Szlacheckie Rody Rzeczypospolitej Obojga Narodów
orzenie Szlachty sięgaja czasów wczesnohistorycznych. Był to stan społeczny, wywodzący się z
średniowiecza rycerskiego, wytworzył się z grup rycerskich, opierających się na własności ziemskiej, związkach
rodowych i panujących prawach i przywilejach.
zlachta Rzeczypospolitej wyodrębniła się na przełomie XIV i XV wieku. Przynależność do szlachty określało
kilka czynników: służba wojskowa, własność ziemi na "prawie rycerskim", a zwłaszcza urodzenie, które z czasem
nabrało decydującego znaczenia. Podstawowym obowiązkiem szlachcica była służba rycerska, ponieważ w okresie
nieustannych wojen, podbojów, w czasie nieustalonych granic, silne, zawsze gotowe do walki wojsko stanowiło o
potędze państwa. Szlachta posiadała wiele przywilejów, m.in. przywileje podatkowe, nietykalność osobistą i
majątkową, oraz uprawnienia ustawodawcze, sądownicze i prawo wyboru króla.
zlachta Rzeczypospolitej szczyciła się wieloma cechami, których to nie posiadali szlachcice
zachodni. Mianowicie Szlachta polska posiadała system demokratyczny, zwany demokracją
szlachecką. Ta klasa społeczna była równa sobie, niezależnie od posiadanego majątku, tj. cała
Szlachta w obliczu prawa była równa.