Przyczyną oparzeń mogą być kwasy i ługi. Środki parząco-żrące niszczą skórę i błony śluzowe oraz leżące pod nimi głębsze tkanki. Przy zażyciu doustnym może dołączyć się jeszcze zatrucie. Przy oparzeniach kwasami tworzą się na skórze i szczególnie wyraźnie na błonach śluzowych mocno przylegające strupy o charakterystycznej barwie (kwas solny - białe, kwas azotowy - żółte, kwas siarkowy - czarne). Oparzenia ługami powodują powstawanie szklistego obrzmienia. Wszystkie oparzenia chemiczne są bardzo bolesne. Uszkodzenie skóry stanowi prócz tego zagrożenie zakażenia rany.

Prostymi testami można bardzo szybko ustalić pH:

- test palec - język: dotknij palcem oparzoną powierzchnię i połóż palec na koniuszku języka, jeśli będzie to kwas - odczujesz gorzki smak, jeśli zasada - to nie odczujesz smaku, jedynie szczypanie i pieczenie języka; test jest bezpieczny,

- test ślinowy: nanieś nieco śliny z palca na ranę oparzeniową, jesli zetknie się z zasadą wytworzy się mydłowata emulsja. Kwas nie wyzwoli żadnej reakcji.

Oparzenie przełyku i przewodu pokarmowego powoduje natychmiastowy silny, palący ból w ustach, w gardle i w przełyku. Na wargach i błonach śluzowych tworzą się strupy lub szklisto-maziste zmiany. Błony śluzowe są często zaczerwienione, czasami krwawią. Często pojawiają się problemy w przełykaniu i slinotok. Istnieje obawa przedziurawienia przełyku.

Oparzenia

 

