Użytki zielone, Studia - Hodowla Zwierząt, Użytki zielone


Temat:  Użytki zielone

  1. Roślinność łąk i pastwisk

  Skład gatunkowy runi trwałego użytku zielonego jest dość istotną cechą danego siedliska. Ilościowe relacje między poszczególnymi gatunkami, jak i ich dobór jest wynikiem długotrwałego procesu.

  Na łąkach i pastwiskach występuje wiele gatunków roślin, a mianowicie: trawy (pastewne i małowartościowe), rośliny motylkowate, turzyce, wełnianki i sity oraz zioła i chwasty.

  Trawy pastewne i rośliny motylkowate są najbardziej pożądanym składnikiem runi. Udział ich zwiększa się przez stosowanie właściwego nawożenia i użytkowania. 

     Gatunki należące do rodziny traw stanowią podstawową grupę roślin występujących na łąkach i pastwiskach. Trawy wytwarzają słabo ulistniony pęd kwiatostanowy i liczne, bogato ulistnione pędy płonne (wegetatywne bez kwiatostanu). Im więcej pędów płonnych wytwarza trawa i im dłuższe, szersze i delikatniejsze są liście, tym jest ona wartościowsza, ponieważ plon zielonki i jego wartość pokarmowa zależy od udziału liści. Owocem traw jest ziarniak.  

     System korzeniowy jest typu wiązkowego, a główna masa korzeni znajduje się w wierzchniej 20-centymetrowej warstwie gleby. Krzewienie jest bardzo ważną cechą traw.

     Zależnie od sposobu wyrastania pędów rozróżnia się trawy luźnokepkowe, których pędy wyrastają luźno, w pewnym oddaleniu od siebie, i trawy zbitokępltowe, których pędy wyrastają w dużym skupieniu i tworzą zwartą kępę.

     Niektóre gatunki traw wytwarzają pędy podziemne (rozłogi), z których wyrastają pędy nadziemne i korzenie. Są to trawy rozłogowe.  
 
 

Podział traw według wartością pokarmową:

     Trawy o wysokiej, dobrej wartości (pastewne), które są w stanie wydać wysoki plon. Mają one duże wymagania wodne i dobrze rosną na glebach żyznych. Są chętnie zjadane przez zwierzęta. Powinny być intensywnie użytkowane, gdyż obniżanie się poziomu intensywności produkcji powoduje wzrost w runi traw małowartościowych.

Do traw o dobrej wartości zaliczamy:

     Trawy małowartościowe — to z reguły trawy o niskich możliwościach produkcyjnych i niskiej wartości pokarmowej. Są to np. tomka wonna, stokłosa miękka, owsica omszona, kostrzewa owcza. 

     Rośliny te stanowią obok traw ważną grupę gatunków występujących na trwałych użytkach zielonych. Zawierają duże ilości wartościowego białka, a także fosforu, wapnia i witamin. Ponadto wpływają korzystnie na glebę, gdyż zwiększają w niej zawartość azotu dzięki współżyciu z bakteriami brodawkowymi.

      Z roślin motylkowych na trwałych użytkach zielonych występują: Koniczyna łąkowa (czerwona), koniczyna biała, komonica zwyczajna, komonica błotna (na łąkach wilgotnych), groszek suchy, wyka ptasia. 

     Są to rośliny o ostrych i sztywnych liściach. Wszystkie gatunki tej grupy są niepożądanymi składnikami runi, gdyż mają niską wartość pokarmową. Są one wskaźnikiem, że łąka lub pastwisko wymaga melioracji albo że są niewłaściwie użytkowane i nawożone. 

     Zioła są to rośliny zawierające olejki eteryczne i inne cenne związki chemiczne, które polepszają smak i wartość dietetyczną paszy. Niewielki udział w runi ziół takich, jak kminek zwyczajny, krwawnik pospolity, mniszek lekarski, przywrotnik pasterski jest pożądany. Jednak gdy ich udział jest duży, trzeba je traktować jak chwasty, ponieważ obniżają plonowanie łąk i pastwisk.

     Chwasty właściwe są niepożądane w runi, gdyż zmniejszają plony i pogarszają wartość pokarmową lub nawet mogą być trujące dla zwierząt.

Chwasty dzielimy na:

 

  1. Nawożenie łąk i pastwisk

  Rośliny łąkowe, aby mogły wytwarzać obfitą zieloną masę, muszą pobrać z gleby duże ilości składników pokarmowych.

  Poziom stosowanego nawożenia mineralnego decyduje o poziomie intensywności użytkowania łąk i pastwisk.

  Podstawowe zasady nawożenia trwałych użytków zielonych są następujące:

    
Nawozy fosforowe stosuje się jednorazowo, jesienią lub wiosną, przed ruszeniem wegetacji, zarówno na łąki, jak i na pastwiska. Nawozy azotowe i potasowe są stosowane z reguły w dawkach dzielonych. Najprostszy sposób zakłada dzielenie dawki rocznej na tyle części, ile jest zbiorów w ciągu roku i stosowanie dawki jednorazowej pod każdy odrost (zbiór).

 
3. Pielęgnacja użytków zielonych 

 

  1. Użytkowanie łąk i pastwisk

 

      Kośnie użytkuje się łąki i część kwater pastwiskowych na wiosnę. Zebrana zielonka może być bezpośrednio skarmiana przez zwierzęta lub konserwowana w postaci siana, suszu albo kiszonki. Wielkość i jakość plonu (siana i kiszonki) zależy od terminu koszenia. 

