00:00:51:Nazywam się Milla Jovovich.
00:00:52:Gram postać doktor Abigail Tyler|w filmie "Czwarty Stopień".
00:00:57:Ten film to odtworzenie wydarzeń,|zaistniałych od 1 do 9 października 2000 roku,
00:01:01:w mieście Nome na Alasce.
00:01:03:By lepiej wyjaśnić te wydarzenia,|reżyser wykorzystał w filmie zdjęcia archiwalne.
00:01:08:Zostały one pozyskane od Abigail Tyler,|doktor psychologii z Nome,
00:01:11:która osobiście nagrała ponad 65 godzin|materiału audio i wideo,
00:01:17:w trakcie tamtych zajść.
00:01:18:W celu ochrony ich prywatności,
00:01:20:dane osobowe i zawody zaangażowanych osób|zostały zmienione.
00:01:23:Każda scena w tym filmie jest wsparta|archiwalnym materiałem audio lub wideo,
00:01:28:lub opisana przez samą doktor Tyler,|podczas długotrwałych wywiadów.
00:01:32:Na koniec sami zdecydujecie,|w co chcecie uwierzyć.
00:01:35:Informujemy, że to, co zobaczycie,|jest wyjątkowo niepokojące.
00:01:41:Proszę się odprężyć.
00:01:43:Będę zadawał pytania,|a jeśli zechce pani coś dodać...
00:01:46:- Dobrze.|- Dobrze się pani czuje?
00:01:48:Tak.
00:01:49:Spróbujemy przeprowadzić to najdelikatniej,|jak się da.
00:01:57:Może pani podać imię i nazwisko?
00:01:59:Doktor Abigail Emily Tyler.
00:02:02:Dobrze.|Od czego chciałaby pani zacząć?
00:02:06:Myślę, że...
00:02:09:... po tym, co stało się z Willem...|z moim mężem,
00:02:14:poszłam...
00:02:16:poszłam do mojego przyjaciela,|który też jest psychologiem.
00:02:19:do doktora >>Abla Camposa<<,
00:02:21:bo nie mogłam zrozumieć,|jak on...
00:02:27:jak to się stało|i kto to zrobił.
00:02:31:/Myślisz, że potrzebujesz|/więcej czasu?
00:02:34:/Nie, ja po prostu...
00:02:38:/muszę to zrobić.|/Muszę przypomnieć sobie jego twarz.
00:02:43:/Potrzebuję tego,|/żeby się z tym pogodzić.
00:02:48:/Muszę spróbować.
00:02:49:Muszę wiedzieć, dla dzieci,|że zrobiłam wszystko, co mogłam,
00:02:55:żeby sobie przypomnieć.
00:02:58:Od tamtej nocy,|Ashley wciąż nie widzi.
00:03:02:I nie wydaje mi się,|że odzyska wzrok,
00:03:06:póki nie pogodzi się z tym,|co się stało.
00:03:12:Myślę, że obie macie ten sam problem,|tylko różne objawy.
00:03:20:Na pewno pomogłoby, gdybym potrafiła|przypomnieć sobie twarz tego człowieka.
00:03:26:Żeby można było go odnaleźć,|ustalić fakty,
00:03:34:być bliżej wyjaśnienia.
00:03:37:Dobrze.
00:03:40:W porządku.
00:03:41:- Chcesz to mieć na wideo?|- Tak.
00:03:45:Pomaganie koleżance po fachu|to jak rozmowa ze sobą samym.
00:03:55:- Zawsze tak mówisz.|- Naprawdę? O mój Boże...
00:04:03:Dobrze.
00:04:06:Spróbuj się odprężyć.
00:04:12:Słuchaj mojego głosu,|kiedy zacznę odliczać.
00:04:17:Dziesięć, dziewięć, osiem,
00:04:22:siedem, sześć...
00:04:26:twoje powieki stają się cięższe...|i cięższe,
00:04:29:pięć, cztery,
00:04:33:prawie zamknęłaś oczy,|trzy, dwa,
00:04:37:i... jeden.
00:04:44:Bardzo dobrze, Abby.|Bardzo dobrze.
00:04:47:Cofnijmy się w czasie.
00:04:50:Cofnijmy się w przeszłość.
00:04:54:Do nocy 9 sierpnia tego roku.
00:05:00:Jaka była pogoda?
00:05:04:Ciepło. Cieplej niż zwykle,|chociaż na dworze padało.
00:05:14:Teraz przypomnij sobie|gdzie byliście z Willem,
00:05:18:zanim intruz wszedł|do twojego pokoju.
00:05:24:Kochamy się.
00:05:28:Jest przyjemnie...|tak przyjemnie.
00:05:45:On zasypia.
00:05:51:Co stało się potem?
00:05:53:Nie śpimy.|Obudziliśmy się.
00:06:01:Po prostu leżymy w łóżku.
00:06:07:Co was obudziło?
00:06:32:Ktoś ugodził go nożem.|W pierś.
00:06:38:Wszędzie krew.|Wszędzie mnóstwo krwi.
00:06:41:Spróbuj dostrzec jego twarz.
00:06:44:Nie mogę... nie możemy się ruszyć.|Nie widzę.
00:06:49:Abbey, Abbey, Abbey...
00:06:51:Abbey...
00:06:52:- Jestem cała z krwi.|- Skup się na moim głosie.
00:06:56:Wybudzisz się i będziesz przytomna|za pięć, cztery, trzy, dwa, jeden.
00:07:06:Abbey...
00:07:09:Gdybym tylko mogła|zobaczyć jego twarz.
00:07:13:On go zabił, a ja byłam tuż obok.|Byłam tuż obok niego.
00:07:19:Jest naturalne,|by odczuwać winę,
00:07:22:ale nie jest naturalne,|żebyś się za to obwiniała.
00:07:26:Wiesz o tym?
00:07:32:- Tak.|- Dobrze.
00:07:44:Powinnaś odpocząć.
00:07:49:Porządnie.
00:07:52:Może wówczas dojdziesz do tego,|co się wydarzyło.
00:07:56:Nie mogę przerwać badań.|Wiele znaczyły dla Willa.
00:08:01:Chciałby, żebym je kontynuowała.
00:08:05:Dlaczego wiedziałem,|że to powiesz?
00:08:07:Chciałby, żebym skończyła je|jak najszybciej.
00:08:12:Były dla niego bardzo ważne.
00:08:34:/Ile czasu minęło|/od śmierci Willa?
00:08:40:/Dwa miesiące.
00:08:43:/Dzieci wróciły do szkoły?
00:08:46:/Starałam się wieść normalne życie.|/Nie wiedziałam, co zrobić.
00:09:03:/- Nie można pojechać samochodem?|/- Nie, trzeba polecieć.
00:09:08:/Nie da się tam dojechać.
00:10:08:Jakieś wiadomości?
00:10:09:Nie, ale Scott czeka w gabinecie.|Potem spotkanie o 13.00 i 14.00.
00:10:11:Dziękuję.
00:10:13:Jak lot?
00:10:14:Trochę rzucało.
00:10:17:Niebo jest piękne,|ale powietrze kostropate.
00:10:19:- To, co daje nam w kość...|- Czasem ciężko dostrzec. Wiem.
00:10:24:- To dobre powiedzenie.|- Ale nie co tydzień.
00:10:28:Cześć, Scott.|Wybacz spóźnienie.
00:10:31:Dzień dobry, doktor Tyler.
00:10:34:Poleciałam rano do Anchorage, więc...
00:10:38:dopiero zaczynam.
00:10:39:Proszę, usiądź wygodnie.
00:10:53:- Jak się masz?|- Świetnie.
00:10:56:Jak ostatnio sypiałeś?
00:11:01:Gorzej.
00:11:04:Prawie co noc budzę się w środku nocy|i po prostu leżę.
00:11:10:O której godzinie to się|zazwyczaj dzieje?
00:11:12:Około 2.30, 3.00 rano.
00:11:15:- Nic niezwykłego cię nie budzi?|- Nie. Nic.
00:11:21:Jest jedna rzecz.
00:11:25:Sowa.
00:11:28:W oknie.
00:11:31:Sowa?
00:11:38:Biała sowa.|Po prostu patrzyła na mnie.
00:11:47:Jak długo tam była?
00:11:51:Całe godziny.
00:11:53:Obojętnie co robiłem,|nie odlatywała.
