Hakdama Zohar
Hakdama Zohar p.5
Autor: Raszbi
5. Inne wyjaśnienie. Kiełki - są to ojcowie, którzy weszli w rozum i weszli w przyszły świat, w binę, i ukryci
tam. I stąd wychodzą skryci i ukrywają się w prawdziwych prorokach. Urodził się Josef - i ukryli się w
nim. Wszedł Josef w ziemię świętą i zbudował ich tam. Wtedy ukazali się na ziemi i otworzyli się tam.
Kiedy oni ukazali się? Kiedy jest widoczna tęcza, otwierają się oni. W tym czasie odbywa się czas
śpiewu, czyli czas unicestwienia wszystkich grzeszników na ziemi. Dlaczego uratowali się? Dlatego że
kiełki ukazały się na (z) ziemi. A jeżeliby były widoczne wcześniej, nie mogłyby pozostać w świecie, i
świat nie mógłby istnieć.
Tu Zohar wyjaśnia osiągnięcie Z'A światła haja. NeH'I de-Z'A nazywane są "synowie", a HaGa'T de-Z'A
nazywane są "ojcowie". Również turkawka - jest to HaGa'T de-Z'A. Sam Z'A składa się jakby z dwóch części: do
swojego haze, jego sfirot HaGa'T nazywane są wielkie Zo'N, pod jego haze, sfirot NeH'I nazywane są małe Zo'N.
HaGa'T odpowiednio: Awraam - Ic'hak - Jakow. NeH'I odpowiednio: Mosze - Aaron - Josef. Malchut - Dawid.
(Gwura - Ic'hak, hesed - Awraam, tiferet - Jakow - trzech ojców. Hod - Aaron, necach - Mosze, jesod - Josef -
trzej synowie. Malchut - Dawid.)
Sfirot necach i hod nazywane są "prorocy", jesod - "sprawiedliwy". Tu mówi o kiełkach stopniowo rosnących z
małego stanu do wielkich Zo'N: na początku Zo'N były małe, sfirot necach, hod, jesod ze światłem nefesz
nazywały się ubar - zarodek. Następnie za pomocą jenika - wskarmianie, otrzymania światła od Ima, wyrosły:
sfirot necach, hod, jesod odpowiednio wyrosły swoimi właściwościami do właściwości sfirot hesed, gwura, tiferet i
otrzymały światło ruach. W ten sposób powstał parcuf z części HaGa'T NeH'I ze światłem ruach i nefesz.
Następnie, na skutek otrzymania sił od wyższego, kolejnego wzrostu, osiągnęli "gadlut alef", pierwszy wielki stan,
sfirot HaGa'T stały się odpowiednio sfirot HaBa'D ze światłem neszama, sfirot NeH'I stały się odpowiednio sfirot
HaGa'T i otrzymały nowe sfirot NeH'I. W ten sposób parcuf wyrósł do trzech części HaBa'D HaGa'T NeH'I ze
światłami nefesz, ruach, neszama i nazywa się gadol - wielki jeden. A następnie, na skutek kolejnego wzrostu,
osiągnęli dojrzały stan (wielki-2) "gadlut bet", drugiego wielkiego stanu, w sfirot HaBa'D weszło światło haja.
Wzrost - wskazuje na wzrost ekranu, przeciwegoistycznych wewnętrznych sił, życzeń w samym człowieku.
Wyłącznie to różni wielkie kli od małego, wyłącznie w tym jest różnica pomiędzy parcufim. A na skutek wielkości
ekranu, zmieniane są i ich wewnętrzne właściwości.
Ci ojcowie weszli w wyższy rozum i wznieśli się w przyszły świat - mówi się o wewnętrznołonowym rozwoju
Z'A, kiedy on wznosi się w Aw'I, które nazywane są "wyższy rozum", wyższa myśl. Aba - hochma, nazywa się
rozum, myśli, a Ima - bina, nazywa się "przyszły świat". A oboje nazywani są "rodzice", ojciec i matka, Aw'I. I tam
rozpoczyna się początek stworzenia, zaczęcie Z'A z jego pierwotnego stanu duchowego zarodka.