      Częstotliwość i termin koszenia łąki

  Najbardziej optymalne i przynoszące wartościowe pasze z łąk jest koszenie trzy razy w roku (ponieważ w takim plonie zbiera się więcej białka):

 

   Dwa pokosy zbiera się na łąkach w warunkach słabego uwilgotnienia lub niewystarczającego nawożenia mineralnego:

 

      Niewskazane jest wielokrotne koszenie, ponieważ powoduje ustępowanie z runi traw wysokich. 

      Wysokość koszenia

      Za optymalną wysokość uważa się 5 - 7 cm (5 cm dla traw niskich i 7 cm dla traw wysokich).

      Właściwa wysokość koszenia wpływa na wielkość plonu, jego wartość pokarmową i skład botaniczny roślin występujących na łące.

      Zbyt niskie przykaszanie runi pozbawia rośliny materiałów zapasowych gromadzonych w dolnych częściach i może po pewnym czasie wyeliminować z darni najwartościowsze rośliny.           

      Koszenie zbyt wysokie jest także niekorzystne, gdyż powoduje zmniejszenie plonu.

      Należy również pamiętać, aby przed nastaniem mrozów rośliny mogły odrosnąć na ok. 10 cm, co warunkuje ich dobre przezimowanie.

      

      Użytkowanie pastwiskowe jest jedną z efektywniejszych metod wykorzystania zbiorowisk trawiastych.  

Sposoby wypasu:

 
 
 
 
Wypas na pastwisku należy rozpoczynać w początku maja, kiedy główne gatunki traw, występujących w zbiorowisku, osiągną wysokość 6 - 10 cm. Przez pierwsze dni prowadzi się wypas krótkotrwały (2 - 3 godziny dziennie), w celu przestawienia zwierząt z żywienia oborowego na świeżą soczystą paszę pastwiskową. Właściwy wypas rozpoczyna się na pastwisku, gdy ruń osiągnie wysokość 12 - 15 cm. Zalecane jest, aby zwierzęta przebywały dziennie do 8 - 10 godzin na pastwisku. Gdy wysokość runi przekroczy 15 cm, nie należy wypasać, a kwatery przeznaczyć do wykoszenia. 

     Jednostronne użytkowanie runi kośne lub pastwiskowe prowadzi często do niekorzystnych zmian w składzie botanicznym. Koszenie co pewien czas (co 2-3 lata) pastwisk oraz wypasanie łąk zapobiega ujemnym następstwom użytkowania jednostronnego. 

  1. Zagospodarowanie łąk i pastwisk

  Użytki zielone z czasem zmniejszają swą wydajność. W runi zamiast roślin wartościowych występują rośliny małowartościowe i chwasty. Dochodzi do degradacji użytku, spowodowanej zmianą czynników siedliska lub zaniedbywaniem nawożenia i pielęgnowania.

  Przystępując do poprawienia zdegradowanej darni najpierw należy uregulować stosunki wodno-powietrzne w glebie, usunąć wszelkie zakrzaczenia i wyrównać powierzchnię.  

  Metody zagospodarowania użytków zielonych:

Zwiększone nawożenie powoduje bujny wzrost roślin wartościowych dobrze wykorzystujących składniki pokarmowe, dzięki czemu zagęszcza się ruń i  przeciwdziała to  opanowywaniu łąk i pastwisk przez chwasty.

 Na użytkach zaniedbanych stosuje się zwiększone dawki, szczególnie nawozów fosforowych i potasowych. W przeciętnych warunkach (średniej zasobności gleby) pierwsza dawka tzw. uderzeniowa powinna wynosić 80 - 120 kg N/ha, 100 - 140 kg P2O5/ha i 120 - 160 kg K2O/ha. Dawkę fosforu należy wysiać w całości jesienią lub na wiosnę, a potas i azot w dwóch częściach (na wiosnę i w czerwcu).  

      Przed przystąpieniem do podsiewu należy silnie zniszczyć starą darń i osłabić rośliny dotychczas rosnące przez zastosowanie w kilka śladów brony ciężkiej lub brony talerzowej.

      Ponadto w miarę potrzeby można wysiać nawozy fosforowe, potasowe i wapniowe. Dobre wschody uzyskuje się po zastosowaniu kompostu w dawce 40 - 50 t na 1 ha. 

 

      Wykonuje się następujące zabiegi:



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Pasożyty zwierząt - opis, Studia - Hodowla Zwierząt, Higiena, profilaktyka, dobrostan zwierząt
Diagnostyka kliniczna, Studia - Hodowla Zwierząt, Higiena, profilaktyka, dobrostan zwierząt
immunoprofilaktyka chorób zakaźnych zwierząt, Studia - materiały, Zwierzęta laboratoryjne
Metody inzynierii genetycznej w hodowli zwierzat wyklady(calosc1)
Hodowla zwierząt w Polsce
4 HODOWLA ZWIERZ¡T
Nowy'Środowisko naturalne i hodowlane zwierząt
hodowla zwierzat II koło wykład, ogolna hodowla
Hodowla królików, HODOWLA ZWIERZĄT, SADOWNICTWO, ROLA, OGRODNICTWO
Tkanka mięśniowa, STUDIA, fizjologia zwierząt
hodowla egzamin, Studia, Hodowla
Ściąga na hodowla zwierząt futerkowych
Dopytka - Hodowla lasu, Studia, Hodowla lasu
Jak poprawic współczynnik konwersji paszy w hodowli zwierząt
Chów test II, Sem. III, Chów i Hodowla Zwierząt
Korzyści z hodowli zwierząt, nauczanie zintegrowane, Konspekty kl. 2
ZNACZENIE GENETYKI W HODOWLI ZWIERZĄT, Biologia, Referaty

więcej podobnych podstron