OCENA I EWALUACJA
Po 3 miesiącach pracownik socjalny spotyka się z Panią Anną, aby ocenić czy jej sytuacja się zmieniła.
Pani Anna w ciągu tygodnia od zawiązania kontraktu z pracownikiem socjalnym składa odpowiednie dokumentu do MOPS-u i po rozpatrzeniu jej sytuacji otrzymuje pomoc finansową i rzeczową.
Dostaje co miesiąc zasiłek rodzinny dla dzieci.
Dostaje comiesięczne produkty żywnościowe oraz higieniczne.
Wraz z początkiem kolejnego roku szkolnego Pani Anna dostanie jednorazową zapomogę z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego dla każdego dzieci w wysokości 100zł.
Pracownik socjalny w między czasie informuje Panią Annę, iż może ubiegać się o bezpłatny wyjazd dzieci na ferie zimowe i letnie. Pani Anna bardzo ucieszyła się na ta wiadomość, gdyż nie chce by jej dzieci cierpiały przez sytuacje, w jakiej się znalazła ich rodzina, w związku z tym składa podanie o wyjazd na kolonie swoich dzieci. W ciągu dwóch tygodni podanie zostało rozpatrzone pozytywnie. Dzięki temu Adam i Ewa od 6 do 20 sierpnia 2007r. byli na swojej pierwszej „zielonej szkole”. Z wyjazdu wrócili bardzo zadowoleni i szczęśliwi.
Pod koniec sierpnia pani Anna złożyła do MOPS-u podanie o dofinansowanie bądź pełne zrefundowanie pobytu w sanatorium dla swojej córki Ewy. Obecnie czeka na odpowiedź.
Po wskazówkach uzyskanych od pracownika socjalnego Pani Anna postanowiła spotkać się również z wychowawcami swoich dzieci. Do spotkania doszło tuż po zakończeniu roku szkolnego, gdyż ten czas był dla Pani Anny mniej stresujący niż gdyby miała spotkać się z nauczycielami w ciągu roku. Pani Anna bardzo bała się tej rozmowy. Uważała, bowiem ze nie znajdzie zrozumienia wśród nauczycieli. Obawy jej jednak okazały się niepotrzebne. Panie nauczycielki oraz pani pedagog, która też uczestniczyła w tej rozmowie, bardzo miło ją przyjęły, wysłuchały.
Pani pedagog powiedziała, że wraz z początkiem nowego roku szkolnego zaopiekuje się Adamem i Ewą; będzie prowadziła z nimi terapię.
Panie wychowawczynie obiecały, że wraz z nowym rokiem szkolnym będą bardziej jednoczyć klasy, w których znajdują się Adam i Ewa. Obiecały też Pani Annie, że będą przeprowadzać więcej pogadanek na godzinach wychowawczych, w celu by przedstawić klasom, w których Adam i Ewa się uczą, że „biedny nie znaczy gorszy”.
Wraz z początkiem roku Pani Anna złożyła wszystkie potrzebne dokumenty w celu uzyskania darmowych obiadów dla dzieci. Podania zostały rozpatrzone pozytywnie. Adam i Ewa zjadają obiady w szkole, a Pani Anna już jest szczeliwa, bo wie, że chociaż jeden ciepły posiłek jej dzieci zjadają codziennie.
Wraz z początkiem roku szkolnego pani pedagog, tak jak obiecała, zaczęła z Adamem i Ewą terapię. Od 3 tygodni dzieci 3 razy w tygodniu zostają po lekcjach i maja zajęcia z panią pedagog.
Pedagog zauważyła, że Adam to bardzo zdolny chłopak. Jednak nie chce się mu uczyć, a na wszystkie porażki reaguje bardzo nerwowo. I przez to zamyka się w sobie, i nie chce dalej dążyć do czegoś, bo jak mówi „i tak mi nic nie wychodzi”.
Pani pedagog zauważyła również to, iż odkąd chłopcy z jego klasy chętniej zapraszają go do wspólnej zabawy, to stał się mniej agresywny. Częściej widzi go zadowolonym, uśmiechniętym.
