Dyskusyjne
Krąg pytań - wersja z wyłonieniem charyzmatyków.
Wersja „kręgu pytań”. Prowadzący formułuje problemy na karteczkach i układa je w kręgu. Mają to być problemy z życia z którymi teoretycznie mógłby się zetknąć każdy z uczestników spotkania. Prowadzący mówi: wręczcie to tej osobie, którą uznalibyście za godną, by zwrócić się do niej z tym problemem, którą poprosilibyście i radę i pomoc. Każdy losuje problem i wręcza dowolnie wybranej osobie z grupy. Wszyscy czynią to równocześnie. Wtedy samorzutnie wyodrębniają się „eksperci” od danych problemów czyli charyzmatycy. Są to ludzie, których grupa w większości uznała za kompetentnych aby udzielali odpowiedzi na dane pytania. W tej wersji „obdarowani” nie mogą pozbywać się pytań.
„Flirt dydaktyczny”.
Klasa dzieli się na grupy. Każda grupa otrzymuje - losuje zestaw zadań, które potem może powierzać innym grupom. Następuje wzajemna wymiana poleceń, komunikatów itp. (tak jak w flircie towarzyskim).
Świadectwo negatywne.
Czytamy przeżycie osobiste kogoś, kto w wyniku swoich doświadczeń negatywnych doszedł do niewłaściwego wniosku, że Boga nie ma lub coś w tym rodzaju. Ten wniosek musi być wyraźnie zaakcentowany. Potem burzę mózgów robimy: czy można byłoby znaleźć lepsze rozwiązanie? Dojść do lepszego wniosku...
Bóg w moim życiu - analogie.
Prowadzący zaczyna myśli a klasa je kończy. Przykłady takich myśli:
Gdyby Bóg był częścią domu w którym mieszkam to którą (fundamentem, dachem itp.)
Gdyby był krajobrazem to jakim?
Gdyby porównać go do rodzaju muzyki to jaka byłaby. Czy jest to muzyka, której chętnie słuchasz?
Relacja z człowiekiem - analogia.
Polecenie, by uczestnicy spośród znanych sobie bliskich osób wybrali tą z którą relacja jest dla nich nadająca się do porównania z relacją do Boga. Niech opiszą tą osobę. Za co ją lubią lub nie, co im ułatwia lub nie spotykanie się z nią itp.
Moje mówienie o Bogu.
Pytania do indywidualnego rozważenia lub pracy w grupach:
Jak nauczyłem się mówić o Bogu w moim dzieciństwie?
w domu
w szkole
w Kościele?
Jak mówię dzisiaj o Bogu:
z moimi rodzicami
z moimi dziećmi
z mężem/żoną
z przyjaciółmi
Obróbka pojęć.
Bierzemy w grupie na tapetę jedno pojęcie. Ale prowadzący przygotowuje szereg tytułów do opracowania pojęcia np. tak jak w Jaworskim z wiarą:
Wiara - podstawowy wymiar mojego życia
Wiara - jak to się dzieje, ze człowiek wierzy?
Wiara - wezwanie i zobowiązanie
Wiara - zdążanie do pełni i głębi życia
Wiara - orientacja na działania (wymagania czynu)
Wiara - między niewiarą i łatwowiernością
Wiara - warunek uleczenia, ocalenia
Wiara - droga do samego siebie
Wiara - wspólne i różne drogi wielu ludzi
Wiara - dar Boga
W grupach dyskusja nad poszczególnymi aspektami pojęcia a potem wspólne naświetlenie w grupie.