Jak w naszym świecie zarodek zależy całkowicie od matki, w całości oddany jej, zupełnie nie ma żadnych
własnych życzeń i życia, rozwija się wyłącznie dzięki niej, tak samo i każdy człowiek może stać się duchowym
zarodkiem, jeżeli całkowicie odepchnie od siebie swoje życzenia i działania, i będzie wykonywać wyłącznie to,
czego życzy sobie wyższy parcuf, uczyni z siebie duchowy embrion, podobny do fizjologicznego. Różnica
fizjologicznego zarodka od duchowego jest w tym, że żeby stać się duchowym zarodkiem, potrzebny ogromny
indywidualny wysiłek i życzenie, wówczas jak o fizjologicznym zarodku postanawiają rodzice.
Na skutek swego łonowego rozwoju w binie - co oznacza, że człowiek całkowicie unicestwia wszystkie swoje
indywidualne życzenia i myśli, i gotów jest przyjąć, podobnie jak płód od matki, wszystko co ona mu daje,
wszystkie jej myśli i właściwości, bez względu na to, na ile by one nie wydawały się niezrozumiałymi i
nienaturalnymi jego istnieniu - ten zarodek osiąga stan swojego duchowego rodzenia.
Lecz ten stan jeszcze większego ukrycia od niego wyższego światła, ponieważ jeszcze nie posiada ekranu by
otrzymywać to światło. Dlatego taki stan nazywa się mały, ukryty w prawdziwych prorokach, czyli w sfirotach
necach i hod, które Z'A osiaga na skutek procesu wskarmiania, otrzymania mleka, światła hasadim od matki -
Imy - biny.
Światło wskarmiania dochodzi do necach hod jesod de-Z'A i Z'A osiąga Wa'K - światło nefesz - ruach - mały
stan. We wskarmianiu Z'A osiąga sfirę jesod - dlatego powiedziano, że urodził się Josef: po ukończeniu
wskarmiania wznosi się Z'A, by otrzymać od Aw'I światło neszama - wielki stan, który nazywa się Josef.
Z'A składa się z trzech części: HaBa'D HaGa'T NeH'I. Proces wzrostu Z'A, proces nabycia ekranu na swoje
życzenia, rozpoczyna się z najjaśniejszej, najmniej egoistycznej części - sfirot HaBa'D, w które on otrzymuje
początkowo światło nefesz. Następnie on nabywa ekran na bardziej ciężkie, egoistyczne życzenia, sfirot HaGa'T,
i w nie przechodzi światło nefesz z HaBa'D, a w puste HaBa'D wchodzi światło ruach.
Następnie Z'A nabywa ekran również na najbardziej egoistyczne kli, sfirot NeH'I, i światło nefesz z HaGa'T
przechodzi w NeH'I, w puste HaGa'T przychodzi światło ruach z HaBa'D, a w puste HaBa'D wchodzi światło
neszama.
Osiągnięcie poprzez Z'A wielkiego stanu nazywa się urodzeniem Josefa, dlatego że pojawiły się sfirot NeH'I,
gdzie ostatnia sfira jesod, nazywa się Josef. Lecz ponieważ nie ma jeszcze światła haja, to nazywa się taki stan
ukrytym. Wszedł Josef do świętego kraju i zbudował tam - czyli po osiągnięciu pierwszego wielkiego stanu,
otrzymania światła neszama, kontynuuje Z'A wzrost, powieksza swój ekran do otrzymania w niego światła haja.
W takim stanie malchut de-Z'A oddziela się od niego w samodzielny parcuf, który nazywa się święta ziemia,
gdyż światło haja nazywa się świętość. Dlatego powiedziano, że wszedł, a dokładniej wzniósł się Josef w
wielkim stanie Z'A, w świętą ziemię, stali się Z'A i nukwa równymi i jednakowo wielkimi w stanie panim be panim
- twarzą ku twarzy, stan określający ziwug pomiędzy Zo'N.
