Styl kierowania można zdefiniować jako względnie trwały i powtarzalny sposób, w jaki przełożony oddziałuje na podwładnych w celu pobudzenia i koordynacji ich działania w zespole, a przez to - osiągania celów stojących przed organizacją. Potencjalny styl kierowania jest to indywidualny pogląd kierującego dotyczący tego, jakimi metodami powinien on oddziaływać na podwładnych. Rzeczywisty styl kierowania jest to styl potencjalny, który został skorygowany pod wpływem aktualnych celów postawionych przed kierownikiem oraz warunków, w których trzeba je będzie realizować.

• Autokratyczny styl zarządzania przedsiębiorstwem - zwany również dyrektywnym. Polega on na narzucaniu przez kierownictwo przedsiębiorstwa planów i wytycznych ich realizowania. Stosowany jest najczęściej w dużych scentralizowanych organizacyjnie przedsiębiorstwach. Decyzje pochodzą od najwyższego szczebla kierownictwa i przekazywane są na niższe szczeble w postaci nakazów.

• Przywódca zorientowany na ludzi - W psychologii pracy przywódca, który preferuje demokratyczny styl kierowania. Lider zorientowany na ludzi (tak zwany lider demokratyczny) kieruje grupą dbając przede wszystkim o dobre samopoczucie członków grupy. Zwykle jest serdeczny, otwarty, ugodowy, okazuje zaufanie, tłumaczy swoje decyzje, zachęca ludzi do uczestniczenia w procesie decyzyjnym. Taki przywódca (w odróżnieniu od przywódcy autorytarnego) ma skłonność do dość pozytywnego oceniania najmniej pożądanego pracownika. ok 66% pracowników pragnie być kierowanymi w ten sposób - jawi się on w opisach pracowników jako idealny. Demokratyczny styl przewodzenia jest najbardziej skuteczny wtedy gdy grupa posiada przeciętny poziom spójności. Gdy sytuacja bardzo nie sprzyja liderowi (grupa nie ma jasno określonych celów, lider nie jest akceptowany, a grupa jest nielojalna, gdy lider nie ma kar i sankcji, które mógłby zastosować) oraz gdy bardzo mu sprzyja {grupa ma precyzyjnie sformułowane cele...) najskuteczniejszy jest lider autokratyczny i autokratyczny styl kierowania grupą (orientacja na zadanie).

Umiejętności kierownicze:

• techniczne: umiejętność posługiwania się narzędziami, metodami, technologią w określonej specjalności

• społeczne: umiejętność rozumienia, współpracy i motywowania ludzi

• koncepcyjne (strategiczne): umiejętność koordynowania i integrowania wszystkich interesów i działań organizacji

Znaczenie umiejętności kierowania na poszczególnych szczeblach

Poziom kierowania

• poziom kierowania stanowi niewątpliwie jeden z czynników determinujących system ocen okresowych w firmie

• na szczeblach najniższych kryteria oceny powinny być związana głownie z umiejętnościami wyszukiwania widomości specjalistycznych

• na najwyższych szczeblach kierowania wiedza dotycząca wąskiej specjalizacji zawodowej niekiedy w ogóle przestaje być potrzeba. Ważna staje się zdolność tworzenia wizji przyszłości, wyobrażenia, kreatywność i dynamizm działania

Autorytet oceniających:

• władza formalna

• władza przymusu

• władza nagradzania

• władza kompetencji

• władza osobista (charyzmatyczna)

OCENA PRACY I PRACOWNIKÓW - 10.04.2011

2

Najwyższy szczebel

Średni szczebel

Najniższy szczebel

Umiejętności kierownicze

T

K

S