Temat: Wyrównoważanie dynamiczne

1. Schemat stanowiska pomiarowego

5

2 4

3

1

7 8 7 6 9 10

1. wektoromierz

2- tarcza podziałowa

3 - podpora lewa

4 - podpora prawa

5 - tarcza hamulca

6 - przełącznik czułości

7 - przełącznik na nadmiar i niedomiar masy

• -przełącznik załączający prawą lub lewą podporę

• -wyłącznik

• -włącznik

• Wyważanie dynamiczne

Niewyważenie dynamiczne jest najogólniejszym stanem niewyważenia wirnika, w którym oś i jego centralna główna oś bezwładności są skośne.

Ten rodzaj niewyważenia jest jednoznacznie określony wektorem niewyważenia lub dwoma wektorami niewyważenia leżącymi w dwóch dowolnych płaszczyznach poprzecznych.

• Dane techniczne wyważarki WD-3

Wyważrka dynamiczna typu WD-3 przeznaczona jest do wyważania przedmiotów o ciężarze do 3 kg

• Zespół napędowy, który stanowi silnik indukcyjny, na którego prawym czopie osadzona jest tarcza z podziałką kątową do określania miejsca niewyważenia

• Podpory sprężyste, z którymi połączone są ruchome cewki czujników elektrodynamicznych, zamieniających wymuszone przez obracający się przedmiot drgania na impulsy elektryczne

• Wektoromierz elektrodynamiczny służący do określania wielkości i położenia kątowego dodatkowych mas, które należy dodać lub odjąć w celu wyważenia przedmiotu.

• Dane techniczne WD - 3

• średnica czopów 4 - 26 mm

• max. średnica przedmiotu 200 mm

• napięcie zasilania 220/380 V

• moc silnika 110 W

• prędkość obrotowa 2900 obr/min

- Istota pomiarów niewyważenia.

W wyważarce do określania płaszczyzn i wielkości niewyważenia zastosowano wektoromierz elektrodynamiczny, który składa się z dwóch mierników elektrodynamicznych o odpowiednio ukształtowanych wskazówkach rzucających cień na ekran z naniesioną podziałką w układzie biegunowym. Cienie wskazówek mierników rzucane na ekran przecinają się w punkcie M. Odległość punktu M od środka układu biegunowego jest miarą wielkości niewyważenia ε, zaś jego położenie kątowe φ określa położenie płaszczyzny niewyważenia względem przyjętego układu odniesienia, z którym związane jest położenie tarczy podziałowej P z naniesioną podziałką kątową analogicznie jak na ekranie wektoromierza.

• Opis wyważania dynamicznego.

Przed umieszczeniem przedmiotu w wyważarce należy:

• Sprawdzić wypoziomowanie wyważarki

• Uruchomić wyważarkę, sprawdzić czy cienie wskazówek wektoromierza przecinają się w punkcie 0 ekranu

• Sprawdzić prawidłowość reagowania podpór na drgania

Po umieszczeniu przedmiotu w podporach sprawdzić wypoziomowanie przedmiotu i uruchomić silnik napędowy, a po uruchomieniu wyważarki przestawić przełącznik z położenia 0 w lewą lub w prawą stronę, w zależności od tego, który czujnik włączamy w obwód układu pomiarowego.

Współrzędne biegunowe ε i φ punktu przecięcia się cieni wskazówek wektoromierza określają wielkość i położenie niewyważenia dla lewej lub prawej strony przedmiotu.

Wielkość ε określa przesunięcie centralnej głównej osi bezwładności przedmiotu względem osi obrotu, powstałe wskutek nierównomiernego rozłożenia masy przedmiotu względem osi obrotu. Skala odległości ε wektoromierza wycechowana jest w μ przesunięcia osi.

Po odczytaniu wartości ε i φ dla lewej podpory należy wyważarkę wyłączyć, zahamować silnik i po ustaleniu wartości odczytanego kąta na tarczy podziałowej pod wskaźnikiem S zaznaczyć na wyważanym przedmiocie miejsce, w którym należy dołożyć lub ująć określoną masę. Po obliczeniu wielkości mas korekcyjnych umieścić odpowiednią masę pod określonym kątem w przedmiocie. Można następnie ponownie przeprowadzić wyważenie i sprawdzić, czy przecięcie cieni wskazówek wektoromierza zajmują położenie w centralnym punkcie ekranu wektoromierza.

• Obliczenia

q_k x r_k = G x ε

q_k - masa niewyważenia (g)

G - masa elementu wyważanego (2,27 kg)

ε - przesunięcie osi (mm)

r_k - odległość od osi obrotu do środka danej masy (100 mm)

- Tabela pomiarowa

Nazwa przedmiotu	Położenie kątowe		Przesunięcie osi		Masa wyważająca
	φL	φp	εl	εp	mkl	mkp
Wałek z kołami pasowymi	215º	70º	0,0054	0,0042	0,122	0,095

---