SYSTEM STUDYJNY - to system, łączący produkcję i dystrybucję filmów służący dominacji i mnożeniu zysków przez osiem największych studiów hollywoodzkich trwający od lat 20 do 50/60.
STUDIA:
1)20th Century-Fox - “Big Five”
2)MGM (Metro-Goldwyn-Mayer) - “Big Five”
3)Paramount Pictures - BF
4)RKO Radio Pictures - BF
Warner Bros - BF
Universal Pictures - “Little Three”
7)Columbia Pictures - “Little Three”
8)United Artists - “Little Three”
System działał sprawnie dzięki temu, że najwięksi producenci kontrolowali wielkie sieci kin, narzucając im tzw. blokowy system zakupów (block booking). System blokowy związany był z tym, że w wielu amerykańskich kinach wyświetlano kilka różnych filmów podczas jednego seansu.
W latach 20-tych zestaw mógł obejmować:
- jeden lub dwa krótkie filmy nieanimowane (tzw. live act, będące atrakcją w zalewie filmów animowanych),
- krótkometrażowy film animowany,
- jedną lub dwie krótkie komedie (np. Flip i Flap),
- jeden lub dwa krótkie filmy o tematyce muzycznej lub podróżniczej,
- kronikę filmową,
- pełnometrażowy film fabularny.
W latach 30-tych zestaw się zmienił i obejmował:
- zwiastuny nowości filmowych,
- kronikę,
- film krótkometrażowy (animowany lub live act),
- niskobudżetowy film klasy B (trwający ok. godziny),
pełnometrażowy film klasy A.
Taki system nazywano double-feature (podwójny metraż)
Film klasy B wyparł krótkie komedie, ale spowodował powstanie mniejszych studiów specjalizujących się w produkcji B.
System rozbudowanych seansów cieszył się popularnością i przynosił większe zyski, niż uzyskiwane przez kina wyświetlające tylko filmy pełnometrażowe klasy A (czyli duże produkcje hollywoodzkie). Doprowadziło to do rozpoczęcia przez wielkie studia własnej produkcji niskobudżetowej, obsadzanej przez drugorzędnych aktorów i realizowanej często w dekoracjach wykonanych dla dużych produkcji.
Przejęcie kontroli nad sieciami kin umożliwiło narzucenie ich właścicielom systemu zakupów blokowych, obejmujących całą roczną produkcje studia, a nie tylko wybrane tytuły. Wybór był prosty - wszystko albo nic. W wyniku tego "systemu legalnych wymuszeń" Hollywood kontrolował repertuar wszystkich głównych sieci kinowych, z wyjątkiem marginalnych klubów wyświetlających filmy eksperymentalne i niezależne.
KODEKS PRODUKCYJNY HAYS'A
Kodeks Haysa - spisany w latach 20 i obowiązujący do lat 50 kodeks zajmujący się dopuszczalnością scen przedstawianych w filmach produkowanych i dystrybuowanych w USA. Nazwa pochodzi od nazwiska Williama Harrisona Hays'a - amerykańskiego polityka, który był tylko jednym z twórców kodeksu.
Kodeks został stworzony w atmosferze niechęci do kina, które uważano za niemoralne i złe. Kino zaczęło coraz bardziej kształtować i wpływać na ludzkie światopoglądy, co zaniepokoiło część społeczeństwa.
Kodeks zabraniał m.in. pokazywania nagości, seksu, homoseksualizmu, porodów, ośmieszania religii. Kodeks jasno wskazywał, co należy przedstawiać jako przejaw dobra(np. małżeństwo, posiadanie pełnej rodziny), a co zła(relacje homoseksualne, relacje osób różnej rasy). Sceny zabójstw, tortur, znęcania się nad dziećmi bądź zwierzętami miały zostać albo usunięte, albo stonowane, aby nie gorszyły widzów.
System studyjny oficjalnie zakończył się w 1948, lecz miał jeszcze dość silne działanie w latach 60.
Czas trwania systemu studyjnego określa się jako Złotą Erę Hollywood.