Johne Locke (1632-1704) filozof angielski
Z wykształcenia lekarz, pracował pierwotnie jako urzędnik, zajmował się polityką i jako ówczesny działacz opozycji przez wiele lat przebywał poza Anglią. Pierwsze teksty filozoficzne Locke zaczął wydawać po skończeniu 57 roku życia. Objęły one szeroki wachlarz zagadnień społecznych, teoriopo-znawczych i moralnych.
Locke kontynuował tradycję angielskiego empiryzmu, a więc zakładał, że wszystko co poznajemy, ma swoje podłoże w doświadczeniu. Zadaniem filozofii jest dokładne zbadanie źródeł pochodzenia naszych pojęć o rzeczywistości; a więc epistemologia (teoria poznania) zastąpiła metafizykę i stała się właściwym przedmiotem dociekań filozoficznych. Wszystko to, co znajduje się w umyśle - wszystko to gromadzi się w ideach, bo te są materiałem działania - a nie rzeczywistości. Innymi słowy; relacja podmiot poznający i przedmiot poznania, nie jest ani bezpośrednia, ani prosta, ani jednorodna. To, co poznajemy, nie jest tym samym, co stanowi treść naszej wiedzy. Locke dostrzegł tę istotną różnicę i starał się wyjaśnić, co kryje się za naszymi pojęciami. W etyce Locke kierował się tymi samymi założeniami, co na terenie epistemologii. Locke oczywiście musiał zrezygnować z religijnych i metafizycznych podstaw moralności, odwołał się natomiast do psychologii popędów i woli. Tłumaczą one motywację działań ludzkich. Te wnioski były dla Locke'a zachętą do zajęcia się wychowaniem i instytucjami społecznymi (w tym więziennictwem).
Locke jest autorem słynnego „Listu o tolerancji", w którym dopomina się o zagwarantowanie jednostkom pewnej sfery wolności i tolerancji. Pisma Locke'a: Myśli o wychowaniu, O rozumie ludzkim, Rozważania dotyczące rozumu ludzkiego, List o tolerancji.