Zasady wykonywania korekty
Korekta autorska ma na celu wyszukanie błędów merytorycznych, ale należy uważać,
by autor nie napisał przy okazji nowej książki  zmienić wolno max. 3 % tekstu 
powyżej tej granicy autor ponosi koszty nowego składu
Korekta autorska nie może zastąpić profesjonalnej korekty, wyszukującej błędy
edytorskie, niewłaściwe przeniesienia, błędy techniczne, językowe i stylistyczne. Autor
w czasie korekty skupia się na czym innym, poza tym do korekty trzeba mieć  właściwe
oko .
Nanoszący korektę nie wnika w tekst i bierze za dobrą monetę znaki korektora1.
Korektor nie ma prawa dokonywać merytorycznych ingerencji w tekst, od tego jest
autor i redaktor. Różni pisarze mają różne style [e.g. A. Świderkówna, Hellada królów 
celowa archaizacja, stosowanie szyku przestawnego]. Lepsze jest wrogiem dobrego.
Naturalnie, krzyczące błędy powinny być sygnalizowane, ale nie zmieniane bez
konsultacji2
N� Pojedyncze spójniki nie powinny zostawać na końcu wiersza, podobnie jak jednostki
miary czy liczby porządkowe.
N� Nie powinno być więcej niż 3 przeniesienia jedno pod drugim e.g.:
Qualiter autem rex Boleslaus de Polonia sit eie-
ctus, longum existit enarrare, sed hoc dicere li-
cet, quia non debuit christus in christo peccat-
um quodlibet corporaliter vindicare. Illud en-
im multum sibi nocuit, cum peccato peccatum
adhibuit [& ]
Zadania korektora:
1. Sprawdzanie poprawności gramatycznej i ortograficznej tekstu
2. Wnoszenie niezbędnych poprawek przy użyciu znaków korektorskich
3
3. Sprawdzanie I k.p.p. z podstawą (tekstem po redakcji oddanym do składu)
4. Weryfikacja poprawek autora/tłumacza/redaktora naukowego, zwłaszcza
językowych i stylistycznych i nanoszenie ich na egzemplarz korekty
5. Sprawdzanie naniesienia poprawek w II k.p.p.
4
6. Wyłapywanie i eliminacja bękartów, sierot i wdów , sprawdzanie poprawności
przeniesień
7. Rewizja pracy przed zrobieniem pdf
8. Ew. sczytywanie pracy przed I k.p.p. redakcyjną i autorską [jeżeli ten etap jest
przewidziany]
9. Czytanie do erraty / wznowienia
1
e.g. jeżeli w zdaniu jest ko-tek, to tak zostanie zapisany ten wyraz w poprawionej wersji tekstu, choć
korektorowi chodziło o coś innego
2
W książce o XIX-wiecznej Rosji korektor namiętnie zmieniał wyraz Narodna Wola [ros. Wola Ludu] na
Narodowa Wola, w książce o A
odzi zaś twierdził, że ul. Piotrkowska zbudowana jest w stylu elektrycznym
a nie eklektycznym.
3
korekta po przełamaniu
4
pojedyncze wiersze akapitów przechodzące na następną stronę lub pozostające na stronie poprzedniej
Zasady wykonywania korekty
Zasady wykonywania korekty
1. Starannie wyraz
nym charakterem pisma
Znaki korektorskie muszą być jednoznaczne
Większe wstawki i uzupełnienia tekstu lepiej pisać na komputerze ew. dostarczyć w
wersji elektronicznej
Lepiej zaznaczyć do poprawki cały wyraz niż umieszczać kilka poprawek literowych w
jednym słowie
Informacje dodatkowe dla składacza otoczyć kółkiem, aby wiedział, że to
 korespondencja do niego i nie należy zamieszczać tych słów w poprawianym tekście
Zasady stosowania znaków korektorskich
1. Nie należy powtarzać tych samych znaków korektorskich na jednej stronie, a
przynajmniej w tej samej połowie strony
Zamieszczony w tekście znak korektorski zawsze musi być powtórzony na marginesie,
możliwie najbliżej poprawki w tekście
Znaki korektorskie powtarzane na marginesach należy zamieszczać na tym samym
poziomie (obok wiersza, w którym jest poprawka)
Znaki korektorskie powtarzane na marginesach należy zamieszczać na tej samej części
strony w pionie.
Wykaz znaków korektorskich znajduje się w załączniku na końcu rozdziału.