WZAJEMNE RELACJE MIĘDZY KATEGORIAMI: PRZEDSIĘBIORSTWO - PRZEDSIĘBIORCA - PRZEDSIĘBIPRCZOŚĆ.

Instytucję przedsiębiorstwa tworzą trzy główne elementy: kapitał, siła robocza i wynalazczość technologiczna. Współcześnie bardzo dużą rolę odgrywa wynalazczość technologiczna, która jest nieporównywalna z pracą wysoko wykwalifikowanego, ale pracującego rutynowo inżyniera. Od siły roboczej odróżnia ją także to, że jest tworzona przez wynalazcę na rzecz przedsiębiorstwa, gdy on sam może przebywać poza przedsiębiorstwem. Główne elementy przedsiębiorstwa są reprezentowane przez ludzi. Konkretne osoby reprezentują zarówno kapitał, siłę roboczą, jak i wynalazczość. Przedsiębiorstwo jest powiązane z podmiotami znajdującymi się poza systemem, bez których niekiedy jest niemożliwe jego funkcjonowanie. Są to elementy zewnętrzne, do których zaliczamy: odbiorców, region i państwo; a także elementy wewnętrzne: kapitał, siła robocza i wynalazczość. Przedsiębiorstwo wyróżnia się następującymi atrybutami:

odrębność terytorialna - teren należący do przedsiębiorstwa

odrębność ekonomiczna - każda jednostka organizacyjna posiada majątek, którym dysponuje

osobowość prawna - wpis do rejestru przedsiębiorstw, może zawierać umowy z dostawcami i odbiorcami, wstępować na drogę prawną w imieniu przedsiębiorstwa.

odrębność organizacyjna - każde przedsiębiorstwo posiada swoistą strukturę organizacyjną.

Czynnikiem syntetyzującym poszczególne elementy przedsiębiorstwa jest przedsiębiorca. To on wyszukuje kapitały, kupuje wynalazki, przyjmuje pracowników, znajduje klientów, dokonuje uzgodnień z gminą - tworzy przedsiębiorstwo z rozproszonych i dla siebie nieproduktywnych elementów. Przedsiębiorca to ktoś kto podejmuje decyzje w celu osiągnięcia zysku, organizuje przedsiębiorstwo w założeniu, że przyniesie ono zysk. Przedsiębiorca zakłada firmę, nabywa prawo do kierowania zasobami firmy, ponosi odpowiedzialność za opłacanie tych zasobów i rości sobie prawa do całego zysku lub strat, jakie pozostaną po opłaceniu wszystkich zasobów.

Przedsiębiorczość ma przynajmniej dwa znaczenia:

skłonność do podejmowania zadań, do wszczynania czegoś,

cecha psychiczna, a właściwie zespół cech warunkujących bycie dobrym przedsiębiorcom

Przedsiębiorczość stanowi jeden z czynników wytwórczych w biznesie, przybierając dwojakiego rodzaju formy. Pierwsza polega na odkrywaniu nowego zaspokajania potrzeb klientów - w ten sposób realizuje się aspekt przedsiębiorczej innowacyjności. Druga polega na swoistym arbitrażu, który realizuje się przez fakt, że handlowiec czy kupiec nabywa towar na jednym rynku po danej cenie i równocześnie sprzedaje go na innym rynku po innej cenie. Tak więc zasada przedsiębiorczości oznacza gotowość do podejmowania oraz twórczego rozwiązywania problemów, umiejętność wykorzystywania pojawiających się nowych możliwości i elastycznego przystosowania się do zmieniających się warunków.

DZIAŁANIE PRZEDSIĘBIORCY.

Wraz z rozwojem przedsiębiorstwa wykształciły się pewne funkcje realizowane przez przedsiębiorstwo, zwane funkcjami przedsiębiorcy. Do funkcji przedsiębiorcy wg. Łaskiego zaliczyć należy:

planowanie i realizację produkcji

inicjatywę majątkowo-inwestycyjną

organizowanie

inicjatywę w dziedzinie polityki zatrudnienia i płac

zaopatrzenie

zbyt

kontrolę działalności przedsiębiorstwa

odpowiedzialność prawno-majątkową.

