1.Techniczne przygotowanie produkucji definicja zakres zastosowanie

Techniczne przygotowanie produkcji to jeden sprzed produkcyjnych etapow i jest to suma czynnosci majacych charakter techniczno organizacyjny na tym etapie przygotowani aprodukcji sporzadzany jest dokumentacja projektowa ,dokumentacja kostrukcyjna dokumentacja technologiczna potrzebnych do realizacji celow produkcyjnych.Tworzac techniczne przygotowanie proukcji powinismy pamietac by tworzyc konstruckje które beda maksymalnie produktywne i efektywne i mozlwieie najmniej wykorzystywaly materialo energi,potrzebowaly najmniej sily wytworczejczy pracochlonnosci jaki ostatnim czasu szkodzily jak najmniej sroowisku oraz wytwarzaly najmniej odpadow waznym asptektem jest by czas TPPP był mozliwie najkrotszy

TPP to również

• prace baawczo rozwojowe nowych wyrobow i materialo

• doskonalenie starych i projektowanie nowych wyrobow i materialoow

• Wykonanie modeli i prototypow oraz serii informacyjnych

• opracowanie norm zuzycia materilow,surowcow

• opracowanie norm czasochlobnosci ,kosztow prac,wydluzenia cykli

• zmiana biezacej dokumentajci technologicznej

• normalizacja typizacja unifikacja

2.Projektowanie procesow technologicznych

to również jeden sprzed produkcyjnych etapow produkcyjnych w ktorym technolog na podtawie dokumentacji konstrukcyjnej orm katalogowow narzedzi mozliwosci wytworczych swojego parku techologicznego musi wytworzyc nowa dokumentacje technologicczna tzn nowej czesci

Zadania PPT

• analizowanie dokumentacji konstrukcyjnej(rysunku konstrukcyjnego oraz charakterystyki wlaciwosci materiału)

• analiza produkcji(jakie mamy wyposazenie maszyn,asortyment produkowanych wyrobow, profil programu produkcyjnego)

• Projekt podstawowych rozwiazan( typ,forma,rozmiary)

• projekt przebieguu procesu technologicznego

• Wybor narzedzi maszyn mocowan kontroli jakosci

• analiza warunkow techn i technologiczna

• Obliczenia ekonomicznosci procesu

na podtawie tych analiz dopieramy najbardziej technologogivxny wariant i jest to optymalny proces

Technologiczna dokumentacja powinna zawierac:

• Rys wykonawczy

• charakterystyke wyrobu

• Karty technologiczne i instrukcjne obrobki

• karty i shematy np. montazu uzbrojenia itd.

• programy dla maszyn sterow numerycznie

• spis pomocy warsztatowych

3.Komputerowe wspomaganie produkcji CIV CIM CIE

CIV(Computer Integrated Valuation) — komputerowo zintegrowane wartościowanie,

to oprogramowanie sluzy do oceniania jak można zaspokoim potrzebe oraz gdy ona już jest oczekiwania w stosunku do potencjalnego produktu u potencjalnego klienta z punktu widzenia parametrow technicznych wyrobou.Zakres civ zaczyna się od identyfikacji potrzeb przez sforumulowanie problemu technicznego i roznych wariantow rozwiazan tego problemu po opracowaniu taktyki i zasadach projektyu .Wiarygodnosc spelnienia okresla się na podstawie analizy ryzyka kosztow i korzysci dla uzytkownika i producentatworzymy biznesplan

CIV bardzo zaniedbane malo rozwiniete i nie rozpwowszechnione

CIV to dostęp do

• ośrodków informacji naukowo-technicznej,

• ośrodków naukowo-badawczych,

• wydawnictw,

• informacji rynkowych,

• informacji od użytkowników.

CIM (Computer Integrated Manufacturing) — komputerowo zintegrowane wytwarzanie,

CIM to system w ktorym wszystkie funckje i elemety jakie uczestnicza w procesie produkcyjym są zintegrowane w jednym systemie informacyjnym który może jednoczesnie decydowac na podstawie tych danych wszystko zalezne jest od poziomu zautomatyzowania poszczegolnych podsystemow .Cim jest najbardziej rozwinieta z systemow komputer wspomag Cim to programu typu CATIA solid edge itp. które pozwalaja kompelkosow tworzyc rysunki 2d ,tworzyc czesci trojwymiarowe prxyzpisywac im właściwości materialow,dokonywac analiz mesowskich na naprezeniaa ,projektowac procesy obrobkowe.

