Żyły mózgowia
Do większych żył mózgowia zaliczamy żyły mózgu i żyły móżdżku. Żyły mózgu (vv. cerebri), unaczyniające półkule mózgu, tworzą dwa układy: głęboki (żż. głębokie) i powierzchowny (żż. powierzchowne), Żyły głębokie uchodzą do parzystej ż. wewnętrznej mózgu (v. cerebri interna), znajdującej się w tkance naczyniówkowej komory trzeciej. Żyły wewnętrzne mózgu, prawa i lewa, łączą się w nieparzystą żyłę wielką mózgu (v. cerebri magna), która wpada do tylnego końca zatoki prostej.
Na powierzchni półkul mózgu znajdują się żyły górne i dolne mózgu. Żyły górne mózgu (vv. cerebri superiorem) uchodzą do zatoki strzałkowej górnej. Żyły dolne mózgu (vv. cerebri inferiores) wpadają do zatok podstawy czaszki, jak również do zatoki poprzecznej i zatoki strzałkowej dolnej. Żyły górne łączą się z dolnymi za pośrednictwem żył zespalających (vv. anastomoticae). W razie zamknięcia jednego z układów żylnych zapobiegają one zawałowi mózgu). Część żył dolnych mózgu nie wpada bezpośrednio do zatok opony twardej, lecz do nieparzystej żyły podstawnej (v. basalis). Ta zaś z kolei może uchodzić do żyły wielkiej mózgu, żyły wewnętrznej mózgu lub wprost do zatoki prostej.
Żyły móżdżku (vv. cerebelli) mają na ogół mniej stały przebieg. Rozróżnia się tu żyły móżdżku górne i dolne.