"Ludzie bezdomni" - tak brzmi tytu艂 jednej z najbardziej znanych powie艣ci Stefana 呕eromskiego. Ma on, jak tytu艂y wielu powie艣ci tego pisarza, dwa znaczenia - dos艂owne i przeno艣ne.
Dos艂owne znaczenie tego tytu艂u jest ca艂kiem zrozumia艂e. Cz艂owiek bezdomny to taki kt贸ry nie ma dachu nad g艂ow膮. Tacy ludzie zostali przedstawieni w powie艣ci. Wystarczy przypomnie膰 sobie opis Pary偶a w "S艂贸wku o sprawie higieny" zaprezentowanym przez Judyma w domu doktora Czernisa. Proletariat warszawski wegetuj膮cy w n臋dzy te偶 w艂a艣ciwie nie ma dachu nad g艂ow膮. Tytu艂 powie艣ci 呕eromskiego mo偶na zatem odczytywa膰 dos艂ownie. Jednak偶e gdyby艣my tylko w taki spos贸b go interpretowali to by艂oby to zbytnim uproszczeniem, zbytnim sp艂yceniem dzie艂a.
Ludzi bezdomnych w sensie metafizycznym jest w powie艣ci wielu. W艂a艣ciwie ka偶da z nich symbolizuje szersz膮 grup臋 ludzi, czasem warstw臋 spo艂eczn膮.
Najwa偶niejszym z nich jest bez w膮tpienia g艂贸wny bohater Tomasz Judym. Doktor jest w powie艣ci jedn膮 z bardzo niewielu postaci kt贸re s膮 bezdomne z wyboru. Walcz膮cy o nowy porz膮dek spo艂eczny doktor jest zdania 偶e aby skutecznie to robi膰 trzeba 偶y膰 w samotno艣ci. Boi si臋 偶e je艣li za艂o偶y rodzin臋, to wkr贸tce zapomni o idea艂ach i zmieni si臋 w zwyk艂ego dorobkiewicza. Dlatego 艣wiadomie wybiera bezdomno艣膰, kt贸ra w jego przypadku oznacza brak rodzinnego domu i odrzucenie ukochanej osoby. Doktor Judym pragnie w ten spos贸b sp艂aci膰 d艂ug wzgl臋dem warstwy spo艂ecznej z kt贸rej pochodzi艂. 呕eromski na jego przyk艂adzie pokazuje 偶e bezdomny jest ka偶dy cz艂owiek walcz膮cy ze starymi zasadami, walcz膮cy o nowy porz膮dek spo艂eczny.
Nast臋pn膮 bezdomn膮 osob膮 jest brat doktora, Wiktor, jednak偶e przyczyna jego bezdomno艣ci jest zgo艂a inna od przyczyny bezdomno艣ci Judyma. Jest ni膮 bieda. Wiktor jest zmuszony opu艣ci膰 Warszaw臋 i uda膰 si臋 do Szwajcarii w poszukiwaniu pracy i lepszego bytu. Nast臋pnie wraz z 偶on膮 i dzie膰mi pragnie pojecha膰 dalej, do Stan贸w Zjednoczonych. Jego bezdomno艣膰 ma wi臋c pod艂o偶e ekonomiczne. Symbolizuje wszystkich emigrant贸w opuszczaj膮cych ojczyst膮 ziemi臋 "za chlebem".
Joasia, ukochana doktora Judyma jest r贸wnie偶 osob膮 bezdomn膮. Traci rodzic贸w i maj膮tek bardzo wcze艣nie. Nast臋pnie opuszcza wujostwo, u kt贸rych mieszka艂a, gdy偶 nie mo偶e zaakceptowa膰 ich sposobu 偶ycia. Nie umie znale藕膰 sobie miejsca na 艣wiecie. Po paru latach wraca do rodzinnych stron ale odkrywa 偶e nie jest z nimi zupe艂nie zwi膮zana. Kiedy decyduje si臋 sp臋dzi膰 reszt臋 偶ycia u boku doktora Judyma, ten odtr膮ca j膮 w imi臋 wy偶szych idea艂贸w, skazuj膮c na dalsz膮 tu艂aczk臋 i bezdomno艣膰.
Sytuacja jej brata, Wac艂awa, r贸wnie偶 nie jest do pozazdroszczenia. Zosta艂 on zes艂any na Syberi臋, zosta艂 odsuni臋ty od swego domu jakim by艂a jego ojczyzny - Polska. Na Syberii umiera. Wac艂aw symbolizuje ca艂y nar贸d polski pozostaj膮cy pod panowaniem zaborc贸w, pozbawiony, przynajmniej na papierze, swojej ojczyzny.
Do ludzi bezdomnych zaliczy膰 r贸wnie偶 mo偶na Korzeckiego, in偶yniera, przyjaciela Judyma z kt贸rym niegdy艣 podr贸偶owa艂 po Szwajcarii. Posta膰 ta jest bezdomna duchowo, prze偶ywa kryzys psychiczny, polegaj膮cy na braku wiary w 偶ycie i braku celu w 偶yciu. Jak widzimy tytu艂 powie艣ci Stefana 呕eromskiego mo偶emy interpretowa膰 dwojako - dos艂ownie i metafizycznie. Dzi臋ki temu jest ona bardziej refleksyjna i interesuj膮ca.