Ruch „przeciwko”-uświadomienie

uczestnikom ich
własnej siły przy współdziałaniu z
partnerem

charakter zabaw

pseudoagresywnych-ćwiczenia
kontrolowane

partnerzy na zmianę aktywni

(atakujący) i bierni (broniący się)

atakujący-możliwość wypróbowania

swojej siły

reakcja obronna-uzależniona od

natężenia ataku.

11

Cel:
 możliwość poznania własnych i

cudzych sposobów reagowania

 radzenie sobie w sytuacji konfliktu
 uświadomienie emocji
 kontrola agresywności

3. Ruch „razem”- jednakowe

zaangażowanie partnerów

Cel: wytworzenie harmonii i

równowagi

wzajemne zaufanie, zrozumienie,

współpraca i równy wkład wysiłku
fizycznego

12

Pomoce stałe wykorzystywane w metodzie Sherborne:

materace
kocyki lub ręczniki
woreczki z grochem
kolorowe szarfy
chusta terapeutyczna
magnetofon i kasety

13

 Struktura zajęć , zestawy ćwiczeń

I.Rozwijanie wzajemnych kontaktów

Ruch „z”

-Obejmowanie:
a) ”Kołyska” - bezpieczeństwo , rozluźnianie ,

zaufanie

b) Obejmowanie z podparciem „koń na

biegunach”

c) Obejmowanie z przewracaniem

14

-Podtrzymywanie , powierzanie ciężaru ciała :

a) Opiekun siedzi , podrzuca i poklepuje plecy dziecka-

świadomość brzucha i pleców

b) Opiekun siedzi , dziecko stoi na jego udach-równowaga ,

pewność siebie , koncentracja

c) Opiekun na czworakach , dziecko siedzi okrakiem  na

jego placach-przytrzymanie nogami i rękoma-
zaangażowanie we wzajemny kontakt

d) Opiekun siedzi, dziecko stoi na jego ugiętych kolanach-

równowaga , pewność siebie , koncentracja

e) Opiekun na czworakach, dziecko na czworakach na jego

plecach

f) „Samolot”-zaufanie , pewność siebie , kontakt

wzrokowy

15

-Turlanie
a) Opiekun siedzi i turla dziecko w górę i w dól swego ciała-

świadomość własnego ciała w kontakcie z ciałem opiekuna-
elastyczność tułowia

b) Wspólne turlanie
c) bycie obejmowanym i przygniatanym (delikatnie) -

świadomość własnego ciała w kontakcie z ciałem opiekuna

d) Dziecko turla opiekuna-inicjatywa , troska o partnera -

odpowiedzielność

-Tunel
e) Opiekun na czworakach-inicjatywa , eksploracja
f) Większa liczba tuneli naraz-inicjatywa , eksploracja
g) Długi rząd osób na czworakach-pewność siebie , eksploracja
-dziecko czołga się  pod spodem-świadomość własnego ciała w

kontakcie z plecami innych  osób

- dziecko pełznie górą

16

Relacja „razem”

a)

„Wiosłowanie”-rozluźnienie głowy , siła
ciągnięcia

b)

Utrzymanie równowagi z partnerem na
stojąco(wahadło)-wrażliwość wobec
partnera , operowanie ciężarem

c)

Utrzymanie równowagi w pozycji plecami
do siebie siła nóg , zależność od partnera

d)

Utrzymanie równowagi w pozycji do góry 
nogami-zręczność , świadomość ciała

17

Relacja  „przeciwko”

a) Opiekun  leży  na  dziecku-przygniatanie ,

determinacja

-Wypróbowanie skały
b) Dziecko  siedzi , kolana zgięte -stabilność ,

determinacja , ukierunkowana  uwaga

c) Dziecko  leży  na  brzuchu – stabilność ,

kontrolowana  siła , koncentracja

d) Dziecko  na  czworakach(namiot)-stabilność ,

ukierunkowana uwaga

e) Popychanie „plecy w plecy”-współpraca ,

koncentracja

18

II. Rozwijanie  świadomości  ciała

Całe  ciało

a)

Wyczuwanie twarzy

b)

Wytrzeszczanie , mrużenie oczu , zabawne miny

c)

Dotykanie łokciami kolan, dotykanie łokciami
kolan naprzemiennie

d)

Turlanie

e)

Podrzucanie

f)

Huśtanie

-doświadczenie harmonijnego połączenia całego

ciała , doświadczenie ciężaru

19

Części  ciała

-Świadomość  kolan
a) Bez  obciążenia-stymulacja sensoryczna-pomysłowość
b) Z obciążeniem-klęczenie-stymulacja sensoryczna-

pomysłowość

c) ”Krótkie nóżki”-odkrywanie innych sposobów poruszania się i

kierunków w przestrzeni

d) Wysokie unoszenie kolan-ruch w górę i swobodny przepływ-

ruchliwość stawów

e) Bieg z podskokami , bieg z unoszeniem kolan-kontrola kolan

-Świadomość  bioder 
f) Obroty  w  pozycji  siedzącej-biodra  w  kontakcie  z podłogą
g) Przewroty-biodra wysoko-biodra w kontakcie z podłogą

20

-Świadomość tułowia i środka ciała
Turlanie
a) tułów w kontakcie z podłogą-gibkośc kręgosłupa
b) ze skrętem tułowia-elastyczność tułowia
c) w pozycji kłębka-przenoszenie ciężaru ciała

Upadek:
a) z pozycji leżącej-rozluźnianie
b) z pozycji na czworakach-przenoszenie ciężaru  ciała
c) z pozycji stojącej-operowanie ciężarem ciała
d) jako zakończenie skoku-przenoszenie ciężaru ciała

21

Dziękuję za uwagę!