FIZJOTERAPIA OGÓLNA
SEMINARIUM I
SYSTEMATYKA ĆWICZEC

W KINEZYTERAPII
FIZJOTERAPIA
FIZJOTERAPIA
KINEZYTERAPIA FIZYKOTERAPIA MASAŻ LECZNICZY
KINEZYTERAPIA FIZYKOTERAPIA MASAŻ LECZNICZY
elektrolecznictwo
elektrolecznictwo
leczenie polem elektromagnetycznym
leczenie polem elektromagnetycznym
światłolecznictwo
światłolecznictwo
laseroterapia
laseroterapia
krioterapia
krioterapia
termoterapia
termoterapia
hydroterapia
hydroterapia
balneoterapia, klimatoterapia
balneoterapia, klimatoterapia
terapia manualna
terapia manualna
Foto: www.fotosearch.com
RUCH I ĆWICZENIA JAKO BODy
CE NATURALNE
ODDZIAA
UJ
NA CAA
Y
ORGANIZM CZA
OWIEKA,
A WPA
YWAJ
C KORZYSTNIE NA CZYNNOŚĆ
NARZ
DÓW WEWN
TRZNYCH MOG

ZWI
KSZYĆ LUB PRZYWRÓCIĆ CHOREMU PEA
N

SPRAWNOŚĆ FIZYCZN
.
1
KINEZYTERAPIA
kinesis  ruch; terapia - leczenie
Całość zagadnień związanych
z leczeniem ruchem.
Podstawą kinezyterapii są ćwiczenia
o charakterze leczniczym,
czyli GIMNASTYKA LECZNICZA
SYSTEMATYKA ĆWICZEC

