SPRAWOZDANIE

Karta przychodowo -rozchodowa przedsiębiorstwa S.A.,, Tynk ” została sporządzona według trzech metod: metody zasobów średnich zrównoważonych, metody LIFO i FIFO.

1. Metoda zasobów średnich zrównoważonych-polega ona na tym, iż wszystkie artykuły, które były w magazynie, były brane do obliczenia średniej wartości ceny jednostkowej, niezależnie od momentu, w którym dostały się do magazynu (zostały zakupione), a co za tym idzie niezależnie od ich ceny zakupu. W tym przypadku cena jednostkowa towaru, który został wzięty do produkcji jak również towaru, który pozostał w magazynie kształtuje się na tym samym poziomie.

2. Metoda FIFO-(First In First Out) polega na tym, że te towary, które dostały się do magazynu najwcześniej, najwcześniej ten magazyn opuszczają. W związku z tym cena jednostkowa silników wziętych do produkcji jest niższa niż w poprzedniej metodzie. Również cena gotowego, już wyprodukowanego materiału będzie niższa - towar w danej chwili będzie bardziej konkurencyjny cenowo na rynku.

3. Metoda LIFO- (Last In First Out) polega na tym, że towar, który ostatni został sprowadzony do magazynu, będzie najwcześniej brany do produkcji. W tym z kolei przypadku cena jednostkowa towaru, jak i gotowej produkcji będzie znacznie wyższa niż w poprzednich metodach.

Wnioski:

Przedstawiona karta przychodowa-rozchodowa ewidentnie wykazuje nam, że wybór metody rozliczania przychodów i rozchodów nie jest obojętny. Łatwo zauważyć, że wyniki wartości silników pozostających w magazynie jak i przekazanych do produkcji są różne. Wynika to ze specyfiki danej metody. Zróżnicowanie głównie wynika z powodu zmiany ceny zakupu tego samego towaru w różnych okresach czasowych. Cena zakupu towaru ma bezpośredni wpływ na cenę towaru opuszczającego magazyn. Cena towaru wzrasta przy każdym następnym zakupie, w wyniku czego metoda LIFO jest w takich okolicznościach najmniej korzystna.

OPIS DO KARTY PRZEPŁYWÓW PIENIĘŻNYCH

Z każdym przedsięwzięciem związane jest ryzyko, że nie zwróci się ono lub zwróci się po zbyt długim czasie, dlatego ważne jest przeanalizowanie przewidywanych wpływów i odpływów. Analizy takie sporządza się też dla przedsiębiorstw już prosperujących, by przewidzieć potrzebę ewentualnego kredytu lub czas wypłaty premii dla pracowników, gdy przedsiębiorstwo osiąga zyski.

Istnieje kilka metod analizy, m.in.

1.metoda klasyczna,

2.metoda NPV,

3. metoda IRR .

METODA KLASYCZNA określa, kiedy przedsięwzięcia przyniosą zysk. Jej zaletą jest to, że jest ona prosta, jednak nie uwzględnia czasu oraz wpływu inflacji. W przypadku analizowanych czterech przedsięwzięć, które rozpoczynają się w różnym czasie, wykres „cash flow” pokazuje, że dadzą one zysk dopiero ok. 15-go miesiąca ich trwania. W kilku okresach zaistniała potrzeba kredytu , tzn. wszędzie, gdzie wykres maleje. Oznacza to większość wydatków nad wpływami, co miało miejsce od 2 do 3, 6 do 9, 10 do 11 oraz od 16 do 17 miesiąca. Skoki na wykresie „cash flow” odzwierciedlają rozpoczęcia przedsięwzięć, najczęściej związane z wydatkami.

METODA NPV jest metodą uaktualniającą, gdyż uwzględnia czas oraz stopę procentową , np. inflację, kredyt, stopień ryzyka. Gdy funkcja przyjmuje wartości dodatnie (NPV>0), to przedsięwzięcie przynosi zysk, gdy NPV=0, to występuje operacja neutralna, przedsięwzięcie jest na progu rentowności. Gdy NPV<0, to przynosi ono straty. Funkcja NPV wyrażana jest w walorze ($,£, PLN). W przypadku rozważanych przepływów finansowych, wystąpił NPV<0 dla przedsięwzięcia A w miesiącach :1, 2 dla przedsięwzięcia B: 6, 7, 8, dla przedsięwzięcia C:16, 17, dla przedsięwzięcia D: 10 Całość inwestycji wykazała NPV<0 w miesiącach: 1-2, 6-8 oraz 10 i 16.

