Jan Andrzej Morsztyn naśladowcą G. Marina
J. A. M. To najwybitniejszy i najsławniejszy twórca polskiego baroku , dyplomata, polityk wszechstronnie wykształcony. Jego główna twórczość przypada na lata 1638-1661. Szczególnie przemawiał do niego Giabattista Marino, zwany „królem poetów XVII stulecia”, który budził skrajne uczucia od podziwu do nienawiści. Jego poezja była zimna, intelektualna, poświęcona przede wszystkim gorącej miłości. Marino nie chciał opisywać natury. Jego świat był odizolowany od rzeczywistości , był to świat ksiąg , pałaców , rzeźb. Żądał od poety przede wszystkim pomysłowości. Jedyną zasadą poety było łamanie zasad. W jego poezji pojawiało się skojarzenie miłości ze śmiercią. W poemacie „Adon” opowiada historię o pojedynku , a potem wielkiej przyjaźni Kupidyna ze Śmiercią. Kochanek często bywa porównywany do ćmy , motyla, który kocha przyczynę swojej śmierci - świecę.
Tak właśnie Morsztyn parafrazuje częściowo „Psyche” , pieśń czwartą z poematu mitologicznego Marina -Adon, oparta na wątku Amora i Psyche. Morsztyn tłumaczył liryki Marina , korzystał z jego metaforyki i stylistyki.
Marino był mistrzem dla wielu poetów europejskich. Stał się źródłem nurtu zwanego MARINIZMEM. Była nauczycielem nowej techniki środków wyrazu w opisie urody życia. Uczył sztuki KONCEPTU tj. artystycznego poznania dziwności świata . Mariniści pisali głównie utwory erotyczne.
Uważali, że świat należy poznać za pomocą zmysłów, zmysły żywią intelekt , najważniejszy był zmysł wzroku , tzw. „zmysł dotyku duszy” .
Najwybitniejszym polskim marinistą był Morsztyn . Współzawodniczył z mistrzem włoskim w dziedzinie konceptu i mistrzostwa formy. Bardzo często przerabiał jego utwory , umie zadziwić niezwykłymi pomysłami. W jego poezji , podobnie jak u innych marinistów widać kryzys kultury. Tematyka miłości kojarzonej ze śmiercią . W świecie Morsztyna nie ma wartości moralnych. Nie liczą się prawda i dobro, ale rozkosz i piękno. Dzięki Morsztynowi upowszechnił się w Polsce wzór Marinego .