Dynamika komunikacji
© Copyright by Graham Roberts-Phelps 2000. Authorized translation from the English language edition published by Gower Publishing Limited
© Copyright for the Polish edition by Oficyna Ekonomiczna, Oddział Polskich Wydawnictw Profesjonalnych Sp. z o.o. 2003
1. Zamiast wyrazów na pierwszą literę imienia można zaproponować słowa, które się z nim rymują (np. „Jestem Andrzejem, który się często śmieje”). W tej wersji gra jest jednak nieco trudniejsza i wymaga od uczestników większej inwencji.
2. W grze można również użyć słów nazywających potrawy lub napoje (np. „Mam na imię Andrzej i lubię ananasy” lub w wersji rymowanej „Jestem Halina i lubię chodzić do kina”).
1
1. Zamiast wyrazów na pierwszą literę imienia można zaproponować słowa, które się z nim rymują (np. „Jestem Andrzejem, który się często śmieje”). W tej wersji gra jest jednak nieco trudniejsza i wymaga od uczestników większej inwencji.
2. W grze można również użyć słów nazywających potrawy lub napoje (np. „Mam na imię Andrzej i lubię ananasy” lub w wersji rymowanej „Jestem Halina i lubię chodzić do kina”)
1. Zamiast wyrazów na pierwszą literę imienia można zaproponować słowa, które się z nim rymują (np. „Jestem Andrzejem, który się często śmieje”). W tej wersji gra jest jednak nieco trudniejsza i wymaga od uczestników większej inwencji.
2. W grze można również użyć słów nazywających potrawy lub napoje (np. „Mam na imię Andrzej i lubię ananasy” lub w wersji rymowanej „Jestem Halina i lubię chodzić do kina”).
Uczestnicy przedstawiają się sobie nawzajem, dodając słowa zaczynające się na pierwszą literę ich imienia.
Zapoznawanie się.
Niepotrzebne.
5 minut.
1. Poproś uczestników, by stanęli w kole, i zaproponuj ćwiczenie, które pomoże im w zapamiętaniu imion kolegów.
2. Każdy powinien przedstawić się, używając słowa, które zaczyna się na taką samą literę jak jego imię. Podaj przykład z własnym imieniem (np. „Mam na imię Andrzej i jestem ambitny”). Określenie zaczynające się na pierwszą literę imienia nie musi być prawdziwą cechą osoby.
3. Poproś o rozpoczęcie gry ochotnika.
Ćwiczenie to dobrze jest przeprowadzić na początku drugiego dnia kursu oraz w sytuacji, gdy do grupy dołącza nowy uczestnik lub gość. Słowa pełnią tu funkcję haseł ułatwiających zapamiętywanie imion, co umożliwia szybkie włączenie nowych osób do grupy. Proponuję, by w nazwie gry podawanej uczestnikom trener użył swojego prawdziwego imienia.
.
Uczestnicy pracują w grupach, by w drodze dyskusji sformułować wspólną opinię na temat wagi słów, tonu głosu i mowy ciała
w bezpośredniej komunikacji z klientami.
Wprowadzenie do tematu: znaczenie mowy ciała i tonu głosu
w obsłudze klienta.
Praca indywidualna, w grupach i w całej grupie.
Wprowadzenie do tematu.
Pracownicy osobiście obsługujący klientów.
Egzemplarz formularza „Dynamika komunikacji” dla każdego uczestnika.
20 minut.
1. Zaprezentuj ćwiczenie, wyjaśniając, że w myśl dość powszechnej opinii w komunikowaniu się ludzi podstawowe znaczenie mają trzy kategorie: słowa, ton głosu i mowa ciała.
2. Rozdaj uczestnikom egzemplarze formularza „Dynamika komunikacji” i poproś, by pracując indywidualnie, określili
w procentach, jak duże znaczenie ma każdy z wymienionych elementów w osobistej rozmowie z klientem. Przeznacz na to 3 minuty.
3. Następnie podziel uczestników na grupy liczące po 2-3 osoby.
4. Daj członkom grup 5-10 minut na porównanie wypełnionych formularzy i sformułowanie wspólnych wniosków.
Streszczenie
Cel
Forma pracy
Typ
Uczestnicy
Materiały
Czas trwania
Procedura
Kwestie do
przedyskutowania
5. Zgromadź ponownie wszystkich uczestników razem i zbierz ich opinie. Omów wyniki i przedstaw przykłady, które podkreślają znaczenie tonu głosu i mowy ciała.
Powszechnie przyjęte proporcje to: słowa - 7%, ton głosu - 38%, mowa ciała - 55%.
W jaki sposób oceniasz nastroje i emocje ludzi?
Po czym poznajesz, że ktoś kłamie lub próbuje cię zwieść?
Czy zdarza się, że wiesz, co ktoś inny myśli?
Na ile różnych sposobów potrafisz powiedzieć: „Ja nie ukradłem tej czekolady”, nadając za każdym razem tej wypowiedzi nieco odmienne znaczenie? (Spróbuj wypowiedzieć to zdanie kilkakrotnie, za każdym razem akcentując inne słowo).