00:11:58:Nie bała się mnie.
00:12:04:Co robiła?
00:12:05:/Scott Stracinski
00:12:08:Tylko wpatrywała się we mnie.
00:12:18:- Widziałeś ją wcześniej?|- Tak.
00:12:22:/Tommy Fisher
00:12:25:Raz, kiedy byłem dzieckiem.
00:12:28:- To był pierwszy raz?|- Tak.
00:12:32:- Chyba widuję ją często.|- Co to znaczy "często"?
00:12:36:- Każdej nocy w tym tygodniu.|- Każdej nocy?
00:12:40:Zawsze, kiedy kładziesz się spać?
00:12:43:- Chyba była w środku.|- Zostawiłeś otwarte okno?
00:12:48:Nie.
00:12:50:Więc jak weszła do środka?
00:12:52:Nie wiem, ale pamiętam,|jak patrzyła na mnie z góry.
00:12:56:- Znad łóżka?|- Tak.
00:12:59:Tak mi się wydaje.|Naprawdę trudno mi sobie przypomnieć.
00:13:06:To prawie tak,|jakby się nie wydarzyło.
00:13:11:Jakby to był sen.|Jakbym po prostu śniła.
00:13:20:Możesz przyjść do mnie jutro?
00:13:23:Pewnie, jeśli uważasz, że powinienem.|Że to ważne.
00:13:27:Tak uważam.
00:13:30:Myślę, że to ważne.
00:13:33:Nie ma powodów do niepokoju,
00:13:36:ale zauważyłam|dziwne zbiegi okoliczności...
00:13:40:i chyba powinnam|pójść tym tropem.
00:13:43:Co masz na myśli?
00:13:45:Nie jesteś jedynym pacjentem,|który doświadcza czegoś takiego.
00:14:20:/Było mi tak żal mojej córeczki.
00:14:24:/Czułam się odpowiedzialna.
00:14:29:Mógłbyś przestać?
00:14:30:/Wielu ludziom trudno było zrozumieć|/przypadek Ashley,
00:14:35:/więc musiałyśmy nauczyć się|/z tym żyć.
00:14:40:/- Kiedy Ashley straciła wzrok?|/- Po tym, co spotkało Willa.
00:14:45:/Po prostu utraciła wzrok.
00:14:56:- Cześć, kochanie.|- Cześć, mamusiu.
00:15:00:Jak poszła próba sztuki teatralnej?
00:15:03:- Co się stało?|- Nic.
00:15:16:Chodź.
00:15:23:Śmiało, powiedz, o co chodzi.
00:15:28:Ralph nazwał mnie "udawaczem".
00:15:30:Co? "Udawaczem"?
00:15:33:Powiedział, że wcześniej widziałam,|a teraz tylko udaję.
00:15:37:Ale głupek.
00:15:38:Żeby wszystkim było mnie żal|z powodu tatusia.
00:16:05:/Panie, dziękujemy za wszystko,|/co mamy.
00:16:08:Błogosław naszej rodzinie.|Pomóż Ashley w jej codziennych zmaganiach.
00:16:14:Pomóż nam wszystkim|wyleczyć nasze rany.
00:16:17:Modlimy się do Ciebie, Jezu.|Amen.
00:16:20:Amen.
00:16:26:- O której masz jutro mecz?|- O siódmej.
00:16:29:- Z kim gracie?|- Już ci mówiłem. Z Browerville.
00:16:35:Przepraszam, kochanie,|musiałam zapomnieć.
00:16:41:Tata nigdy nie zapominał.
00:16:47:Tak, ale taty|już z nami nie ma.
00:16:53:Nie.|Nie ma go.
00:17:00:Już się z tym pogodziłaś?
00:17:02:Ronnie, nie przy siostrze, dobrze?|Porozmawiamy o tym później.
00:17:07:- O co chodzi?|- O nic, skarbie.
00:17:12:- Jak tata umarł.|- Cholera, Ronnie. Co z tobą?
00:17:15:Chodzisz i pomagasz|innym ludziom w ich problemach...
00:17:19:Przestań.
00:17:20:- a nie potrafisz pomóc sobie.|- Co to ma znaczyć, do diabła?
00:17:24:Ronnie.
00:17:28:Mamo, o co jemu chodziło?
00:17:59:/Myślisz, że w jakiś sposób mógł|/obwiniać cię za śmierć Willa?
00:18:04:/Tak, winił mnie za to...
00:18:06:/i za to, że nie potrafiłam pomóc jemu, Ashley|/ani nikomu innemu.
00:18:15:/I miał rację.
00:18:54:/Wszyscy moi pacjenci|/skarżą się na zaburzenia snu.
00:18:59:/Wydaje się to nagminne w Nome.
00:19:02:/Przyczyna pozostaje nieznana.
00:19:06:/Nie mogą spać|/nawet podczas zimy.
00:19:09:/Ponad trzysta osób z Nome|/wykazuje identyczne symptomy.
00:19:16:/Około 3.00 rano budzą się|/bez żadnego konkretnego powodu,
00:19:21:/z objawami strachu, lęku,|/jakby coś miało się wydarzyć.
00:19:28:/- Czy ma to związek...|- Tata?
00:19:31:/z zaginionymi ludźmi|/i zniknięciami, które...
00:19:33:Nie, kochanie.|To tylko głos taty, nagrany na magnetofon.
00:19:40:Chodź do mnie.
00:19:42:Mam cię.|Wskakuj na łóżko.
00:19:49:Mój aniołku.
00:20:01:Świetnie sobie radzisz, Tommy.
00:20:05:Kiedy doliczę do jednego,|będziesz spał.
00:20:12:Będziesz odprężony i zrelaksowany.
00:20:15:Cztery, trzy,
00:20:20:dwa...
00:20:22:i jeden.
00:20:34:- Słyszysz mnie?|- Tak.
00:20:43:Kiedy ostatnio miałeś|kłopoty ze snem?
00:20:48:Zeszłej nocy.
00:20:53:Widziałeś sowę?
00:20:57:Tak.
00:21:02:Dobrze... jak wyglądała?
00:21:11:Tommy?
00:21:14:Ja... nie pamiętam.
00:21:19:Nie pamiętasz,|jak wygląda sowa?
00:21:22:Nie. Nie widzę jej teraz.|Już jej nie ma.
00:21:31:Odleciała?
00:21:33:Nie.|Wydaje mi się, że...
00:21:38:Nie pamiętam...
00:21:46:żeby w ogóle kiedyś tu była.
00:21:59:Coś jest za drzwiami.
00:22:02:Otworzy je.
00:22:05:Drzwi się otwierają.
00:22:12:O mój Boże...
00:22:16:Nie...
00:22:18:Co się dzieje?
00:22:19:- Jezu...|- Tommy, co się dzieje?
00:22:22:Nie! Nie!
00:22:25:- Nie! Nie! Nie! Nie!|- Tommy, kiedy policzę do trzech, obudzisz się.
00:22:29:- Jeden, dwa, trzy!|- Nie! Nie ! Nie!
00:22:36:Tommy, to się nie dzieje.
00:22:39:To wspomnienia.|To nie jest prawdziwe.
00:22:41:To jest prawdziwe.
00:22:48:Ja to zrobiłem?
00:22:52:Tak, Tommy,|ale nic nie szkodzi.
00:23:00:- Co zobaczyłeś?|- Nic.
00:23:03:- Co?|- Nic.
00:23:07:Ale mówiłeś, że coś widzisz.
00:23:11:Nie.
00:23:12:Niczego nie widziałem.
00:23:17:Próbuję ci pomóc.
00:23:19:Jeśli naprawdę chcesz mi pomóc,
00:23:22:wypuść mnie stąd.
00:23:27:Muszę jechać do domu.|Nic mi nie jest.
00:23:31:Nic mi nie jest.
00:23:32:Tommy, chcesz przekonać mnie|czy siebie?
00:23:36:Widziałeś, co niepokoiło cię w nocy?|Widziałeś sowę?
00:23:52:Możemy porozmawiać o tym|następnym razem?
00:23:58:Tak, oczywiście.|Pewnie.
00:24:03:- Porozmawiamy, kiedy będziesz chciał.|- Tak... dobrze.
00:24:30:/- 911, w czym mogę pomóc?|/- Proszę mi pomóc!
