Digital Subscriber Line Access Multiplexer (DSLAM) - koncentrator cyfrowych linii abonenckich pracujących w technologii xDSL.

Jest to urządzenie multipleksujące dane przesyłane od użytkowników linii DSL w kierunku sieci oraz demultipleksujące dane przesyłane w kierunku przeciwnym. Realizuje przyłączenie lokalnych użytkowników linii DSL-owej do szerokopasmowej sieci szkieletowej. Coraz rzadziej wykorzystywaną metodą multipleksacji w tych urządzeniach jest multipleksacja w dziedzinie czasu TDM (ang. Time Division Multiplexing). Jej miejsce zajmuje jej modyfikacja, czyli statystyczna multipleksacja w dziedzinie czasu STDM (ang. statistical TDM). Obecnie DSLAMy posiadają możliwość obsługi ruchu priorytetowego, kształtowania ruchu w sieci lub realizowania funkcji przełączających. Mogą pełnić funkcje mostujące jak i trasujące. Można je wyposażyć we wbudowane na stałe rutery IP lub przełączniki ATM-owe.

DSL (ang. Digital Subscriber Line) - cyfrowa linia abonencka, rodzina technologii szerokopasmowego dostępu do Internetu. Standardowa prędkość odbierania danych waha się od 128 kb/s do 50000 kb/s, w zależności od zastosowanej technologii DSL w danym kraju. Dla technologii ADSL prędkość wysyłania danych jest niższa od prędkości ich odbierania, natomiast prędkości te są symetryczne w technologii SDSL. Wynalazcą modemów DSL był Joseph W. Lechleitter, pracownik firmy Bellcore, który zademonstrował projekt budowy tych urządzeń w latach 80.

Według szacunków firmy badawczej Point Topic pod koniec marca 2004 r. na całym świecie było 73,4 mln użytkowników dostępu do Internetu w technologii DSL (najwięcej w Niemczech - ok. 15 mln, Chinach - 13,9 mln, Japonii - 11 mln i USA - ok. 10,5 mln)^[1]
Według przeprowadzonego przez GUS badania wykorzystania technologii informacyjno-telekomunikacyjnych w gospodarstwach domowych i przez osoby prywatne w 2006 r. z szerokopasmowych połączeń internetowych w technologii DSL korzystało 1,6 mln gospodarstw domowych (12,7% wszystkich gospodarstw domowych w Polsce z przynajmniej jedną osobą w wieku 16-74 lata)^[2]

DSL (ang. Digital Subscriber Line) - cyfrowa linia abonencka, rodzina technologii szerokopasmowego dostępu do Internetu. Standardowa prędkość odbierania danych waha się od 128 kb/s do 50000 kb/s, w zależności od zastosowanej technologii DSL w danym kraju. Dla technologii ADSL prędkość wysyłania danych jest niższa od prędkości ich odbierania, natomiast prędkości te są symetryczne w technologii SDSL. Wynalazcą modemów DSL był Joseph W. Lechleitter, pracownik firmy Bellcore, który zademonstrował projekt budowy tych urządzeń w latach 80.

Według szacunków firmy badawczej Point Topic pod koniec marca 2004 r. na całym świecie było 73,4 mln użytkowników dostępu do Internetu w technologii DSL (najwięcej w Niemczech - ok. 15 mln, Chinach - 13,9 mln, Japonii - 11 mln i USA - ok. 10,5 mln)^[1]
Według przeprowadzonego przez GUS badania wykorzystania technologii informacyjno-telekomunikacyjnych w gospodarstwach domowych i przez osoby prywatne w 2006 r. z szerokopasmowych połączeń internetowych w technologii DSL korzystało 1,6 mln gospodarstw domowych (12,7% wszystkich gospodarstw domowych w Polsce z przynajmniej jedną osobą w wieku 16-74 lata)^[2]

Abonent instaluje w lokalu modem DSL. Ten konwertuje dane z cyfrowego sygnału używanego przez komputery w sygnał napięcia zakresu nadającej częstotliwości, która jest następnie użyta w linii telefonicznej.