METODA IRR jest również metodą uaktualniającą oraz uwzględnia stopę procentową. Określa , jak szybko zwróci się dana inwestycja.

Gdy IRR>i , gdzie i to stopa procentowa (tu: 20,3%), można oczekiwać szybkich zysków. Gdy IRR=i, to zachodzi operacja neutralna, gdy IRR<i, to przedsięwzięcie przynosi straty. W rozważanym przypadku, wystąpił IRR>0 dla wszystkich przedsięwzięć (7%, 9%, 13%, 16%), natomiast dla całej inwestycji IRR=10%.

Opis do projektu nr 4 - bilans roczny

Bilans jest dokumentem emitowanym przez system rachunkowości podmiotu gospodarczego informującym o stanie majątkowym i finansowym tegoż podmiotu.

Odgrywa on jedną z pierwszoplanowych ról w zakresie dostarczania danych do ocen dotychczasowych dokonań podmiotu i do analiz poprzedzających nowe kierunki jego działań.

Bilans sporządzony jest według pewnych konwencji. Są one podporządkowane generalnie funkcji analitycznej bilansu i obejmują:

1. wyróżnienie aktywów i pasywów,

2. ujmowanie kategorii bilansowych tylko i wyłącznie w wyrażeniu pieniężnym,

3. sporządzenie tego sprawozdania na określoną datę, zwaną momentem bilansowym,

4. uwzględnienie tylko tych składników majątkowych, które były w dyspozycji podmiotu gospodarczego w momencie bilansowania i odpowiadających im źródeł finansowania w tym samym momencie,

5. łączenie poszczególnych pozycji aktywów i pasywów w grupy o zbliżonej treści ekonomiczno-finansowej,

6. zestawienie grup kategorii według przyjętego dla aktywów kryterium płynności i dla pasywów wymagalności.

Kryterium płynności w sprawozdawczym uporządkowaniu aktywów wymaga, aby były one prezentowane w kolejności podyktowanej przez możliwość zmiany poszczególnych środków gospodarczych na środki pieniężne. W praktyce może to oznaczać uszeregowanie aktywów według wzrastającej bądź malejące płynności.

Prezentacja pasywów z kolei, następuje według stopnia pilności ich zwrotu (kryterium wymagalności ) i -co najważniejsze- w porządku odpowiadającym wybranej konwencji prezentowania aktywów. Oznacza to, że jeżeli w aktywach stosuje się uporządkowanie według wrastającej płynności, czyli od majątku trwałego poczynając, a na środkach pieniężnych kończą, wówczas jako pierwsze w pasywach muszą być przedstawione kapitały własne (najmniej wymagalne z pasywów ), a ostatnie zobowiązania krótkoterminowe. W drugim wariancie, tzn. gdy aktywa wykazywane będą według malejącej płynności, pasywa powinny być uszeregowane od najbardziej do najmniej wymagalnych.

W skład aktywów wchodzą:

1. majątek trwały

2. Należności długoterminowe

1. Majątek obrotowy

1. Zapasy

2. Majątek trwały

3. Wartości niematerialne i prawne

4. Rzeczowy majątek trwały

2. Finansowy Należności i roszczenia

3. Papierowy wartościowe przeznaczone do obrotu

4. Środki pieniężne

3. Rozliczenia międzyokresowe.

W skład pasywów wchodzą:

1. Kapitał (fundusz ) własny

1. Kapitał podstawowy

2. Należne, lecz nie wniesione wkłady na poczet kapitału podstawowego (wielkość ujemna)

3. Kapitał zapasowy

4. Kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny

5. Pozostałe kapitały rezerwowe

6. Nie podzielony wynik finansowy z lat ubiegłych

7. Wynik netto roku obrotowego

2. Rezerwy

3. Zobowiązania długoterminowe

4. Zobowiązania krótkoterminowe i fundusze specjalne

1. Zobowiązania krótkoterminowe

2. Fundusze specjalne

E. Rozliczenia międzyokresowe i przychody przyszłych okresów.

W otrzymanym projekcie do bilansu nie wchodzą następujące pozycje:

• umorzenia

• odsetki od kredytów otrzymanych.

Powyższe pozycje są to koszty finansowe i uwzględniane są w rachunkowości zysków i strat.

---