RAZEM PRZECIW NIETOLERANCJI


RAZEM PRZECIW NIETOLERANCJI

Dyskryminacja ze względu na płeć, rasę, narodowość, religię, pochodzenie społeczne, orientację seksualną; agresywny nacjonalizm i szowinizm; antysemityzm; nietolerancja prowadząca do przemocy - te kwestie uznaliśmy za kluczowy problem praw człowieka w polskim społeczeństwie. Dlatego nasz program PRAWA CZŁOWIEKA - EDUKACJA - DZIAŁANIE ma przede wszystkim na celu przeciwdziałanie tym negatywnym zjawiskom poprzez wpajanie postaw empatii, tolerancji i szacunku dla inności. Chcemy uczyć patrzenia na jednostkę, nie w oparciu o stereotypy i uprzedzenia, ale o godność. Tych kilka scenariuszy, noszących wspólny tytuł „Razem przeciw nietolerancji” ma pomóc w osiągnięciu celów naszego programu. Sądzimy, że mogą one stać się dla Państwa zachętą do długofalowych działań przeciw nietolerancji i dyskryminacji.

CHŁOPIEC Z DWOJGIEM OCZU

Temat: Dyskryminacja

Ta lekcja mówi o inności. Może to być, tak jak w opowiadaniu o dalekiej planecie, odmienność fizyczna: skośne oczy, ciemny kolor skóry, niepełnosprawność. A może to być też inny język - niezrozumiały dla rówieśników, inna kultura, religia, inny sposób patrzenia na świat. Ważne jest, by poprzez takie zajęcia jak te, burzyć bariery między ludźmi, obudowujące inność siecią uprzedzeń. W naszym otoczeniu wiele jest przecież osób z dwojgiem oczu.

Cele:

Materiały pomocnicze: Załącznik nr 1: karty sytuacji

Grupa docelowa: uczniowie gimnazjum

Czas: 45 minut.

Przebieg zajęć:

1. Poproś uczniów, by wysłuchali następującego opowiadania:

„Daleko, daleko w przestrzeni kosmicznej jest planeta zupełnie taka sama jak Ziemia. Ludzie, którzy na niej żyją, są tacy sami jak my - z jednym wyjątkiem: mają oni tylko jedno oko. Nie jest to jednak zwyczajne oko. Mogą oni dzięki niemu widzieć w ciemności. Dostrzegają rzeczy znajdujące się bardzo, bardzo daleko i potrafią widzieć przez ściany. Kobiety na tej planecie rodzą dzieci zupełnie tak samo jak kobiety na Ziemi. Pewnego dnia urodził się tam bardzo dziwny chłopiec - chłopiec z dwojgiem oczu! Jego rodzice byli bardzo przygnębieni.

Chłopiec ten był szczęśliwym dzieckiem. Jego rodzicie kochali go i lubili się nim opiekować. Byli jednak trochę zmartwieni jego innością. Prowadzali go do wielu lekarzy, oni jednak potrząsali głowami i mówili, że nic nie da się zrobić.

W miarę jak chłopiec rósł, problemów było coraz więcej. Ponieważ nie potrafił widzieć w ciemnościach, musiał ze sobą nosić latarkę. Kiedy poszedł do szkoły, okazało się, że nie potrafi czytać tak dobrze, jak inne dzieci. Nauczyciele musieli zajmować się nim więcej niż innymi uczniami. Ponieważ nie widział na odległość, musiał mieć specjalny teleskop. Nie mógł widzieć innych planet tak, jak inni. Czasami, kiedy wracał ze szkoły, czuł się bardzo samotny. „Skoro inne dzieci widzą to, czego ja nie widzę - pomyślał, to musi być coś, co ja widzę, a czego oni nie są w stanie dostrzec.”

