BUDOWNICTWO OGÓLNE
kierunek In\ynier Europejski
Wykład 10
WYMIAROWANIE MURÓW
NIEZBROJONYCH
Wykładowca: prof. dr hab. in\. Zbigniew Mielczarek
Wykład 10.
Plan wykładu:
10.1. Wymagania stawiane materiałom
10.2. Charakterystyka wytrzymałościowa murów niezbrojonych
10.3. Częściowe współczynniki bezpieczeństwa muru
10.4. Wytrzymałości obliczeniowe muru
Wykład 10.
Rodzaje elementów murowych
Z uwagi na rodzaj tworzywa rozró\nia się następujące
rodzaje elementów murowych:
-ceramiczne
-silikatowe
-betonowe
-z autoklawizowanego betonu komórkowego
Z uwagi na wymagania stawiane tolerancjom wymiarowym
elementów murowych rozró\nia się:
-elementy do murowania na zwykłe spoiny (grubość
do 15mm)
-elementy do murowania na cienkie zaprawy (grubość
do 3mm)
Wykład 10.
Z uwagi na objętość otworów w elementach rozró\nia się grupy 1, 2,
i 3 elementów murowych (tabl. 10-1).
Tablica 10-1. Przyporządkowanie elementów murowych do poszczególnych grup
Wykład 10.
Kategorie elementów murowych
Odpowiednio do sposobu kontroli produkcji elementów
murowych i deklaracji producenta klasyfikuje siÄ™ je jako
elementy kategorii I lub II-ej
Do kategorii I zalicza się elementy murowe, których producent
deklaruje, \e:
- mają określoną wytrzymałość na ściskanie
- w zakładzie stosowana jest kontrola jakości, której wyniki
stwierdzają, \e prawdopodobieństwo wystąpienia średniej
wytrzymałości na ściskanie mniejszej od wytrzymałości
zadeklarowanej jest nie większa ni\ 5%
Do kategorii II zalicza się elementy murowe, których producent
deklaruje ich wytrzymałość średnią, a pozostałe wymagania
kategorii I nie są spełnione
Wykład 10.
Wytrzymałość elementów murowych na ściskanie łB
wyznacza się jako iloraz siły niszczącej Fmax przez pole
powierzchni brutto elementu Abr na która siłę działa.
Dla silikatowych i betonowych elementów murowych
o długości e"300mm i/lub wysokości e"200mm, a tak\e
bloczków z autoklawizowanego betonu komórkowego
i bloczków z betonu komórkowego i bloczków z kamienia
naturalnego, wytrzymałość łB wyznaczyć mo\na na
wyciętych kostkach sześciennych (100mm) lub o innych
wymiarach zgodnie z odpowiedniÄ… normÄ… wyrobu.
Wykład 10.
Znormalizowaną wytrzymałość na ściskanie elementu
murowego Å‚B
wyznacza siÄ™ ze wzoru:
Wykład 10.
Tablica 10-2. Wartości współczynnika
Wykład 10.
Zaprawa
Do wykonywania murów stosuje się:
- zaprawy zwykłe o gęstości większej ni\ 1500 kg/m3
- zaprawy lekkie o gęstości nie większej ni\ 1500 kg/m3
- zaprawy do cienkich spoin, których właściwości zostały
określone w Polskich Normach i aprobatach technicznych.
Wykład 10.
Wytrzymałość zaprawy na ściskanie
jest wytrzymałością średnią zaprawy łm. W zale\ności od wartości łm,
zaprawy dzieli siÄ™ na klasy, oznaczone literÄ… M i liczbÄ… odpowiadajÄ…cÄ…
Å‚m w MPa na M1, M2, M5, M10, M20.
Do poszczególnych klas zalicza się zaprawy, w czasie badania których
uzyskano wyniki jak w tabl. 10-3.
Tablica 10-3.Zakres wytrzymałości przypisany klasie zaprawy
Do wykonywania murowanych konstrukcji zbrojonych nale\y stosować
zaprawy cementowe lub cementowo-wapienne klasy nie ni\szej ni\ M5.
Wykład 10.
