SOCJOLOGIA PRACY  dział zajmujący się opisem i wyjaśnianiem zachowań społecz-
nych ludzi w procesie pracy podczas produkcji dóbr i usług.
a)co ludzie robią między sobą
b)badanie skutków pracy
c)badanie czynników wpływających na motywację pracowników
d)badanie czynników wpływających na identyfikowanie interesów załogi z interesami za-
kładu pracy
e)badanie zjawisk i procesów dezorganizacji systemu społecznego zakładu pracy
f)stosunki pomiędzy kierownictwem a załogą cech jakie powinien posiadać kierownik i
wiedzy jaką powinien posiadać na temat swoich pracowników
g)badanie biurokracji jako zracjonalizowanej i zdepersonalizowanej formy władzy
h)badanie wpływu pracy na tworzenie się różnych typów osobowości, typów zawodowych
PSYCHOLOGIA PRACY  jej przedmiotem jest psychika i zachowanie się człowieka
w konkretnych warunkach aktywności zawodowych.
Paradygmaty:
-przystosowanie człowieka do pracy  każdy człowiek z natury przystosowany jest do
określonych prac. To dopasowanie można zwiększyć poprzez odpowiedni trening; (po-
znajemy kwalifikacje pracownika i wymagania stanowiska pracy)
-przystosowania stosunków międzyludzkich
-przystosowanie pracy do człowieka  w procesie pracy żadna jednostka nie może się re-
alizować jeżeli nie zostaną uwzględnione warunki pracy (narzędzia, stanowisko pracy)
PRACA  każda celowa czynność społecznie używana lub społecznie doniosła zapewniająca
określoną pozycje w społeczeństwie.
Cechy pracy:
-czynność społeczna  przygotowanie pracy (celów, metod, środków) i realizacja wywierają
wpływ na zachowania innych ludzi
-prowadzona w celu zaspokajania różnego rodzaju potrzeb lecz potrzeby te są określone przez
strukturę i kulturę grup do których jednostka należy
-aby większość prac została zrealizowana niezbędna jest współpraca wielu jednostek i grup
rozproszonych w czasie i przestrzeni  więziotwórczy charakter pracy
GRUPA SPOA
ECZNA - to zbiorowość o wykrystalizowanych strukturach wewnętrznych,
systemach wartości, trwałych komponentach świadomościowych i specyficznej kulturze.
Grupa zaczyna się od 3 osób.
c
a b a b
n(n-1)/2 ilość relacji w grupie
CECHY JEDNOSTEK W GRUPIE :
-wspólne cele
-osoby oddziałują na siebie wg określonych wzorów
-tworzą wewnętrzne instytucje, normy i systemy kontroli, które pozwalają na postrzeganie
swojej odrębności w stosunku do innych grup do których nie należą
-posiadają elementy materialne, symbole i wartości stanowiące podstawę integracji
-komunikują się między sobą
Podział grup społecznych:
1. pierwotne  do których jednostka należy całą swoją osobowością np. rodzina
wtórne  jednostka nie musi należeć
2. małe  wszyscy członkowie znają się  kontakty osobiste (do 25 osób)
duże  nie wszyscy się znają, nie wszyscy ze wszystkimi się kontaktują
3. formalne - celowe - tworzone przez kierowników w celu wykonania określonych zadań
zgodnych z celami organizacji; oparte są na istniejących schematach organizacyjnych; każdy
jest świadom swojej roli i obowiązków; członkostwo jest wyznaczone hierarchicznie np.
brygady, wydziały produkcyjne.
nieformalne - spontaniczne  istnieją poza obowiązującymi schematami, me są zakładane
przez kierownictwo, powstają spontanicznie, samorzutnie w celu zaspokojenia społecznych i
psychicznych potrzeb jednostki (wspólnoty, bezpieczeństwa); oparte aa wzajemnej sympatii
jej członków
4. kliki - specyficzne grupy nieformalne
FAZY ROZWOJU GRUP: (formalnych):
1.tworzenie się zespołów, formowanie grupy-ludzie starają się poznać, ustalić zasady, wzory
zachowania-co jest akceptowalne a co nie; normy odnoszą się do czynności związanych z
rolami, zachowanie osób cechuje ostrożność, etap kończy się gdy członkowie się identyfikują
- postrzegają jako wspólnotę
2.wyłanianie się przywódcy, docieranie się - osoby otwarcie wyrażają poglądy, dochodzi do
różnicy zdań, niechęci, wrogości przeciwko przywódcy
3.wytwarzanie norm połączone ze wzrostem spójności - spójność objawia się tym, że
członkowie zaczynają identyfikować się z celami i normami; członkowie rozumują
kategoriami myślenia grupowego i zaczynają działać na rzecz, realizacji wspólnych celów.