00:24:33:/- Co się dzieje?|/- O mój Boże!
00:24:34:/- Odłóż pistolet. Kocham cię.|/- Proszę pani?
00:24:37:/Nie, proszę.|/Nie musisz tego robić, Tommy.
00:24:39:/Do wszystkich jednostek.|/Strzały na ulicy Aivik 2323.
00:24:41:/Przesuń się tam.|/Szybciej.
00:24:43:/Podejrzany jest uzbrojony|/i niebezpieczny.
00:24:51:Sprowadź mi tu wszystkich.|Potrzebuję wszystkich.
00:24:54:Połącz mnie z tym domem.|Natychmiast.
00:25:07:/- Przyjechaliście?|- Tak. Co tam się dzieje?
00:25:12:/Chcę rozmawiać z Abbey Tyler.
00:25:13:Abbey? Abbey teraz tu nie ma,|ale ja mogę ci pomóc.
00:25:17:/Muszę z nią porozmawiać!
00:25:23:- Halo?|/- Musisz przyjechać pod dom Tommy'ego.
00:25:26:- August?|- Odbiło mu.
00:25:27:Wziął rodzinę za zakładników|/i chce z tobą rozmawiać.
00:25:31:Dobrze.|Zaraz tam będę.
00:25:49:/...w porządku, Tommy?|/Wszystko będzie dobrze.
00:25:51:/Chce rozmawiać z nią.
00:25:54:Już tu jest.
00:25:58:/Chcę z nią porozmawiać!
00:25:59:- Powie mi ktoś, co się dzieje?|/- Uspokój się, dobrze?
00:26:01:August, co tu się dzieje?
00:26:04:/Musisz się uspokoić.|/To poważna sprawa.
00:26:08:Trzyma Sarę, Timothy i Joe'go w kuchni|i mierzy im w głowy z pistoletu.
00:26:12:Chce rozmawiać z tobą.
00:26:16:Tommy? Tommy?|Co tu się dzieje?
00:26:21:/Bardzo mi przykro,|/ale muszę to zrobić.
00:26:26:/Nie mam wyboru.
00:26:27:To było kompletnie|surrealistyczne.
00:26:31:Być tam w środku nocy,|wśród tych wszystkich samochodów policyjnych.
00:26:35:/- Nie mam wyboru.|- Masz wybór, Tommy. Zawsze jest wybór.
00:26:39:/Nie tym razem.
00:26:41:Masz wybór w tej chwili.|Po prostu przestań.
00:26:47:Odłóż broń, Tommy.|Masz dość siły, żeby to zrobić.
00:26:51:Proszę, zanim komuś|stanie się krzywda, Tommy.
00:26:54:Spójrz na Sarę, Tommy.|Spójrz na swoją żonę.
00:26:58:Popatrz na swoje dzieci, Tommy.
00:27:00:Nigdy nie pozwoliłbyś ich skrzywdzić.|Kochasz ich tak bardzo.
00:27:05:/Wiem, co nie daje nam spać.
00:27:08:/I gdybyś zobaczyła to,|/co ja, zrozumiałabyś.
00:27:11:Co zobaczyłeś, Tommy?
00:27:14:/To bez znaczenia,|/bo już nigdy tego nie zobaczymy.
00:27:18:Zaczekaj, Tommy. Mogę ci pomóc.|Po prostu przestań, dobrze?
00:27:23:Będziemy rozmawiać tak długo,|jak będziesz chciał.
00:27:25:- Przebrniemy przez to, Tommy.|- Jeśli ktoś ma czysty strzał, zdjąć go.
00:27:28:/- Nie mogę strzelać.|/- Żona przesłania linię strzału.
00:27:31:Nie chciał mnie słuchać,
00:27:32:- a oni chcieli go zabić...|/- Co to znaczy "zimabu eter"?
00:27:35:Co? Nie słyszę cię, Tommy.|Co?
00:27:37:/"Zimabu eter", "zimabu eter"...|/co to znaczy, do diabła?
00:27:44:- Zimabu eter?|/- Co to znaczy, do diabła?!
00:27:47:Strzelajcie, do cholery.
00:27:49:/- Muszę wiedzieć teraz!|- Daj mi troszkę czasu.
00:27:52:- Dowiem się, obiecuję.|/- Chcę wiedzieć teraz!
00:27:54:/Więc nie możesz mi pomóc.
00:28:00:/Naprzód! Ruszajcie!
00:28:06:Tommy!|Do cholery!
00:28:36:- Trudno mi zrozumieć, co tutaj zaszło.|- Wiem... wiem.
00:28:46:- Więc nie wiesz, co widział?|- Nie powiedział mi.
00:28:49:A co ci powiedział?
00:28:54:Że cokolwiek widział,|to nie była sowa.
00:28:58:Tylko coś innego.
00:29:00:- I to nie dawało mu spać?|- Tak.
00:29:06:Kiedy to zobaczył,|był pod hipnozą?
00:29:13:Tak.
00:29:14:Skąd wiesz, że to, co widział,|było prawdziwe?
00:29:19:Nie wiem, co to było.
00:29:21:Zatem twierdzisz, że Tommy mógł to zrobić|pod wpływem czegoś urojonego?
00:29:32:Wiem tylko, że wierzył w to,|co zobaczył.
00:29:37:Miał w oczach przerażenie,|jakiego nigdy jeszcze nie widziałam.
00:29:41:Gdybyś go nie zahipnotyzowała,|zrobiłby to?
00:29:49:Co masz na myśli?
00:29:52:Tylko się zastanawiam,|czy bez tej hipnozy...
00:29:57:myślisz, że i tak|zamordowałby swoją rodzinę?
00:30:03:To niedorzeczne|i obraźliwe pytanie.
00:30:07:Nie.
00:30:08:Niedorzeczne i obraźliwe jest to,
00:30:10:że cała rodzina leży w kostnicy|przez morderstwo z samobójstwem,
00:30:13:a ostatni znaczący kontakt|morderca miał z tobą.
00:30:16:To, do czego dzisiaj doszło,|wydarzyłoby się nieuchronnie.
00:30:21:On coś w sobie dusił.
00:30:24:W ciągu trzynastu lat pracy,|nie widziałam tak silnych objawów...
00:30:29:Abbey, czemu nas nie poinformowałaś,|skoro podejrzewałaś, że jest roztrzęsiony,
00:30:35:po bezsprzecznie gwałtownym epizodzie...?
00:30:37:Był zupełnie racjonalny,|gdy ode mnie wychodził.
00:30:40:Nie miałam powodów,|by podejrzewać...
00:30:43:- Zadzwoniłam do jego żony, żeby...|- A teraz ona nie żyje.
00:30:52:Dobra, nie będę tu siedzieć...
00:30:54:i wysłuchiwać jak hipnoza|skłoniła kogoś do morderstwa.
00:30:58:Chcę się tylko dowiedzieć,
00:31:00:co spowodowało jedno z najgorszych|morderstw w historii Nome.
00:31:04:W tym mieście dzieje się coś,|czego nie rozumiemy.
00:31:06:Coś dzieje się z ludźmi,|kiedy śpią...
00:31:10:Nic o tym nie wiem!|Nie rozumiem o czym mówisz!
00:31:13:Nie zajmuję się halucynacjami,|wizjami i eteryzmem!
00:31:16:O czym ty mówisz, do diabła?|Zajmuję się rzeczami z krwi i kości,
00:31:19:a cztery leżą na stołach|w pokoju obok!
00:31:21:Jak śmiesz? Mój mąż tez tam leżał,|a ty nadal nie znalazłeś mordercy.
00:31:25:Dobrze wiesz, co stało się Willowi.|Ta sprawa jest zamknięta.
00:31:28:Nie możesz zamknąć sprawy,|nie wiedząc, co się naprawdę stało.
00:31:31:W Nome jest więcej niewyjaśnionych|morderstw i zaginionych ludzi,
00:31:34:niż w jakimkolwiek innym|mieście na Alasce.
00:31:36:Trzy ostatnie lata|za twojej kadencji!
00:31:38:Cokolwiek tu się dzieje, jest realne|i trzeba to...
00:31:41:Siadaj!
00:31:54:Masz przestać!
00:31:55:Wszelkie rządowe badania, hipnozę,|obojętnie co to jest.
00:31:58:Cokolwiek ty i Will robiliście,
00:32:00:przyniosło tylko szkodę miastu,|które ma już dość.