10.2. Charakterystyka wytrzymałościowa murów
niezbrojonych
Wytrzymałość na ściskanie muru łk podano
w tablicach dla elementów muru dla poszczególnych grup.
W tablicy 10-4 podano wartości łk dla murów
z elementów murowych grupy 1 z wyjątkiem murów
z bloczków z autoklawizowanego betonu komórkowego.
Tablica 10-4. Wartości łk [MPa] dla murów z elementów murowych grupy
1 - z wyjątkiem bloczków z autoklawizowanego betonu komórkowego
Wykład 10.
10.3. Częściowe współczynniki bezpieczeństwa muru
ustala siÄ™ odpowiednio do kategorii kontroli produkcji
elementów murowych oraz kategorii wykonania robót na
budowie.
Rozró\nia się
Kategorię A wykonywania robót:
-kiedy roboty murarskie wykonuje nale\ycie wyszkolony zespół pod
nadzorem majstra murarskiego
-stosuje siÄ™ zaprawy produkowane fabrycznie, a je\eli zaprawy
wykonywane są na budowie, kontroluje się wykonywanie składników,
a tak\e wytrzymałość zaprawy, a jakość robót kontroluje osoba
niezale\na od wykonawcy
Kategorię B wykonania robót kiedy warunki określające kategorię A
nie są spełnione, a nadzór nad jakością robót wykonuje osoba
reprezentujÄ…ca wykonawcÄ™.
Wykład 10.
Wartości współczynników dla muru łm i stali łs podano w tablicy
10.5.
Tablica 10-5. Wartości częściowych współczynników bezpieczeństwa
dla muru Å‚m i stali Å‚s.
Wykład 10.
10.4. Wytrzymałości obliczeniowe muru
nale\y obliczać ze wzoru:
(10-1)
- na ściskanie
-na rozciÄ…ganie przy zginaniu
(10-2)
Wykład 10.
Kiedy pole przekroju elementu konstrukcji murowej jest mniejsze ni\
0,30m2, wytrzymałość obliczeniową muru określa się jako iloraz
wartoÅ›ci okreÅ›lonych wzorami (10-1) i (10-2) oraz wartoÅ›ci ·A
podanej w tablicy 10-6.
Tablica 10-2. WartoÅ›ci współczynnika Ã
Pole przekroju muru [m2] 0,09 0,12 0,20 e"0,30
2,00 1,43 1,25 1,00
Wykład 10.
10.5. Wymiarowanie murów niezbrojonych obcią\onych
głównie pionowo
Obcią\enie pionowe od stropów rozpiętych jednokierunkowo wyznacza
siÄ™ zgodnie z zasadÄ… podana na rys. 10-1.
Rys. 10-1. Podział obcią\enia na ściany konstrukcyjne: a) strop zbrojony jednokierunkowo, b) strop zbrojony
jednokierunkowo przylegający do ściany samonośnej, e) strop zbrojony dwukierunkowo, oparty na
trzech ścianach nośnych., d) strop zbrojony dwukierunkowo, oparty na czterech ścianach nośnych
Strzałkami oznaczono kierunek rozpięcia zbrojenia stropu.
Wykład 10.
Zasada ta nieobowiÄ…zuje, gdy taki stop przylega do oddyletowanej
ściany samonośnej. W takim przypadku do obcią\enia pionowego
tej ściany nale\y doliczyć obcią\enie z trójkąta stropu jak na rys.
10-1b lub zastępczo obcią\enie z pasma stropu szerokości równej
0,3 rozpiętości stropu.
Rozdział obcią\eń od stropów opartych na 3 lub czterech ścianach
podano na rys. 10-1c i d.
Nośność ścian obcią\onych głównie pionowo nale\y sprawdzić
z warunku:
(10-3)
Wykład 10.
Nośność muru nale\y sprawdzić w przekrojach pod i nad
stropem oraz w środkowej strefie ściany.
Przy wyznaczaniu miejsca przyło\enia obliczeniowego
obcią\enia pionowego NSd nale\y uwzględnić niezamierzony
mimośród ea=h/300 (gdzie h wysokości ściany w świetle muru)
lecz nie mniej ni\ 10mm.
