PORFIRIE
Porfirie szpikowe
Porfirie wątrobowe
Porfirie szpikowe
Rzadkie schorzenia związane z genetycznie uwarunkowanym zaburzeniem syntezy hemoglobiny w erytrocytach.
Wrodzona porfiria erytropoetyczna spowodowana jest niedoborem kosyntetazy uroporfirynogenu. Pierwszym objawem po urodzeniu jest oddawanie różowego moczu. Zmiany występują już we wczesnym dzieciństwie w skórze odsłoniętej - powstają pęcherze, często krwotoczne, pozostawiające nierówne, zagłębione, szpecące blizny. Charakterystyczne jest brunatne zabarwienie zębów i zniekształcenia kostne, niekiedy niedokrwistość hemolityczna. Leczenie tej postaci jest nieskuteczne.
Protoporfiria erytropoetyczna spowodowana jest zaburzeniem aktywności ferrochelatazy. Zmiany skórne pojawiają się zazwyczaj w dzieciństwie w postaci wykwitów rumieniowych, rumieniowo-obrzękowych lub pęcherzykowych, ustępujących z pozostawieniem drobnych, wgłębionych blizenek. Występuje silna nadwrażliwość na światło. Przebieg zmian skórnych łagodny, u części jednakże choroba prowadzi do marskości wątroby. Zaleca się stosowanie środków chroniących przed światłem, skuteczny jest ß-karoten
Porfirie wątrobowe
Porfiria skórna późna (Porphyria cutanea tarda)
Porfiria ostra zwalniająca czyli brzuszna (Porphyria acuta intermittens s. abdominalis).
Porfiria mieszana (Porphyria variegata mixta).
Porfiria skórna późna
(Porhyria cutanea tarda - PCT)
Etiopatogeneza
najczęstsza odmiana porfirii wąrtrobowej i porfirii w ogóle.
zaburzenie metabolizmu porfiryn w wątrobie - defekt dekarboksylazy uroporfirynogenu III - gromadzenie uroporfiryny I w organizmie.
postać sporadyczna (nabyta - znacznie częstsza) i postać genetyczna (dziedziczenie autosomalne dominujące)
uszkodzenie wątroby u osób predysponowanych genetycznie
alkoholizm
leki hepatotoksyczne (NLPZ, barbiturany, sulfonamidy)
estrogeny w HTZ
związki toksyczne (heksachlorobenzen)
WZW (typ C)
częściej chorują mężczyźni, w średnim i starszym wieku (40. - 70. r.ż.)
Obraz kliniczny
w miejscach urazów mechanicznych i na skórze odsłoniętej (głównie ręce, twarz, dekolt, skóra głowy u osób łysych) powstają dobrze napięte pęcherze z treścią surowiczą lub surowiczo-krwistą.
pęcherze ustępują z pozostawieniem powierzchownej blizny, z czasem tworzy się pstra blizna z odbarwieniami, przebarwieniami i nierzadko prosakami.
w części przypadków blizna jest porcelanowobiała, gładka - postać twardzinopodobna porfirii (porphyria scerodermiforme)
inne objawy: zwiększona urażalność skóry, nadwrażliwość na światło, hipertrichoza, ciemna barwa moczu (kolor ciemnego piwa)
Diagnostyka
uroporfiryna I, niekiedy uroporfiryna III i kwas delta-aminolewulinowy w moczu,
uroporfiryny i koproporfiryny w kale,
złogi immunoglobulin w ścianach naczyń i wzdłuż błony podstawnej w badaniu IF bezpośrednim z grzbietu ręki.
Leczenie
Arechina 250 mg 5 dni/tyg.
metoda Ippena - upust krwi
eliminacja czynników hepatotoksycznych
stosowanie filtrów UV o wysokim współczynniku i unikanie nasłonecznienia