G艁脫WNE CZYNNIKI轙ERMINUJ膭CE ZARZ膭DZANIE STRATEGICZNE


G艁脫WNE CZYNNIKI DETERMINUJ膭CE ZARZ膭DZANIE STRATEGICZNE.

2.1. OTOCZENIE I PROCESY W NIM ZACHODZ膭CE.

Zmiany, kt贸re nast臋puj膮 w otoczeniu przedsi臋biorstw, naruszaj膮 w powa偶nym stopniu dotychczasow膮 r贸wnowag臋 rynkow膮 i stawiaj膮 pod znakiem zapytania tradycyjne mechanizmy dochodzenia do r贸wnowagi. Zmiany nast臋puj膮 szybko i cz臋sto, gdy偶 stany r贸wnowagi w gospodarce nie trwaj膮 d艂ugo-przedsi臋biorstwo musi zatem ci膮gle dostosowywa膰 si臋 do nowych warunk贸w. Wyst臋puje wi臋c problem zarz膮dzania, kt贸re w d艂u偶szym okresie powinno uwzgl臋dnia膰 zmiany trudne do przewidzenia, powoduj膮ce, 偶e przedsi臋biorstwo mo偶e znale藕膰 si臋 z dnia na dzie艅 w sytuacjach skrajnych: bardzo korzystnych lub bardzo niekorzystnych. Niekt贸re elementy zmian mog膮 mie膰 charakter powtarzalny, inne pojawiaj膮 si臋 po raz pierwszy. Z punktu widzenia przedsi臋biorstwa wa偶na jest trafna interpretacja zmian zachodz膮cych w otoczeniu, a wi臋c ocena czy analizowane procesy powtarzaj膮 si臋, czy maj膮 charakter odmienny od dotychczasowych.

Do czynnik贸w kt贸re ukszta艂towa艂y wyj膮tkowo dynamiczne otoczenie przedsi臋biorstw nale偶膮:

- procesy globalizacji i umi臋dzynarodowienia gospodarki, kt贸re powoduj膮 zacieranie si臋 granic mi臋dzy rynkami lokalnymi i r. mi臋dzynarodowymi,

- wyj膮tkowy rozw贸j techniki, wp艂ywaj膮cy na zwi臋kszenie si臋 dynamiki produkcyjnej przedsi臋biorstw oraz mo偶liwo艣ci zbytu,

- pojawienie si臋 masowego konsumenta, wynikaj膮ce z podwy偶szenia standard贸w 偶ycia, mo偶liwo艣ci konsumpcyjnych, ujednolicenia gust贸w i oczekiwa艅,

- zaostrzenie si臋 konkurencji, spowodowane wyj艣ciem przedsi臋biorstwa na szeroki rynek 艣wiatowy, na kt贸rym w coraz wi臋kszym stopniu eliminowane s膮 przeszkody charakterystyczne dla zamkni臋tych rynk贸w narodowych.

Wymienione czynniki powoduj膮, 偶e wsp贸艂czesne 艣rodowisko funkcjonowania przedsi臋biorstw ma charakter turbulentny, tj. taki, w kt贸rym zmiany odznaczaj膮 si臋 czterema nast臋puj膮cymi cechami:

  1. istotno艣ci膮,

  2. szybko艣ci膮,

  3. nieprzewidywalno艣ci膮,

  4. powtarzalno艣ci膮.

Przedsi臋biorstwo w r贸偶ny spos贸b mo偶e odczuwa膰 zmiany w otoczeniu, jego dzia艂ania dostosowawcze mog膮 by膰 o tyle bardziej lub mniej efektywne, o ile jest ono w stanie oceni膰 charakter i rozleg艂o艣膰 zmian. Jednak nie zawsze turbulencja otoczenia jest w艂a艣ciwie oceniana.