CIE (Computer Integrated Exploitation) — komputerowo zintegrowane eksploatowanie.

• komputerowe systemy diagnozujące CDS (Computer Diagnosis Systems),

• komputerowo wspomagane obsługiwanie CAS (Computer Aided Service),

• naprawy wspomagane komputerowo CAR (Computer Aided Repair

• komputerowo wspomganae uzytkowanie CAU computer aided using

4.PPC-systemy planowania i sterowania produkcją

PPC (Production Planning and Control) wspomagają cykl pracy od przyjęcia zamówienia do wysyłki gotowego wyrobu. Główne funkcje systemu PPC to:

—tworzenie programów produkcyjnych średnio- i krótkoterminowych,

— gospodarka materiałowa i narzędziowa,

—planowanie cykli produkcyjnych (co do wielkości serii i terminów realizacji poszczególnych zleceń produkcyjnych),

—planowanie zdolności produkcyjnych poszczególnych jednostek (obciążenie maszyn i urządzeń oraz kadry).

Ponadto systemy PPC informują o wielkości produkcji gotowej i produkcji w toku, sterują stanami zapasów materiałów i wyrobów gotowych oraz umożliwiają zmianę priorytetów realizacji harmonogramów zleceń produkcyjnych, spowodowaną np. zmianą programu produkcji lub awariami.

5.Computer Aided Manufacturing jego funkcje

Projektowanie narzędzi i uchwytów dla procesu wytwarzania

Generowanie programów dla maszyn CNC

Wspomaganie prac projektowych

Tworzenie złożeń dla procesu montażu

Komputerowo wspomagana kontrola

Programowanie robotów przemysłowych

Tworzenie czaso-organizacyjnego przepływu produkcji

Symulacja procesu technologicznego

moduły CAM:

odlewanie ,głebokie tłoczenie ,programowanie maszyn pom,formowanie tworzyw sztucznych obrobka osn,giecie ,ciecie tloczenie,montaż

6.Proces produkcyjny - jest to całokształt działań niezbędnych dla wytworzenia określonych wyrobów w danym zakładzie. Obejmuje on procesy wytworzenia półfabrykatów, obróbki poszczególnych części, montażu, kontroli jakości, transportu, magazynowania, konserwacji itp.

Proces technologiczny - podstawowa część procesu produkcyjnego związana bezpośrednio ze zmianą kształtu, wymiarów, jakości powierzchni i właściwości fizykochemicznych przedmiotu obrabianego.

7. Projektowanie współbieżne (równoległe) wyrobów (CE)

Projektowanie współbieżne (Concurrent Engineering — CE) jako pojęcie określa taką metodę organizacji prac przygotowania produkcji nowego wyrobu, w której poszczególne etapy nie są realizowane kolejno jako zamknięte fazy działania, lecz — na tyle, na ile jest to tylko możliwe —jednocześnie, równolegle z bieżącym przekazywaniem informacji o uzyskiwanych wynikach.

W odróżnieniu od projektowania sekwencyjnego (tradycyjnego), w którym poszczególne czynności wykonuje się kolejno i występuje brak synchronizacji tych działań oraz ich powtarzanie, w projektowaniu współbieżnym podstawą działania jest zespołowe rozwiązywanie problemów.

Concurrent Engineering

Do głównych celów metody projektowania współbieżnego (CE) należą:

— skrócenie czasu „od pomysłu do rynku",

— podniesienie jakości wyrobów,

— podniesienie jakości procesów wytwórczych.

Projektowanie współbieżne spłaszcza strukturę zatrudnienia i przesuwa decyzje na niższe szczeble.

Wdrożenie metody CE do przedsiębiorstwa wymaga wprowadzenia nowej organizacji pracy, polegającej na:

— nowym podziale pracy (grupy wielodyscyplinarne),

— zastosowaniu zaawansowanej techniki komputerowej,

— synchronizacji przepływu informacji i zarządzaniu nim,

—wykorzystaniu zaawansowanych technik wytwarzania i optymalizacji,

— wprowadzeniu systemów zarządzania projektem,

— nowoczesnym podejściu do kooperacji (m.in. eliminacja kosztów składowania).

8. Kodowanie i klasyfikacja części.

Klasyfikacja - czynność grupowania części do grup (rodzin) na podstawie wcześniej określonych praw lub zasad.