Gruszecki spośród funkcji przedsiębiorcy akcentuje szczególnie takie funkcje jak:

ponoszenie ryzyka i niepewności

wprowadzanie innowacji

śledzenie zmian i dostosowanie

CHARAKTERYSTYKA FORM ORGANIZACYJNO-PRAWNYCH PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH.

Przedsiębiorstwo państwowe.

Przedsiębiorstwo państwowe wyposażono w takie atrybuty jak: samodzielność, samofinansowanie i samorządność.

Samodzielność - oznacza uprawnienia organów przedsiębiorstwa do podejmowania decyzji i organizowania działalności we wszystkich dziedzinach przy jednoczesnym ograniczeniu do niezbędnego minimum kompetencji organów państwowych sprawujących jako organ założycielski nadzór nad przedsiębiorstwem.

Samofinansowanie - oznacza konieczność pokrywania wszelkich wydatków związanych z jego działalnością i rozwojem z przychodów uzyskiwanych ze sprzedaży wytworzonych wyrobów i usług.

Samorządność - wyraża się ona tworzeniem w przedsiębiorstwach państwowych organów samorządu załogi i oddawaniu w ich ręce najważniejszych decyzji w sprawach dotyczących funkcjonowania przedsiębiorstwa. Organami samorządu przedsiębiorstwa państwowego są: ogólne zebranie pracowników oraz rada nadzorcza.

Do najistotniejszych kompetencji ogólnego zebrania pracowników należy:

uchwalenie statutu przedsiębiorstwa

podział zysku wypracowanego przez przedsiębiorstwo w części przeznaczonej dla załogi

uchwalanie planów wieloletnich.

Główne uprawnienia rady nadzorczej:

uchwalenie rocznego planu działalności

podejmowanie uchwał w sprawie inwestycji

wyrażanie zgody na łączenie i podział przedsiębiorstwa oraz dysponowanie jego składnikami majątku

podział dochodu wynikowego pozostającego w dyspozycji przedsiębiorstwa

powoływanie i odwoływanie dyrektora.

Spółdzielnie.

Spółdzielnia jest dobrowolnym zrzeszeniem o nieograniczonej liczbie członków, zmiennym składzie osobowym i zmiennym funduszu udziałowym, prowadzącym działalność gospodarczą dla maksymalizacji korzyści swoich członków. Cechy spółdzielni:

wspomagające

zrzeszenie osób - na pierwszy plan wysuwają się członkowie, a kapitał pełni funkcje dobrowolność zrzeszania się i dobrowolność wystąpienia ze spółdzielni - powoduje to zmienność funduszu udziałowego

reguła demokracji w zarządzaniu - jednakowe prawo głosu każdego członka spółdzielni, bez względu na liczbę posiadanych udziałów

Głównym celem spółdzielni jest maksymalizacja korzyści członków, którymi są gospodarstwa domowe oraz przedsiębiorstwa rodzinne. Utworzenie spółdzielni wymaga uchwalenia statutu przez członków założycieli oraz zapisu w rejestrze sądowym. Struktura władz spółdzielni obejmuje: walne zgromadzenie członków, radę nadzorczą oraz zarząd.

Spółka cywilna.

Jest to spółka osobowa, której konstrukcja jest oparta na osobowości uczestników. Biorą oni bezpośredni udział w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, odpowiadają całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki. W spółkach cywilnych nie wymaga się kapitału, a umowa powinna być sporządzona w formie pisemnej. Działalność podejmują co najmniej dwie osoby, które działają zgodnie z Kodeksem Prawa Cywilnego. Każdy ze wspólników może reprezentować spółkę. Nie posiada osobowości prawnej.

Spółka jawna.

