Fizykochemia Nowych Materiałów |
Ćwiczenie 4: Badanie właściwości powierzchniowych proszkowych materiałów nieorganicznych. |
WEiP |
Gr. lab 7 Zespół 2 |
Smerecka Kaja Szczypta Artur Świder Klaudia |
04.04.2011 |
1. Wykonanie ćwiczenia:
do wcześniej przygotowanego aparatu umieszczamy zważoną próbkę z badanym materiałem (MASAp+m= 10,5310g, MASAp= 10,3023g)
ciekły azot wlewamy do naczynia Dewara i umieszczamy w aparacie pod badaną próbką, po czym zamykamy aparat
podczas ćwiczenia badana próbka była zanurzona w ciekłym azocie, a temperatura, w jakiej było wykonywane ćwiczenie, odbywało się w temperaturze ciekłego azotu to jest około -200 stopni Celsjusza
pomiar był wykonywany przez program komputerowy
2. Wyniki pomiarów:
W wyniku badania naszej próbki otrzymaliśmy m.in. takie wyniki:
wg teorii BET:
powierzchnia właściwa: 16.5390 m2/g
średni promień poru: 0.1620 nm
wg teorii Langmuira:
powierzchnia właściwa: 26.4238 m2/g
średni promień poru: 0.1620 nm
dla adsorpcji: dla desorpcji:
zależność ciśnienia (p/p°) |
wielkość adsorpcji (mmol/g) |
0.0509934 |
0.1483 |
0.100559 |
0.165378 |
0.200533 |
0.19848 |
0.300559 |
0.236419 |
0.501046 |
0.312898 |
0.601046 |
0.35373 |
0.701559 |
0.407837 |
0.801526 |
0.485465 |
0.900803 |
0.642815 |
zależność ciśnienia (p/p°) |
wielkość adsorpcji (mmol/g) |
0.900803 |
0.642815 |
0.801079 |
0.48647 |
0.700533 |
0.408539 |
0.600467 |
0.355788 |
0.500414 |
0.313446 |
0.300342 |
0.236171 |
0.200303 |
0.19705 |
0.100243 |
0.162755 |
0.05025 |
0.144003 |
3. Wykres:
4. Wnioski:
Powierzchnia właściwa próbki jest równa powierzchni, jaką otrzymaliśmy z wykorzystaniem izotermy BET i wynosi 16.5390 m2/g. Wynik otrzymany na bazie izotermy Langmuira jest zawyżony o około 10 m2/g w wyniku wielowarstwowej adsorpcji azotu na próbce. Prawdopodobnie próbka pokryła się częściowo dwoma lub trzema warstwami adsorbatu.
Średni promień poru wg obu teorii wyszedł nam 0.1620 nm. Według klasyfikacji IUPAC można te pory zaliczyć do mikroporów. Wyjaśnia nam to fakt, dlaczego na wykresie krzywa adsorpcji pokrywa się z krzywą desorpcji. Im mniejsza średnica poru, tym silniejsza adsorpcja.
Nasz wykres można zakwalifikować do krzywej adsorpcji typu III
Gdyż maksimum adsorpcji jest osiągane przy ciśnieniu mniejszym od ciśnienia pary nasyconej p0.