Kiedy ocena gwa艂townych zmian w 艣rodowiska jest trafna, w贸wczas mamy do czynienia z turbulencj膮 obiektywn膮, do z艂ej oceny, niew艂a艣ciwego postrzegania zmian dochodzi, gdy przedsi臋biorstwo nie jest w stanie dokona膰 w艂a艣ciwej identyfikacji czynnik贸w decyduj膮cych o zmianie 艣rodowiska. W niekt贸rych przedsi臋biorstwach zwyk艂e zmiany 艣rodowiska mog膮 by膰 postrzegane jako zmiany o charakterze turbulentnym, m贸wi si臋 w贸wczas o turbulencji subiektywnej.

Otoczenie przedsi臋biorstwa bardzo si臋 rozszerzy艂o w ostatniej dekadzie, dotyczy to wszystkich przedsi臋biorstw, w tym ma艂ych i 艣rednich, dzia艂aj膮cych na lokalnych i krajowych rynkach. Liberalizacja wymiany mi臋dzynarodowej , post臋puj膮ce procesy umi臋dzynarodowienia i globalizacji dzia艂alno艣ci gospodarczej stwarzaj膮 nowe warunku dzia艂ania przedsi臋biorstw- tworz膮 nowe mo偶liwo艣ci i zagro偶enia. W nowych warunkach gospodarowania narodzi艂 si臋 zegarynek finansowy, charakteryzuj膮cy si臋 艣cis艂ymi powi膮zaniami o艣rodk贸w krajowych,, mi臋dzy kt贸rymi operacje s膮 dokonywane natychmiast lub w ci膮gu 24h. rynek ten stwarza wyj膮tkowe mo偶liwo艣ci finansowani przedsi臋biorstw, ale jednocze艣nie ogromne zagro偶enia w stabilno艣ci funkcjonowania gospodarek.

Przedsi臋biorstwo XXI w. b臋dzie musia艂o dostosowywa膰 swoj膮 wewn臋trzn膮 struktur臋 do tych zmian. W jeszcze wi臋kszym stopniu musi dzia艂a膰 elastycznie, kreatywnie, i szybko absorbowa膰 innowacje. Podzia艂y wewn臋trzne ulegn膮 znacznym os艂abieniom, wynikaj膮cym z potrzeby przyspieszenia przep艂ywu informacji, wprowadzenia nowych sposob贸w komunikacji i stworzenia warunk贸w do lepszej integracji pomys艂贸w rodz膮cych si臋 w poszczeg贸lnych cz臋艣ciach przedsi臋biorstwa. Mniejsze koszty outsourcingu b臋d膮 powodowa艂y, 偶e integracja wew. firmy b臋dzie mia艂a mniejsze znaczenie, natomiast znaczenia b臋dzie nabiera膰 integracja mi臋dzy firmami.

2.2.1. WYM脫G GLOBALNEJ EFEKTYWNO艢CI

W drugiej po艂owie XX w. wyra藕nie zaznaczy艂y si臋 procesy globalizacji, kt贸ra wyra偶a si臋 w 艣wiatowych przep艂ywach kapita艂u, technik zarz膮dzania, innowacji. Prowadz膮 one Dos powstawania rynku globalnego , a tak偶e firm dzia艂aj膮cych w skali ca艂ego 艣wiata.

Termin globalizacja odnosi si臋 do wielo艣ci powi膮za艅 i sprz臋偶e艅 miedzy pa艅stwami i spo艂ecze艅stwami tworz膮cymi obecny system 艣wiata. Opisuje proces, w kt贸rym wydarzenia , decyzje i dzia艂ania w jednej cz臋艣ci 艣wiata maj膮 znacz膮ce konsekwencje dla pojedynczych ludzi i ca艂ych spo艂eczno艣ci w odleg艂ych cz臋艣ciach globu.