Wykład 10.
Nośność obliczeniową ściany wyznacza się:
a) w przekroju pod stropem górnej kondygnacji N1R,d oraz w
a)
przekroju nad stropem górnej kondygnacji N2R,d ze wzoru:
(10-4)
Wykład 10.
b) w środkowej strefie ściany
b)
(10-5)
Wykład 10.
Dla murów z elementów grupy 1 i 2 wartość współczynnika
przyjmuje siÄ™:
(10-6)
Dla murów z elementów grupy 3 wartość współczynnika
przyjmuje siÄ™:
(10-7)
Wykład 10.
Wartość współczynnika wyznacza się jak dla pręta podpartego
przegubowo o wysokości efektywnej heff, obcią\onego siłą Nmd
działającą na mimośrodzie em równym co do wartości u góry i u
dołu ściany.
Wartość mimośrodu ei działania obcią\enia pionowego, obliczać
mo\na ze wzoru:
(10-8)
Wykład 10.
Nośność ściany najwy\szej kondygnacji (rys. 10-2a), przy
przyjęciu modelu przegubowego, sprawdza się w przekroju pod
stropem tej\e kondygnacji
- na moment M1d
(10-9)
Wykład 10.
Nośność ściany najwy\szej kondygnacji w przekroju nad stropem
dolnej kondygnacji
- na moment M2d
(10-10)
(10-11)
Wykład 10.
Nośność ściany ni\szych kondygnacji sprawdza się równie\ w
przekrojach nad i pod stropem odpowiednich kondygnacji na
momenty M1d i M2d równe:
(10-12)
(10-10)
(10-10)
Wykład 10.
Rys. 10-2. Model przegubowy ściany zewnętrznej:
a) ściany najwy\szej kondygnacji, b) ściany ni\szych kondygnacji,
c) mimośrodowe przyło\enie obcią\enia z górnych kondygnacji przy a
d) jak w c) przy t1 Wykład 10.
Wartości do wyznaczenia nośności obliczeniowej w środkowej
strefie ściany wyznacza się z tablicy 10-7, w zale\ności od wartości
zastępczego mimośrodu początkowego em, równego
(10-13)
w którym:
M1d ze wzoru (10,9) lub (10-12)
M2d ze wzoru (10-10)
Nmd obliczeniowa siła pionowa w połowie wysokości ściany
Wykład 10.
Tablica 10-7. Współczynnik redukcyjny nośności Śm
Wykład 10.
W przypadku ścian o przekroju prostokątnym wartość Śm
przyjmuje się odpowiednio do współczynnika smukłości heff/t
i współczynnika sprę\ystości ąc, " równego
- dla murów na zaprawie fme"5MPa, z wyjątkiem murów z betonu
komórkowego ąc, "=700
- dla murów na zaprawie fm<5MPa, i dla murów z betonu
komórkowego niezale\nie od rodzaju zaprawy ąc, "=400
W przypadku ścian o przekroju innym ni\ prostokątny
wartość Śm przyjmuje się równie\ z tablicy 10-7, dla
współczynnika smukłości o wartości heff/t , gdzie i promień
bezwładności przekroju.
Wykład 10.
Je\eli na ścianę oddziaływuje bezpośrednio obcią\enie poziome,
wartość em wzrasta o mimośród dodatkowy em równy
(10-14)
W przypadku obcią\enia równomiernie rozło\onego Wd
(10-15)
Wykład 10.
Wysokość efektywna ścian
Wysokość efektywną ścian oblicza się ze wzoru
(10-16)
Wykład 10.
Tablica 10-8. WartoÅ›ci współczynników Áh
Wykład 10.
Ściany mo\na uwa\ać za usztywnione wzdłu\ krawędzi
pionowej, je\eli:
- połączenia są wiązaniem murarskim lub za pomocą zbrojenia ze
ścianami usztywniającymi usytuowanymi do nich prostopadle
wykonanymi z muru o podobnych właściwościach
wytrzymałościowych
- długość ścian usztywniających jest nie mniejsza ni\ 0,2
wysokości ściany, a grubość nie mniejsza ni\ 0,3 grubości
ściany usztywnianej i nie mniejsza ni\ 100mm.