00:32:03:Nie obchodzi mnie jakie to ważne,|ani jak ciężko pracowałaś.
00:32:06:Mam to gdzieś.
00:32:08:Nie będziesz używać mieszkańców Nome|jak szczurów laboratoryjnych.
00:32:25:/Czułam się odpowiedzialna za...|/jego śmierć i jego rodziny.
00:32:33:/I wówczas, po tym wszystkim,|/co się stało,
00:32:36:/wciąż nie wiedziałam|/dlaczego to zrobił.
00:32:42:Wszyscy pacjenci twierdzili,|że widzieli tę samą sowę.
00:32:48:Tommy powiedział, że jego wspomnienia|o sowie były nieprawdziwe,
00:32:55:że jej nie widział.
00:32:59:To musiały być jakieś|fałszywe wspomnienia.
00:33:07:Pytanie brzmi...
00:33:09:czy pod hipnozą|inni odczuwaliby to samo?
00:33:17:Czy zobaczyliby to samo,|co on?
00:33:25:Trzeba kontynuować|z wyjątkową ostrożnością.
00:33:29:To, co się tu stało,|pozostaje niewyjaśnione.
00:33:33:Jak śmierć Willa...
00:33:52:Abel?
00:33:53:Słyszałem, co się stało, i chciałem się upewnić,|że dobrze się czujesz.
00:33:57:- Przyleciałeś taki kawał drogi?|- To żaden kłopot. Martwiłem się o ciebie.
00:34:02:Nie musiałeś.|Nic mi nie jest.
00:34:04:- Tak?|- Tak.
00:34:06:Chcesz porozmawiać?
00:34:08:Nie mogę.|Mam już rozkład zajęć.
00:34:09:Theresa... dzień dobry.|Proszę mi to przepisać.
00:34:13:- Mam odwołać wizyty?|- Nie, nie. Dziękuję.
00:34:18:Jak się czujesz?
00:34:22:Czuję się gotowa|na rozpoczęcie dnia.
00:34:26:Może... nie uważasz,|że powinnaś się wycofać?
00:34:32:- Może rozważysz urlop profesorski?|- Kocham to określenie...
00:34:38:nie brzmi jak to, co oznacza,|czyli "wziąć wolne".
00:34:40:Potrzebujesz nabrać do tego dystansu,|by trzeźwo na to spojrzeć.
00:34:46:- Nie możesz tak tego ciągnąć.|- Nie. Mogę i muszę.
00:34:53:To jedyne, co jeszcze jestem|w stanie zrobić.
00:34:56:Tylko to mi pozostało...|robić to dalej.
00:35:00:Dowiedzieć się, co jest przyczyną|tego wszystkiego.
00:35:03:Nie mogę... nie wierzę,|że to zwykły zbieg okoliczności,
00:35:08:co stało się z Willem|i z Tommym i jego rodziną.
00:35:11:Nie wierzę...
00:35:15:Nie w tym mieście.
00:35:17:Pozwolisz mi jakiś czas zostać?
00:35:19:Żebym cię przypilnował,
00:35:21:skoro nie bardzo masz ochotę|zrobić to sama?
00:35:27:Już dobrze.
00:35:39:Więc... mamy o czym rozmawiać.
00:35:41:Co się stało Tommy'emu?
00:35:44:- Nie mogę rozmawiać o...|- On nie żyje.
00:35:47:Powinnaś móc rozmawiać|o wszystkim.
00:35:50:To miało coś wspólnego...
00:35:53:Uważam, że to miało coś wspólnego|z jego zaburzeniami snu.
00:35:59:Naprawdę się martwimy.|To zrozumiałe.
00:36:04:To drugie samobójstwo|w ciągu kilku miesięcy.
00:36:08:Rozumiem.
00:36:10:Chcemy, żebyś mnie też|poddała hipnozie.
00:36:14:Chcemy wiedzieć, czy jest coś,|czego sobie nie przypominam.
00:36:18:Wydaje mi się...
00:36:19:Wydaje nam się, że najlepszym wyjściem|jest stawienie temu czoła.
00:36:24:Już to przemyśleliśmy.
00:36:31:Jeśli chcesz się temu poddać,
00:36:36:będziemy musieli zrobić to|bardzo delikatnie.
00:36:43:Nie macie nic przeciwko temu,|że mój kolega, doktor Campos,
00:36:48:dołączy jako obserwator?
00:36:51:Oczywiście, że nie.
00:36:55:Dobrze.
00:36:59:/Pięć...
00:37:01:jesteś całkowicie odprężony.
00:37:05:Cztery, trzy, dwa, jeden.
00:37:12:Więc, kiedy ostatnio miałeś|kłopoty ze snem?
00:37:15:Zeszłej nocy.
00:37:20:Widziałeś coś niezwykłego|ostatniej nocy?
00:37:25:Sowę.
00:37:33:/Opowiedz mi o sowie.
00:37:38:To...
00:37:40:to beżowa sowa.
00:37:45:Jej oczy są ogromne...
00:37:49:nie wiem.
00:37:52:Nie wygląda jak normalna sowa.
00:38:01:Scott.
00:38:05:To nie sowa.
00:38:09:Kochanie, obudź się.|Słyszysz to?
00:38:15:Obudź się.
00:38:23:Nie chce się obudzić.|Ktoś jest za drzwiami.
00:38:34:Powiedz mi, co widzisz.
00:38:37:Coś tam jest.
00:38:40:- Widzisz kto to jest?|- Nie "kto", tylko "co".
00:38:47:Wiem, czym oni są.
00:38:49:Przychodzą cały czas,|od kiedy byłem mały.
00:38:54:Czym są "oni"?
00:38:58:Otworzą drzwi.
00:39:03:Jak weszli do środka?|Pamiętam, że włączyłem alarm.
00:39:07:Uzbroiłem go.|Jestem pewien.
00:39:13:Myślałem, że przychodzą tylko wtedy,|gdy o nich pomyślę,
00:39:16:a dziś o nich nie myślałem.
00:39:31:Scott, kiedy policzę do trzech,|obudzisz się.
00:39:35:Jeden, dwa, trzy!
00:39:40:Scott! Scott!|Obudź się!
00:40:17:Przepraszam.
00:40:28:Nie mogę w to uwierzyć.|To się nie trzyma kupy.
00:40:36:Scott, powoli.
00:40:38:Powiesz nam, co widziałeś,|kiedy będziesz gotowy.
00:40:42:Widziałem ich.
00:40:47:Kim są "oni"?
00:40:49:Oni nie są stąd.
00:40:54:Co masz na myśli?
00:40:56:Nie potrafię opisać.|Nie widzę tego, co mam w głowie.
00:41:01:Nie potrafię nad tym zapanować.
00:41:04:Widzę sowę, ale wiem,|że to nie jest sowa.
00:41:10:Pamiętam zapach...|jakby zgnilizny, cynamonu.
00:41:18:Rozumiesz, co chcę powiedzieć?
00:41:24:Najgorsze były głosy|w mojej głowie.
00:41:30:Bo... oni mówią do mnie,|więc mogę ich usłyszeć,
00:41:37:ale mówią też w mojej głowie,|jakbyśmy byli połączeni czy coś takiego.
00:41:44:Potem dokądś mnie zabierają,|ale nie pamiętam dokąd...
00:41:47:- nie pamiętam, co mi robią.|- Dobrze, dobrze, Scott.
00:41:53:Wystarczy na dziś.
00:41:55:- Tak mi przykro.|- Nic mi nie będzie.
00:41:58:Cindy, biorąc pod uwagę okoliczności,|skontaktuję się z szeryfem Augustem,
00:42:04:powiem mu, że byliście u mnie|i przeprowadziliśmy tę sesję.
00:42:07:Tak...|proszę, zrób to.
00:42:11:Dobrze.
00:42:15:Teraz wiem,|dlaczego to zrobił.
00:42:20:Dlaczego?
00:42:21:Musiałabyś to zobaczyć.|Poczuć, co to jest.
00:42:29:Co to jest?
00:42:31:- To najgorsze...|- Co?
00:42:36:... co można sobie wyobrazić.
00:42:43:Chodź.|Wracajmy do domu.
00:42:53:Idziemy do domu.
00:43:06:Co to było, do diabła?
