Charakterystyka stropów drewnianych
Stropy drewniane są łatwe w wykonaniu, co stanowi ich zaletę, ale ustępują innym rodzajom strop5w, jak żelbetowe lub staloceramiczne, pod względem ognioodporności i usztywnienia budynku. Ze względu na łatwość porażenia drewna przez grzyby powodujące jego gnicie należy unikać stosowania stropów drewnianych nad piwnicami i innymi wilgotnymi i mało przewiewnymi pomieszczeniami.
Rozróżnia się kilka typów stropów drewnianych:
a) zwykły, b) zwykły z legarami ułożonymi na polepie,
c) podwójny, d) kasetonowy, e) belkowy, f) nagi, g) deskowy.
Stropy zwykłe rozpowszechnione są szczególnie jako stropy międzypiętrowe w budynkach mieszkalnych. Dla polepszenia izolacji akustycznej i cieplnej legary układa się na polepie . Ślepy pułap z desek może być zastąpiony płytami gipsowymi, pumeksowymi itp.
Stropy podwójne stosuje się dla polepszenia warunków akustycznych. Strop górny jest nośny, dolny zaś samonośny, nie stykający się z górnym.
Strop kasetonowy (rys. 4-10) stosuje się w pomieszczeniach z bogatym wyposażeniem (np. w budynkach zabytkowych). Belki konstrukcyjne (nośne) są ułożone w jednym kierunku, natomiast belki drugiego kierunku, dla zmniejszenia obciążenia i zaoszczędzenia materiału drzewnego, imitowane są zazwyczaj przez odpowiednio zbite ze sobą deski.
Stropy belkowe stosuje się przeważnie jako stropy poddasza.
Strop nagi stosuje się w budynkach gospodarczych, izbach wiejskich itp.
Strop deskowy stosuje się w budynkach szkieletowych prefabrykowanych. Rozpórki mają za zadanie zabezpieczenie wiotkich beleczek przed wyboczeniem.
Stropodachy pełne. Konstrukcję nośną stropodachu pełnego może stanowić każdy rodzaj stropu międzypiętrowego 0 odpowiedniej nośności. Paroizolacja może być wykonana z jednej lub dwóch warstw papy klejonej na stykach, jednokrotnego lub dwukrotnego posmarowania lepikiem itp. Dyle gazobetonowe zbrojone mogą być stosowane w stropodachach pod warunkiem zabezpieczenia zbrojenia przed wilgocią oraz gdy wilgotność względna powietrza w pomieszczeniu pod stropodachem nie przekracza 55%. Nie można stosowvać paroizolacji od spodu dyli gazobetonowych.
Przy ocieplaniu stropodachu należy ocieplić wieńce stropodachu
Stropodachy wentylowane i odpowietrzane. Stropodachy wentylowane i odpowietrzane wykonuje się w trzech zasadniczych rozwiązaniach konstrukcyjnych. Są to stropodachy kanalikowe (rys. 4-99a), szczelinowe (rys. 4-99b) i dwudzielne (rys. 4-99c). Stropodachy dwudzielne mogą być wykonane w wersji przełazowej i nieprzełazowej. Przykłady stropodachów wentylowanych pokazano na rys. 4-100 do 4-102.
Stropodach odpowietrzany jest odmianą stropodachu wentylowanego; dla ich odpowietrzania stosuje się specjalne materiały rolowe posiadające małe kanaliki, w których możliwy jest ruch powietrza. Szczegóły stropodachów odpowietrzanych - patrz rys. 4-103.
Stropodachy z dyli z betonu komórkowego. Mogą być one stosowane w budynkach mieszkalnych i użyteczności publicznej ze względu na konieczność zapewnienia odpowiednich warunków (pdtrz p. 4.5.3.1). Ponadto zbrojenie musi być dobrze zabezpieczone przed korozją. Można je stosować nad pomieszczeniami ogrzewanymi, w których wilgotność względna wynosi do 75°/0, jeśli nad dylami jest dobrze wentylowana szczelina.