Kodowanie - proces przyporządkowywania symboli albo numerów danemu zbiorowi pól kodowych. Prawa grupowania determinuje proste charakterystyczne znaki dla poszczególnych cech części, za pomocą określonego systemu symboli kodujących takich, aby umożliwiały jednoznaczny zapis części.

Zasady klasyfikacji:

Człony klasyfikacji muszą spełniać dwa podstawowe postulaty:

• Postulat całkowitości, co oznacza, że suma członów klasyfikacyjnych obejmuje wszystkie elementy zbioru klasyfikowanego (klasyfikacja wyczerpująca)

• Postulat rozłączności, co oznacza, że każdy element podziału będzie mógł być zaliczony tylko do jednego członu klasyfikacji (klasyfikacja rozłączna). Występuje wtedy, i tylko wtedy, kiedy żaden z elementów zbioru nie daje się zakwalifikować do więcej niż jednego członu klasyfikacyjnego.

Kryteria klasyfikacyjne

Struktury i schematy klasyfikacyjne

Struktura elementarna

Struktura prosta

Struktura złożona

Sposoby klasyfikacji:

W celu zastosowania technologii grupowej niezbędne jest zaklasyfikowanie części do odpowiednich grup części. W technologii tej używa się głównie trzech metod klasyfikacji części:

• klasyfikacja graficzna (wizualna),

• analiza przepływu materiału (PFA),

• kodowanie i klasyfikacja.

Klasyfikacja graficzna

Pierwszym sposobem część jest klasyfikowana wizualnie za pomocą systemów klasyfikacji graficznej (mapa klasyfikacji graficznej). Sposób ten jest znany i ceniony w szerokim gronie użytkowników z powodu swojej prostoty i przejrzystości. Klasyfikacja wizualna jest oparta na wizualnym porównaniu cech charakterystycznych przez technologa i w konsekwencji zaklasyfikowaniu podobnych części do jednej grupy. Metoda ta jest bardzo prosta, szybka, jednak czasem zawodzi, ponieważ dwóch ludzi może zaklasyfikować zupełnie odmiennie tę samą część lub różne części zgrupować w jednej rodzinie. Zatem, jest to metoda bardzo subiektywna.Graficzny system klasyfikacji części jest, np. wykorzystany w znanym programie SYSKLASS (Słowacja). Jest on także używany w programach zaprojektowanych w Czechach np. VUSO i VUSTE.

PFA

Analiza przepływu materiału (PFA - Production Flow Analysis) została stworzona w celu analizy kolejności operacji, przez które przechodzą części podczas procesu wytwórczego. Części, które wytwarza się wspólnymi operacjami technologicznymi, są klasyfikowane do jednakowych rodzin części. Podobnie możemy przyporządkowywać do odpowiednich grup obrabiarki, które używa się do wykonania tych wspólnych operacji. W ten sposób powstają tzw. komórki wytwórcze. Przez takie działanie uzyskuje się wyraźną minimalizację transportu części na terenie wydziału, dlatego, że części są transportowane według przebiegu operacji w procesie technologicznym.

Kodowanie i klasyfikacja

W przypadku metody kodowania i klasyfikacji wykorzystuje się porównywanie GT - kodów części. Części z jednakowym lub podobnym symbolem kodu są przyporządkowywane do jednej grupy. W ostatnim czasie powstała tendencja, by w ten sposób zautomatyzować i „nauczyć” komputer rozpoznawać obiekty. Przy pomocy takich narzędzi jak: fuzzy logic, analiza Fouriera czy sieci neuronowe, komputer jest zdolny określić stopień podobieństwa części i przyporządkować je do odpowiedniej rodziny. Jak dotąd jednak systemy te nie są na tyle godne zaufania, aby mogły być szerzej wykorzystywane, zwłaszcza przy klasyfikacji obiektów 3D

Klasyfikacja dynamiczna

Ostatnio rozwinęła się tzw. klasyfikacja dynamiczna. W tym przypadku podczas przeszukiwania danych deklaruje się aktualny stan przedsiębiorstwa jak np. opanowane technologie wytwarzania, eksploatacja wydziałów, cena półfabrykatów, stan zasobów itd. W trakcie wprowadzania nowej części, przydziela się jej określone właściwości z kryteriów, które były wykorzystywane przy klasyfikacji przedstawicieli oraz określony priorytet poszczególnych cech. Sposób ten jest stosowany przede wszystkim w technologiach bezwiórowych, gdzie napotyka się większe trudności podczas doboru przedstawiciela z baz danych. We wspomnianej klasyfikacji dynamicznej dobór ten zależy od zmieniających się warunków odzwierciedlonych w procesie produkcyjnym.

