Czynniki doktrynalne i cechy doktryn.

Do czynników determinujących kształt polityki ekonomicznej zaliczamy:

1. czynniki doktrynalne

2. czynniki ustrojowo-systemowe i polityczne

3. uwarunkowania wewnętrzne i zewnętrzne (endo i egzogeniczne)

Doktryna - to zbiór uporządkowanych w pewien sposób założeń, twierdzeń, poglądów na temat określonej dziedziny wiedzy lub określonych działalności.

Doktryny wyróżniają się 4 cechami:

1. W doktrynach znajdują się różne twierdzenia nawiązujące do dorobku nauki ale także liczne tezy wynikające z przyjmowania założeń światopoglądowych, ideologicznych, ekonomicznych, moralnych, etycznych.

2. Doktryny opierają się na intuicyjnym uogólnieniu zebranych doświadczeń a także bardzo często na autorytecie ludzi, którzy je tworzą.

3. Doktryny podejmują przeważnie problemy wobec których nauka nie czuje się w pełni kompetentna, a więc problemy których nauka nie potrafi jednoznacznie rozstrzygnąć.

4. Od teorii naukowych doktryny różnią się brakiem pełnego uzasadnienia przyjmowanych i wyprowadzanych wniosków.

Doktryny tak wybierane wywierają wpływ na treść polityki ekonomicznej ponieważ zajmują się wartościowaniem społecznego procesu gospodarowania tzn. wskazują one co w tym procesie jest ważne, a co nie ważne , potrzebne, niepotrzebne, właściwe, niewłaściwe. Doktrynalna ocena społecznego procesu gospodarowania odnosi się również do władz państwowych, które są zaangażowane w gospodarkę, które ingerują w sprawy społeczno-gospodarcze.

Niektóre doktryny wręcz wyznaczają państwu do wykonania określone zadania czy funkcje wskazując np. na pewne dziedziny, problemy na których państwo powinno skoncentrować swoją uwagę, a więc czy to bezpośrednio czy pośrednio doktryny określają pewne najistotniejsze cele polityki ekonomicznej państwa.

Historia dostarcza nam wielu przykładów doktrynalnego wartościowania społecznego procesu gospodarowania w tym roli państwa w gospodarce i społeczeństwie.

---