Jest to spółka osobowa. Nie posiada osobowości prawnej, ale ma zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych, zdolność sądową i procesową. Umowa spółki wymagana jest w formie pisemnej, którą zawierają minimum dwie osoby. Wysokość kapitału nie jest określona. Spółka jawna jest zarejestrowana w rejestrze handlowym przez sąd gospodarczy. Każdy wspólnik może reprezentować spółkę, jeżeli umowa lub uchwała nie stanowi inaczej. Ponadto spółkę może reprezentować prokurent. Każdy ze wspólników odpowiada za zobowiązania spółki całym swym majątkiem solidarnie za sobą i spółką.

Spółka komandytowa.

W spółce komandytowej występują komandytariusze, którzy odpowiadają za zobowiązania spółki tylko do wysokości sumy komandytowej ( suma wniesionych wkładów) oraz komplementariusze, którzy odpowiadają całym swym majątkiem.

Do charakterystycznych atrybutów spółek osobowych zalicza się:

trwałość składu osobowego wspólników

prawo i obowiązek współdziałania wszystkich wspólników dla osiągnięcia wspólnego celu

prawo każdego wspólnika do bezpośredniego prowadzenia i kontroli spraw spółki

równe prawa i obowiązki każdego wspólnika

brak osobowości prawnej spółki, wspólny charakter majątku, osobista odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki

Spółka akcyjna.

Jest to spółka kapitałowa, w której osoby wspólników schodzą na drugi plan, a na pierwsze miejsce wysuwa się udział w kapitale zakładowym. Posiada osobowość prawną. Statut spółki wymagany jest w formie aktu notarialnego. Minimalna liczba założycieli to trzech akcjonariuszy, z wyjątkiem, kiedy założycielem jest Skarb Państwa. Minimalna wysokość wkładu jest ustalona przepisem prawa. Spółka akcyjna jest zarejestrowana w rejestrze handlowym przez sąd gospodarczy. Spółkę reprezentuje zarząd spółki lub wyjątkowo rada nadzorcza, a w okresie likwidacji - likwidatorzy, ponadto prokurent. Odpowiedzialność za zobowiązania spółki jest ograniczona do wysokości posiadanych akcji.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Jest to spółka kapitałowa, będąca osobą prawną. Umowa spółki musi być zawarta w formie aktu notarialnego. Do założenia spółki z o.o. wystarcz jeden udziałowiec. Wysokość wkładu kapitałowego jset ustalona przepisem prawa. Spółka jest zarejestrowana w rejestrze handlowym przez sąd gospodarczy. Spółkę reprezentuje zarząd lub wyjątkowo rada nadzorcza, a w okresie likwidacji likwidatorzy, ponadto prokurent. Odpowiedzialność za zobowiązania spółki jest ograniczona do wysokości posiadanych udziałów.

Charakterystyczne cechy spółek kapitałowych:

zmienny skład osobowy

nie ma obowiązku współdziałania dla osiągnięcia wspólnego celu, nie ma w związku z tym obowiązku lojalności wobec spółki

wspólnicy są odsunięci od prowadzenia spraw spółki

prawa i obowiązki wspólników mogą być zróżnicowane

kapitał spółki jest zmienny

istnieje odrębny od majątku wspólników majątek spółki

za zobowiązania spółki odpowiada jej majątek z wyłączeniem osobistej odpowiedzialności wspólników.

Funkcje płac

Wynagrodzenia to ogół zasobów finansowych przyznawanych pracownikom w zamian za ich działalność zawodowego zarówno przewidzianych jak i nie przewidzianych w umowie o pracę.

Formy wynagrodzeń: płaca, premia, nagrody i świadczenia dodatkowe.

PŁACAMI są te wynagrodzenia, które posiadają cechy bodźców podstawowych i stałych. Płace można podzielić na płacę zasadniczą i dodatki do płacy gwarantowane Kodeksem Pracy.

Płaca zasadnicza wynika z obowiązujących w danym czasie stawek płac określonych kategorią zaszeregowania osobistego. Płaca zasadnicza jest podstawowym składnikiem wynagrodzenia i powinna stanowić 70% całości wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika.

PREMIA stanowi dodatkowe wynagrodzenia, które zależna jest od spełnienia przez pracownika pewnych warunków: zwiększenia wydajności, poprawy jakości wykonywanej pracy, wykonania dodatkowych zadań itp.