Na jednym ze spotkań z Panią Anną pani pedagog powiedziała jej, że „długa jeszcze przed nimi droga, ale wierzy, że w końcu Adam zmieni się, bo już widzi w nim duże zmiany”.
Jeżeli chodzi o Ewę to pani pedagog orzekła, że dobrze sobie radzi. Widzi jak staje się coraz bardziej śmielsza w stosunku do dzieci. Odkryła ona w Ewie talent plastyczny. Bardzo ładnie maluje. Panie pedagog zaproponowała Pani Annie by pomyślała, aby zapisać Ewę do kółka plastycznego, gdyż szkoda zmarnować takiego talentu, a poza tym malowanie może stać się dla Ewy rodzajem terapii.
Pani Anna obiecuje, że się zastanowi nad tym.
Na czas wakacji Pani Anna zapisała swoje pociechy do świetlicy środowiskowej działającej w pobliżu szkoły, w której uczą się jej dzieci. Świetlicę tę prowadza siostry zakonne. Świetlica ta jest czynna od 7.00 do 16.00. Są tam zapewnione 3 posiłki dla dzieciaków: śniadanie ok. 8.30, obiad o godz. 13.00 i podwieczorek o 15.00. Pani Anna ma teraz pewność, że w czasie, gdy ona jest w pracy, to jej dzieci przebywają w bezpiecznym miejscu.
Pani Anna dowiedziała się o istnieniu tej świetlicy podczas jednych z pierwszych spotkań terapeutycznych, na które chodzi do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, już od prawie 3 miesięcy. Są to grupowe zajęcia dla rodzin, w których wystąpił problem alkoholowy.
Już po miesiącu terapii Pani Anna powoli zaczęła wychodzić z cienia. Stała się pewniejsza siebie. Zobaczyła, że nie jest jedyna na świecie, która ma taki problem.
Na terapii poznała wielu nowych ludzi. Poznała tam panią Kasię, która jak się okazało też mieszka na tym samym osiedlu, co Pani Anna. Obie panie zaprzyjaźniły się i wspierają się wzajemnie. Pani Anna opowiada, że w rodzinie pani Kasi też wystąpił problem alkoholowy męża. Jednak w toku wydarzeń pan Wacek (mąż pani Kasi) zrozumiał, że musi „wziąć się za siebie”, jeżeli chce by rodzina ich przetrwała. W związku z tym zapisał się do AA i od 6 miesięcy nie pije; chodzi na terapię.
Pani Anna przez te zaistniałe wydarzenia w rodzinie pani Kasi zgodziła się podjąć mediacje z mężem.
Mediacja odbyła się we więzieniu. W mediacji brali udział Pani Anna, jej mąż, terapeuta pani Anny i pracownik socjalny.
Pani Anna „wygarnęła” mężowi wszystek ból, lęki, troski, jakie przez tyle czasu w sobie nosiła. Jednak za każdym razem podkreślała, że bardzo kocha męża i chciałaby po jego powrocie do domu nie było już alkoholu, bijatyk… by dzieci go się już nie bały… by było tak jak na początku ich małżeństwa.
Pan Józef uważnie słuchał tego, co żona mówiła. Nawet popłakał się. Powiedział, że przez te 3 miesiące, które już spędza we wiezieniu powoli docierało do niego to, że źle robił, ale dopiero podczas tej mediacji zrozumiał jak bardzo ranił żonę. Stwierdził, że mimo, iż chciał to jednak nie potrafił przestać zerwać z wódka. Mówił, że to było silniejsze od niego.
Owocami mediacji było to, że Pani Anna z Panem Józefem wszystko sobie wyjaśnili, a także Pan Józef zgodził się na terapię dla AA (oczywiście na terenie zakładu karnego).
Pani Anna podbudowana pozytywnym przebiegiem mediacji z mężem postanawia porozmawiać z teściami.
Doszło do spotkania.
Z przeprowadzonej rozmowy wynika, że rodzice Pana Józefa bardzo przeżyli to, co spotkało ich syna.