I wybudował tam Josef - światło haja, czyli hochma, wypełnia parcuf wyłącznie podczas ziwuga, kiedy Zo'N
czynią ziwug pomiędzy sobą. I to światło pozostaje w malchut, dlatego że wyłącznie poprzez nią, jej ekran,
otwiera się. Jak Aw'I - Ga'R de-bina, a ISZSu'T - Za'T de-bina - i tylko w ISZSu'T jest światło hochma, podobnie
Z'A i malchut pomiędzy sobą, i światło otwiera się wyłącznie w malchut. Dlatego, tylko kiedy światło hochma
napełnia nukwę, mówi się o tym, że jest otwarcie światła, a do tego, ono uważa się ukrytym.
Kiedy widoczne oni? Kiedy tęcza widoczna w świecie - Z'A nazywa się tęcza, świat - jest to malchut, wspólne
ich połączenie nazywa się "tęcza w obłoku". Przyszedł czas unicestwić wszystkich grzeszników ziemi - przy
zwiększeniu grzeszników w świecie, zwiększeniu przyssania się nieczystych sił do Zo'N, nieczyste siły mogą na
tyle wpłynąć na Zo'N, że jak podczas potopu, doprowadzą do zguby całego świata. W takim wypadku nie ma
innego ratunku dla człowieka, jak tylko poprzez otwarcie jemu wyższego światła - światła haja. Dlatego mówi
Zohar, że zostaje uratowany świat tym, że pokazują się kiełki z ziemi, czyli tym, że światło haja unicestwia
nieczyste siły człowieka z ziemi - jego życzeń z malchut, i one nie mogą przyssać się do niej, i zaszkodzić
człowiekowi.
A jeżeli nie ukazałyby się, nie byłoby ratunku dla świata - dlatego że na początku nukwa buduje się wielka,
jak Z'A, co nazywa się dwa wielkie światła, kiedy malchut ma ten sam poziom co i Z'A, lecz stoi za nim, achor be
achor, nie jest w stanie otrzymać światła hochma, na skutek braku światła hasadim. Dlatego malchut skarży się,
że z powodu braku hasadim nie może otrzymać hochmy: chociaż wielkością luna jest taka jak słońce, lecz sama
świecić nie może, a może świecić wtedy kiedy słońce, Z'A, da jej światło. A ponieważ brakuje jej światła hochma,
to taki stan nazywa się odwrotnym (achor - plecy). A w stanie achor be achor nie może być ziwuga.
Lecz po tym jak nukwa rodzi się i rośnie (otrzymuje właściwości) od guf de-Z'A, jak mówi się w Torze, jak Hawa
rodzi się z ciała Adama, to staje się równa jemu i panim be panim, twarzą ku twarzy z Z'A w ziwug. Lecz
wcześniejsze światło również pozostaje w niej. Co więcej, właśnie na skutek odczucia braku światła w swoim
stanie, właśnie w przeszłe cierpienia, malchut otrzymuje światło haja. Co więcej, człowiek może odczuć
nasłodzenie wyłącznie dzięki przeszłym cierpieniom.
Dlatego mówi Zohar, że jeżeli nie ukazałyby się kiełki w malchut podczas jej małego stanu, kiedy ona stała z tyłu
Z'A, nie mogłaby otrzymać światła haja podczas swojego dużego stanu, ponieważ nie byłoby u niej kelim -
życzeń otrzymać to światło. Całe stworzenie nowego, oparte na odczuciu ciemności, jak powiedziano, Stwórca
rozprzestrzenia z siebie światło i z niczego tworzy ciemność. Odczucie ciemności poprzez człowieka oznacza
jego przygotowanie do otrzymania światła.
< Poprz. Nast. >