NAGRODA to bodziec o charakterze uzupełniającym, obejmujące wynagrodzenia okresowe za dodatkowe osiągnięcia wykraczające poza normalne obowiązki pracownika.

Funkcje płac:

• f. dochodowa- otrzymanie dochodu jest głównym motywem podejmowania pracy. Powinien on umożliwić utrzymanie pracownika i jego rodziny oraz zaspokoić inne odczuwane potrzeby. Dochód pracownika powinien podlegać wzrostowi w miarę wzrostu kosztów utrzymania. Można wyróżnić: dochód nominalny, realny i płacę minimalną.

( mało ważne =>[Dochód nominalny to suma wynagrodzeń oraz świadczeń wartości wg bieżącej siły nabywczej pieniądza przysługujący pracownikowi w określonym czasie.

Dochód realny to dochód uwzględniający siłę nabywczą wynagrodzeń nominalnych oraz ich zmiany w czasie.

Płaca minimalna jest to najniższa dopuszczalna płaca z tytułu pracy w normalnym wymiarze czasu pracy gwarantowane normami ustawodawstwa pracy. Oznacza to, że płacenie poniżej wysokości płacy nominalnej jest niezgodne z prawem. Powinna ona uwzględniać minimalne koszty utrzymania i podlegać okresowej waloryzacji uwzględniającej wzrost towarów i usług konsumpcyjnych.]

• f. motywacyjna odgrywa w przedsiębiorstwie ważną rolę z punktu widzenia sprawności

jego funkcjonowania i wiąże się ściśle z f. dochodową. Jej zadaniem jest wykorzystanie funkcji dochodowej w taki sposób by pobudzić pracowników do lepszej, wydajniejszej pracy, do ich własnego rozwoju, wzrostu kwalifikacji czy twórczej inicjatywy. Zadania te są spełnione wtedy gdy ich poziom i wzrost powiązane są z rezultatami pracy pracowników i efektami działalności przedsiębiorstwa

• f. kosztowa- dla przedsiębiorstwa dochody pracowników są osobowym kosztem produkcji

i sprzedaży a wzrost wynagrodzeń jest równoznaczny ze zwiększeniem całkowitych kosztów własnych. Niskie płace prowadzą z reguły do niskiej wydajności i wysokich kosztów wytworzenia

• f. społeczna- wynagrodzenia stanowią bardzo wyraźną miarę prestiżu i uznania

pracownika w środowisku pracy. Zróżnicowanie wynagrodzenia w oparciu o jakość i wydajność pracy oznacza nie tylko różnicowanie dochodów pracownika, ale też jego pozycji społecznej. Wynagrodzenia wywierają poważny wpływ na stosunki międzyludzkie w procesie pracy.

Formy płac

Ilość wydatkowanej pracy określona jest przez formę płacy, natomiast jokość pracy znajduje swój wyraz we właściwym systemie wartościowania pracy.

Forma płacy określa ogólną podstawę płacy, jest sposobem zapłaty za świadczoną pracę. Możliwe są w tym przypadku dwa rozwiązania: zapłata za czas pracy lub za ilość określonych rezultatów pracy( sztuk, części, elementów)

Wyróżniamy formy płac:

• czasową

• akordową

• mieszaną(akordowo-czasową)

AKORD sam w sobie zawiera silną motywację do pracy. Pracownik otrzymuje w tym systemie wynagrodzenie za ilość wykonanej pracy. Akord preferuje wyniki ilościowe a nie jakościowe. Akordu nie stosuje się przy pracach precyzyjnych wymagających dokładności i spokoju, niezawodności, decydujących w użyciu o bezpieczeństwie i zdrowiu konsumenta.

Wśród akordowych form pracy wyróżniamy:

• a. zwykły( prosty )

• a. progresywny

• a. mieszany

• a. ugodę( umowę o dzieło )

• a. pośredni

SYSTEM CZASOWY PŁAC uzależnia wysokość płac od ilości przepracowanego czasu oraz od stawki podstawowej. Pracownik otrzymuje wynagrodzenie bez względu na wydajność swej pracy. Bodźcami w tym systemie są obawa przed utrarą pracy oraz możliwość otrzymania wyższej stawki płac.