	Informacje wstępne      Oparzenia to na ogół niegroźne, ale bolesne urazy Rzadziej mamy do czynienia z oparzeniem na tyle poważnym, że konieczna jest pomoc lekarska lub leczenie szpitalne. Niezbyt częste są na szczęście przypadki śmiertelne, których przyczyną jest oparzenie. Jednak ból, wolne gojenie się ran powstałych w wyniku oparzeń oraz rozległe szpecące blizny są ważnym powodem, dla którego należy poświęcić uwagę zapobieganiu i postępowaniu w takich wypadkach.      Oparzenia często dotykają dzieci. Nie potrafią one unikać sytuacji, które mogą być dla nich groźne. Praktycznie każde oparzenie wymaga właściwego postępowania leczniczego. Dzieci mają dużo bardziej wrażliwą skórę i tkanki podskórne niż dorośli, przez co ich urazy mają daleko bardziej poważne konsekwencje, niż podobne przypadki u dorosłych. Właściwe postępowanie z oparzeniem stwarza możliwości zmniejszenia jego skutków pod warunkiem odpowiedniej i szybko zastosowanej procedury ratowniczej.      Jak unikać i jak radzić sobie w sytuacji zagrożenia oparzeniem? Jak radzić sobie w sytuacji, kiedy nie udało się uniknąć kontaktu z substancją, która parzy, czyli z przedmiotem gorącym lub z innymi czynnikami powodującymi oparzenia skóry, oczu lub, gdy doszło do oparzenia wewnętrznych części ciała, np. przewodu pokarmowego. Najczęściej występujące oparzenia to: bezpośrednie oparzenia termiczne (poprzez kontakt z ogniem lub gorącym przedmiotem). Rzadziej występują oparzenia: słoneczne, chemiczne, elektryczne. Najrzadziej: poprzez kontakt z parzącymi roślinami lub zwierzętami. Ogólne zasady postępowania w przypadku oparzeń       Co robić, gdy doszło do oparzenia, czyli ogólne zasady postępowania ratowniczego w oparzeniach: analiza zastanej sytuacji, wezwanie pomocy, zabezpieczenie miejsca zdarzenia, dotarcie do poszkodowanego, udzielenie pierwszej pomocy.      Przestrzeganie wskazanej kolejności podejmowanych czynności umożliwi racjonalne i skuteczne działanie ratownicze zmniejszając ryzyko wystąpienia paniki i działania chaotycznego, które są bardzo prawdopodobne w zdarzeniach, w których ofiarami i świadkami są dzieci.      Ad l. Analiza zaistniałej sytuacji obejmuje rozpoznanie rodzaju zdarzenia, jego przyczyn i możliwości ich usunięcia, ustalenia ilości poszkodowanych, rodzaju i głębokości obrażeń, prognozę rozwoju sytuacji oraz aktualne możliwości prowadzenia działań ratowniczych. W początkowej fazie akcji ratowniczej musi pojawić się osoba, która pokieruje działaniami innych - zazwyczaj bywa to pierwsza osoba, która pojawiła się na miejscu zdarzenia (bo najwięcej zdążyła zobaczyć i wie jak rozwijała się sytuacja) lub osoba zobowiązana do kierowania działaniami ratowniczymi w ramach swych obowiązków służbowych lub zakresu odpowiedzialności. Nie można dopuścić do sytuacji, gdy akcją ratowniczą starają się kierować dwie lub więcej osób, gdyż prowadzi to do chaosu i powiększenia strat.      Ad 2. Wezwanie pomocy - pomoc może pochodzić zarówno od osób będących na miejscu zdarzenia - świadków zaistniałego wypadku, jak również ze strony profesjonalnych służb ratowniczych - pogotowia ratunkowego, straży pożarnej i ewentualnie policji.      Telefony ratunkowe: 999, 998, 997      Przy powiadamianiu służb ratowniczych bądź przygotowany do przekazania poniższych informacji: podaj dokładny adres pobytu poszkodowanego lub miejsca zdarzenia podaj rodzaj zdarzenia i rodzaj obrażeń podaj wiek, płeć i liczbę poszkodowanych (również dane personalne, o ile je znasz) podaj numer telefonu, z którego dzwonisz oraz swoje personalia      Ad 3. Zabezpieczenie miejsca zdarzenia ma na celu zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa ratownikom oraz uchronienie poszkodowanych przed dodatkowymi urazami. Szczególnego znaczenia nabiera to zalecenie przy porażeniu prądem elektrycznym, przy pożarach i podczas awarii chemicznych.      Ad 4. Dotarcie do poszkodowanego jest warunkiem udzielenia mu pomocy. Do poszkodowanego należy dotrzeć jak najszybciej. Ale koniecznie trzeba pamiętać o zabezpieczeniu drogi powrotu i możliwych zagrożeniach dla ratownika. Często zachodzi potrzeba ewakuacji poszkodowanego z miejsca wypadku. Konieczna jest wtedy szczególna rozwaga i kierowanie się zasadą maksymalnej skuteczności działań przy minimalnym narażeniu ratowanego i ratującego.      Ad 5. Udzielanie pierwszej pomocy zawsze warto pozostawić osobom posiadającym odpowiednie przygotowanie. Z reguły powinna to robić osoba dorosła. Udzielając pomocy należy przestrzegać zasady oceny podstawowych funkcji życiowych poszkodowanych oraz wielkości doznanych obrażeń. Oparzenia termiczne      Oparzenie termiczne to uszkodzenie ciała - zmiany powłok skórnych lub tkanek wewnętrznych, których przyczyną jest działanie wysokiej temperatury. Źródłem oparzenia termicznego dzieci są najczęściej: gorące płyny - mleko, woda, zupa; para wodna - czajniki, garnki; bezpośredni kontakt z rozgrzanym przedmiotem - żelazko, grzejnik, grzałka, pogrzebacz, fajerka, pokrywka; lub rzadziej bezpośredni kontakt z płomieniem. Objawy oparzenia termicznego: rumień (zaczerwienienie skóry), ból, obrzęk, pęcherze, wstrząs (przy rozległych oparzeniach), duszność, kaszel, trudności w oddychaniu (przy oparzeniach dróg oddechowych), utrata przytomności. Postępowanie przy oparzeniach termicznych jak najszybciej schłodzić oparzone miejsce, w trakcie schładzania usunąć odzież poprzez rozcięcie, w trakcie schładzania usunąć pierścionki, kolczyki, itp., po zakończeniu schładzania rany oparzeniowe osłonić opatrunkiem jałowym lub hydrożelowym, schładzającym, w miarę możliwości unieruchomić i unieść oparzoną część ciała, w przypadku stwierdzenia objawów wstrząsu - blada spocona skóra, szybkie tętno, pobudzenie psychoruchowe - należy dziecko ułożyć w pozycji na wznak z uniesionymi kończynami dolnymi, zapewnić komfort cieplny, oparzonego należy chronić przed urazami wtórnymi, w cięższych przypadkach (rozległe oparzenie, objawy wstrząsu) natychmiast powiadomić pogotowie ratunkowe. Co powinno zrobić dziecko gdy ulegnie oparzeniu: oddalić się od miejsca zagrożenia, powiadomić rodzica, opiekuna lub inną osobę dorosłą, czynnością ratunkową, którą może podjąć dziecko jest schłodzenie oparzonego miejsca.      