W oparciu o załączone widma należy ustalić strukturę związków Z-1 - Z-6, a następnie dokonać pełnej interpretacji wszystkich widm. Sugerowany tok postępowania:
1. Na podstawie wyników analizy elementarnej i widma MS (należy poprawnie wskazać pik M+!) ustala się wzór sumaryczny związku. Należy pamiętać, że klasyczna
analiza spalinowa pozwala określić zawartość C, H i N w cząsteczce. Gdy suma zawartości tych trzech pierwiastków nie daje 100 %, należy przyjąć, że związek zawiera
tlen i/lub fluorowce. Obecność fluorowców (Cl, Br, I) jest łatwa do stwierdzenia na podstawie widma MS.
2. W oparciu o wzór sumaryczny określa się tzw. stopień nienasycenia, określający liczbę wiązań wielokrotnych i/lub pierścieni w cząsteczce.
3. Na podstawie widma IR stwierdza się, czy w związku są obecne podstawowe grupy funkcyjne (np. NH2, NHR, OH, COOH, Ca"N, C=O oraz czy związek posiada
pierścień aromatyczny, wiązania C=C lub Ca"C)  pamiętając przy tym o wzorze sumarycznym (np. cząsteczka, która nie zawiera tlenu nie może być ketonem!); należy
również przewidzieć wzajemne położenie wskazanych grup funkcyjnych (np. czy grupa karbonylowa jest sprzężona z pierścieniem aromatycznym)
4. Ustala się rozpuszczalnik, w którym była rozpuszczona próbka i wykreśla się sygnały resztkowe od rozpuszczalnika i wzorca.
5. Widmo 13C NMR pozwala określić liczbę nierównocennych atomów węgla w cząsteczce, oraz ich hybrydyzację (liczbę atomów o hybrydyzacji sp, sp2 i sp3). Można
również uzyskać potwierdzenie obecności niektórych grup funkcyjnych (np. C=O) i przewidzieć, czy jest to funkcja ketonowa, estrowa amidowa itp.).
6. Analiza widma 1H NMR powinna obejmować:
a) ilość i położenie sygnałów (pozwala na określenie liczby nierównocennych grup protonów w cząsteczce, stwierdzenie obecności niektórych grup funkcyjnych
jak np. CHO, COOH, potwierdzenie występowania pierścieni aromatycznych lub grup winylowych, grup alkoksylowych itp.)
b) wyliczenie integracji każdej grupy sygnałów  porównując z ustalonym wcześniej wzorem sumarycznym (można uzyskać informację o liczbie protonów
każdego  rodzaju np. integracja 4H multipletu w zakresie 7  8 ppm jest przesłanką do stwierdzenia obecności dipodstawionego pierścienia aromatycznego, integracja
3H sygnału przy 4 ppm może oznaczać, że pochodzi on od grupy metoksylowej itp.)
c) multipletowość (pozwala rozpoznać  otoczenie każdej grupy protonów i dzięki temu rozpoznać cały fragment występujący w cząsteczce (np. występowanie
w widmie układu trypletu (3H) i kwartetu (2H) pozwala przypuszczać, że obecna jest grupa etylowa, dwa dublety każdy o integracji 2H w zakresie 7  8 ppm świadczy o
para-podstawionym pierścieniu benzenowym itp.)
d) kształt sygnałów (szerokie sygnały pochodzą zazwyczaj od grup NH2, NH lub OH)
7. Narysowanie fragmentów, które zgodnie z wcześniejszą analiza musi zawierać analizowany związek i próba ich połączenia  zazwyczaj istnieje kilka możliwości
połączenia tych fragmentów. Każdą z utworzonych w ten sposób struktur porównuje się ponownie z widmami, odrzucając te struktury, które musiałyby dawać widma
odmienne od zarejestrowanych (np. inną liczbę sygnałów w widmie 13C NMR, inny układ multipletów w 1HNMR itp., inne położenie pasm od drgań grupy karbonylowej
w widmie IR itp.) Jednoznaczna niezgodność choćby z jednym z widm eliminuje daną strukturę.
8. Jeżeli nadal pozostały dwie lub więcej prawdopodobne struktury, wówczas należy spróbować wyliczyć (lub znalez
ć w tablicach) oczekiwane przesunięcia sygnałów w
widmach 1H i/lub 13C NMR dla charakterystycznych fragmentów i porównać je z widmami rzeczywistymi  dobra zgodność jest silną przesłanką za przyjęciem danej
struktury.
9. Po ustaleniu struktury należy dokonać pełnej interpretacji wszystkich widm:
a) podaje się drogi rozpadów odpowiedzialne za pojawienie się pików o największej intensywności w widmach MS
b) przypisuje się wszystkie charakterystyczne sygnały w widmie IR drganiom określonych wiązań w cząsteczce (można skorzystać z tablic korelacyjnych)
c) wypisuje się wszystkie sygnały z widm 13C NMR i przypisuje je poszczególnym atomom węgla w cząsteczce; w razie wątpliwości należy dokonać stosownych
wyliczeń przesunięć na podstawie tablic inkrementów.
d) wypisuje się wszystkie sygnały z widm 1H NMR (podając przesunięcie, multipletowość i integrację każdego sygnału) i przypisuje je poszczególnym grupom
protonów w cząsteczce; w razie wątpliwości należy dokonać stosownych wyliczeń przesunięć na podstawie tablic inkrementów.
Z-1: Analiza elementarna: %C = 81.1; %H = 8.1.
 Z-2: Analiza elementarna: %C = 59.4; %H = 6.6; %N = 9.9.
Z-3: Wyniki analizy elementarnej: zaw. C = 74,2 %, zaw. H = 7,9 %
MS: IR (film):
1
H i 13C NMR (CDCl3):
Z-4: Wyniki analizy elementarnej: zaw. C = 45,2 %, zaw. H = 4,3 %, zaw. N = 7,5 %,
W zadaniach zbiorczych można spotkać się z problemem konieczności ustalenia struktury związku bez
znajomości wyników analizy spaleniowej(Z-5) lub (w prostszym wariancie) w oparciu o podany wzór
sumaryczny (Z-6). W toku postępowania pomija się wówczas odpowiednio punkt 1 i 2 lub punkt 1
Z-5:
127
129
Z-5: C5H10O
+ pik przy 207 ppm