00:43:08:- Abel...|- Co?
00:43:12:Wierzysz w teorie o uprowadzeniach?
00:43:17:Masz na myśli porwania?
00:43:19:Tak.|Nie... nie.
00:43:23:Nie, nie... nie porwania,|tylko... uprowadzenia jak...
00:43:32:Chodzi ci o uprowadzenia|przez obcych, tak?
00:43:34:Wiesz, wydaje mi się,|że właśnie o tym usłyszeliśmy.
00:43:38:Jeśli spojrzeć w statystyki,|są dość imponujące.
00:43:40:Will trochę się tym zajmował.|Przeprowadził małe badania i...
00:43:45:od 1930 roku, ponad 11 milionów ludzi|stwierdziło, że widziało UFO,
00:43:50:lub zna kogoś, kto je widział.
00:43:52:Wiara w to, że cokolwiek z tego|może być prawdą jest...
00:43:56:Daj spokój, Abel,
00:43:58:jeśli 11 milionów świadków|potwierdza jakiś fakt,
00:44:01:to oznacza wygraną sprawę|w każdym sądzie.
00:44:05:Istnieje tyle racjonalnych|wytłumaczeń i przyczyn.
00:44:11:Balony meteorologiczne,|zjawiska atmosferyczne,
00:44:15:złudzenia optyczne.
00:44:16:W tym przypadku, być może|hipnotyczne halucynacje.
00:44:23:Posłuchaj, potrzebujemy twardych,|naukowych dowodów i faktów.
00:44:27:Nie możemy...
00:44:30:Abbey!
00:44:31:Abbey, kaseta...|kaseta, którą mi dałaś.
00:44:33:Spokojnie, Thereso.|O co chodzi?
00:44:43:Nie wiem, co to jest.|Nie wiem, o co chodzi.
00:44:51:Nie chcę znowu tego usłyszeć.
00:44:53:/... czy pod hipnozą|/inni odczuwaliby to samo?
00:44:55:Co to?
00:44:58:/Trzeba kontynuować|/z wyjątkową ostrożnością.
00:45:02:/To, co się tu stało, jest tragedią|/i pozostaje niewyjaśnione.
00:45:10:/I co gorsze, nierozwiązane.|/Jak śmierć Willa.
00:45:16:/I...
00:45:57:Abbey...
00:46:05:/E-ne-ne... me-na-am...|/me-en-de-en... ki-ulutim.
00:46:12:/Igi-kar... a-e-sa.
00:46:17:/Zig-kae... sug-zag-gu.
00:46:35:To ty.
00:46:39:To nie mój głos.
00:46:44:To nie ja.
00:46:54:/Kiedy wysłuchałaś nagrania,|/jak zareagowałaś?
00:46:58:Po pierwszym szoku,|nie chciałam przyjąć tego do wiadomości.
00:47:04:To nie mogłam być ja,|mój głos.
00:47:10:Co stało się później?
00:47:14:Zaakceptowałam to,|czego mogłam się trzymać.
00:47:19:- Mianowicie?|- Mianowicie faktów.
00:47:25:Wróciłam do domu, żeby spróbować odtworzyć,|co stało się podczas nagrania.
00:47:58:/Spałam, kiedy otworzyły się drzwi.
00:48:15:/Ktoś lub coś weszło|/do mojego pokoju.
00:48:26:/W jakiś sposób wywołało to|/u mnie reakcję alergiczną.
00:48:32:/Jak długo tam było?
00:48:35:/Cokolwiek to było, walczyłam z tym,|/ale było zbyt silne.
00:48:42:/Zabrało mnie.
00:48:45:/Wszystko stało się jeszcze bardziej realne,|/kiedy przyjrzałam się podłodze...
00:48:50:/i zobaczyłam zadrapania,|/wiodące aż do drzwi.
00:48:58:/Wzięłam się w garść.
00:49:01:/Byłam zdecydowana dowiedzieć się,|/co to było,
00:49:06:/co weszło do mojego pokoju,|/co mówiło, dokąd mnie zabrało...
00:49:13:/i co mi zrobiło.
00:49:15:/Słuchałam tej taśmy na okrągło,
00:49:20:/żeby znaleźć cokolwiek.
00:49:26:/Coś, co wyjaśniłoby,|/co to było.
00:49:32:To nie była łacina, ani greka.|Żaden język, który bym wcześniej słyszała.
00:49:44:Ale miałam przeczucie, że to klucz|do wszystkiego, co się działo.
00:49:53:Co przydarzyło się mi, Willowi|i wszystkim innym w Nome.
00:50:03:/Wówczas znalazłam dokładnie to,|/czego szukałam.
00:50:36:/Halo?
00:50:37:- Halo. Czy rozmawiam z doktorem A-wo-lo...|/- Awolowa Odusami. Tak, przy telefonie.
00:50:45:Zastanawiałam się, czy zna pan może|doktora Williama Tylera?
00:50:51:/Niestety nie.|/Przykro mi.
00:50:55:- Rozumiem...|/- Mogę wiedzieć, z kim rozmawiam?
00:51:03:- Ja...|/- Jak się pani nazywa?
00:51:36:- Halo?|/- Proszę posłuchać,
00:51:37:/jakiś mężczyzna dzwonił do mnie z tego numeru.|/Nazywał się John.
00:51:43:- Nie ma tu żadnego Johna.|/- Dokładnie. Wiem o tym.
00:51:48:Dlaczego do pana dzwonił?
00:51:54:/Potrzebował lekcji historii|/na temat starożytnych języków.
00:52:04:Mężczyzna, z którym pan rozmawiał,|był moim mężem.
00:52:12:On... został zamordowany.
00:52:16:/Bardzo mi przykro to słyszeć.
00:52:19:Wysłuchał mnie.|Nie osądzał mnie,
00:52:25:nie próbował analizować,|po prostu słuchał.
00:52:31:A potem przyleciał do Nome.
00:53:00:Myślałem, że to akadyjski, ale nie.|To sumeryjski. Jestem tego pewien.
00:53:04:W świetle swoich badań, uważam go|za "Świętego Graala" martwych języków.
00:53:08:Jednak wciąż nie rozszyfrowaliśmy|całego leksykonu.
00:53:13:E-ne-ne. Me-na-am.|Me-en-de-en. Ki-Ulutim.
00:53:20:Ostatnie słowa znaczą "nasz twór".|Nie jestem pewien pierwszych dwóch.
00:53:24:Igi-kar. A-e-sa.|Pierwsze oznacza "badać".
00:53:33:Zig-kae. Sug-zag-gu.
00:53:38:Ostatnie słowo oznacza "zrujnować"|lub "zniszczyć".
00:53:43:"Nasz twór", "badać"|i "zrujnować" lub "zniszczyć".
00:53:51:Zrujnować, zniszczyć... kogo?
00:53:52:Tłumaczenie jest niekompletne.|Nie ma pewności, co zostało powiedziane.
00:53:56:- Cokolwiek znaczy, brzmi agresywnie.|- Przepraszam, ale to się nie trzyma kupy.
00:54:03:To zapis mówionego|języka sumeryjskiego.
00:54:07:To najstarszy język|w historii ludzkości,
00:54:09:z jakichś powodów zarejestrowany|w twoim pokoju.
00:54:12:Co tam się działo?|Co mi zrobiono?
00:54:15:Co mnie niepokoi, to że cokolwiek to jest,|ten głos nie brzmi... normalnie.
00:54:24:Nie jak człowiek?
00:54:27:Chwileczkę, momencik.|Przestańcie, dobrze?
00:54:31:Nie dolewajmy oliwy do ognia.
00:54:35:Może być masę powodów|zniekształcenia głosu.
00:54:40:Nie chcę wyciągać pochopnych wniosków,|ale jej głos brzmi normalnie.
00:54:46:Może taśma została ponownie nagrana|i została jakaś część starego nagrania?
00:54:52:- Nie używam starych kaset.|- Może tym razem użyłaś?
00:54:55:To wciąż nie wyjaśnia,|czemu ten głos mówi w języku,
00:54:58:który jest starszy|od egipskich hieroglifów.
00:55:01:Studiowałem cywilizację Sumerów|przez większość mojej kariery.
00:55:05:To, czego się dowiedziałem,|jest... intrygujące.
00:55:14:/Możecie pójść na jakąkolwiek wystawę sumeryjską|/i zobaczyć, co chcę wam powiedzieć.