Przy lekkim oparzeniu zwykle oparzone miejsce chłodzimy powietrzem - dmuchając na bolące miejsce. Najlepszą substancją nadająca się do schładzania jest woda. Zalety schładzania wodą: działanie przeciwbólowe i przeciwobrzękowe, zmniejszenie się głębokości oparzenia, usunięcie czynnika powodującego oparzenie (także w oparzeniach chemicznych).      Schładzanie miejsc oparzonych można prowadzić polewając je strumieniem bieżącej wody, najlepiej o temperaturze ok. 20 stopni C do około 20 minut, a najlepiej do momentu ustąpienia bólu. W razie braku dostępu do bieżącej wody rany schładzać można również przez zanurzenie w pojemniku z wodą lub inną cieczą nieagresywną (mleko, piwo). W przypadku dostępności wyłącznie płynów zimnych schładzać tylko do momentu ustąpienia bólu. W razie powrotu dolegliwości bólowych ponownie rozpocząć schładzanie. W niskiej temperaturze otoczenia zabezpieczyć poszkodowanego przed nadmierną utratą ciepła. Po schłodzeniu wodą (lub przy braku dostępu do wody i posiadaniu odpowiednio wyposażonej apteczki) można zastosować hydrożelowe opatrunki schładzające. W żadnym wypadku nie wolno: odrywać przylgniętej do rany odzieży, przekłuwać pęcherzy, dotykać rany oparzeniowej, smarować oparzonej skóry maściami, kremami, tłuszczami, piankami, białkiem jaja kurzego, ani alkoholem, przy oparzeniach wewnętrznych i rozległych oparzeniach zewnętrznych podawać doustnie płynów lub pokarmów, pozostawić poszkodowanego bez nadzoru. Pożary      Pożary wybuchają najczęściej tam, gdzie dochodzi do posługiwania się otwartym ogniem w miejscach, w których znajdują się przedmioty łatwo palne (czyli praktycznie we wnętrzu każdego budynku oraz w pobliżu zabudowań drewnianych lub obok miejsc, gdzie przechowywane są łatwo palne przedmioty- drewno, siano, papier, itp.). Przyczyną pożaru może też być szkło, odrzucony tlący się papieros, zwarcie elektryczne. Bardzo częste są w ostatnich latach groźne dla ludzi, zwierząt i dobytku pożary wywołane przez ludzi, którzy wypalają wiosną zeschłe trawy. Ogólnie - do pożaru dochodzi, gdy źródło ognia znajdzie się w pobliżu substancji łatwo palnej. Podstawowymi zasadami, które dziecko powinno zastosować w przypadku zauważenia źródła ognia lub wzniecenia ognia jest: powiadomienie dorosłych, oddalenie się od miejsca zagrożenia. Jeśli źródło ognia jest niewielkie: odsunięcie przedmiotów, które mogą podsycić pożar, ewentualnie zduszenie ognia i schłodzenie miejsca pożaru.      Podczas pożaru może dojść do oparzenia skóry lub oparzenia dróg oddechowych. Oparzenia dróg oddechowych są każdorazowo poważnymi zagrażającymi zdrowiu i życiu urazami. Objawami oparzenia dróg oddechowych są: omalenia i oparzenia okolic ust i nosa, kaszel, duszność i trudności w oddychaniu, sinica.      Osobę poszkodowaną w wyniku pożaru należy ewakuować ze strefy zagrożenia. W przypadkach poważniejszych pożarów podczas akcji ratunkowej powinien być na miejscu ratownik przeszkolony w udzielaniu pierwszej pomocy. Każdorazowo poszkodowani w wyniku pożaru powinni jak najszybciej skonsultować się z lekarzem Oparzenia słoneczne      Nawet kilkudziesięciominutowe przebywanie osoby nie przygotowanej na silnym słońcu, może doprowadzić do poważnych oparzeń. Objawy tych oparzeń są podobne do objawów oparzeń termicznych. Sposoby udzielania pomocy w przypadkach porażeń słonecznych przejść do miejsca zacienionego, posmarować oparzone miejsca odpowiednią pianką kosmetyczną, unikać ponownej ekspozycji na promienie słoneczne.      By ustrzec się oparzenia słonecznego należy podczas pierwszych wiosennych lub letnich silniejszych nasłonecznień, stopniowo przyzwyczajać skórę do operowania słońca. Pierwsze opalanie nie powinno trwać dłużej niż kilkanaście minut. Powinno się stosować kremy z filtrami UV. Uwagi: Dzieci do 1 roku życia nie wolno wystawiać na bezpośrednią ekspozycję promieni słonecznych. Naturalna ochronna powłoka skórna dzieci starszych jest rozpuszczalna w wodzie. Powoduje to szczególne narażenie na oparzenia słoneczne u dzieci bawiących się w wodzie. Ubrania z naturalnej bawełny w kolorze białym przepuszczają około 30% promieniowania UVB. Dlatego stosowanie białej odzieży nie zapewnia ochrony przed oparzeniem słonecznym. Oparzenia chemiczne      Oparzenia środkami chemicznymi są niezwykle groźne dla poszkodowanych. Dochodzi do nich gdy do skóry, oczu lub do przewodu pokarmowego dostanie się substancja żrąca (zasada, kwas lub stężony alkohol). Te niebezpieczne w kontakcie z ciałem człowieka substancje mają postać zarówno płynną jak i stałą, ale też mogą wytwarzać trujące i parzące opary. Substancje te są składnikami niektórych środków czystości. Żrące środki czystości na przykład służą, do usuwania osadów, rozpuszczania zatłuszczeń, udrażniania odpływów wody i kanalizacji.      Do oparzenia substancją żrącą może dojść przez nieuwagę i nieumiejętne posługiwanie się domowymi środkami chemicznymi. Przykłady: możemy rozlać niebezpieczny płyn i starać się go nieumiejętnie posprzątać - wtedy może dojść do oparzenia skóry palców, rąk i całego ciała, możemy rozlać na ubranie żrący płyn - dochodzi wtedy do niebezpiecznych oparzeń różnych części ciała, możemy wypić żrący płyn przechowywany w butelce, która ma etykietę i kształt pojemnika produktu spożywczego, podczas czyszczenia spływu wody żrącym płynem lub środkiem sproszkowanym, wydzielające się opary powodują podrażnienie oczu, które przecieramy zabrudzoną ręką.      