Przedsi臋biorstwo globalne dokonuje sprzeda偶y i nabywa zasoby kieruj膮c si臋 tzw. globaln膮 filozofi膮, tj. traktuje 艣wiat jako jeden rynek, w skali kt贸rego podejmowane s膮 decyzje strategiczne, dotycz膮ce lokalizacji produkcji, nabywania zasob贸w, dystrybucji wyrob贸w, prowadzenia marketingu, przes艂ankami wyboru s膮 najkorzystniejsze warunki i najni偶sze koszty, przedsi臋biorstwa te odnosz膮 korzy艣ci dzi臋ki olbrzymiej ekonomii skali w produkcji, dystrybucji i zarz膮dzaniu. W zwi膮zku z tym , 偶e maleje znaczenie granic pa艅stwowych i ro艣nie liczba przedsi臋biorstw dzia艂aj膮cych w skali globalnej, ro艣nie zapotrzebowanie na tzw. globalnych menad偶er贸w, dobrze wykszta艂conych, znaj膮cych kila j臋zyk贸w, maj膮cych do艣wiadczenie zagraniczne. Cech膮 wyr贸偶niaj膮c膮 przedsi臋biorstw globalnych jest prowadzenie przez nie strategii globalnej, nie uwzgl臋dniaj膮cej interes贸w gospodarki krajowej lub szerszych organizm贸w- ugrupowa艅 gospodarczych, gdy偶 to ogranicza艂oby ich efektywno艣膰.

Dwa zasadnicze czynniki s膮 藕r贸d艂em powoduj膮cym przyspieszenie procesu globalizacji:

- niebywa艂e tempo post臋pu technicznego, umo偶liwiaj膮ce szybki przep艂ywa informacji i efektywne zarz膮dzanie w skali 艣wiatowej,

- dokonywanie inwestycji bezpo艣rednich przez przedsi臋biorstwa mi臋dzynarodowe.

艢wiat ekonomiczny staje si臋 艣wiatem globalnym, ale cze艣膰 proces贸w ma wyra藕ny wymiar regionalny. Celem integracji regionalnej jest uzyskanie wy偶szego poziomu konkurencyjno艣ci kraj贸w regionu w globalizuj膮cej si臋 gospodarce. Przyk艂adem najstarszej i najbardziej zaawansowanej regionalnej integracji gospodarczej jest UNIA EUROPEJSKA. Przyst膮pienie POLSKI do unii oznacza dla krajowej polityki regionalnej opr贸cz wsparcia w walce z bezrobociem i zmniejszenia r贸偶nic mi臋dzy regionami r贸wnie偶 stymulowanie wzrostu konkurencyjno艣ci region贸w.

2.2.2 ODPOWIEDZIALNO艢膯 LOKALNA

Problem odpowiedzialno艣ci lokalnej jest szczeg贸lnie wa偶ny w zwi膮zku wymaganiami globalnej efektywno艣ci dzia艂alno艣ci globalnych korporacji. D膮偶enie do minimalizacji koszt贸w oraz przenoszenie dzia艂alno艣ci do innych kraj贸w i zamykanie filii lokalnych, kiedy wymagania te nie s膮 spe艂nione, stwarzaj膮 obawy o przedmiotowe instrumentalne traktowanie spo艂eczno艣ci lokalnych.

2.3. NOWE TECHNOLOGIE

Szczeg贸lne znaczenie odgrywaj膮 procesy post臋pu technologicznego w informatyce i telekomunikacji, technologie te otwieraj膮 zupe艂nie nowy 艣wiat- 艣wiat wirtualny, w kt贸rym informacje s膮 tworzone, dost臋pne i przesy艂ane niezale偶nie od granic przestrzennych i czasowych. Ludzie do wykonywania pracy koncepcyjnej i biurowej b臋d膮 potrzebowa膰 w wielu przypadkach jedynie komputera, softwaru i modemu, natomiast miejsce pracy w dotychczasowym rozumieniu b臋dzie niepotrzebne. Sprzeda偶 towar贸w, 艣wiadczenie niekt贸rych rodzaj贸w us艂ug, , np. bankowych przez Internet nie wymaga jak dotychczas rozwi膮za艅 przestrzennych i przyczynia si臋 do obni偶ki koszt贸w. Wprowadzenie zmian technologicznych mo偶e wi膮za膰 si臋 z nast臋puj膮cymi celami:

