Koncepcja totalności - Awatamsaka, chin. huayan (sutra kwiatów i owoców)
Zajmowali się nią mistrzowie Zen. Przypisywana Buddzie.

Problem czasu i przestrzeni:
W buddyźmie nie ma fascynacji istnieniem - nie stawia się pytania dlaczego jest raczej coś niż nic (koan)

Zagadnienie czasu - traktowany na różne sposoby.
Jak człowiek odbiera czas? - antropologiczne podejście
Jak postrzegamy w czasie rzeczywistość? - por. myślomomenty / czas wewnętrzny w nas samych.

Samsara nie ma początku, ale ma koniec (którym jest nirwana). Nirwana nie ma końca, ale ma początek (którym jest sansara).

Cykliczna koncepcja świata - pojawia się i znika.
por. taniec Siwy.
Nie można się cofnąć, gdy osiągnie się już oświecenie (powrócić do sansary).

Tathata - takość - w buddyzmie istota bytu, jego głęboka natura.

Ciało dharmy jest fundamentalnym stanem rzeczy, ostateczną naturą rzeczywistości, w której składniki, określane także jako dharmy, nie są samoistne, ale powstają i ustają w zależności. Jako takie są pozbawione własnej natury, swego bytu (swabhawa). Ponieważ są właśnie takie, taka jest ich natura, czyli takość (tathata). Tathata dharm jest treścią wiedzy Buddy, treścią jego wglądu. Ponieważ ów wgląd jest bezpośredni, natura (tathata) Buddy, czyli buddhata, i natura (tathata) dharm, czyli dharmata, nie różnią się.

---