Pani Zofia - matka pana Jozefa - do tej pory nie może uwierzyć w to, co się stało. Dopiero teraz przez tą całą zaistniałą sytuację uświadomiła sobie jak źle postępowała wobec syna, synowej i wnucząt. Sytuacja ta dała pani Zofii do myślenia. Przed mediacją miała czas, żeby wszystko przemyśleć. Jest załamana i wyraża chęć pomocy oraz przeprosin syna, synowej i wnucząt. Chce naprawić to, do czego się przyczyniła.
Pan Tomasz - ojciec Pana Józefa - stara się wspierać żonę, lecz bardzo trudno to mu wychodzi. Teraz to on zajmuje się domem, i wszystkimi obowiązkami.
Pani Anna podczas mediacji wyjaśniła siebie z teściami wszystkie zaległe sprawy, wszystkie niedomówienia. Przedstawiła im również w jakiej obecnie znajduje się sytuacji. Powiedziała jak jest jej teraz ciężko. Poprosiła ich o pomoc, i sama widząc swą teściową w złym stanie psychicznym, zaoferowała jej, że zapiszę ją do psychologa „i jeżeli będzie Mama chciała to ja nawet z nią tam pójdę.”
Pan Tomasz bez namysłu powiedział, że pomogą swojej rodzinie.
W końcowym etapie mediacji obie strony uzgodniły:
- że na weekendy, w których Anna będzie robiła kursy dokształcające, teściowie będą przyjeżdżali do dzieci i będą się nimi opiekowali;
- że Anna będzie dostawała od teściów wsparcie finansowe (na tyle ile będą mogli pomóc) oraz wsparcie psychiczne (unikanie konfliktów, życie w przyjaznej atmosferze);
- rodzice Józefa pragną porozmawiać z synem i synową razem o zaistniałej sytuacji i o propozycjach na "dalsze życie".
Pani Anna zapisała się na kurs komputerowy dla księgowych.
Uczęszcza na niego od 18 sierpnia. O kurs ten starała się w Urzędzie Pracy. Kurs ten refundowany jest z Funduszu Unii Europejskiej.
Pracodawca Pani Anny dowiedziawszy się, z podania o dofinansowanie kursów dokształcających, o trudnej jej sytuacji zakupił jej komputer do domu wraz z programem szybkiego pisania na klawiaturze "Mistrz Klawiatury oraz zapewnił jej prenumeratę czasopisma "Rachunkowość dla każdego”, z którego może dowiedzieć się wielu przydatnych rzeczy o swoim zawodzie i być na bieżąco z wiadomościami, informacjami i ciekawostkami dotyczącymi jej zawodu, które potem może wykorzystać w swojej pracy.
Pracownik socjalny zauważa po upływie pewnego czasu podczas rozmowy ze pani Anna czuje się już znacznie lepiej pod względem psychicznym. Jest pogodniejsza, w jej głosie słychać nadzieję, optymizm. Zdaje sobie, że jest w trudnej sytuacji, ale od czasu polepszenia się kontaktów z teściami Pani Anna wierzy, ze da radę, ponieważ nie jest juz sama. Wszystko jest na dobrej drodze.
Sytuacja z bankiem:
Pracownik socjalny pomógł pani Ani napisać prośbę do banku, którym klientka wraz z małżonkiem zaciągnęli kredyt na mieszkanie.
Zarząd banku po oficjalnym zebraniu zdecydowali się na ugodę stron. Propozycje, które zaoferował "Bank":
1. "Bank" (Zarząd banku) daje "Dłużnikowi" (Annie Muszyńskiej) okres nie dłuższy niż 12 miesięcy na powrót do spłat pełnych rat w wysokości 300 zł miesięcznie.
2. "Bank" zgadza się na tzw. wolne raty tzn. na co miesięczne raty w wysokości minimum 50 zł do dnia 15-go każdego miesiąca (nie dłużej niż 12 miesięcy).
3. "Bank" umarza część odsetek tzn. nie więcej niż 20%.
4. "Bank" po przedstawieniu decyzji Dłużnikowi w ciągu 3 dni podpisać musi ostateczna pisemna umowę.
Anna podpisuje umowę, zgadza się na propozycje banku.