- rynkowymi, np. wprowadzenie nowych produkt贸w,, reakcja na nowy popyt,

- efektywno艣ciowymi, np. redukcja koszt贸w, lepsza komunikacja,

- poprawy wizerunku firmy, np. wdro偶enie technologii eliminuj膮cych lub zmniejszaj膮cych zanieczyszczenie 艣rodowiska naturalnego,

- rozwojowymi, np. nad膮偶anie za post臋pem technologicznym lub stosowanie go uzupe艂niaj膮co do regulacji popytu- konieczno艣膰 standaryzacji, umo偶liwiaj膮ca skorzystanie z okre艣lonych po偶yczek i grant贸w.

2.4. POSTEP TECHNICZNY

Rosn膮ca rola post臋pu technicznego w rozwoju gospodarczym stawia przed przedsi臋biorstwami nowe wyzwania, innowacje produktowe i technologiczne zaostrzaj膮 konkurencje, pozwalaj膮 lepiej si臋 dostosowa膰 do potrzeb indywidualnych klient贸w lub segment贸w rynkowych, a szczeg贸lnie przyczyniaj膮 si臋 do wypychania z rynku starych wyrob贸w, tj. do skr贸cenia ich cyklu 偶ycia . Koncepcja cyklu 偶ycia opiera si臋 na pr贸bie opisu i oszacowania czasu trwania i wielko艣ci sprzeda偶y wyrobu na rynku i uzyskiwania z tego tytu艂u przychod贸w.

Wprowadzenie owego produktu na rynek rozpoczyna nie tylko jego cykl 偶ycia , ale tak偶e dyfuzj臋 rynkow膮, co oznacza rozpowszechnienie informacji o nim na rynku, w czym bior膮 udzia艂 producenci, klienci i przyszli na艣ladowcy. Dyfuzja innowacji trwa dop贸ty, dop贸ki potencjalni na艣ladowcy nie zaczn膮 produkowa膰 danego wyrobu lub wykorzystywa膰 dana technologi臋 wytwarzania, czyli kopiowa膰 i na艣ladowa膰.

2.4.2 NIETRWA艁O艢膯 PRZEWAG KONKURENCYJNYCH.

Wa偶nym elementem strategii ka偶dego przedsi臋biorstwa jest wypracowanie przewagi konkurencyjnej, kt贸ra pozwoli wygrywa膰 rywalizacje o klienta, pozwoli zachowa膰 lub zwi臋kszy膰 udzia艂y w rynku.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
nowak,zarz膮dzanie marketingowe P, G艁脫WNE CZYNNIKI SPRAWCZE PRZEWAGI FIRMY NIKE NAD REEBOK W PRZYCHOD
zarzadzanie strategiczne analiza swot
zarzadzanie strategiczne Zasady zarz膮dzania strategicznego
Wyklad 3 Strategia a zarzadzanie strategiczne
Wyklad 7 Zarzadzanie strategia i planowanie
Wsp贸艂czesne zarz膮dzanie strategiczne
Zarzadzanie strategiczne
Zarzadzanie strategiczne w organizacjach publicznych wyklad III listopad 2010
G艂贸wne czynniki i mechanizmy socjalizacji
28 Wyk艂ady z Zarz膮dzania Strategicznego
Strategie organizacji na rynkach miedzynarodowych, UCZELNIA, AE Katowice, Kierunek - ZARZ膭DZANIE, Se
zarzadzanie strategiczne kol1, Archiwum, Semestr IX
II Zarz膮dzanie strategiczne
Zarz膮dzanie Strategiczne Marczyd艂o Sudo艂

wi臋cej podobnych podstron