Planowanie rodziny w polityce ludnościowej

Polityka ludnościowa to system świadomych przedsięwzięć podejmowanych przez państwo i zmierzających do wywołania pożądanych zmian w kształtowaniu się procesów demograficznych.

Globalna polityka ludnościowa to programy mające na celu utrzymanie optymalnej liczby, struktury i rozmieszczenia ludności na świecie.

Polityka ludnościowa:

a)bezpośrednia

b)pośrednia

Zmiany ludnościowe w poszczególnych państwach monitorowane są przez ONZ

Informacja dotycząca przyrostu ludności w danym kraju(180 państw ,dane dla ONZ 1992):

44% krajów uważało, że współczynnik urodzeń jest zbyt wysoki

12% zbyt niski

44% odpowiedni(m.in. USA ,Kanada, Arabia Saudyjska i większość państw europejskich)

Działania w ramach polityki ludnościowej:

1)hamowanie wzrostu liczby ludności

2)wspieranie wzrostu liczby ludności

3)utrzymanie wzrostu na dotychczasowym poziomie

Wzrost liczby ludności może być hamowany przez manipulację umieralnością, migracją i płodnością.

Planowanie rodziny w polityce ludnościowej

W poł. lat 60 kraje rozwijające zaczęły przyjmować politykę wspierania planowania rodziny jako sposób na spowolnienie wzrostu populacji. Pod koniec lat 60 planowanie rodziny stało się ruchem społecznym o zasięgu światowym

Margaret Sanger propagatorka ograniczenia wielkości rodziny

Przykłady krajów stosujących wspieranie planowania rodziny:

1)Egipt; już w latach 50 były otwierane przychodnie planowania rodziny, przemówienia prezydenta zachęcające do planowania rodziny, nacisk na edukację dziewcząt. Współczynnik dzietności obniżył się z 7,1(1960) do 2,9 (2000)

2)Indie; eksperymentalne programy planowania rodziny(1952),środki antykoncepcyjne dostępne za darmo, bodźce finansowe mające na celu zachęcenie do ograniczania potomstwa. W 1967 roku zalegalizowano aborcję, zwiększono działania na rzecz dostępności środków antykoncepcyjnych, a zwłaszcza nacisk na sterylizację mężczyzn. Zachętą do poddania się zabiegowi było otrzymanie w „prezencie” radia tranzystorowego. W polityce zapomniano o najważniejszym: kontekście społecznym i kulturowym. Współczynnik dzietności obniżył się z 5,4(l.60)do 3,4(l.90).To także wpływ podniesienia wieku zawierania małżeństw, jaki i walki z analfabetyzmem kobiet.

3)Chiny; polityka jednego dziecka, współczynnik dzietności obniżył się z 5,81(1970) do 1,76(1998)

ZSRR jako przykład polityki pronatalistycznej

Pomoc materialna( nieoprocentowane pożyczki) ze strony ZSRR. Matkom, które urodziły i wychowywały ponad pięcioro dzieci przyznawano medale i ordery- honorowa godność Matki-Bohaterki za urodzenie 10 dzieci! :)

---