 | Pobierz cały dokument pedagogika.spoleczna.jako.nauka.nauczanie.doc Rozmiar 43 KB |
Pedagogika społeczna jako nauka, funkcje, zadania, przedmiot.
Pedagogika społeczna zajmuje się problematyką środowiskowych uwarunkowań wychowawczych oraz warunków umożliwiających zaspokojenie potrzeb rozwojowych jednostek i grup społecznych w poszczególnych fazach rozwoju ontogenetycznego człowieka.
Spośród kilku czynników mających wpływ na rozwój osobowości ludzkiej (ustrój somatyczno-psychiczny, środowisko życia, instytucje wychowawcze i własna praca jednostki nad sobą) pedagogika społeczna koncentruje uwagę na dwóch z nich:
na środowisku życia jednostki
na instytucjach wychowawczych.
Czynniki te traktuje łącznie.
Przedmiotu badań pedagogiki społecznej nie stanowią określone dziedziny rzeczywistości lub aktywności ludzkie (jak szkoły, placówki opiekuńcze, rodziny, placówki wychowania przedszkolnego, sprawy socjalno-bytowe, czas wolny, osiedla mieszkaniowe), lecz środowiskowe uwarunkowania tych dziedzin naszej rzeczywistości. Słowem, są nimi instytucje wychowania bezpośredniego i pośredniego w ich uwarunkowaniu środowiskowym, korygowanym wysiłkami społecznymi o charakterze wychowawczym. Tak więc pedagogika społeczna, jako subdyscyplina nauki o edukacji, koncentruje się na problematyce środowiskowych procesów wychowawczych oraz na analizie warunków i czynników umożliwiających zaspokojenie potrzeb rozwojowych człowieka, a przede wszystkim w różnorodnych sytuacjach życiowych i formach działalności (w zabawie, uczeniu się, pracy, wypoczynku) oraz w innych formach aktywności, mających swe miejsce w środowisku lokalnym, a także ponadlokalnym.
Można powiedzieć, że pedagogika społeczna interesuje sie środowiskiem - przestrzenią życiową - jednostek i grup ludzkich. Jednym z elementów tego środowiska są instytucje celowo powołane do zasadniczych funkcji dydaktycznych, opiekuńczych, kulturalnych, rekreacyjnych, współżycia i współpracy. Natomiast środowisko nie ukierunkowane wychowawczo (np. osiedle mieszkaniowe, grupy nieformalne) traktuje jako obszar, który należy, w miarę potrzeby i możliwości nasycać intencjonalnością wychowawczą. Podobnie odnosi się, do funkcjonowania tych instytucji, które nie uświadamiają sobie w pełni funkcji wychowawczych, a do których zalicza instytucje administracji państwowej, samorządowej, organy wymiary sprawiedliwości, prokuratorskich oraz placówek służby zdrowia, sanatoriów i zakładów pracy.
 | Pobierz cały dokument pedagogika.spoleczna.jako.nauka.nauczanie.doc rozmiar 43 KB |