Wydział Medycyny Weterynaryjnej Ordynator: Dr Izabela Polkowska .
Akademii Rolniczej w Lublinie Kuratorzy: Hubert Sroka ,
Katedra i Klinika Chirurgii Zwierząt Anna Czycza .
Nr ks. klin.: 458.
Data przyjęcia: 26.04.2002.
Data wydania: 26.04.2002.
HISTORIA CHOROBY
I. Wywiad.
Pies choruje od około 1,5 miesiąca. Podczas oddawania kału po lewej stronie odbytu pojawiło się niewielkie uwypuklenie, które po zakończeniu defekacji znikało. Z czasem uwypuklenie powiększało się i nie znikało.
II. Ocena wartości osobniczej i ogólny stan zwierzęcia.
1. Pies, samiec bokser, barwy rudej, 6 lat, 40 kg.
2. Badanie ogólne stanu zdrowia zwierzęcia.
Stan odżywienia i utrzymania dobry, budowa ciała i postawa prawidłowa, reakcja na bodźce zewnętrzne zachowana, błony śluzowe naturalnych otworów ciała bladoróżowe, wilgotne.
3. Parametry
C-38,3 C
T-80/min.
O-20/min.
III Badania szczegółowe.
Oglądaniem i omacywaniem stwierdzono w okolicy odbytu (regio perinealis) obecność z lewej strony odbytu uwypuklenia wielkości pięści, konsystencji opornej. Temperatura uwypuklenia jest porównywalna z temperaturą otaczających tkanek. Skóra tej okolicy jest zaczerwieniona.
IV Badania dodatkowe.
Nie wykonywano
V Rozpoznanie.
Hernia perinealis
VI Rokowanie.
Pomyślne.
VII Leczenie.
Zabieg: Operatio herniae perinealis
Do premedykacji psa użyto ksylazyny (Rometar) 2 mg/kg w połaczeniu z atropiną (Atropinum sulfuricum) 0,05mg/kg w iniekcji domięśniowej. Po około 15 min. wykonano znieczulenie ogólne za pomocą ketaminy (Narkamon) 4mg/kg w połączeniu z diazepamem (Relanium) 0,5mg/kg w iniekcji dożylnej, według siły działania. Zwierzę ułożono w pozycji brzusznej, ogon odciągnięto do góry i ustabilizowano. Wykonano półkoliste cięcie skóry po prawej stronie odbytu. Znajdującą się pod skórą powięź przecięto nożyczkami. Zawartość przepukliny stanowiła tkanka tłuszczowa i sieć . Zawartość przepukliny zreponowano do jamy brzusznej za pomocą tamponu umieszczonego na peanie. Następnie przystąpiono do zamknięcia wrót przepukliny. Począwszy od góry zszyto powięź miednicy, przyśrodkowo błonę surowiczą prostnicy, u dołu luźną tkankę łączną okrywającą cewkę moczową i wreszcie z boku-powięź i więzadło krzyżowo-kulszowe. Struktury te zszyto Catgutem nr 2 za pomocą szwu kapciuchowego. Założono jeszcze trzy piętra szwów wykorzystując w/w struktury. Po usunięciu zawartości przepukliny powstała jama, którą zamknięto szeregiem pojedynczych szwów materacowych, za pomocą Vikrylu 2/0. Następnie zszyto tkankę podskórną szwem ciągłym na okrętkę Vikrylem 2/0. Skórę zszyto nicią Ticron 2/0 szwem materacowym pojedynczym.
VIII. Postępowanie pooperacyjne.
Podano 4 ml Pen-Streptu w iniekcji domięśniowej i zalecono podawanie antybiotyku przez 5 kolejnych dni
IX. Zalecenia.
Założenie kołnierza ochronnego w celu zabezpieczenia rany przed wylizywaniem przez psa
Dieta lekkostrawna z dodatkiem oleju lub Mentoparafinolu.
W przypadku wystąpienia zaparcia stosować Mentoparafinol doustnie lub zgłosić się do kliniki
- Zdjęcie szwów po 10 dniach.
X. Rozpoznanie różnicowe.
1. Uchyłek prostnicy (diverticulum recti)
Przypomina zewnętrznie przepuklinę kroczową. Schorzenie występuje wyłącznie u psów w starszym wieku.Uchyłek prostnicy powstaje w wyniku osłabienia mięśni poprzecznych miednicy i gromadzenia się kału w końcowej części prostnicy. Powoduje to przerwanie mięśniówki jelita. Błona śluzowa pod wpływem obecności twardych mas kałowych rozciąga się, powstaje workowate rozszerzenie, uwypuklające się między odbytem a guzem kulszowym. Schorzenie występuje przeważnie jednostronnie. Leczenie: operacyjne.
2 .Nowotwory odbytu (neoplasma ani).
Nowotwory te pochodzą przeważnie z tkanki gruczołowej odbytu i gruczołów zatok przyodbytowych. Często mają charakter gruczolaków, rzadziej gruczolakoraków. Nowotwory te częściej stwierdza się u samców. Nowotwory okolicy odbytu rosną w postaci guzków lub polipowatych narośli dobrze odgraniczonych od otaczających tkanek, ewentualnie w postaci nacieczenia tkanki. W przypadku wystąpienia nowotworu litego często dochodzi w nim do rozmiękania i martwicy rozpływnej.
Leczenie:
Usuwanie zmienionych tkanek: najczęściej stosuje się krioekstrakcję i chirurgiczne usunięcie. Krioterapii dokonuje się za pomocą krioekstraktora. W ten sposób usuwa się tylko niewielkie zmiany nowotworowe. Nowotwory odbytu nie poddające się innym metodom leczenia usuwa się chirurgicznie. Technika zabiegu uzależniona jest od umiejscowienia i rodzaju guza, polega na wyłuszczeniu guza oraz usunięciu okolicznych zmienionych tkanek.