KINEZYTERAPIA MIEJSCOWA
KINEZYTERAPIA OGÓLNA
METODY KINEZYTERAPEUTYCZNE
Kinezyterapia miejscowa
Prowadzona jest indywidualnie;
Obejmuje wszystkie lecznicze
oddziaływania ruchu i środków
pomocniczych, które dotyczą narządu,
w którym jest umiejscowione schorzenie;
Nie ma wpływu na mechanizmy
ogólnoustrojowej wydolności;
Jest ściśle powiązana z fizykoterapią
i innymi pomocniczymi zabiegami
o charakterze leczniczym.
2
Kinezyterapia miejscowa
Ćwiczenia bierne
Ćwiczenia czynno-bierne
Ćwiczenia samowspomagane
Ćwiczenia czynne w odcią\
eniu
Ćwiczenia czynne wolne
Ćwiczenia czynne oporowe
Ćwiczenia czynne prowadzone
Kinezyterapia miejscowa
Inne formy oddziaływań:
Ćwiczenia redresyjne
Wyciągi redresyjne
Ćwiczenia synergistyczne
Ćwiczenia oddechowe
Ćwiczenia relaksacyjne
Ćwiczenia czynności samoobsługowych
Pionizacja i nauka chodzenia
Ćwiczenia bierne
Jest to rodzaj takiego
ruchu, który jest
bezpośrednio
wykonywany przez
terapeutę, ewentualnie
przez specjalną
aparaturę CPM czyli
Continuous Passive
Motion (szyna do ciągłego
ruchu biernego).
Ruch odbywa się bez jakiejkolwiek pracy pacjenta.
3
Ćwiczenia bierne
Ruch należy prowadzić
w pełnym, o ile to
możliwe, zakresie ruchu,
do granicy bólowej.
Ćwiczenia bierne
Stabilizacja
odcinka bliższego,
tak by ruch był
wykonywany tylko
w mobilizowanym
stawie a nie
przenoszony na
Obowiązuje zasada
inne ogniwa
bezpośredniego
narządu ruchu.
oddziaływania
(tzw. krótkich dz
wigni).
Mechanizm pompy mięśniowej
Mechanizm pompy mięśniowej
fizjologiczny napór mięśni na żyły nóg
fizjologiczny napór mięśni na żyły nóg
(zaznaczony na rysunku czarnymi strzałkami)
(zaznaczony na rysunku czarnymi strzałkami)
nazywamy pompą mięśniowo-zastawkową
nazywamy pompą mięśniowo-zastawkową
Zamknięte zastawki i napór mięśni na żyłę - krew tłoczona jest "do góry".
4
Ćwiczenia bierne
Liczba powtórzeń powinna wynosić około 30
(w każdej płaszczyz
nie).
Ćwiczenia wykonujemy codziennie, średnio dwa
razy na dzień.
Chwyt powinien być bezpieczny i pewny,
niebolesny, wygodny dla pacjenta i terapeuty.
Ćwiczenia czynno-bierne
Ruch jest prowadzony biernie przez terapeutę,
ale z zastrzeżeniem, że pacjent musi czynnie
rozluz
nić mięśnie.
Fizjologicznym uzasadnieniem i celem tych
ćwiczeń jest rozbicie  odruchowego koła bólu .
Pozycja wyjściowa i stabilizacja takie, jak przy
ćwiczeniach biernych.
Ruch prowadzony jest w niepełnym zakresie,
którego wartości graniczne wyznaczają odczucia
bólowe.
Ćwiczenia czynno-bierne
Ćwiczenia te prowadzi się w tempie bardzo
wolnym.
Liczba powtórzeń: od 10 do 15 w serii.
Zaleca się 3  5 serii.
Ćwiczenia czynno-bierne należy prowadzić
przy wspomaganiu środkami fizykoterapii.
5
Ćw. samowspomagane
Ćwiczenia kombinowane -
dla chorych części ciała jest
to działanie o charakterze
biernym przy sile mięśniowej
wg skali Lovetta 0 i 1.
Dla zdrowych kończyn, które
przez system bloczkowo-
ciężarkowy prowadzą ruch
w porażonych częściach ciała
są ćwiczeniami czynnymi,
często oporowymi.
Ćw. samowspomagane
W ćwiczeniach samowspomaganych
używa się zestawu linkowo-bloczkowego,
laski gimnastycznej lub ćwiczenia
wykonywane są w formie autoredresji.
Ćw. samowspomagane
Pacjent za pomocą siły
mięśniowej kończyny zdrowej
pomaga w wykonaniu ruchu
w kończynie chorej lub też
gdy kończyna górna pomaga
w wykonaniu ruchu przez
kończynę dolną.
Pacjent ćwiczy bez pomocy
terapeuty, bazując tylko na
swojej sile mięśniowej.
6
Ćw. czynne w odciążeniu
Prowadzone są w UGUL-u, podobnie jak niektóre
ćwiczenia samowspomagane.
Ćw. czynne w odciążeniu
Polegają na
samodzielnym
wykonywaniu ruchów
w stawach przy
odciążeniu ćwiczonego
odcinka ciała.
Ruch prowadzony jest
jednopłaszczyznowo,
równolegle do podłoża.
Ćw. czynne w odciążeniu
Mają na celu
przeciwdziałanie
zanikom mięśni,
uzyskanie przyrostu ich
siły, utrzymanie
naturalnej elastyczności
mięśni, zapobieganie
przykurczom w stawie,
zwiększenie zakresu
ruchu w stawie.
7
Ćw. czynne w odciążeniu
Odciążenie uzyskuje się
poprzez:
podwieszenie ćwiczonej
kończyny,
zmniejszenie tarcia
o podłoże,
zanurzenie chorego
w wodzie,
podtrzymywanie ćwiczonej
kończyny rękami
kinezyterapeuty.
Ćw. czynne w odciążeniu
z oporem
Ćwiczenia te polegają
na wykonywaniu
ruchów czynnych
w warunkach
odciążenia
ćwiczonego odcinka
ciała, z pokonaniem
dodatkowego
niewielkiego
dawkowanego oporu.
Ćw. czynne wolne
Polegają na pokonaniu siły grawitacji
aktywizowanej części ciała przy wykorzystaniu
przez chorego siły własnych mięśni bez pomocy
terapeuty.
Ruchy wykonywane są jednopłaszczyznowo,
prostopadle do podłoża.
Tempo i czas wykonywania ćwiczeń dostosowane
do funkcjonalnych możliwości chorego.
Wykonywane ruchy powinny być płynne
i rytmiczne.
8
Ćw. czynne oporowe
Ćwiczenia, podczas
których zespół
mięśniowy pokonuje
masę kończyny
lub części ciała
z dodatkowym
obciążeniem
zewnętrznym.
Ćw. czynne oporowe
Cele:
zmniejszenie zaników mięśniowych,
uzyskanie kompensacyjnych przerostów siły,
poprawa koordynacji nerwowo-mięśniowej,
zwiększenie wytrzymałości ćwiczonych mięśni.
Ćw. czynne oporowe
Dozowanie oporu może odbywać się przez:
- ręce terapeuty,
- obciążenie bezpośrednie,
- obciążenie pośrednie,
- urządzenia typu  Atlas
9
Ćwiczenia prowadzone
Terapeuta pomaga rozpocząć i zakończyć
ruch, a pacjent wykonuje ruch w środkowym
sektorze.
Ćwiczenia stosuje się w przypadkach słabych
grup mięśniowych lub zaburzeń
proprioceptywnych.
Ćwiczenia wykonuje się w pozycjach
stabilnych i izolowanych.
Inne formy oddziaływań:
Ćwiczenia redresyjne
Odmiana ćwiczeń biernych.
Wykonywane są w celu zniesienia
przykurczów i stawowych ograniczeń ruchu
przy użyciu siły zewnętrznej, którą zawsze
jest ręka terapeuty i uzyskania pełnej
biernej ruchomości w stawie.
Prowadzone są pod osłoną leków
przeciwbólowych, bezpośrednio po
zastosowaniu zabiegów fizykalnych
rozgrzewająco-rozluz
niających.
Ćwiczenia redresyjne
Mogą być prowadzone wyłącznie na za
zgodą i na zlecenie lekarza.
Wyniki redresji należy utrwalać przez
wykorzystanie łusek i szyn ortopedycznych.
Odmianą ćwiczeń redresyjnych są
wyciągi redresyjne.
10
Ćwiczenia synergistyczne
Ćwiczenia wykorzystujące zjawisko synergii,
czyli współdziałania zespołów mięśniowych
oddalonych od siebie.
Wyróżnia się synergizmy bezwzględne
(wrodzone, występujące u każdego
człowieka) oraz względne (osobniczo
zmienne, dlatego efekty terapeutyczne
wykorzystujące synergizmy względne są
nietrwałe).
Ćwiczenia oddechowe
Mogą stanowić odrębny program leczniczy
(np. u pacjentów pulmonologicznych) lub są
wplecione w określony program usprawniania
ruchowego (np. w wadach postawy).
Ćwiczenia oddechowe mają na celu:
- nauczenie prawidłowej czynności oddychania,
- poprawę wydolności układu oddechowego,
- kształtowanie klatki piersiowej.
Ćwiczenia relaksacyjne
Mogą mieć charakter ogólny lub miejscowy.
Podczas wykonywania określonych ruchów
lub odpowiednie ułożenie ciała uzyskuje się
zmniejszenie napięcia mięśniowego.
Rozluz
nieniu sprzyja wygodna pozycja
wyjściowa.
Znaczne rozluz
nienie ogólne lub miejscowe
osiąga się w środowisku wodnym.
11
SYSTEMATYKA ĆWICZEC