Wśród czasowej formy płacy wyróżnia się:

• płacę miesięczną

• płacę dniówkową( d. zwykłą, d. ze zmiennymi stawkami)

• dniówkę zadaniową

• dniówkę z premią

Tendencje rozwojowe w systemach wynagrodzeń(nowe podejście do nagradzania pracowników)

Wraz z rozwojem gospodarczym zwiększającą się konkurencyjnością, nowymi technologiami, ewolucji podlegają też formy płac. Charakterystycznym dla gospodarki rynkowej jest pojawienie się i rozwój tzw. elastycznych form wynagradzania, czyli planów kafeteryjnych i dochodów odroczonych.

Istota planów kafeteryjnych polega na tym, że w ramach możliwości określonej kwoty czy procentu wynagrodzenia pracownik ma możliwość wyboru i zmiany jaj na ekwiwalent rzeczowy. Plany kafeteryjne dają pracownikowi możliwość wyboru świadczeń, których ilość nie ma stałego wymiaru i jest kształtowana w relacji do płac. Rzeczowe formy wynagrodzeń na ogół nie są objęte podatkiem od dochodów osobistych ludności

Do dochodów odroczonych zalicza się: udziały w zysku, rachunki oszczędnościowe, obligacje, akcje, systemy dodatkowego ubezpieczenia. Charakterystyczną cechą tej formy jest to, że wypłata jest odroczona ( na pewien z góry określony okres np. do momentu przejścia na emeryturę lub rentę ). Dochód ten powiększony jest systematycznie o odsetki z rachunków oszczędnościowych, na których jest ulokowany. Forma ta jest korzystna zarówno dla pracowników, pracodawców jak i dla państwa. Pracownicy pomnażają swoje dochody, pracodawca tą drogą może powiększyć kapitał obrotowy, a w skali makro wynagrodzenia odroczone powodują wzrost skłonności do oszczędzani.

Cechy skutecznego systemu nagradzania

Dobrze określona wysokość wynagrodzenia powoduje, że pracownik ma motywację do pracy. Im lepiej płatna praca tym wydajność pracownika wyższa. Skuteczny system nagradzania powoduje, że wzrastają w pracowniku ambicje. Pnie się on po szczeblach kariery, doskonali swoje umiejętności, zdobywa kwalifikacje. Wysokie wynagrodzenie powoduje, że pracownik jest wstanie zaspokoić większość potrzeb, które przy niskiej płacy jest to z reguły nie możliwe. (i jeszcze samodzielnie )

Formy gospodarki rynkowej

KONKURENCJA jest to proces przy pomocy, którego uczestnicy rynku, dążąc do realizacji swych interesów, próbują przedstawić korzystniejsze od innych oferty pod względem ceny, jakości lub innych charakterystyk wpływających na decyzję zawarci transakcji.

MONOPOL jest to wyłączne prawo do produkcji lub handlu w jakiejś dziedzinie przysługujące jednej osobie, grupie osób albo państwu. Jest to zrzeszenie przedsiębiorstw lub pojedyńcze przedsiębiorstwo skupiające całość lub część produkcji danej gałęzi gospodarki wywierający istotny wpływ na zaopatrzenie rynku i uzyskujące dzięki temu szczególnie korzystne dla siebie warunki produkcji i sprzedaży.

OLIGOPOL jest to rynek złożony z garstki producentów (od 2 do kilkunastu), których decyzje cenowe są wzajemnie zależne.

Zachowanie podmiotów gospodarczych w warunkach gospodarki rynkowej

KOOPERACJA jest to współpraca przy wytwarzaniu wyrobów i świadczeniu usług obejmuje wszystkie rodzaje związków między przedsiębiorstwami może dotyczyć związków kooperacyjnych w zakresie zaopatrzenia. W ścisłym słowa znaczeniu kooperacja dotyczy kooperacji wyspecjalizowanych przedsiębiorstw między którymi występuje przepływ elementów kooperacyjnych.

