Starożytna Grecja jest rozumiana jako kraina geograficzna. Położona jest na południu Półwyspu Bałkańskiego, leżącego w południowo-wschodniej Europie. Najwyższe krainy historyczne starożytnej Grecji to:
w Grecji Północnej - Macedonia i Tracja
w Grecji Środkowej - Epir, Tesalia, Grecja Centralna, Attyka
w Grecji Południowej - Peloponez
Grecja zajmuje też wyżyny na Morzu Egejskim i Jońskim. Lądowe obszary Grecji oblewają:
od zachodu - Morze Jońskie
od południa - Morze Śródziemne
od wschodu - Morze Egejskie
od północnej strony wyspy Kreta - Morze Kreteńskie
od północnego wchodu - Morze Trackie
Linia brzegowa jest postrzępiona, ale silnie rozwinięta. Brzeg morski, zwłaszcza na wschodnie, ma postać klifu. Liczne są tu niewielkie zatoki, co sprzyjało budowie przystani i rozwojowi żeglugi, a co za tym idzie, rozwojowi rybołówstwa i handlu. Największą Zatoką jest Koryncka, oddzielająca półwysep Peloponez na południu, od reszty lądu. Innymi ważnymi zatokami są:
Zatoka Patraska, Kiparyjska od strony wysp Jońskich
Zatoka Meseńska, Lakońska, Argolidzka na południu Półwyspu Peloponez
Zatoka Sarońska, Termajska, Kasandryjska, Orfańska, Saros, Edremit - Morza Egejskiego
Około 30% terytorium Grecji to tereny nadające się pod uprawę ziemi, reszta to góry, nieużytki i pastwiska.
Niziny występują głównie wzdłuż wybrzeży morskich oraz w środkowo-wschodniej części kraju. Do największych obszarów o charakterze nizinnym zalicza się Nizinę Salonicką i Nizinę Tesalską. Reszta kraju to obszary wyżynne.
Góry często stykają się bezpośrednio z wybrzeżem morskim (np. Tajget).
Na zachodzie ciągną się południkowo fałdowe góry, będące przedłużeniem Gór Dynarskich. Składają się one z kilkudziesięciu masywów. Najwyższym jest pasmo górskie Pindosu w północnej i zachodniej części kraju. Oddziela ono Tesalię od Epiru. Najwyższym szczytem jest Smolikas (2637 m.npm)
Przedłużeniem pasma Pindosu są łańcuchy górskie Peloponezu. Do tego samego systemu górskiego należą pasma wysp: Kithira, Kreta (szczyt Idi - 2456m.npm) i Rodos
Na wschodzie i północnym-wschodzie rozciągają się stare masywy z najwyższym szczytem Grecji - Olimpem (2917m. npm) położonym w północnej Tesalii.
Parnas - pasmo górskie w środkowej Grecji, z najwyższym szczytem Likoreia (2456 m. npm)
Tajget (łańcuch górski leżący w południowej części Peloponezu
Pasma górskie podzieliły Grecję na odrębne, samodzielne części, co utrudniło komunikację wewnątrz kraju. Te warunki naturalne miały również ogromny wpływ na sposób życia i zajęcia, jakimi trudnili się mieszkańcy. Mieszkańcy obszarów górzystych zajmowali się paserstwem, a w dolinach, na nizinach i wzdłuż wybrzeży można było uprawiać rolnictwo, zakładać winnice i gaje oliwne.
Grecy osiedlali się także na wyspach, mimo iż wyspy Morza Egejskiego są skaliste. Najważniejsze wyspy greckie to:
Wyspy Jońskie (archipelag - Itaka, Kefalinia, Korfu, Zakintos)
Eubea (druga po Krecie co do wielkości wyspa w zachodniej części Morza Egejskiego
Rodos
Archipelag Cyklady
Thasos, Limnos, Lesbos, Chios, Ikaria
Niektóre wyspy Grecji od lądu Azji Mniejszej dzielą niewielkie cieśniny - największą jest Dardanele, która łączy Morze Egejskie z Morzem Marmara. Wyspy są połączone z otwartymi wodami Morza Śródziemnego poprzez cieśninę Kithira, Antikithira i Kasos.
Rzeki praktycznie nie nadawały się do wykorzystania dla potrzeb handlu i komunikacji, ponieważ w ciągu miesięcy letnich, kiedy opady były niewielkie lub zanikały zupełnie, większość z nich zamieniała się w strugi. Za najdłuższe rzeki uważa się:
Wardar (źródło w Górach Dynarskich w Macedonii - > do Zatoki Termajskiej)
Aliakmon (źródło w górach Pindos -> ujście w zatoce Termajskiej)
Pinios - największa rzeka Tesalii, wypływająca z gór Pindos i uchodząca do Morza Egejskiego
Marica - płynie na wschód przez Nizinę Tracką, aż do Morza Egejskiego
Jezior w Grecji jest niewiele, za najważniejsze uważa się jednak:
Prespa - na granicy Grecji, współczesnej Albanii i Macedonii
Dojran - na granicy Grecji i Macedonii