00:55:19:/Rysunki rakiet jak Apollo,|/wystrzeliwanych w niebo.
00:55:24:/Ryty i rzeźby ludzi w skafandrach kosmicznych|/i czymś, przypominającym maski tlenowe.
00:55:30:Wszystko to powstało cztery millenia|przed naszą erą.
00:55:33:Cztery tysiące lat|przed Chrystusem.
00:55:36:/Księga Rodzaju.|/Arka Noego i nie tylko.
00:55:38:/Obie te historie istniały u Sumerów|/sześć tysięcy lat przed napisaniem biblii.
00:55:43:/Księga Rodzaju pochodzi|/od Sumeryjskiej Epiki Stworzenia.
00:55:45:/Arka Noego z kolei,|/od Sumeryjskiego potopu.
00:55:48:/Legenda o Bogu-Obcym ma swoje korzenie,|/swoje początki w sumeryjskiej historii.
00:55:54:/Wszystko, co opisałem,|/możecie znaleźć w muzeum.
00:55:59:Jedna rzecz, to przedstawiać|niesamowite teorie,
00:56:08:druga, to brać je za pewnik.
00:56:11:Masz prawo tak reagować,
00:56:13:ale jak już mówiłem,|nie wyciągam pochopnych wniosków,
00:56:15:przedstawiam tylko fakty|z tysięcy lat zbierania informacji i badań.
00:56:21:Można debatować, co z tego wynika.
00:56:24:Naprawdę uważasz,|że wbrew swojej woli
00:56:27:zostałaś zabrana ze swojej sypialni|przez przedstawicieli obcej rasy?
00:56:38:Halo?
00:56:42:Cindy, zaczekaj chwilkę,|weź głęboki oddech.
00:57:15:- Cześć, Cindy.|- Cześć.
00:57:17:To doktor Odusami.|Pomoże nam.
00:57:19:- Dzień dobry.|- Wejdźcie.
00:57:25:- Scott...|- Czemu tak długo?
00:57:27:Wybacz.|Przyjechałam najszybciej, jak mogłam.
00:57:30:- Ostatniej nocy... to było...|- Uspokój się, uspokój się.
00:57:34:- Uspokoić się? Jak... jak mam się...?|- Scott, już jestem przy tobie.
00:57:38:Postaraj się oddychać głęboko|i uspokoić się.
00:57:41:Nie pomogę ci,|jeśli będziesz taki zdenerwowany.
00:57:44:Nie chcę o tym mówić,|ale muszę, muszę, muszę...
00:57:51:Scott, skąd...
00:57:56:Co to jest?|Skąd się to wzięło?
00:57:59:Nie wiem.|Już tam było.
00:58:02:W porządku.|Możemy ustawić kamerę?
00:58:06:Nie. Nie chcę.|Nie chcę, żeby to się rozniosło.
00:58:09:Scott, musimy nagrać sesję,|żeby się dowiedzieć, co się z tobą dzieje.
00:58:18:Nie chcę hipnozy...
00:58:21:Nie musimy tego robić.
00:58:22:Po prostu spróbuj opowiedzieć|wszystko, co pamiętasz.
00:58:25:Są rzeczy, które muszę sobie przypomnieć,|ale nie dam rady bez...
00:58:35:Wiesz co? Możemy poddać cię|bardzo lekkiej hipnozie.
00:58:40:- Ale jeśli się boisz...|- Muszę... to sobie przypomnieć.
00:58:43:Muszę wyrzucić to z głowy.|Czuję, jakbym miał to w niej zagrzebane.
00:58:48:Nie mogę normalnie myśleć.
00:58:52:Już dobrze.
00:58:55:- W porządku, zróbmy to.|- Jesteś pewien?
00:58:59:Tak.
00:59:01:Dobrze.
00:59:04:Gotowi?
00:59:14:Wszystko w porządku.
00:59:18:Odpręż się.|Po prostu się odpręż.
00:59:22:W pokoju jest z tobą kilka osób.|Nie jesteś sam.
00:59:28:Odpręż się.|Kiedy doliczę do jednego,
00:59:33:będziesz spał.
00:59:36:Pięć, cztery, trzy, dwa, jeden.
01:00:27:/Abbeyea... Eliizabethhay... Tylereyh|/Di!
01:01:05:- Dokąd jedziemy?|- Do Karoliny Północnej.
01:01:08:- Do Karoliny Północnej?|- A co tam jest?
01:01:11:- My jutro.|- Ale jutro mam mecz.
01:01:15:Pakuj się.
01:01:20:Halo?|Chyba z tobą nie porozmawia.
01:01:23:- Mamusiu?|- Tak, kochanie?
01:01:25:- Co się stało?|- Nic, skarbie.
01:01:27:Robimy sobie małe wakacje.
01:01:29:- To Abel.|- Powiedz mu, że oddzwonię.
01:01:31:Oddzwoni do ciebie.
01:01:32:- Mówi, że...|- Oddzwonię do ciebie, Abel!
01:01:34:Jedzie tu.
01:01:36:Zobaczymy babcię i dziadka?
01:01:38:Kochanie, babci i dziadka już nie ma.|Zapomniałaś?
01:01:42:Nie.|Są razem z tatusiem.
01:01:44:- Ale dziadek i babcia Lilly?|- Z nimi też się nie zobaczymy.
01:01:47:Ale dlaczego nie?
01:01:50:Kochanie, usiądź tutaj|i pozwól mamie pakować rzeczy, dobrze?
01:01:56:- Dziękuję.|- To z powodu taty, prawda?
01:02:00:Ronnie, musisz mi pomóc, dobrze?
01:02:04:Zabierz siostrę do pokoju|i pomóż jej się spakować, dobrze?
01:02:09:Dziękuję.
01:02:14:- Mamo?|- Tak?
01:02:17:Co zrobiłaś?
01:02:21:Chwileczkę!
01:02:28:- Co się stało Scottowi?|- Ja nic...
01:02:30:Jest sparaliżowany od szyi w dół.|Trzy kręgi szyjne ma kompletnie zgruchotane!
01:02:35:- Co? Co?|- Nie wiem...
01:02:39:- Byłaś tam!|- Nie umiem tego wyjaśnić.
01:02:41:Powiedz mi, co się stało.|Jak skręcił sobie kark?
01:02:44:Był po hipnozą i coś...|coś było wewnątrz niego,
01:02:49:co wykręcało jego ciało...|i to musiało...
01:02:52:Więc twierdzisz, że coś było w nim|i powykręcało jego ciało?
01:02:57:I masz na to dowód?
01:02:59:Nie nagrało się.|Były zakłócenia...
01:03:01:Abbey, jak mam w to uwierzyć,|na miłość boską?
01:03:07:- Wiem, co widziałam.|- Tak, co widziałaś!
01:03:09:- Wiem, co widziałam...|- Co widziałaś, Abbey?
01:03:12:Ty krzywdzisz ludzi!
01:03:15:Współczuję ci. Naprawdę.|Wszystkiego, przez co przeszłaś,
01:03:18:ale nie mam wyboru.
01:03:20:- Masz prawo zachować milczenie.|- Co?
01:03:23:Wszystko, co powiesz, może zostać użyte|przeciwko tobie w sądzie.
01:03:26:Przestań.
01:03:28:- Masz prawo do adwokata.|- August. August, proszę cię...
01:03:32:- nie rób tego. Szeryfie...|- Ryan!
01:03:35:Nie.|Ryan, nie możecie.
01:03:38:Nie możesz zabrać mnie od dzieci.|Proszę, nie rób tego.
01:03:42:August.|August, wiem, jak to wygląda,
01:03:46:ale ja tam byłem.
01:03:49:- Widziałem to.|- Byłeś tam i widziałeś co?
01:03:52:- Co tam widziałeś.|- To coś takiego, co trzeba samemu zobaczyć...
01:03:58:Bzdury.
01:04:00:Ona nie jest zdolna do wyrządzenia|fizycznej krzywdy żadnemu człowiekowi.
01:04:05:Nie jest do tego zdolna.|Wiesz o tym.
01:04:08:Uspokój się na chwilę|i wysłuchaj mnie.
01:04:11:Wiem, że to, co się dzieje w Nome|jest przerażające.
01:04:15:Wiem, że jest.