Naczelną zasadą postępowania, gdy w obecności dziecka dojdzie do zagrożenia oparzenia substancją żrącą, jest wezwanie na pomoc osobę dorosłą. Gdy jest to niemożliwe, a doszło do kontaktu skóry z taką substancją, należy skażone miejsce obficie spłukiwać wodą, uważając, by spłukiwana woda z rozpuszczoną niebezpieczną substancją nie miała kontaktu z innymi częściami ciała. Oparzenia chemiczne skóry: Objawy: ostry kłujący ból, rumień lub plamiste przebarwienia skóry, pęcherze, złuszczanie martwiczych tkanek. Postępowanie: obfite spłukanie rozproszonym strumieniem wody, usunięcie odzieży i biżuterii oraz kontynuacja spłukiwania ran oparzeniowych, założenie opatrunku jałowego lub hydrożelowego schładzającego, łożenie poszkodowanego tak, by rany nie powodowały dalszych cierpień, identyfikacja substancji parzącej - zachować opakowanie, skontaktować się z lekarzem. Oparzenia chemiczne przewodu pokarmowego: Objawy: piekący bo! jamy ustnej, gardła oraz przełyku, odbarwienie czerwieni wargowej i błon śluzowych jamy ustnej nudności, wymioty. Postępowanie: obmycie twarzy i płukanie jamy ustnej dużą ilością wody, podanie do picia małymi tykami chłodnej wody lub mleka, podanie białka jaja kurzego do wypicia, identyfikacja substancji parzącej - zachować opakowanie, natychmiast skontaktować się z lekarzem. W żadnym wypadku nie wolno wywoływać wymiotów! Chemiczne oparzenia oka: Objawy: ostry ból oka, trudności z otwieraniem oka, obfite łzawienie, światłowstręt, zaczerwienienie i obrzęk powiek. Postępowanie: obfite przemywanie oka wodą bieżącą, delikatne i obfite spłukiwanie powiek od strony wewnętrznej, opatrunek jałowy na oko, identyfikacja substancji parzącej - zachować opakowanie, skontaktować się z lekarzem, W żadnym wypadku nie wolno: przecierać oczu. dopuścić do kontaktu wody spłukującej oparzone oko z okiem zdrowym! Oparzenia elektryczne      Prąd elektryczny przy kontakcie z ludzkim ciałem powoduje nie tylko silny, nieprzyjemny wstrząs, ale także oparzenia. Do oparzeń dochodzi, gdy jesteśmy narażeni na kontakt ze źródłem silnego prądu elektrycznego oraz, gdy dochodzi do długotrwałego oddziaływania prądu na nasz organizm.      Do porażenia prądem elektrycznym może dojść w wielu codziennych sytuacjach. Na oparzenie narażamy się, gdy nieostrożnie lub nieodpowiednio korzystamy ze sprzętu zasilanego prądem. Do najczęstszych sytuacji domowych, w których dochodzi do porażeń należą: zabawa sprzętem elektrycznym (otwieranie pokryw wież i innego sprzętu muzycznego) lub źródłem zasilania elektrycznego (zabawa dziecka kontaktem), próby manipulowania sprzętem zasilanym elektrycznie bez odłączenia źródła zasilania, np. próba naprawienia radia lub magnetofonu, wymiany żarówki. Bardzo ostrożnie należy obchodzić się z przewodami elektrycznymi, zwłaszcza gdy są one stare i łączone "domowymi sposobami".      Pamiętaj, że woda jest dobrym przewodnikiem prądu. Nie wchodź do niej podczas burzy. Możesz zostać oparzony piorunem.      Pierwszą i naczelną zasadą udzielania pomocy osobie oparzonej prądem jest odcięcie źródła prądu. W żadnym razie nie wolno dotykać osoby porażonej prądem przed odłączeniem napięcia. W razie konieczności przemieszczenia poszkodowanego używać przedmiotów nie przewodzących prądu. Objawy oparzenia prądem są podobne do objawów oparzenia termicznego. Pomoc oparzonemu (po upewnieniu się, że nie oddziałuje na niego prąd) udzielamy tak, jak osobie z objawami oparzenia termicznego. Po porażeniu pochodzącym z silnego źródła zasilania konieczna jest fachowa pomoc lekarska.
Do oparzenia substancjami chemicznymi (kwasami lub zasadami) dochodzi najczęścej w wyniku pomyłki (złe oznakowanie butelek), lub w celach samobójczych w wyniku czego uszkodzeniu ulega skóra, błony śluzowe zwłaszcza jamy ustnej, gardła, przełyku i żołądka. Substancje o charakterze zasadowym wnikają głęboko w tkanki powodując niebezpieczną martwicę rozpływną, substancje o charakterze kwaśnym powodują zazwyczaj powierzchowną martwicę skrzepową. W zależności od drogi zażycia substancji chemicznej, dodatkowym zagrożeniem jest upośledzenie oddychania w następstwie uszkodzenia wejścia do krtani i górnego odcinka dróg oddechowych (wskutek działania wziewnych par) czy perforacja ściany żołądka do której dochodzi w wyniku spożycia substancji. Objawy Do typowych objawów oparzenia chemicznego, których nasilenie zależy od rodzaju, stężenia, ilości oraz czasu kontaktu substancji z tkankami organizmu należy: piekący ból w jamie ustnej, klatce piersiowej i brzuchu widoczne ślady oparzeń w jamie ustnej i gardle, niekiedy na skórze, częściowo z nalotem zaburzenia połykania, ślinotok w ciężkich oparzeniach bladość, sinica, poty objawy wstrząsu z tachykardią, spadkiem ciśnienia tętniczego krwi czasami słyszalne świsty w wyniku obrzęku głośni zaburzenia świadomości aż do utraty świadomości włącznie Rozpoznanie Rozpoznanie ustala się na podstawie wywiadu zebranego od poszkodowanego lub przypadkowych świadków oraz na podstawie typowych objawów klinicznych. Postępowanie Udzielając pomocy osobie, u której doszło do oparzenia chemicznego powinniśmy: usunąć skażoną odzież używając ochronnych rękawic dokładne przemyć skażoną skórę i spojówki dużą ilością wody przy oparzeniu jamy ustnej u osób z zachowaną świadomością zalecić wypijanie dużych ilości płynów celem rozcieńczenia przyjętych substancji nie należy prowokować wymiotów grażących ponownym oparzeniem przełyku nie stosować neutralizacji np mlekiem nie przeprowadzać płukania żołądka bądź zgłębnikowania przed przyjęciem do szpitala, gdyż może to grozić przebiciem śćiany przełyku założyć jałowy opatrunek na rany oparzeniowe w razie potrzeby podać leki uspokajające i przeciwbólowe natychmiast przewieźć w pozycji leżącej pod opieką lekarza do szpitala na oddział intensywnej terapii w celu natychmiastowego wykonania endoskopii