9. Funkcje kodu.
W zestawieniach informatycznych kod spełnia trzy podstawowe funkcje:

-najskuteczniejszą, niezawodną i jednoznaczną identyfikację danych,

-najszybsze wyszukiwanie danych,

-najbardziej efektywną agregację danych.

10. Symulacja i jej narzędzia

Symulacja to technika służąca do imitowania działania całego systemu lub tez tylko naśladowania pewnej sytuacji (ekonomicznej, militarnej, mechanicznej, itp.) poprzez użycie odpowiednich modeli lub urządzeń w celu zdobycia informacji , czy też w celach dydaktycznych.

Użycie symulacji jako narzędzia do rozwiązywania problemów jest jedną z częściej stosowanych współcześnie technik, a obszary jej zastosowań to praktycznie wszystkie dziedziny nauki . Począwszy od systemów wytwarzania , procesów chemicznych i fizycznych , procesów obróbki , systemów dystrybucyjnych, transportowych , sieci komputerowych , aż do zastosowań w armii

Celem symulacji jest stworzenie modelu całego systemu lub poszczególnego procesu, którym można by w ten sposób manipulować , aby w rezultacie dokonać oceny funkcjonowania badanego systemu , wystawionego na zmieniające się warunki.

Symulacja jednak oprócz swoich zalet posiada również wady . Źle przygotowana i przeprowadzona daje mylne rezultaty . Chodzi tu o dokładność zamodelowania środowiska rzeczywistego. Źle wykonane, lub mało dokładne oprogramowania do symulacji będzie powodowało błędy w samym procesie .

Narzędzie

Wybór narzędzia, przy pomocy którego realizowany jest eksperyment symulacyjny jest bardzo istotny i zależy od wielu czynników:

doświadczenia modelującego,

specyfiki problemu,

wymaganego poziomu dokładności itp.

a) Arkusze Kalkulacyjne

Pierwszą kategorię stanowią arkusze kalkulacyjne takie jak: LOTUS 1-2-3, EXCEL etc. Chociaż na ogół nie są one znane ze swych możliwości symulacyjnych, to jest jednak możliwe wykonanie eksperymentu symulacyjnego przy użyciu funkcji , występującej praktycznie w każdym arkuszu kalkulacyjnym, generującej liczby losowe.

b) Symulatory

Symulatory są to programy, pozwalające na szybką budowę modeli symulacyjnych specyficznych zagadnień.

Symulatory nie wymagają praktycznie żadnych znajomości z zakresu programowania, choć należy zaznaczyć, ze można często poszerzyć możliwości stosowanego programu poprzez uzupełnienie dodatkowym kodem. Zazwyczaj symulatory zapewniają atrakcyjną prezentację wyników w postaci graficznej. Umożliwiają one tez często eksportowanie zbiorów z wynikami symulacji do innych programów graficznych

c)Języki symulacyjne

W praktyce spotyka się języki programowania o ogólnym zastosowaniu (Pascal, C++ itd.), które również mogą być zastosowane do budowania eksperymentów symulacyjnych. Zdarza się, tak jak jest to w przypadku programu SlamSystem, posiadającego typowe cechy symulatora , że można tworzyć dodatkowe aplikacje używając języków ogólnego zastosowania np. w przypadku SlamSystem jest to Fortran .

Na rynku dostępne są także języki programowania , których zastosowanie ogranicza się przede wszystkim do rozwiązywania problemów symulacyjnych . Jako przykłady mogą służyć SIMAN - język do symulacji systemów produkcyjnych

Zastosowanie języków symulacyjnych pozwala na bardzo szczegółowe badanie analizowanych modeli , co w przypadku wyżej wspomnianych narzędzi jest utrudnione, ze względu na ich z góry określona specyfikę zastosowań. Wadą ich jest natomiast to, że próby rozwiązania nawet stosunkowo prostych problemów wymagają długiego okresu czasu i podstawowej wiedzy z zakresu programowania .

d) Wizualizacja

Wizualizacja jest to technika polegająca na wyobrażeniu sobie przedmiotów, osób i sytuacji w celu wywołania pożądanych przez siebie zmian. W programie EdgeCAM wizualizacja obrazuje nam wirtualna obróbkę. Przy pomocy bryłowego narzędzia wraz z zespołem mocującym zdejmowane są warstwy materiału w otoczeniu uchwytów i całej maszyny.

---