Wykład 10.
W przypadku ściany usztywniającej z otworami zaleca się aby
długość części ściany między otworami, przylegająca do
ściany usztywnianej, była nie mniejsza ni\ na rys. 10-3, a
ściana usztywniająca sięgała poza otwór na długość nie
1
mniejszą ni\ /5 wysokości kondygnacji.
Wykład 10.
Wartość Án przyjmować mo\na o wielkoÅ›ci
a) dla Å›cian podpartych u góry i u doÅ‚u Á2 =1,00;
a)
b) dla ścian podpartych u góry i u dołu i usztywnionych wzdłu\
b)
jednej krawędzi pionowej z jedną swobodną krawędzią
pionowÄ…:
- je\eli hd"3,5L, wartość obliczeniową ze wzoru:
(10-17)
- je\eli h>3,5L, wartość obliczeniową ze wzoru:
(10-18)
Wykład 10.
c) dla ścian podpartych u góry i u dołu i wzdłu\ obu krawędzi
c)
pionowych
- je\eli hd"L, wartość obliczoną ze wzoru:
(10-19)
- je\eli h>L, wartość obliczoną ze wzoru:
(10-20)
W przypadku gdy ściany są usztywnione wzdłu\ obu krawędzi
pionowych i L>30t lub gdy ściany są usztywnione wzdłu\ jednej
krawędzi i Le"15t, gdzie t jest grubością ściany usztywniającej
ściany takie nale\y uwa\ać za ściany usztywnione tylko u góry i u
dołu.
Wykład 10.
Rys. 10-3. Minimalna długość ściany usztywniającej z otworami:
h1-wysokość otworu drzwiowego,
h2 wysokość otworu okiennego (warianty).
Wykład 10.
Graniczne smukłości ścian konstrukcyjnych
Zaleca się aby smukłość heff/i (lub wyra\ona jako heff/t) ścian
konstrukcyjnych była nie większa ni\:
87,5 (25) w przypadku ścian z murów na zaprawie
fme"5MPa, z wyjątkiem murów z bloczków z betonu
komórkowego
63,0 (18) w przypadku ścian z bloczków z betonu komórkowego,
niezale\nie od rodzaju zaprawy, a tak\e dla murów
z innego rodzaju elementów murowych, na zaprawie
fm<5MPa
Wykład 10.
Åšciana poddana obciÄ…\eniu skupionemu
Dla ścian wykonanych z elementów murowych grupy 1 nale\y
sprawdzić, czy lokalne średnie naprę\enia ściskające pod
obliczeniowym obcią\eniem skupionym, określone wzorem:
(10-21)
spełnia następujące warunki:
Wykład 10.
Kiedy 0interpolację liniową między 1,25fd i 1,5fd,
w których:
Wykład 10.
W przypadku ścian wykonywanych z elementów murowych
grupy 2 i 3 lokalne obliczeniowe naprę\enie ściskające nie mo\e
byś większe ni\ fd.
Gdy bezpośrednio pod obcią\eniem skupionym w ścianie
wykonana została warstwa muru z elementów murowych grupy 1,
mo\na przyjąć, \e obciÄ…\enie skupione rozkÅ‚ada siÄ™ pod katem 60º
jak na rys. 10-4.
Wykład 10.
Rys. 10-4. Åšciana poddana obciÄ…\eniu skupionemu
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Wykład 2 10 3 12
BYT Wzorce projektowe wyklady z 10 i 24 11 2006
Wyklad 10
wyklad 10 09 06 2 komorka chem
Wyklad 10 starzenie
wyklad 10
Wykład 10 Zastosowanie KRZ
Wykład 10 skręcanie OK
wykład 10
Wykład 10 przykłady
BHP Wyklad 10
wykład 1 4 10 12
wyklad 10 09 06 2 komorka budowa
Budownictwo Ogolne I zaoczne wyklad 9 i 10 stropy b
Analiza Wykład 10 (09 12 10) ogarnijtemat com
Wyklad 10 termografia
WYKLAD 10
więcej podobnych podstron