Pewnego dnia odkrył, że widzi coś, czego nie widzi nikt inny. Nie widział bowiem czarno-biało, tak jak inni. Opowiedział rodzicom o tym, co zobaczył. Wyprowadził ich na dwór i zaczął im opowiadać o swoim wstrząsającym odkryciu. Rodzice zaniemówili ze zdziwienia. Jego koledzy byli również zaskoczeni. Opowiadał im wspaniałe historie. Używał słów, których przedtem nigdy nie słyszeli.... takich jak „czerwone”, „żółte” i .... „pomarańczowe”. Mówił o zielonych drzewach i fioletowych kwiatach. Wszyscy byli ciekawi, jak to możliwe, że widział on te wszystkie rzeczy. Opowiadał wspaniałe historie o głębokim błękicie mórz i bieli morskiej piany. Dzieci uwielbiały słuchać opowiadań o niesamowitych smokach, zachłystywały się opisami ich oczu, skóry, oczu i ognistych oddechów.

Pewnego dnia chłopiec poznał dziewczynę, w której się zakochał z wzajemnością. Nie przeszkadzało jej, że chłopiec ma dwoje oczu. Odkryli oboje, że nie przeszkadza im to, co ich różni. Chłopiec stał się bardzo sławny. Przychodzili do niego ludzie z całej planety, aby słuchać jego opowieści. Po jakimś czasie urodził im się syn. Dziecko było takie samo, jak wszystkie inne dzieci na tej planecie - miało tylko jedno oko.”

2. Następnie zadaj poniższe pytania:

• Jak sądzicie, jak to jest mieć dwoje oczu na planecie, na której wszyscy mają tylko jedno oko?

• Jakie problemy miał chłopiec z dwojgiem oczu? Dlaczego?

3. Razem zastanówcie się:

• Czy bylibyście „inni”, gdybyście mieszkali w jakimś innym miejscu na Ziemi?

Dlaczego? Jak chcielibyście być traktowani, gdybyście byli „inni”?

4. Podziel klasę na 4 - 5 osobowe zespoły i rozdaj karty sytuacji.

5. Niech uczniowie przedstawią swoje sytuacje na forum klasy w formie scenki.

6. Podsumuj zajęcia, zadając pytania:

Uwagi:

Jeśli w klasie są osoby, należące do mniejszości, należy uważać, by w czasie scenki nie urazić ich uczuć.

Propozycja:

Załącznik nr 1: karty sytuacji

  1. Osoba niewidoma chce wsiąść do autobusu jadącego do centrum. Usiłuje dowiedzieć się, jaki autobus przyjechał.

  1. Na lekcji religii w szkole, zgłasza się osoba, która jako świadek Jehowy nie chce uczestniczyć w zajęciach.

  1. Osoba narodowości romskiej nie jest obsługiwana w wiejskim sklepie.

  1. Osoba na wózku inwalidzkim nie może dostać się na pocztę, do której prowadzą wysokie schody.

  1. Osoba niedosłysząca jest egzaminowana przez surowego nauczyciela, który mówi bardzo cicho.

  1. Osoba czarnoskóra spotyka wieczorem swoich pijanych sąsiadów.

  1. Osoba, wyznająca judaizm mówi pracodawcy, że nie chce pracować w soboty.

  1. Na dalekiej planecie ląduje statek z Ziemianami.

Scenariusz zaczerpnięty z podręcznika „Pierwsze kroki. Jak uczyć o prawach człowieka”, Amnesty International 1997 r., red. A. Legan, E. Soboń.

HISTORA VESNY

Temat: Dyskryminacja

Zajęcia o sprawiedliwości wykorzystują przykłady dyskryminacji wobec kobiet. Służą do przeanalizowania niesprawiedliwości, z którą spotykamy się w naszym codziennym życiu. Głównym celem tego warsztatu jest pokazanie, że wiele osób jest pozbawianych przysługujących im praw w codziennych sytuacjach.

Cele:

Materiały pomocnicze:

Grupa docelowa: uczniowie gimnazjum i szkoły podstawowej

Czas: 45 minut

Przebieg zajęć:

  1. Podziel klasę na 5-6 osobowe grupy.

  2. Wyjaśnij klasie, że wiele krajów posiada prawo zabraniające dyskryminacji ze względu na rasę lub płeć. Również Powszechna Deklaracja Praw Człowieka zawiera artykuły zakazujące dyskryminacji.