Skóra ludzka jest niezwykle skutecznie działająca na tkankę ochronną.
Pod dwiema cienkimi górnymi warstwami- naskórkiem i skórą właściwą- znajduje się grubsza warstwa tkanki podskórnej.
Wszystkie trzy warstwy są poprzecinane siatką naczyń krwionośnych, występują w nich gruczoły potowe i zakończenia
nerwowe, dzięki którym odczuwamy wrażenia zmysłowe: ciepło, zimno, ból czy nacisk.
Konsekwencją oparzenia skóry jest
zniszczenie tej bariery ochronnej wskutek czego może wystąpić wstrząs czy infekcja. Rozróżniamy pięć czynników , które
mogą doprowadzić do poparzenia skóry: wysoka lub niska temp., światło słoneczne albo zimne źródło promieniowania
nadfioletowego, związki chemiczne, elektryczność oraz tarcie.Stopień oparzenia ocenia się na podstawie liczby uszkodzonych
warstw skóry.
Oparzenia dzielimy na cztery stopnie: w oparzeniach 1 stopninia pojawia się zaczerwienienie skóry, obrzęk i tkliwość;
uszkodzona jest wierzchnia warstwa skóry. W oparzeniu 2 stopnia tworzą się pęcherze, występuje częściowa martwica skóry
co wskazuje na to , że uszkodzeniu uległa jedna lub dwie warstwy tkanki. W oparzeniach 3 stopniaszara i zwęglona skóra
swiadczy o tym, że uszkodzona została tkanka podskórna. Następuje całkowita martwica skóry i tkanki podskórnej.
Oparzenia 4 stopniato martica głębiej połorzonych narządów. Pojedyńcze oparzenie może być połączeniem kilku wymienionych
rodzajów. Nawet najmniejsze oparzenie jest źródłem dotkliwego bólu, ponieważ skóra jest tkanką wyjątkowo wrażliwą
i tkanką silnie unerwioną.
W każdym domu zanajduje się wiele przedmiotów, z którymi powinniśmy postępować bardzo ostrożnie. Kuchenki elektryczne,
węglowe czy gazowe są potencjalnym zagrożeniem jeżeli ich użytkownik nie zachowa odpowiedniej ostrożności.Przyczyną bardzo
dotkliwego oparzenia może być np. gorące żelazko, gorący garnek czy para uchodząca z gotującego się czajnika
z wodą.
Artykuły niezbędne w gospodarstwie domowym winny być przechowywane w odpowiednio zabezpieczonych schowkach. Do niebezpiecznych
produktów należą: soda kaustyczna , wybielacze, silne środki czyszczące czy subsancje chemiczne służące do usuwania
farb itp. Udzielając pomocy osobie poparzonej chemicznie, należy zachować należytą ostrożnośc aby samemu nie ulec
znacznemu oparzeniu.
Oparzenia wywołane przez substancje chemiczne powodują, że skóra zaczyna piec i natychmiast zmienia lub traci kolor,
pojawia się zaczerwienie, pęcherze czy łuszczenie naskórka. Oparzenia błony śluzowej, ust i gardła- będące następstwem
wypicia żrącej substancji albo zbyt gorącego płynu- najczęściej pociągają za sobątrudności w oddychaniu. Nigdy nie
próbujmy wywoływać wymiotów u osoby która wypiła żrącą substancję, gdyż tylko pogorszymy sytuację. Musimy najpierw
dowiedziedzieć jaka substancja została wypita i jak najszybciej wezwać lekarza. Również oparzenia oka wymagają
pomocy lekarskiej.
Oparzenia słoneczne spowodowane są prze zbyt długie wystawianie skóry na działanie promieni słonecznych.
Na oparzenia słoneczne szczególnie podatne są małe dzieci i osoby o jasnej karnacji skóry. Poparzenią słonecznym
latwo ulega nieowłosiona skóra na głowie. Do głównych objawów należy zaczeriwienienie skóry i uczucie gorąca.
Lekkie oparzenia słoneczne chldzimy pod zimną wodą i smarujemy maścią cynkową. Jeśli oparzenie jest bardzo silne
albo jeśli pojawiają się pęcheże zgłaszamy sie do lekarza.
PIERWSZA POMOC
- Nieduże oparzenie powierzchniowe, chłodzimy bierzącą zimną wodą
- Płonącą odzież. Kladziemy ratowaną osobę na podłodzę i gasimy płomienie wodą albo innym nie zapalnym płynem.
Jeśli nie mamy żednego płynu do dyspozycji, możemy zgasić płomienie owijając płonącego w koc lub płaszcz; odetniemy
wtedy dopływ tlenu podtrzymującego spalanie.Wzywamy karetkę!
- Rozległe oparzenia.Uszkodzoną część ciała wkładamy w wodę. Jeśli nie mamy sterylnego opatrunku, przykrywamy uszkodzone
miejsce chusteczką albo prześcieradłem. Dloń lub stopę przykrywamy czystym woreczkiem foliowym.WZYWAMY POGOTOWIĘ!!!
- Chemiczne oparzenia skóry. Prze conajmniej 10 min. zmywamy chore miejsce pod zimną bieżącą wodą. W tym samym
czasie ostrożnie zdejmujemy odzież zniszczoną prze substancję chemiczną. Jeśli poparzenia są rozległe wzywamy karetkę.
- Oparzenia chemiczne oka. Jaśli jest to możliwe, wkładamy głowę poszkodowanego pod kran, tak aby oko znajdowało
sie najniżej i rzymamy pod lekko płynącą wodą prze conajmniej 10 min. Jeśli związek chemiczny znjadyje się w obu
oczach, płuczemy je na zmianę w 10 sekundowych odstępach czasowych, musimy uwarzać aby skażona woda nie spływała
po twarzy. Jeśli krany są zbyt nisko aby włożyć pod nie głowę, nalewamy wody do naczynia, głowę zwracamy w bok
i delikatnie polewamy wodą.Po wypłukaniu zakładamy sterylny opatrunek i wzywamy pogotowie.
- Oparzenia ust i gardła. Rozlużniamy ubranie wokół szyji, co kilka chwil podajemy kilka łyków zimnej wody do picia
lub kostkę lodu do ssania. Natychmiast wzywamy pogotowie.
CZY WIESZ, ŻE....
Pęcherze napełnione płynem nie powinny być przekłuwane. Jeśli dojdzie do pęknięcia pęcherza, ze środka
zacznie wydobywać się płyn. Przykrywamy pęcheż sterylnym opatrunkiem, gdyż otwarta rana stważa
niebezpieczeństwo wystąpienia infekcji. Co pewien czas zmieniamy opatrunek.
Jeśli oparzenie zajmuje ponad jedną dziesiątą powierzchni ciała, zagrożone jest życie pacjenta, który
wymaga natychmiastowej pomocy. Powierzchnia brzucha to mniej więcej 10% ciała, na tej podstawie możemy
ocenić stan pacjenta i rozmiar oparzenia.
- Nigdy nie smarujemy oparzonego miejsca masłem, ani żadnym innym tłuszczem, gdyż ten sposób zwiększa prawdopodobieństwo
zainfekowania rany.
- Niezależnie od rodzaju oparzenia, podstawowa zasada pierwszej pomocy jest zawsze taka sama:
Należy jak najszybciej schłodzić oparzone miejsce najlepiej pod zimną bieżącą wodą.

