Hermeneutykaaa


7. (D) Hermeneutyka H.G. Gadamera

  1. Wg Gadamera hermeneutyka nie jest metodą, jest raczej postawą człowieka, który chce zrozumieć innego człowieka

W odniesieniu do literatury - słuchacz albo czytelnik dąży do zrozumienia wypowiedzi językowej

Hermeneutyka dotyczy tekstów, które należy interpretować, czyli takich, które bezpośrednio, same z siebie nie są zrozumiałe

Zakres odniesieniowy hermeneutyki rozszerzał się w ciągu wieków

  1. relacja między świadomością, językiem a poznaniem

w hermeneutyce myślenie dokonuje się w żywiole mowy, doświadczenie świata jest zapośredniczone przez język

nie ma podziału na język i rzeczywistość, bo rzeczywistość istnieje zawsze poprzez opis językowy

wg Gadamera rozum jest efektem, a nie przesłanką komunikacji językowej, zgodnie z tym fundamentem hermeneutyki jest dialog, swoista rozmowa między Ja i Ty

w tym ujęciu hermeneutyka to postawa filozoficzna, dla której poznanie obiektywne nie poprzez język jest mitem (podobne stanowisko zajmował Richard Rorty)

sens nie istnieje niezależnie od interpretacji

sens pojawia się w procesie językowego samo rozumienia podmiotu istniejącego w świecie

interpretacja stanowi praktykę egzystencjalną przemieniającą życie człowieka, interpretacja nie jest obiektywnym opisywaniem sensu

językiem jest każdy byt, który poddaje się rozumieniu

tradycja zawarta w tekstach powinna zostać wyzwolona z tego, co obce i przyswojona w akcie rozumienia

  1. główna teza hermeneutyki Gadamera: „pokonanie duchowego dystansu i przyswojenie obcości obcego ducha”

interpretator tekstu pisanego powinien usuwać obcość i umożliwiać bezpośrednią recepcję tekstu

w tekście obce i martwe jest pismo wystawione na rozumienie

dzięki rozumieniu możliwe jest przywrócenie w pełni obecnego sensu

hermeneutyka czyni własnym to, co odmienne (przyswajanie obcości

istota zabiegu alegorycznego polega na przeskoku od zmysłowego do idealnego, od wypowiedzenia do wypowiedzianego

literatura to inscenizacja prawdziwej mowy

lektura tekstu literackiego przypomina słuchanie - czytanie polega na wsłuchiwaniu się w mowę poety, który zaprasza do rozmowy

rozmowa jest metaforą lektury

w tej rozmowie stopniowo zanika głos interpretatora, a pierwszeństwo zyskuje interpretowany utwór

interpretacja zależy od usytuowania interpretatora, który jest uzależniony od swego przedmiotu

rozumienie autora polega na odtworzeniu pierwotnego tworzenia

rozmowa to podstawowy model, na którym oparte jest rozumienie, w rozmowie, w której pojawia się coś spoza zakresu doświadczeń dokonuje się przemiana myślenia

fuzja horyzontów to elementarny warunek rozumienia przeszłości, rozumienie musi zminimalizować dystans między przeszłym a teraźniejszym (jest to możliwe przez przyswojenie tego, co obce i udział w tradycji); wprawdzie horyzont rozumienia jest ograniczony dziejowo, ale można go rozszerzyć poprzez kontakt z dziełami z przeszłości



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
hermeneutyka homoseksualizmu
Hermeneutyka i?dania hermeneutyczne
DZIEŃ NA HERMENZA
2 Janus Sitarz, Wolność i etyka czytania hermeneuty
ARYSTOTELES Hermeneutyka (fragment)
B. Myrdzik - Hermeneutyczna interpretacja tekstu poetyckiego w szkole. Próba aplikacji, Filologia po
Hans G. Gadamer - Estetyka i hermeneutyka - Sztuka i naśladownictwo, hermeneutyka
hermeneutyka - ogólnie, filologia polska
D Pedagogika hermeneutyczna, APS, kierunki pedagogiki współczesnej
Hermeneutyki redukcyjne i ustanawiające notatki
Hermeneutyka
3 Hermeneutyka Gadamera
hermeneutyka-wykład, Współczesne nurty filozofii
hermeneutyka, Teoria literatury

więcej podobnych podstron