R. Descartes, Zasady filozofii- opracowanie fragmentu 4.1.

Kartezjusz w swoim piśmie porusza tematy, będące zagadką

do dzisiaj dla nie jednego z nas. Przyjmując istnienie Boga, jako istoty prawdomównej i będącej źródłem wszelkiego dobra, pragnie zrozumieć dlaczego miałby nas oszukiwać i wystawiać na próby pozwalając na popełnianie błędów. W błądzeniu upatruje on cechy typowo ludzkie, twierdzi, że jego przyczyną może być złość, strach lub głupota, więc nie powinniśmy obwiniać o to Boga. Wysnuwa kolejne wnioski dotyczące zdolności ludzkiego rozumowania

i poznawania. Człowiek używając tych narzędzi swojego umysłu, może postrzegać jedynie jasno i wyraźnie wyrażoną prawdę, która powinna być niepodważalna. Często jednak się mylimy, uznając fałsz za prawdę, co zależy w równym stopniu od naszego intelektu oraz woli. Kartezjusz twierdzi, że zdarza nam się pobłądzić w naszych rozmyślaniach, gdyż nasz intelekt nie jest wszechwiedzący

i nieskończony i w takiej już formie otrzymaliśmy go od Boga.

Inną przyczynę naszych błędów filozof upatruje w naszej zbytnio rozwiniętej swobodzie. Choć pozornie nikt nie chciałby się mylić,

to jednak popełniamy błędy, które nie są naszą naturą, lecz tkwią

w naszych działaniach oraz nadużywaniu wolności.

Powinniśmy więc za pomocą rozumu odróżniać prawdę

od fałszu i nie korzystać nadmiernie z naszej nieograniczonej woli, która jest źródłem błędu oraz zła, a właśnie wtedy posiądziemy prawdę i mądrość.

---