Oparzenie termincze to uszkodzenie tkanek spowodowane działaniem czynników termicznych, chemicznych lub prądu elektrycznego. Rozległość oparzenia cieplnego zależy od wysokości działającej temperatury oraz czasu trwania ekspozycji na ciepło. W wyniku oparzenia dochodzi do denaturacji białka, obrzęku rany, utraty płynu wewnątrznaczyniowego. Ogólnoustrojowe skutki oparzenia takie jak wstrząs hipowolemiczny, uszkodzenie układu oddechowego oraz zakażenia stanowią bezpośrednie zagrożenia życia. Oparzenia ze względu na głębokość dzielimy na 4 stopnie. I° - uszkodzenie naskórka II°- uszkodzenie naskórka i w różnym nasileniu skóry właściwej. IIA - najczęściej występujące np. po oblaniu gorącą wodą, objawy to pęcherze skórne z płynem, żywo bolesne, miękkie; gojenie przez naskórkowanie ok. 3 tygodnie. IIB - oparzenie obejmuje warstwę wewnętrzną skóry właściwej, występuje żółtawe zabarwienie bez pęcherzy, przeświecają skoagulowane naczynia; gojenie > 3 tygodni, mogą powstać przerosty, blizny. III°- uszkodzenie dotyczy conajmniej całej grubości skóry, zasięg w głąb może być bardzo różny IV° - uszkodzenia głębszych narządów, mięśni, kości Bardzo często oparzeniom towarzyszy uszkodzenie dróg oddechowych i zaburzenia oddychania. W ocenie rozległości oparzenia można posłużyć się: regułą dziewiątek - Przyjmuje się, że głowa stanowi 9% powierzchni ciała, każda z rąk także po 9%, tułów z przodu 18%, tułów z tyłu 18%,każda z nóg po 18%. założeniem, że powierzchnia ręki chorego 1% powierzchni ciała. Objawy Stopień nasielenia objawów zależy od rozległości oraz głębokości oparzenia. W zależności od tego wyróżniamy różńe stopnie objawów oparzenia: I° - żywo-bolesne zaczerwienienie, po 3-6 dniach dochodzi do złuszczenia uszkodzonego naskórka. II°- uszkodzenie naskórka i w różnym nasileniu skóry właściwej. IIA - pęcherze skórne z płynem, żywo bolesne, miękkie; gojenie przez naskórkowanie ok. 3 tygodnie. IIB - żółtawe zabarwienie bez pęcherzy, przeświecają skoagulowane naczynia; gojenie > 3 tygodni, mogą powstać przerosty, blizny. III°- oparzenie jest niebolesne (im głębsze oparzenie tym mniej bolesne, gdyż uszkodzenie dotyczy również włókien nerwowych przewodzących ból) najczęściej bez pęcherzy, skóra jest biaława lub występuje czarny strup; konieczne jest leczenie szpitalne - przeszczep skórny wykonywany najczęśćiej do 10 doby. IV° - ciężkość oparzenia zależy od rozległości i głębokości obrażeń, ważne są także wiek (dzieci < 2 roku życia i osoby starsze gorzej rokują), lokalizacja i dodatkowo występujące urazy np. klatki piersiowej, głowy, które pogarszają rokowanie. Rozpoznanie Rozpoznanine ustala się na podstawie wywiady od oparzonej osoby lub świadków zdarzenia, oraz na podstawie typowych objawów klinicznych. Postępowanie Postępowanie i leczenie zależy głównie od stopnia oparzenia, jego lokalizacji i rozległości. Należy podać anatoksynę tężcową. Ambolatoryjne leczenie stosuje się w przypadku oparzenia I° i II° obejmującego mniej niż 15-20% powierzczhni ciała (mniej niż 10% u dzieci), oparzenia II° o średniej głębokości lub głębokie obejmujące mniej niż 10% powierzchni ciała, oparzenia III° obejmującego mniej niż 1%powierzczhni ciała. Postępowanie polega na: I°- oparzone miejsce należy natychmiast schładzać zimną wodą przez 15-20 minut, co skraca w ten sposób czas przegrzania co może zmniejszyć głębokość oparzenia a w przypadku oparzenia chemicznego zmywa substancję chemiczną. Nie należy stosować spirytusu, tłuszczu, ewentualnie można zastosować krem natłuszczający. Jeżeli po 2 godz od oparzeniach utrzymuje się gorączka oraz ból należy zgłosić się do lekarza, aby złagodzić dolegliwości bólowe można przyjąc środki przeciwbólowe II° i III° -postępowanie podobne jak w w oparzeniu I°. Dodatkowo nakładamy sterylny opatrunek (gaza) na oparzone miejsce, nie należy nakuwać, przecinać samodzielnie pęcherzy. Jeżeli oparzenie obejmuje staw- należy go unieruchomić; ważną czynnością jest uniesienie oparzonej kończyny powyżej poziomu serca. Można ją opuszczać w ciągu dnia na krótko do 20min. Opatrunek powinien być zmieniany zgodnie z zaleceniami dwukrotnie w ciągu dnia a przed nałożeniem na ranę nowej dawki leki dokładnie spłukać pozostałości po leku wodą z mydłem W przypadkach kiedy: oparzenie obejmuje dłonie, stopy, krocze, większe powierzchnie twarzy, oczu oparzenie dotyczy małego dziecka poniżej 2rż oraz osoby w wieku powyżej 70rż istnieje podejrzenie oparzenia wziewnego (oparzenie dróg oddechowych) przyczyną było oparzenie elektryczne (porażenie prądem) chory prawdopodobnie nie będzie przestrzegał zaleceń lekarskich istnieje podejrzenie, że rana nie zagoi się samoistnie w przeciągu 3 tyg zawsze konieczna jest hospitalizacja szpitalne, które obejmuje: podawanie płynów dożylnie (sól fizjologiczna) w celu nawodnienia pacjenta, uzupełnianie niedoborów białka, wyrównywanie zaburzeń elektrolitowych leczenie przeciwbólowe leczenie antybiotykami leczenie chirurgiczne miejsca oparzonego - oczyszczenie rany z zanieczyszczeń np. resztek odzieży, wycięcie tkanek martwiczych (nie opracowane chirurgicznie oparzenie grozi rozwojem grożnego powikłania jakim jest zakażenie), zastosowanie opatrunku. Oparzenia elektryczne wymagają szybkiej pomocy lekarskiej, może bowiem dojść do poważnych zaburzeń rytmu serca i konieczne jest monitorowanie serca przez 24- godzinne EKG. W miejscu wniknięcia prądu występuje oparzenie skóry III°. Nawet gdy poparzenia skóry są niewielkie zawsze należy chorego zawieść do szpitala. Oparzenia wziewne występują podczas pożaru, gdy dojdzie do zachłyśnięcia się płomieniem i oparzenia górnych dróg oddechowych. Choremu zagraża szybko narastający obrzęk nosogardzieli i rozwinięcie niewydolności oddechowej.Konieczna natychmiastowa pomoc lekarska.