Stropodachy z lekkich betonów kruszywowych. Stropodachy z elementów żużlobetonowych lub keramzytobetonowych mogą być stosowane tylko jako wentylowane. Dla uzyskania wymaganej izolacyjności cieplnej zawsze trzeba stosować dodatkowe ocieplenie stropodachu.
Stropodachy warstwowe z płyt żelbetowych. Stropodachy wentylowane z płyt żelbetowych panwiowych lub otworowych mogą być stosowane nad pomieszczeniami o dowolnej wilgotności pod warunkiem, że na powierzchni nie będzie skraplała się para wodna, co wymaga skutecznej warstwy ocieplającej
Tyjgjjk
Stropy - przegrody odgradzające kondygnacje budynku.
3 części: konstrukcyjna, podłogowa, sufit
Funkcje:
przenoszą ciężar własny, od ścian dział.,
usztywniaja przestrzennie budynek
usztywniaja budynek w kierunku poziomym
chronia przed przenikaniem ciepla, dzwieku, wody, pary wodnej
Podstawowe warunki dla stropow:
- wytrzymalosc
- sztywnosc
- izolacyjnosc
- ogniotrwalosc
- lekkosc
Podział stropów:
wg rodzaju konstrukcji, wg uzytego materialu, wg schematu pracy, wg usytuowania, wg metody wykonania
Stropy na belkach stalowych - stropy, w których pole miedzy belkami wypelnia się pustakami, plytami ceramicznymi, plytami zelbetowymi monolitycznymi
Stropy zelbetowe - duza wytrzymalosc, ognioodpornr, latwe w projektowaniu, sluza przestrzennej sztywnosci budynku, wada jest duze zuzycie deskowania,zbrojone jedno lub dwukierunkowo,rozstaw belek 1,6 - 2,8m
stropy plytowe ze zbrojeniem sztywnym
Stropy gestozebrowe - zebra nie rzedziej niż 90 cm. Wypelnione pustakami, blokami, kamieniami lub puste.
Gestozebrowe monolityczne (wykonywane na budowie, na deskowaniu) strop Ackermana, Contra (zebra co 60cm), Ceryt, TK(wyp. pustakami, zeberkami zazbrojonymi).
Stropy gestozebrowe na belkach czesciowo prefabrykowanych - DZ, T-27, PI
Stropy prefabrykowane - Fert 40,45,50 ;Terriva;Ferbet;Ceram. Strop Fert 1 lub 2, CŻ podparciazaleznie od rozpietosci
Stropy prefabrykowane dzielimy na sredniowymiarowe (dylowe - zelbetowe, z plyty gipsowej, z dyli ceramicznych) i wielowymiarowe (płytowe - zeranskie, systemowe pelne).
Stropy drewniane - mala odpornosc i sztywnosc,n zagrozenie grzybami, nie stosuje się nad piwnicami i w wilgotnych pomieszczeniach
(stropy zwykle ze slepym pulapem, slepym pulapem i podloga na legarach, belkowe(nagi, z podsufitka, deskowy, cichy). Rozstaw belek 0,8-1m.
FUNDAMENTY:
Fundamenty przekazują obciażenia z całości konstrukcji na podłoże. Na styku połdoże-grunt musi być równowaga aby fundament nie powodował nadmiernych obsiadań.Odkształcenia elementów konsrt. Muszą być w granicach projekt. -bezpiecznych
Zachowana stateczność podłoża budynkuMusimy zaprojektować właściwa głębokość posadowienia ze względu zamarzanie i wodę gruntowa Ekonomiczne zaprojektowanie robót ziemnych i fundamentów
Obliczenia posadowienia dokonuje się metodą stanów granicznych:
Stan nośności
St. Graniczny użytkowalności (ze względu na przemieszczenia podłoża gruntu i konstrukcji)
Materiały stosowane na fundamenty (muszą przejmować duże obciążenia i pracować w warunkach wilgotnych) : - -żelbet (przejmuje duże obc. Naprężające)
- beton zbrojony
- KAMIEŃ
- cegła klinkierowa
- cegła pełna ceramiczna
- gruzobeton
Nie nadaje się: cegła dziurawka, trocinówki, sitówki, mat porowate, cegła silikatowa
Fundamenty dzielimy na: płytkie bezpośrednie (ławy, stropy, ruszty, płyty, skrzynie fundamentowe), głebokie pośrednie (filary , pale)
Płytkie- podstawa opiera się na warstwie gruntu, szerokośc podst jest taka sama jak głębokość wykopu 3-5m
Głebokie- 5,6,7m , pośrednie bo opirają się na palach, słupach itp.