  3. Poproś grupy, aby przejrzały różne części Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i znalazły artykuły, które zakazują dyskryminacji. (Zauważ, że prawie każdy artykuł odnosi się w pewien sposób do dyskryminacji).

  4. Po 10 minutach poproś każdą grupę o przedstawienie klasie artykułu, który wybrała. Poproś, aby uzasadniła swój wybór podając praktyczny przykład jak dany artykuł przeciwstawia się dyskryminacji.

  5. Daj grupom czas na przeczytanie Historii Vesny.

  6. Poproś grupy, aby odpowiedziały na pytania:

7. Przeczytaj teraz wypowiedź kierowniczki sklepu:

„Myślałam, że trudno byłoby tutaj pracować Vesnie ze względu na jej codzienne dojazdy do pracy. Musiałaby pokonywać 16 kilometrów dwoma autobusami. Trudniej jest prowadzić sklep, gdy personel zawsze się spóźnia. Znacznie bardziej wolałabym zatrudnić kogoś z okolicy. Osoba, którą zatrudniłam, wydaje się być bardziej odpowiednia.”

  1. Zorganizujcie burzę mózgów na temat tego, co może zrobić Vesna, kto może jej pomóc.

9. Przeczytaj klasie, co się stało:

„ Vesna wniosła swoją sprawę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, który także zajmuje się przypadkami dyskryminacji. Sąd potwierdził, że była ona dyskryminowana. Kilka innych osób, które mieszkały równie daleko od sklepu, było na rozmowie kwalifikacyjnej. Dziewczyna, która dostała pracę miała tylko 16 lat, była biała i mieszkała w tej samej odległości od sklepu co Vesna. Sklep musiał wypłacić Vesnie odszkodowanie za zranienie jej uczuć.”

  1. Zadaj pytania:

Załącznik nr 01: HISTORIA VESNY

Vesna jest przedstawicielką etnicznej grupy Romów .Oto jej historia:

„W oknie sklepu z ubraniami zobaczyłam ogłoszenie z ofertą pracy dla sprzedawczyni. Potrzebowali kogoś w wieku od 18 do 23 lat. Ja mam 19 lat, więc weszłam i zapytałam o pracę, ale kierowniczka powiedziała mi, żebym przyszła za dwa dni, ponieważ nie zgłosiło się jeszcze dostatecznie dużo osób.

Powracałam tam dwukrotnie, ale zawsze słyszałam to samo. Prawie tydzień później znów wróciłam do tego sklepu. Ogłoszenie wciąż widniało w oknie. Kierowniczka była zbyt zajęta, żeby ze mną porozmawiać, ale powiedziano mi, że miejsce zostało już zajęte.

Gdy wyszłam ze sklepu byłam tak zdenerwowana, że poprosiłam moją koleżankę, która nie jest z pochodzenia Cyganką, żeby weszła i zapytała o pracę. Kiedy wyszła, powiedziała mi, że ma przyjść w poniedziałek na rozmowę.”

Scenariusz zaczerpnięty z podręcznika „Pierwsze kroki. Jak uczyć o prawach człowieka”, Amnesty International 1997 r., red. A. Legan, E. Soboń.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
7 I Pospiszyl razem przeciw przemocy s 150 175
2 i Pospiszyl razem przeciw przemocy s 15 63 (2)
RAZEM PRECIW NIETOLERANCJI 
MENDEL GDAŃSKI FORMĄ PROTESTU PRZECIWKO NIETOLERANCJI I KSENOFOBII
deklaracja przeciw nietolerancji religijnej
5 I Pospiszyl razem przeciw przemocy s 104 129
1 I Pospiszyl razem przeciw przemocy do s 13
Razem przeciw przemocy, Kliniczna
1 I Pospiszyl razem przeciw przemocy do s 13
Krajowy Program Przeciwdziałania Dyskryminacji Rasowej, Ksenofobii i Zwiazanej z Nimi Nietoleranc
Produkty przeciwwskazane w chorobach jelit II
88 Leki przeciwreumatyczne część 2
ochrona przeciwpozarowa
Opioidowe leki przeciwbólowe 2
Leki przeciwdepresyjne
Przeciwutleniacze czyli E

więcej podobnych podstron