4.wykonywanie zadań - grupa może skoncentrować swoje wysiłki na efektywnej pracy;
następuje wzrost zaufania - autonomia grupy - sposoby wykonywania działań, wybory
kierownika, spraw formalnych- Im większa autonomia tym większa identyfikacja z grupa.
EFEKTYWNOŚĆ GRUPY zależy od:
1.wielkość grupy - grupy mniejsze są bardziej efektywne, lepsza koordynacja działań
2.spójność grupy - siła z jaką grupa oddziałuje na swoich członków powodująca, że
członkowie są do niej pozytywnie nastawieni, realizują wyznaczone przez nią zadania,
atrakcyjność grupy dla jej członków, poczucie przynależności do grupy, solidarność
-potrzeby, które można zaspokoić przy pomocy grupy
-wskazać cele grupy
-wskazać w jakim stopniu grupa może potrzeby zaspokoić
-stworzenie członkom możliwości poświęcenia się na
rzecz grupy
3.funkcjonujące w grupie normy
4.stopień zaufania do kierownictwa
5.relacja między celami grupy a celami organizacji (zgodne lub rozbieżne)
OSOBA KIERUJ
CA GRUP
POWINNA
przestrzegać zasad:
-cel jasno sformułowany
-precyzyjne określenie zadań, ról, uprawnień członków
-stosowanie przejrzystości w kierowaniu grupą: jakie jest miejsce w grupie
-stworzyć możliwości do realizacji celu
-dyskusja w grupie powinna prowadzić do wykazania różnic zdań bez konsekwencji
OŚRODKI SKUPIENIA  środki integrujące:
-mur fabryczny (budynek)
-symbole grupy: logo, sztandar
-struktura formalna i nieformalna
ZRÓŻNICOWANIE SPOA
ECZNO-DEMOGRAFICZNE społeczności zakładowej i jego
konsekwencje:
1.zasada równości płci  role społeczne mężczyzn i kobiet są odrębne. Państwo stara się
pomagać kobietom w spełnieniu ról  zapewnia im pewne przywileje np. kobieta ma prawo
http://notatek.pl/socjologia-i-psychologia-pracy?notatka
do urlopu macierzyńskiego.
Różne stosunki M i K do pracy:
- godziny pracy, harmonijność  dla K są ważniejsze niż dla M
- wiek  dostatecznie wcześnie przygotowujemy następców na stanowisku, które się
zwalniają
- stan cywilny  samotne ok. 40 to najlepszy pracownik
- wykształcenie i zawód  należy odp. Czy wykształcenie pozwala na sprawną realizację
celów, jakie miejsce daje w grupie, należy zmieć strukturę wykształcenia aby miała
odzwierciedlenie w efektywności pracy
- wielu ludzi nie pracuje w zawodzie; należy określić w jakich kierunkach należy prowadzić
szkolenie
- staż pracy
WPA
YW SPOA
ECZNY - gdy jedna osoba kontroluje zachowanie innej, jedna osoba
zachowuje się wg intencji drugiej. Aby wywrzeć wpływ musi być ktoś kto ulegnie.
KONFORMIZM - zdolność ulegania, bezkrytyczne podporządkowanie się komuś.
Konformizm to postępowanie polegające na podporządkowaniu się normom i wzorom grupy
społecznej do której dana jednostka należy lub którą przyjmuje za grupę odniesienia.
Cechy podmiotu działającego a stopień konformizmu:
-płeć-bardziej podatne na wpływ są kobiety;
-poczucie wiary we własne siły i przekonanie o własnych kompetencjach - wysoka
samoocena nie sprzyja konformizmowi
-umiejętność abstrakcyjnego i twórczego myślenia-takie osoby są mniej podatne na wpływ
Cechy grupy a konformizm:
-wielkość grupy-do pewnego momentu im większa grupa tym większy konformizm
-jednomyślność grupy-jeśli w grupie chociaż 1osoba wygłasza przeciwny sąd zmniejszy
konformizm
-skład-im wyższe kompetencje członków grupy, im wyższa ich pozycja tym nacisk bardziej
skuteczny
-spójność-stopień atrakcyjności grupy im większa tym większy wpływ na jej członków
-cechy zadania:
+im mniej jasne zadanie tym nacisk skuteczniejszy,
+stopień trudności zadania - im zadanie bardziej trudne tym człowiek szuka wskazówek,
które mogą zostać przyjęte,
+czego zadanie dotyczy - spraw informacyjnych czy związanych z normami społecznymi.
Mechanizm wpływu społecznego:
-przymus-
proces psychologiczny: uleganie,
efekt wpływu: nietrwały
-atrakcyjność-
proces psychologiczny: identyfikacja,