Ławy - stosowane pod ciągłe ściany konstr.(ceglane, kamienne, betonowe)
Pod całym fund. stosujemy mat tego samego typu i rodzaju.
Pod ławę betonową dajemy chudy beton o gr. 5 cm, aby beton właściwy nie mieszał się z gruntem.
Ławy bet. zbroi się gdy są usytuowane na gruntach niejednorodnych. Ława powinna ponad wilgotny grunt wystawać przynajmniej 20 cm..
Ławy fund. żelbetowe stosujemy gdy: występują znaczne obciążenia, pod ławą są słabe, niejednorodne grunty. Pod budynki lekkie, niewysokie wznoszone na gruntach piaszczystych stosujemy ławy z gruntu stabilizowanego
Stopy fund. - fundamenty pod słupy budynków szkieletowych
O proporcjach wymiarów decydują: obc zewnętrzne, nośność gruntu, dopuszczalne naprężenia betonu.
Fundamenty prefabrykowane: ławy żelbetowe, stopy żelbetowe
W przypadku gdy budowla jest silnie i nierównomiernie obciążona, gdy grunt ma małą nośność stosujemy posadowienie bezpośrednie na rusztach, płytach i skrzyniach.
Ruszty - regularne układy ław fund. które przenoszą obciążenia od słupów na skrzyżowaniach ław. Charakteryzują się dużą sztywnością
Płyty - w budynkach gdzie mamy do czynienia z równomiernością przekazywania obciążeń.
Skrzynia fund.- może być otwarta, gdy do płyty włączamy ściany kond. piwnicznej, zamknięta gdy składa się z płyty fund. dolnej płyty stropowej, ścian
Zalecenia konstrukcyjne:
-wymiar szerokości ławy murowanej do ½ cegły czy betonowej ma być 0 lub 5 cm
-wysokość ławy min 30 cm
-szerokość ławy powinna być co najmn. 5cm większa od szer ściany
-sztywność prętów zbrojeniowych: główne ø12 mm, rozdzielcze ø10 mm, strzemiona ø8 mm
-otulina 5cm (od spodu)
przed wykonaniem fund należy ułożyć warstwę chudego betonu
-klasa b-15
-wykopy i fund. należy wykonać i kontrolować biorąc pod uwagę warunki techniczne wykonania i odbioru robót ziemnych.
Głębokość posadowienia zależy od:
-sposobu wykonania części podziemnej (czy istnieją piwnice)
-od głebokości położenia warstwy nośnej i ewentualnego położenia głębokości wody gruntowej
-rodzaju zabezpieczenia przed wypieraniem gruntu
-głębokości przemarzania
-możliwości podmycia fundamentów i spadku terenu
Posadowienie budynku na głębokości mniej niż 0,5m wymaga uzasad
Dylatacje fundamentów stosujemy :
-jeżeli posadawiamy na gruntach o różnych właściwościach mech.
-gdy do starego budynku dobudowujemy nowy
-ze względu na warunki gruntowe musimy rozdzielić dylatacje =
Fundamentu pośrednie - gdy grunt nośny występuje głęboko, warstwy gr nośnego przebiegają ukośnie, ze względu na sąsiednie budynki
Fundamenty na kesonach - stosuje się na grunty podwodne.
WYKOPY:
Rodzaje: wykop jamisty, wąskoprzestrzenny, szerokoprzestrzenny
Technologia wykonywania wykopu:
-ręczna- odspojenie, przerzut, wydobycie, wywiezienie poza krawędź wykopu, transport pozimy: albo w wykopi albo uzbieranie na zwałkę
tr. poziomy: przez wysokość wykopu przenieść na naziom
-mechaniczna: łyżką pobranie, przeniesienie, obrócenie i załadowanie maszyny transportującej
Sposób ręczny lub mechaniczny zależy od gruntu.
