POWIERZCHNIE

OD

O NIESI

S ENIA P

O

P M

O

I

M ARÓW

Ó

SYTUACYJNYCH

Jednolity dla całego kraju system odniesień przestrzennych składa się z: 1.

Powierzchnia odniesienia pomiarów geodezyjnych, w postaci elipsoidy o określonych parametrach

geometrycznych

i

geofizycznych,

wykorzystywana

przy

wyznaczaniu

współrzędnych geograficznych geodezyjnych B, L punktów położonych na powierzchni Ziemi 2.

Poziom odniesienia względem którego wyznacza się wysokości wyżej wspomnianych punktów w przyjętym układzie wysokości (najczęściej geoida zerowa), 3.

Poziom odniesienia pomiarów (prac) grawimetrycznych i magnetycznych, 4.

Układ współrzędnych prostokątnych płaskich, zdefiniowany zgodnie z zasadami przyjętego przy ich tworzeniu rodzaju odwzorowania kartograficznego, w którym położenie obrazów wy

w mi

m en

e ionyc

y h

c

punktów na płas

a zc

z z

c yź

y n

ź ie odwz

w o

z ro

r wa

w n

a ia okre

r ś

e la się poprz

r e

z z

e

podan

a ie ich

c

współrzędnych prostokątnych płaskich, określonych w tym odwzorowaniu.

Powierzchnia odniesienia jako geoida i elipsoida Geoida - powierzchnia najbardziej zbliżona do kształtu Ziemi powstała w wyniku przedłużenia pod lądami przeciętnej, spokojnej powierzchni mórz i oceanów.

•Geoida jest powierzchnią nieregularną wyznaczalną fizycznie ale nie możliwą do opisania w sposób matematyczny

•Położenie geoidy dla mórz wyznacza się przez wieloletnie obserwacje poziomu wód za pomocą mareografów, zaś dla położenia pod lądami za pomocą pomiarów grawimetrycznych

•Geoida zerowa – powierzchnia ekwipotencjalna przechodząca przez średni poziom morza dla wybranej stacji mareograficznej - dla dokładnych pomiarów wysokościowych

Elipsoida - powierzchnia regularna najbardziej zbliżona do geoidy powstała w wyniku obrotu elipsy wokół małej osi

•Jako powierzchnię odniesienia prac geodezyjnych i kartograficznych w ostatnich latach przyjmowano powszechnie różne rodzaje elipsoid, o określonych parametrach geometrycznych, geofizycznych o lokalizacji najlepiej dostosowanej do obszaru Ziemi (kraju), w którym była ona stosowana. Wynika stąd, że każdy z przyjmowanych dotychczas systemów odniesień pomiarów geodezyjnych posiadał charakter lokalny.W Polsce przyjmowano powszechnie elipsoidę Bessela lub Krasowskiego.

• Ostatnio, w związku z dążeniem do powszechniej globalizacji gospodarki świata, powstała potrzeba prowadzenie jej w oparciu o jednolity system informacji, o charakterze uniwersalnym. W systemie tym jako powierzchnię odniesienia przyjęto geocentryczną elipsoidę GRS 80 (WGS 84)

•Par

a a

r m

a e

m try el

e ipsoidy WG

W S

G -8

- 4:

–

- równikowy promień Ziemi: a = 6 378 137 m,

–

- ziemska stała grawitacyjna (łączniee z atmosferą): GM = 3986005 x 108 m3 s-2,

–

- współczynnik dynamiczny kształtu Ziemi: J = 108263 x 10-8, 2

–

- spłaszczenie geometryczne: f = 1/298,257222101,

–

- prędkość obrotu Ziemi: w = 7292115 x 10-11 rad s-1.

Elipsoida WGS-84 względem Ziemi umieszczona jest i zorientowana tak, że:

–

jej środek pokrywa się ze środkiem masy kuli ziemskiej,

–

jej

e pionowa

w oś obro

r tu Z pokry

r w

y a

w się pra

r w

a i

w e z osią obro

r tu Zi

Z em

e i

m

-

osie układu współrzędnych prostokątnych płaskich są prostopadłe do osi Z z tym, że oś X

przechodzi przez punkt przecięcia południka zerowego (Greenwich) z płaszczyzną równika Położenie punktów w odniesieniu do powierzchni elipsoidy

GRS

80

określają

współrzędne

geograficzne geodezyjne B, L i wysokość H lub równoważne

im

współrzędne

prostokątne

przestrzenne X,Y, Z.