Oparzenia termiczne

Przy oparzeniach zabrania się stosowania środków domowych i maści

Oparzenia są uszkodzeniami skóry i leżących pod nią tkanek, mogą mieć jednak wpływ na cały organizm. Rozmiar uszkodzeń zależy od temperatury działającego czynnika, jego rodzaju i czasu działania. Ciężkość oparzenia i jego wpływ na cały organizm zależy od stopnia i rozległości oparzenia.

Powierzchnię oparzenia można z grubsza ocenić na miejscu wypadku posługując się tzw. regułą dziewiątki. Oparzenie ręki i głowy ocenia się na 9 % powierzchni ciała każde, oparzenia nogi, przedniej strony tułowia oraz pleców - po 18 % powierzchni ciała. Szyja i wewnętrzna strona dłoni - po 1 %. Za groźne dla życia dla dorosłego człowieka przyjmuje się oparzenie II stopnia (i cięższe) obejmujące ponad 18 % powierzchni. U dziecka stosuje się regułę dziewiątki nieco zmodyfikowaną. Tu wystąpienie ciężkiego wstrząsu grozi, gdy powierzchnia oparzenia przekroczy 8 % powierzchni ciała.

Rozróżniamy 3 stopnie oparzenia:

1. oparzenie pierwszego stopnia: uszkodzeniu ulega tylko powierzchowna wartswa skóry - występuje zaczerwienienie i ból,

2. oparzenie drugiego stopnia: nastepuje uszkodzenie głębszych warstw tkanek, włosy i gruczoły łojowe zostają nienaruszone - występuje rumień skóry, ból, obumarcie powierzchownej warstwy skóry, uszkodzenie ścianek naczyń krwionośnych, wydzielający się płyn tkankowy tworzy pęcherze pod naskórkiem,

3. oparzenie trzeciego stopnia: zniszczeniu ulegają głębokie tkanki skóry wraz ze strukturami dodatkowymi, często uszkodzone są mięśnie znajdujące się pod skórą, spalone - występują obumarłe tkanki, które są częściowo śnieżnobiałe, bywają czasem też brunatnoczarne, brak jest często reakcji bólowej.