01:04:16:Ale nie możesz aresztować jej za coś,|czego nie rozumiesz tylko dlatego,
01:04:20:- że cię to przeraża.|- Przesadzasz, przesadzasz.
01:04:24:Byłem tam i wszystko widziałem.
01:04:25:Chcesz zabrać ją od dzieci za coś,|czego nie zrobiła? Daj spokój.
01:04:32:- Uspokójmy się wszyscy.|- Proszę cię.
01:04:36:Będziesz pod całodobowym nadzorem|i nie wolno ci się stąd ruszać.
01:04:42:Jeśli dotkniesz tej klamki,|aresztuję cię!
01:04:46:Rozumiem.|Dziękuję.
01:04:51:Ty idziesz ze mną.
01:04:56:Dziękuję.
01:05:41:- Mówi Ryan. Pilnuję domu Tyler.|/- Zrozumiałem.
01:05:56:/Pojechali na posterunek|/i Abel został przesłuchany.
01:06:03:/- Przypomniał szeryfowi o zniknięciach.|/- To znaczy?
01:06:07:/O zabójstwach, zaginionych ludziach,|/o dziesiątkach przypadków.
01:06:13:/Zdarzały się od lat sześćdziesiątych.
01:06:17:/FBI zaglądało tu|/od czasu do czasu.
01:06:20:/Co znaleźli?
01:06:22:/Nic.|/Nic rozstrzygającego.
01:06:27:/Do dzisiaj nie rozwiązali|/żadnej sprawy.
01:06:31:Jak pani myśli, co to oznacza?|Co o tym wszystkim sądzić?
01:06:36:Tego typu rzeczy dzielą się|na różne kategorie.
01:06:43:Różne poziomy.
01:06:46:Spotkanie Pierwszego Stopnia jest wtedy,|gdy zobaczy się UFO.
01:06:52:Drugiego Stopnia, kiedy zobaczy się|świadectwo obecności UFO.
01:06:57:Wzory w zbożu, promieniowanie...
01:07:01:Trzeci Stopień,|kiedy dojdzie do spotkania,
01:07:06:ale Czwarty Stopień...|Nie ma nic bardziej przerażającego, niż Czwarty.
01:07:14:Następuje wtedy,|kiedy cię uprowadzają.
01:07:24:Myślę, że te wszystkie zdarzenia|układają się w jedną całość.
01:07:27:Wszystkie mają ze sobą związek.
01:07:31:Śmierć Willa, zaginieni ludzie,|wszystko w Nome.
01:07:36:/Te same rzeczy,|/które zdarzają się w Nome,
01:07:41:/które spotkały mnie,
01:07:43:/myślę, że spotykają innych ludzi,|/nie tylko tam,
01:07:52:/ale na całym świecie.
01:07:54:W miastach i miasteczkach.
01:07:58:Większość z nich nawet|o tym nie wie.
01:08:01:- Że są uprowadzani?|- Skąd mieliby wiedzieć?
01:08:05:Jak mają pamiętać coś,|co kazano im zapomnieć?
01:08:31:Co, do diabła?
01:09:07:/O Boże...|/coś... coś tu jest.
01:09:10:/O mój Boże!|/Coś unosi się nad domem...
01:09:21:/Wyciąga...|/wyciąga ich ze środka.
01:09:24:/Zabiera ich.
01:09:28:/Wyciągnęło ich z domu.|/Boże... przyślijcie wsparcie.
01:09:35:/Cholera.
01:09:41:/O mój Boże.|/O Boże.
01:09:45:/O Boże.
01:09:56:- Gdzie oni są?|- Nie wiem.
01:09:58:- Próbowałem ci powiedzieć...|- Nie wiesz?
01:10:00:- Chcę obejrzeć to wideo.|- Nic się nie nagrało.
01:10:03:- Znaczy, nagrało, ale nic nie widać...|- Pierdolenie!
01:10:06:Ryan, zbierz się do kupy, stary.
01:10:19:- Co się stało, do diabła?|- Zabrali moje dziecko.
01:10:22:- Zabrali ją, zabrali moje dziecko...|- O czym ona mówi?
01:10:25:Ktoś porwał Ashley.
01:10:26:Przeszukać cały dom. W środku i na zewnątrz.|Od piwnicy po strych.
01:10:32:- Ronnie, co widziałeś?|- Kiedy wszedłem, już jej nie było.
01:10:35:Co się dzieje?
01:10:36:- August, posłuchaj...|- Słucham.
01:10:38:Pojawił się promień światła|i zabrali ją do nieba.
01:10:42:Zabrali moją małą dziewczynkę|do góry, do nieba.
01:10:44:- Widziałam to.|- Przez sufit?
01:10:46:- August, widziałam to.|- Mamo...
01:10:49:- Przez sufit?|- Tak, zabrali ją przez sufit.
01:10:51:Co to za idiotyzmy?|Co tu się dzieje, do diabła?
01:10:53:- Nic nie mogłam zrobić.|- Niech wszyscy wyjdą, oprócz Ronniego i Abbey!
01:10:59:Ronnie, usiądź tam, proszę.|Abbey, usiądź.
01:11:02:- Zabrali moje dziecko.|- Usiądź tutaj. Chcę z tobą porozmawiać.
01:11:05:Wyjaśnij mi, pięć godzin po aresztowaniu|ginie twoja córka.
01:11:10:- Już ci powiedziałam.|- Tak, ale to bzdury. Wiemy, że to nieprawda.
01:11:14:Powiedz mi, co się stało.
01:11:15:Przed moim domem był policjant.
01:11:17:Tak, ale powiedział,|że na na wideo niczego nie widać.
01:11:20:- Co on widział?|- Abbey!
01:11:21:Daj mi to nagranie!|Chcę wiedzieć, co widział!
01:11:25:Miałeś policjanta przed moim domem!|Ty za to odpowiadasz!
01:11:29:Abbey!|Gdzie ona jest, do cholery?!
01:11:31:Mów! Gdzie ona jest?|Gdzie jest Ashley?
01:11:36:- Gdzie ona jest?|- Mamo, przestań!
01:11:39:- Już dobrze.|- Proszę cię, przestań!
01:11:41:Abbey, coś jest z tobą nie tak|od czasu śmierci Willa.
01:11:46:- Coś jest z tobą nie w porządku.|- Nie znaleźliście jego zabójcy.
01:11:50:- Co?|- Wciąż nie znaleźliście jego zabójcy.
01:11:53:- Tak, Abbey. Znaleźliśmy.|- Nie.
01:11:54:- Znaleźliśmy.|- On nadal tam jest.
01:11:56:Ciągle tam jest.
01:11:57:Słuchaj, zabieram go|spod twojej opieki.
01:12:00:- Nie.|- Tak.
01:12:01:I znajdź sobie prawnika,|bo moja cierpliwość dla ciebie się wyczerpała.
01:12:06:Chodźcie tu.|Zabieramy Ronniego spod opieki Abbey.
01:12:09:- Nie, nie możesz.|- Puść mnie!
01:12:10:- Nie zrobisz tego!|- Puść mnie!
01:12:13:Nie!|Kochanie, kochanie... nie.
01:12:16:Nie, nie!|Nie zabierzecie mojego syna!
01:12:19:- Nie zabierzecie go!|- Będzie bezpieczny.
01:12:24:Nie zabierzecie mojego syna!
01:12:57:Dlaczego mi to robicie?
01:13:02:/Zdałam sobie sprawę,|/że nie zdołają jej odnaleźć.
01:13:06:- Że będę musiała zrobić to sama.|/- Ale nie mogłaś opuszczać domu.
01:13:11:Nie o to mi chodzi.
01:13:14:Musiałam znaleźć drogę,|wiodącą bezpośrednio do nich.
01:13:24:Bezpośrednio do źródła.
01:14:43:Wiem, co widziałem, ale...
01:14:49:nie potrafię tego zaakceptować.|Nie mogę.
01:14:54:Więc nie proś mnie,|bo nie mogę.
01:14:59:I tak muszę to zrobić.
01:15:03:Ale czy...?
01:15:10:Czy to właściwy sposób?
01:15:15:Nie mam innego wyjścia.
01:15:21:Tak... wiem, że nie masz.
01:15:31:Twoje powieki stają się cięższe.|Siedem...
01:15:37:sześć, pięć,
01:15:42:cztery, trzy,
01:15:47:dwa i... jeden.