Maszyny: koparki przedsiębierne i czerpakowe, spychacze, skrobacze, ładowarki
Zabezpieczenia wykopów
Kiedy należy zabezpieczyć wykop przed osuwaniem:
-gdy grunt jest małospoisty (sypki)
-gdy poziom wody jest wyższy od poziomu posadowienia
-wykonanie skarpy jest niemożliwe
Rozróżnia się dwa rodzaje zabezpieczeń: z zastrzałami, bez zastrzałów
Wykopy wąskoprzestrzenne zabezpieczamy za pomocą konstrukcji rozpierających
Do obudowy wykopów w gruntach nawodnionych stosujemy ścianki szczelne.
Ze względu na materiał: (ścianki szczelne drewniane, sc szcz. Stalowe, żelbetowe.)
Ze względu na sposób zagłębienia: (śc. Szczelne wbijane kafarem, wpłukiwane, wiercone, wwibrowywane)
Odwodnienie wykopu: jeżeli poziom wody grunt. Znajduje się powyżej dna wykopu: - powierzchniowo(pompowanie wody z wykopu), -wgłebne(obniżenie zwierciadła wody przez wykonanie tzw depresji), - przez zastosowanie studni rurowych z filtrem lub igłofiltry, - odwodnienie za pomocą drenażu (rów, na dole sączek, wypełniamy przepuszczalnym gruntem) woda ucieka kanałem a sączkami też docelowo obniża się poziom wody gruntowej.
Wykonywanie wykopów zimą: - najwłaściwszą pora jest wiosna, -zamarzniętą ziemię trudno odspoić, nie wolno wykonywać fund. na gruntach przemarzniętych (beton na styku nie wiąże), - grunt zamarznięty jest gruntem uszkodzonym, - po rozmrożeniu nastepują uszkodzenia konstrukcji budynku,
Zasypywanie wykopów: - pod posadzką grunt należy zagęszczać, na zewnątrz budynku obsypać piaskami, zagęszczać zagęszczarką z wibratorem każdą warstwę, nie zasypywać gruntem zamarzniętym ani ziemią gruboziarnistą.
SZTYWNOSC PRZESTRZENNA BUDYNKU
Warunek wytrzymałości - poszczególne elementy konstrukcyjne powinny być zaprojektowane z pewnym zapasem bezpieczeństwa i przenosić obciążenia na nie działające.
Warunek stateczności- budynek ma nie ulegać przesunięciu pod wpływem działania sił pionowych.
Warunek sztywności - polega na ograniczeniu przemieszczeń poziomych i pionowych konstrukcji. Za miarę sztywności przyjmuje się wartość wychylenia bocznego.
Usztywnienia są odpowiednie do układu. Jak podłużnie ustawione ściany to usztywnienia poprzeczne i odwrotnie.
Przemieszczenia mogą być wywołane : wiatr, temperatura, skrócenia lub wydłużenie elementu, osiadanie budynku, skurcz betonu.
Przemieszczenia powodują odkształcenia kształtu budynku. np. osiadanie słupa powoduje zarysowania
Dylatacje- specjalne szczeliny dzielące ściany i stropy na mniejsze odcinki, stosowane są aby ograniczyć ilość zarysowań powodowanych osiadaniem. Wielkość, rodzaj i odległość miedzy dylatacjami opisują normy poszczególnych konstrukcji budowlanych.
