Współczesne przemiany polskiego przemysłu
Przejście z gospodarki centralnie planowanej na wolny rynek wymaga sporych zmian w strukturze
własności przedsiębiorstw i ich zarządzaniu. Polski przemysł zaczęto prywatyzować po uchwaleniu
ustawy 13 lipca 1990r. Prywatyzacja może być dokonywana:
• Drogą kapitałową (komercjalizacja) - przekształcenie przedsiębiorstwa w jednoosobową spółkę
skarbu państwa i sprzedaż jej akcji (duże przedsiębiorstwa przemysłowe);
• Drogą likwidacji zakładającą sprzedaż bądź przekazanie w odpłatne użytkowanie majątku
przedsiębiorstwa zlikwidowanego, np. decyzją sądu (zakłady bankrutujące lub przedsiębiorstwa
nadmiernie niszczące środowisko)
• Drogą prywatyzacji bezpośredniej, czyli sprzedaży majątku, wniesienie go do spółki lub oddanie
do odpłatnego korzystania w tzw. spółce pracowniczej przez organ założycielski przedsiębiorstwa
(małe i średnie przedsiębiorstwa).
Od 1990r. do 1999r. sprywatyzowano 2489 przedsiębiorstw przemysłowych, w tym: 1178 drogą
kapitałową, 633 zlikwidowano, a 678 sprywatyzowano bezpośrednio. W 2000r. w sektorze
prywatnym pracowało 75% ogólnie zatrudnionych w przemyśle, a dostarczał on 72% sprzedanej
produkcji przemysłowej.
Aby nasza gospodarka, choć trochę zbliżyła się do krajów wysoko rozwiniętych - należy
podejmować działania zmierzające to restrukturyzacji przemysłu, tzn.:
• Dostosowaniu struktury gałęziowej przemysłu do struktury popytu w handlu wewnętrznym i
zagranicznym;
• Rozbudowy nowoczesnych gałęzi, np. przemysłu elektronicznego, precyzyjnego, chemii
organicznej;
• Poprawy jakości wyrobów przez zastosowanie nowoczesnych technologii produkcji i
nowoczesnych maszyn;
• Obniżeniu kosztów wytwarzania, m.in. przez zmniejszenie energochłonności i
materiałochłonności produkcji;
• Zwiększaniu roli zakładów małej i średniej wielkości, w których łatwiej i szybciej wprowadza się
wszelkie innowacje technologiczne;
• Deglomeracji okręgów przemysłowych prowadzącej do zmniejszenia dysproporcji w poziomie
uprzemysłowienia poszczególnych regionów;
• Tworzenia zaplecza badawczo-rozwojowego przemysłu oraz systematycznego podwyższania
kwalifikacji pracowników.
Aktualnie restrukturyzacja największy zasięg osiąga w rejonach koncentracji przemysłu ciężkiego -
GOP -> zmienia się górnictwo, hutnictwo, przemysł koksowniczy i energetyka - zamyka się
nierentowne kopalnie, przestarzałe huty oraz pracujące przy nich elektrownie. Niskie kwalifikacje
miejscowej siły roboczej hamują odpowiedni proces restrukturyzacji, co potęguje brak
odpowiednich funduszy na te cele. Podobne problemy wynikają z restrukturyzacji w innych
regionach. Dlatego też polityka państwa zachęca obcy kapitał do inwestowania w przemysł, np.
poprzez tworzenie Specjalnych Stref Ekonomicznych (SSE). Ich celem jest wspieranie
restrukturyzacji na obszarach zagrożonych kryzysem gospodarczym i bezrobociem strukturalnym.
Tworzone są one na okres 20 lat, państwo określa zasięg strefy, jej planowany profil i zachęty dla
inwestorów (określone zwolnienia podatkowe uzależnione od wysokości inwestycji oraz
otworzonych miejsc pracy - np. 100% zwolnienia z podatku dochodowego przez pierwsze 10 lat i
50% przez następne 20 lat). Pierwsza SSE powstała w Mielcu, obecnie jest ich już kilkanaście, z
czego najwięcej na obszarach okręgów przemysłowych szczególnie dotkniętych recesją (łódzki,
wałbrzyski, mielecki, starachowicki) oraz tam, gdzie wymagane jest przyspieszenie restrukturyzacji
(GOP, Okręg Częstochowski) lub też na obszarach słabo uprzemysłowionych o wysokim
bezrobociu (Warmińsko-Mazurska, Suwalska i Słupska SSE) lub wysokiej infrastrukturze
technicznej - Żarnowiecka i Legnicka SSE.
Odmianą specjalnych stref ekonomicznych są technoparki tworzone na okres 12 lat, ukierunkowane
na przemysł high-technology: Krakowski Park Technologiczny planuje - fabrykę półprzewodników,
centrum nowoczesnych technologii oprogramowań telekomunikacyjnych, w Technoparku Modlin -
rozwój nowoczesnych technologii dla przetwórstwa rolno-spożywczego.
Firmy zagraniczne inwestujące w Polsce: Ford, Opel, Volkswagen, Volvo, PepsiCo, Coca-Cola,
Philip Moris.
Przebieg procesu prywatyzacji i restrukturyzacji zależy od stopnia koncentracji produkcji i
struktury branżowej zakładów przemysłowych zlokalizowanych na danym obszarze, jednak zależy
to od ogólnych tendencji rozwojowych zmierzających do unowocześnienia przemysłu.