KINEZYTERAPIA MIEJSCOWA
KINEZYTERAPIA OGÓLNA
METODY KINEZYTERAPEUTYCZNE
Kinezyterapia ogólna
Opiera się na zdrowych, nieobjętych
procesem patologicznym częściach ciała;
Ma na celu poprawę wszystkich
składowych sprawności ogólnej;
Prowadzona grupowo, w grupach
jednorodnych pod względem jednostki
chorobowej, wydolności ogólnej, wieku,
płci;
Metodycznie zajęcia zbliżone są do lekcji
wychowania fizycznego;
Kinezyterapia ogólna
Ćwiczenia ogólnousprawniające
Ćwiczenia gimnastyki porannej
Ćwiczenia w środowisku wodnym
12
Ćw. ogólnousprawniające
Prowadzone są grupowo, najczęściej na sali
gimnastycznej.
Oparte są na toku lekcyjnym lekcji wf, który
składa się z trzech części: wstępnej, głównej
i końcowej.
Pisemną dokumentacją toku lekcyjnego jest
konspekt.
Kilka konspektów, które mają służyć do realizacji
tego samego celu to osnowa lekcyjna.
Chorzy do grup powinni być dobrani z uwagi na
czynniki funkcjonalne, fizyczne i psychiczne.
Ćw. gimnastyki porannej
Jej celem jest doprowadzenie do dziennej
aktywności czynności narządów i organów
pacjenta zwolnionych zgodnie z fizjologią
przez odpoczynek nocny związany ze snem.
Ćwiczenia powinny być prowadzone przed
poranną toaletą i śniadaniem, w dobrze
przewietrzonych pomieszczeniach lub na
świeżym powietrzu.
Ćw. gimnastyki porannej
Ćwiczenia należy rozpoczynać od ruchów
w małych stawach obwodowych i stopniowo
uruchamiać większe stawy i grupy
mięśniowe.
Tempo ćwiczeń wolne, ruchy obszerne,
prowadzone w pełnym fizjologicznym
zakresie, oparte na ćwiczeniach
kształtujących.
13
Ćwiczenia w wodzie
Ich celem jest podniesienie wydolności
ogólnej ćwiczących.
Dominującymi formy ruchu są gry i zabawy
w wodzie, ćwiczenia oddechowe i elementy
nauki pływania.
Prowadzenie ćwiczeń w wodzie wymaga
przestrzegania wielu warunków
bezpieczeństwa.
SYSTEMATYKA ĆWICZEC

KINEZYTERAPIA MIEJSCOWA
KINEZYTERAPIA OGÓLNA
METODY KINEZYTERAPEUTYCZNE
Metody kinezyterapeutyczne
Powtarzalne, skuteczne i ekonomiczne
schematy postępowania terapeutycznego,
opracowane i stosowane dla danych
jednostek chorobowych. Zwracają one
głównie uwagę na przywrócenie ruchu jaki
jest wykorzystywany w życiu codziennym.
Nie ma jednoznacznej systematyki metod
kinezyterapeutycznych.
14
Metody kinezyterapeutyczne
Metody mechaniczne
Metody neurofizjologiczne
Metody edukacyjne
Dziękuję za uwagę!
15