W kooperacji wyróżniamy:

• KARTEL jest to organizacja samodzielnych pod względem technicznym, finansowym, prawnym. Oparta na umowie. Są to jednostki organizacji tej samej branży. Umowa dotyczy wielkości ustalonych cen warunków sprzedaży, wolumenum produkcji, podziału segmentu rynku. Umowa może być pogłębiona o specjalizację wchodzącą w skład kartelu.

• SYNDYKAT jest wyższą formą umowy kartelowej. Produkcja gospodarcza zachowuje odrębność ale rezygnuje z samodzielnej sprzedaży

• KONSORCJUM jest formą związku między podmiotami gospodarczymi. Umowa przestaje obowiązywać kiedy działanie zostaje wykonane.

KONCETRACJA polega na łączeniu samodzielnych zakładów i przedsiębiorstw w związki, które działają pod jednym kierownictwem przy czym może być zachowana odrębność prawna uczestników zgrupowania lub zniesiona.

Koncetracja może iść w 3 kierunkach:

- asocjalna polega na wykupowaniu, braniu w leasing części przedsiębiorstw, może dotyczyć całych przedsiębiorstw lub udziałowców.

• inwestycyjna- od podstaw budujemy przedsiębiorstwo o dużych rozmiarach.

• akumulacyjna- polega na zwiększeniu rozmiarów produkcji w istniejącym przedsiębiorstwie

W koncetracji wyróżniamy:

• KONCERN jest formą zrzeszenia się przedsiębiorstw zachowujących osobowość prawną lecz rezygnujemy z rzeczywistej samodzielności na rzecz wspólnego kierownictwa. Może być koncern pionowy lub poziomy. K. pionowy powstaje wtedy gdy łączą się podmioty w następujących po sobie technologicznie powiązanych etapów produkcji. K. poziomy obejmuje przedsiębiorstwa z tej samej dziedziny produkcji lub pokrewnych (masarnia, mleczarnia).

• HOLDING jest formą centralizacji podmiotów polegających na wykupywaniu przez jedna wielkie przedsiębiorstwo akcji różnych przedsiębiorstw by zapewnić kontrolę nad nimi. Wyróżniamy dwa rodzaje: h. czysty - oznacza, że zgrupowanie prowadzi działalność holdingową nie ma formalnie własnych przedsiębiorstw dysponuje tylko pakietami kontrolnymi akcji innych przedsiębiorstw, które oficjalnie, prawnie i ekonomicznie są samodzielne; h. przemysłowy w której działalność polega na tym, że przedsiębiorstwo holdingowe jest rzeczywistym właścicielem wielu przedsiębiorstw i kieruje bezpośrednio ich działalnością.

• TRUST zgrupowanie przedsiębiorstw, które tracą swoją odrębność organizacyjną i prawną. Stanowi zespolenie podmiotów gospodarstw, które były samodzielne. Powstaje samodzielny zarząd.

• FUZJA z 2 - 3 przedsiębiorstw powstaje 1 przedsiębiorstwo o nowej strukturze i osobowości prawnej.

Kształtowanie struktury kapitału w przedsiębiorstwie

Wartość przedsiębiorstwa jest w dużej mierze uzależniona od tzw. optymalnej struktury kapitału. Pod uwagę więc bierze się kwestie rynkowej wartości podmiotu i jego kosztu kapitału. Okazuje się, że struktura kapitału powinna maksymalizować wartość rynkową przedsiębiorstwa, co jest równoznaczne z minimalizacją przeciętnego ważonego kosztu całkowitego kapitału.

Sprawnie rozwijające się przedsiębiorstwo potrzebuje inwestycji rzeczowych co pociąga za sobą dobór odpowiednich źródeł finansowania, i powiększania kapitałów własnych i obcych które tworzą strukturę kapitałową przedsiębiorstwa. Zmiana wielkości kapitału powoduje zmianę jego struktury.