01:15:53:- Abbey?|- Tak?
01:15:55:Cofnijmy się o trzy dni, do wtorku,|gdy nagrywałaś taśmę w swojej sypialni.
01:16:04:Tak.
01:16:06:Co się stało,|kiedy skończyłaś nagrywanie?
01:16:12:... pozostaje niewyjaśnione.
01:16:14:I co gorsze, nierozwiązane.|Jak śmierć Willa.
01:16:19:I...
01:16:23:- Śpisz?|- Tak.
01:16:28:Co stało się potem?
01:16:33:Widzę sowę.|Spogląda na mnie.
01:16:40:To ta sama sowa,|którą widzą twoi pacjenci?
01:16:42:Tak, ale ona się uśmiecha.
01:16:50:Nie lubię,|kiedy się uśmiecha.
01:16:53:Co masz na myśli,|że "się uśmiecha"?
01:16:56:Nie wiem, co mam na myśli.|Nie chcę wiedzieć.
01:17:00:Jest za późno, żeby zapomnieć to,|co i tak już wiesz.
01:17:03:Powiedz mi, co widzisz.
01:17:09:To nie jest sowa.
01:17:45:Boże, pomóż mi!
01:17:53:Nie! Nie!|Pomocy!
01:18:06:Abbey, co się dzieje?
01:18:08:Zabierają mnie... do góry...
01:18:23:Proszę... Mamo!|Nie!
01:18:53:/NARZUCĘ SWOJĄ WOLĘ...
01:19:01:/Dlaczego ja?
01:19:04:/MÓJ ŚWIAT SIĘ NIE DOWIE...
01:19:11:/Oddajcie mi moje dziecko!
01:19:15:/DZIECKO...
01:19:22:Ona jest moim dzieckiem!|/Oddajcie mi ją!
01:19:27:/DZIECKO NIGDY NIE POWRÓCI...|/MOJA...
01:19:37:/JESTEM...
01:19:44:/JA... ZBAWICIEL...
01:19:51:/JA JESTEM... BOGIEM
01:20:02:/Abbey, Abbey!
01:20:05:/Widziałeś to?
01:20:09:/Co to jest?
01:20:11:/- Mój Boże.|/- Nie, spójrz.
01:20:54:/Co tam się wydarzyło?
01:20:56:Oni przylecieli i...
01:21:02:nas...
01:21:06:nas...
01:21:10:uprowadzili.
01:21:13:Wszystkich, ale wypuścili nas|tej samej nocy.
01:21:19:Nie pamiętamy,|dokąd nas zabrali,
01:21:23:ani co nam zrobili.
01:21:26:Nawet pod hipnozą,|wszystko jest czarne.
01:21:36:Pani głos... głos tego czegoś|powiedział, że jest bogiem.
01:21:42:Jak pani myśli?
01:21:44:Myślę, że to było odrażające.
01:21:49:Myślę, że to, co widziałam,
01:21:54:obecność, którą czułam|wewnątrz siebie,
01:21:59:przerasta wszystko,|co możecie sobie wyobrazić.
01:22:04:To była... beznadziejność.
01:22:12:Więc to nie może być Bóg.
01:22:16:Ale może udawać boga.
01:22:23:A co z Ashley?|Co z pani córką?
01:22:30:Ona...
01:22:33:Musiałam dojść do siebie|po tamtej nocy.
01:22:37:/Obudziłam się dopiero|/po kilku dniach.
01:23:20:Abel...
01:23:25:Wszystko w porządku.
01:23:27:- O co chodzi?|- Muszę cię przeprosić.
01:23:33:Wybacz, naprawdę nie chcę tego robić,|ze względu na stan, w jakim jesteś.
01:23:44:W porządku.
01:23:46:Więc, nadal mam do ciebie|jedno pytanie, Abbey.
01:23:57:Jak umarł Will?
01:24:04:- Został zamordowany.|- Nie, Abbey.
01:24:11:Abbey, on pokaże ci coś,|co cię zdenerwuje,
01:24:15:ale trzeba to zrobić.
01:24:21:Rozumiesz?
01:24:30:To jest głowa mężczyzny,
01:24:35:który użył tego pistoletu,
01:24:42:rozumiesz?
01:24:48:Tak.|To było samobójstwo, Abbey.
01:24:51:Samobójstwo.|Wziął pistolet...
01:24:55:i strzelił sobie w głowę.|Nie było żadnego intruza.
01:24:59:Nie było żadnego noża.
01:25:01:Tylko on i jego pistolet|po drugiej stronie twojego łóżka.
01:25:05:On nie był taki. Nie zrobiłby nam tego.|Nie zrobiłby tego swojej rodzinie.
01:25:17:Powiedz mu, że się myli.|Powiedz mu.
01:25:20:Jestem psychologiem.|Wiedziałabym. Chryste...
01:25:26:- Wiedziałabym, gdyby chciał...|- Abbey...
01:25:31:Nie możesz winić się za to,|co działo się w jego głowie,
01:25:38:za to, co odkrył, co zataił,|co go w końcu złamało.
01:25:46:Teraz znasz prawdę.
01:25:49:Więc pytam cię po raz ostatni,|powiedz mi, co się stało z Ashley?
01:26:00:Powiedz mi.
01:26:02:Abbey?
01:26:06:Wiesz co się stało.|Doświadczyłeś tego.
01:26:13:Wróciliśmy, a ona nie.
01:26:16:Abel...
01:26:19:Powiedz mu.|Powiedz mu, co się stało.
01:26:33:Coś porwało moją córkę.
01:26:37:Nie wiem co|i nie wiem jak.
01:26:46:Nie wiem, co to było,|ale musisz mi uwierzyć.
01:26:52:Uwierz mi, proszę.
01:26:56:Proszę.
01:27:00:Trudno jest wrócić.
01:27:03:Wrócić?
01:27:06:Wrócić ze świata fikcji|do rzeczywistości.
01:27:16:Nie możesz przestać być szalona,|kiedy tylko zechcesz.
01:27:22:To coś takiego,|co zostaje w tobie na zawsze.
01:27:30:Więc Will popełnił samobójstwo?
01:27:34:Tak.
01:27:37:Pani wiarygodność...|Oczekuje pani,
01:27:40:że ja i widzowie|uwierzymy w pani słowa,
01:27:42:skoro morderstwo pani męża|było tylko halucynacją?
01:27:47:To nie były halucynacje.
01:27:51:Po prostu nie umiałam...|Czasem trudno pogodzić się z prawdą.
01:27:58:W przypadku Willa,|tak sobie z tym radziłam.
01:28:04:I obojętnie w co wierzycie,|nagrania nie kłamią.
01:28:11:/Mamy do czynienia|/ze zjawiskami paranormalnymi.
01:28:17:/Tommy Fisher nie żyje,|/Scott Stracinsky skręcił kark,
01:28:24:/a Ashley wciąż nie ma.
01:28:29:To solidne fakty.
01:28:32:Na takie wyglądają.
01:28:34:Nie, do diabła.|Są.
01:28:38:Możecie tu siedzieć|i snuć domysły,
01:28:42:ale ja muszę żyć nadzieją.
01:28:48:Muszę wierzyć, że to, co tu robimy,|że moja opowieść...
01:28:57:pomoże.
01:29:00:Muszę wierzyć, że ona nadal żyje...|gdzieś tam,
01:29:08:że jest bezpieczna.
01:29:11:Muszę wierzyć, że istnieje nadzieja,|że jeszcze ją zobaczę,
01:29:22:znów ją przytulę|i usłyszę jej głos.
01:29:30:Chcę tylko odzyskać moją córeczkę.
01:29:36:Mam tylko ją.
01:29:44:Skończmy na tym.
01:29:51:Doktor Tyler, skończyliśmy.
01:30:03:Ktoś inny również interesuje się Nome.
01:30:06:Od lat 60 tych zanotowano ponad|dwa tysiące wizyt FBI w Nome.
01:30:09:Najwięcej na Alasce.
01:30:10:Na drugim miejscu jest Anchorage,|z populacją 76 razy większą, niż w Nome.
01:30:15:FBI było tam 353 razy.
01:30:18:Na koniec sami zdecydujecie,|w co chcecie uwierzyć.
01:30:22:Na koniec sami zdecydujecie,|w co chcecie uwierzyć.