Oparzenia chemiczne Oparzenia środkami chemicznymi są niezwykle groźne dla poszkodowanych. Dochodzi do nich gdy do skóry, oczu lub do przewodu pokarmowego dostanie się substancja żrąca (zasada, kwas lub stężony alkohol). Te niebezpieczne w kontakcie z ciałem człowieka substancje mają postać zarówno płynną jak i stałą, ale też mogą wytwarzać trujące i parzące opary. Substancje te są składnikami niektórych środków czystości. Żrące środki czystości na przykład służą, do usuwania osadów, rozpuszczania zatłuszczeń, udrażniania odpływów wody i kanalizacji. Do oparzenia substancją żrącą może dojść przez nieuwagę i nieumiejętne posługiwanie się domowymi środkami chemicznymi. Przykłady:1możemy rozlać niebezpieczny płyn i starać się go nieumiejętnie posprzątać - wtedy może dojść do oparzenia skóry palców, rąk i całego ciała,2możemy rozlać na ubranie żrący płyn - dochodzi wtedy do niebezpiecznych oparzeń różnych części ciała,3możemy wypić żrący płyn przechowywany w butelce, która ma etykietę i kształt pojemnika produktu spożywczego,4podczas czyszczenia spływu wody żrącym płynem lub środkiem sproszkowanym, wydzielające się opary powodują podrażnienie oczu, które przecieramy zabrudzoną ręką.5Naczelną zasadą postępowania, gdy w obecności dziecka dojdzie do zagrożenia oparzenia substancją żrącą, jest wezwanie na pomoc osobę dorosłą. Gdy jest to niemożliwe, a doszło do kontaktu skóry z taką substancją, należy skażone miejsce obficie spłukiwać wodą, uważając, by spłukiwana woda z rozpuszczoną niebezpieczną substancją nie miała kontaktu z innymi częściami ciała. Oparzenia chemiczne skóry: Objawy :ostry kłujący ból,rumień lub plamiste przebarwienia skóry,pęcherze,złuszczanie martwiczych tkanek.Postępowanie: 1 obfite spłukanie rozproszonym strumieniem wody, 2 usunięcie odzieży i biżuterii oraz kontynuacja spłukiwania ran oparzeniowych, 3 założenie opatrunku jałowego lub hydrożelowego schładzającego, 4 łożenie poszkodowanego tak, by rany nie powodowały dalszych cierpień, 5 identyfikacja substancji parzącej - zachować opakowanie, 6 skontaktować się z lekarzem. Oparzenia termiczne Oparzenie termiczne to uszkodzenie ciała - zmiany powłok skórnych lub tkanek wewnętrznych, których przyczyną jest działanie wysokiej temperatury. Źródłem oparzenia termicznego dzieci są najczęściej: gorące płyny - mleko, woda, zupa; para wodna - czajniki, garnki; bezpośredni kontakt z rozgrzanym przedmiotem - żelazko, grzejnik, grzałka, pogrzebacz, fajerka, pokrywka; lub rzadziej bezpośredni kontakt z płomieniem Objawy oparzenia termicznego: rumień(zaczerwienienie skóry), ból, obrzęk, pęcherze, wstrząs (przy rozległych oparzeniach), duszność, kaszel, trudności w oddychaniu (przy oparzeniach dróg oddechowych), utrata przytomności. postepowanie w trakcie schładzania usunąć odzież poprzez rozcięcie, 1 w trakcie schładzania usunąć pierścionki, kolczyki, itp., 2 po zakończeniu schładzania rany oparzeniowe osłonić opatrunkiem jałowym lub hydrożelowym, schładzającym, 3 w miarę możliwości unieruchomić i unieść oparzoną część ciała, 4 w przypadku stwierdzenia objawów wstrząsu - blada spocona skóra, szybkie tętno, pobudzenie psychoruchowe - należy dziecko ułożyć w pozycji na wznak z uniesionymi kończynami dolnymi,5 zapewnić komfort cieplny, 6 oparzonego należy chronić przed urazami wtórnymi, 7 w cięższych przypadkach (rozległe oparzenie, objawy wstrząsu) natychmiast powiadomić pogotowie ratunkowe. W żadnym wypadku nie wolno: odrywać przylgniętej do rany odzieży, 1przekłuwać pęcherzy, dotykać rany oparzeniowej, :smarować oparzonej skóry maściami, kremami, tłuszczami, piankami, białkiem jaja kurzego, ani alkoholem, 1przy oparzeniach wewnętrznych i rozległych oparzeniach zewnętrznych podawać doustnie płynów lub pokarmów, 1pozostawić poszkodowanego bez nadzoru Polecamy podobne teksty Złamania, Urazy Mózgu i Kręgosłupa, Oparzenia Termiczne Substancja chemiczna, pierwiastki, zw.chemiczne, mieszanina, reakcje chemiczne,reakcja syntezy,prawo zachowania masy Substancje chemiczne i związki chemiczne Oparzenia Oparzenia

DODAJ NOWY MATERIAŁ A A A A - zmień wielkość czcionki  Pozostałe  PO  Ściągi autor: ella86 dodano: 2005-12-05 3.37 oceń pracę: 1 2 3 4 5 6 - (0) skomentuj tekst - dodaj do ulubionych - wersja gotowa do druku - poleć tekst innym osobom - wersja ściąga tekstu  ZGŁOŚ NARUSZENIA

---