Strukturę kapitałową przedsiębiorstwa wyraża relacja rynkowej wartości kapitałów obcych do globalnej wartości podmiotu gospodarczego, będącej w ostatecznym wyniku sumą rynkowej wartości długu i rynkowej wartości kapitałów własnych. Stąd przedsiębiorstwo, chcąc postępować racjonalnie , maksymalizując wartość akcji, będzie ustalało docelową (optymalną strukturę kapitału.

Kształtowanie struktury kapitału wymaga zawsze odpowiedniej proporcji między ryzykiem, a zyskiem. Przez optymalną strukt. kapitału rozumie się takie proporcje między kapitałem własnym i obcym, które prowadzą do osiągnięcia równowagi między ryzykiem a zyskiem i przez to maksymalizują cenę kapitału akcyjnego.

Czynniki kształtujące strukturę kapitału:

• ryzyko działalności gospodarczej przedsiębiorstwa

• obciążenie przedsiębiorstwa podatkiem

• finansowa elastyczność bądź zdolność pozyskiwania kapitału na racjonalnych warunkach w niekorzystnej sytuacji. Struktura kapitału zależy zarówno od wielkości jak i zmienności przychodów.

• konserwatyzm i agresywność menadżerów. Skłonność do korzystania z zadłużenia w celu powiększania zysku.

Teorie struktury kapitału próbują znaleźć odpowiedź na pytanie, czy przedsiębiorstwo może zwiększyć swoją wartość rynkową poprzez obniżenie średnioważonego kosztu kapitału i zróżnicowanie jego struktury.

• teoria wyboru między korzyściami podatkowymi, a kosztami upadłości

• teoria sygnalizacji ble , ble , ble

Metody wyceny majątku w przedsiębiorstwie

Wycena majątku oznacza określenie wartości majątku przy prywatyzacji lub przy likwidacji przedsiębiorstwa, określenie warunków upadłości lub przy odtwarzaniu majątku.

Metody wyceny:

1. Majątkowa - podstawą wyceny są księgi rachunkowe przedsiębiorstwa , czyli wartość księgowa

• technika wartości początkowej - majątek jest wart tyle za ile został zakupiony ( cena zakupu , instalacji i modernizacji )

• techn. wartości bieżącej - jest wartością związaną ze zużyciem , jest aktualizowana przez współczynniki

• techn. wart. odtworzonej - są to nakłady jakie należy ponieść na przywrócenie sprawności technicznej

2. Met. dochodowa

- tj. technika skapitalizowanych dochodów: Dochód = Sprzedaż - Koszty Dochód jaki uzyskał by przedsiębiorca korzystając z banku dzięki lokacie swego dochodu na określoną ilość lat: 1+r oprocentowanie lokat w bankach , n - ilość lat

- technika skapitalizowanych zysków - dochód jaki uzyska przedsiębiorca jest dochodem normatywnym , czyli przynosi z góry określony zysk Nz - normatyw zysku

- technika rezydualna - wartość rezydualna związana jest z zaprzestaniem działalności przedsiębiorstwa , nie dotyczy to procesu likwidacji. Jest to kwota którą jesteśmy w stanie uzyskać w zależności od sytuacji rynkowej przedsiębiorstwa. Istotne jest , że przedsiębiorstwo jest sprzedawane w całości.

3. Metoda rynkowa

• technika likwidacyjna - dotyczy likwidacji przedsiębiorstwa gdy syndyk , likwidator sprzedaje majątek. Wartość majątku = kwocie możliwej do otrzymania przy sprzedaży

• technika mnożnika rynkowego - zależy od hossy lub bessy na giełdzie

wartość bieżąca * mnożnik rynkowy > 1 to hossa w.b.*m.r.<1 to bessa

• technika transakcji porównywalnych - majątek odnosi się do podobnych , sprzedawanych elementów

Wyceny dokonujemy min. dwoma metodami (2 techniki z 2 różnych metod ).

Istnieją 2 modele wyceny:

• model niemiecki - preferuje wycenę wartości metodami księgowymi , zakłada 60% z tej metody oraz 40% z metody dochodowej

• model szwajcarski - 40%-m.księgowa , 60%-m.dochodowa

• w Polsce przeważnie 50/50

---