Tynki pocienione
Stosowane są na równych podłożach z betonu, betonu komórkowego klejonego(Hebel, Ytong), styropianu(ocieplenie styropianem-Thermomur). Mogą być nie zbrojone lub zbrojone siatką z włókien szklanych lub z tworzyw sztucznych. Wykonuje się je z mas tynkarskich :
-Na spoiwach z dyspersji wodnych polimerów
-Na spoiwach z roztworów syntetycznych, nierozcienczalne wodą
-Na spoiwach mineralnych z dodatkami modyfikującymi do zarobienia wodą
-Na spoiwach mieszanych mineralno-organicznych, rozcienczalne wodą
+Tynki pocienione kategorii II:
Podłoże- cegła, beton, drobnowymiarowe elementy ceramiczne i betonowe
Grubość tynku 15mm (odchyłka -5mm do 3mm)
+Tynki pocienione Kategorii III
Podłoże- wielkowymiarowe elementy prefabrykowane betonowe
Grubość tynku 5mm ±3mm
Tynki renowacyjne
Stosuje się je na zawilgocone ściany. Cechuje je wysoka porowatość oraz paroprzepuszczalność połączona z niskim współczynnikiem podciągania kapilarnego. Położenie tego tynku na zawilgocony zasolony mur powoduje przeniesienie strefy odparowania do wnętrza tynku, krystalizację i kumulację soli w jego porach, a w konsekwencji powierzchnia ściany jest pozbawiona przez wiele lat mokrych plam i wykwitów soli. Tynki te wykonuje się z fabrycznie przygotowanych suchych mieszanek tynkarskich, których składy chemiczne chronione są patentami. Przed zastosowaniem tego tynku należy wykonać ekspertyzę techniczną, w której powinny być określone :
Przyczyny i stopień zawilgocenia muru
-Rodzaj i stężenie rozpuszczonych soli
-Stan techniczny przegrody (czy nadaje się jako podłoże pod tynk)
84. Tynki zewnętrzne-rodzaj tych tynków, zapewnienie przyczepności do podłoża, jaki i dlaczego powstają w nich naprężenia, podać najczęściej spotykany mechanizm niszczenia tych tynków.
Rodzaje tynków zewnętrznych:
Zwykłe jednowarstwowe, dwuwarstwowe, trójwarstwowe
Specjalne różniące się sposobem wykonywania warstwy zewnętrznej tj. tynki fllcowane, wypalane, kamyczkowe, nakrapiane, boniowane, warstwę spodnią stanowi zwykle tynk dwuwarstwowy
Szlachetne wykonane zwykle na podkładzie z tynku dwuwarstwowego: cyklinowane, kamieniarskie, nakrapiane, zmywalne, speaffito,
Przyczepność tynku do podłoża powstaje w wyniku:
Wnikania spoiwa zaprawy w zagłębienia na powierzchni podłoża, podłoże powinno być jak najbardziej chropowate lub je ponacinać np. młotkiem murarskim.
Powstanie związków chemicznych między materiałem tynku i podłoża
Mechanicznego zagłębiania się zaprawy w spoiwach, na siatce podtynkowej. W celu polepszenia tej przyczepności mur powinien być wykonany na tzw. puste spoiny lub na zaprawę ze spoin należy wydrapać
Zmniejszenie przyczepności następuje na skutek:
-Skurczu lub pęcznienia zaprawy lub podłoża
-Różnicy współczynników rozszerzalności termicznej zaprawy i podłoża
-Różnicy modułów sprężystości zaprawy i podłoża.
Naprężenia termiczne będą tym większe im większa będzie różnica zmiany współczynnika rozszerzalności termicznej i temperatury.
Minimalna przyczepność tynku do podłoża wynosi:
-Tynk wapienny 0.010MPa
-Tynk cementowo-wapienny 0.025MPa
-Tynk cementowy 0.05MPa
Wpływ na przyczepność tynku mają:
-Nieodpowiednie uziarnienie piasku
-Brudne lub zatłuszczone podłoże
-Gładki podłoże
-Nadmiar wilgoci w okresie mrozów
-Intensywne wysychanie świeżej zaprawy
-Duża ilość cementu w zaprawie
Obniżenie się wytrzymałości i przyczepności tynku powoduje odspojenie się od podłoża i odpadanie tynku płatami. Układ warstw w tynku powinien być taki aby ich wytrzymałość zmniejszała się od podłoża na zewnątrz. Tynki zewnętrzne nie powinny zawiać dużej ilości cementu( cement absorbuje wodę opadową i długo ją utrzymuje co w zimie może powodować rozmrożenie tynku), a ich powierzchnia nie powinna być zagładzana.
Nierówna powierzchnia tynku zewnętrznego powoduje zwiększenie powierzchni odparowywania wody opadowej i zwiększenia hydrofobizację tynku