W początkowych okresach działania usługi DSL instalacja wymagała wizyty technika w lokalu abonenta. Rozdzielacz sygnału (spliter) był instalowany blisko punktu rozgraniczenia, z którym instalowana była wydzielona linia. Dziś wielu dostawców DSL oferuje abonentowi zestaw - modem z instrukcjami do samodzielnego montażu. Do prawidłowego działania usługi wymagane jest wpięcie filtru DSL w każde gniazdo telefoniczne z wyjątkiem tego, do którego podłączony będzie modem. Filtr rozdziela pasmo na sygnał o częstotliwościach powyżej 4kHz, które trafiają do modemu oraz na sygnał o częstotliwości poniżej 4 kHz dla pozostałych urządzeń.

W centrali telefonicznej sygnał jest również separowany. Sygnał cyfrowy kierowany jest do karty modemowej a następnie do multipleksera, który kończy cykle DSL sumując je i przekazuje do kolejnego transportu.

Modem (od ang. MOdulator-DEModulator) - urządzenie elektroniczne, którego zadaniem jest zamiana danych cyfrowych na analogowe sygnały elektryczne (modulacja) i na odwrót (demodulacja) tak, aby mogły być przesyłane i odbierane poprzez linię telefoniczną (a także łącze telewizji kablowej lub fale radiowe). Jest częścią DCE (Data Communications Equipment), które w całości wykonuje opisane wyżej czynności. Nieodzowne do współpracy jest DTE (Data Terminal Equipment) i to dopiero stanowi całość łącza przesyłania danych. Dzięki modemowi można łączyć ze sobą komputery i urządzenia, które dzieli znaczna odległość.

Modemy akustyczne [edytuj]

Modem akustyczny (Novation CAT)

W najstarszych modemach dane były zamieniane na przerywane dźwięki o częstotliwości 5 kHz i składały się z przetwornika elektrycznego, głośnika i mikrofonu. W urządzenie to wkładało się zwykłą słuchawkę telefoniczną, która ponownie przetwarzała dźwięki na impulsy elektryczne. W tamtych czasach firmy telefoniczne dopuszczały przesyłanie torem telefonicznym tylko sygnałów o przebiegu sinusoidalnym, co znacznie ograniczało dopuszczalne prędkości transmisji, pierwsze modemy miały prędkość transmisji 300 bodów.

Modemy elektryczne [edytuj]

Współczesne modemy generują wprost impulsy elektryczne, które przesyłane są bezpośrednio do kabla telefonicznego bez pośrednictwa jakichkolwiek głośników i mikrofonów. Współczesne modemy wykorzystujące sieć telefoniczną nie generują przerywanych dźwięków o stałej częstotliwości lecz sygnał jest kodowany za pomocą modulowanych fal o częstotliwości od 5 do 15 kHz. Górna, fizyczna granica szybkości przesyłu informacji od centrali do abonenta przez zwykłe łącze telefoniczne to 56 kb/s, co można osiągnąć za pomocą protokołów takich jak K56Flex i X2. Wartość ta wynika z tego, że wewnątrz centrali sygnał przesyłany jest cyfrowo w standardzie: poziom - 8 bitów, częstotliwość 8 kHz, jeden bit musi być wykorzystany jako zegar i dlatego maksymalna prędkość transmisji jest równa 56 kb/s.

Publiczną sieć telefoniczną wykorzystuje się również do znacznie szybszych połączeń, wymaga to jednak stosowania odpowiednich urządzeń na centrali telefonicznej.

Modem może być tzw. zewnętrzny, czyli znajdujący się poza komputerem i połączony z nim (lub innym odbiornikiem) przy użyciu przewodu (interface : RS-232, USB, LPT, ethernet) oraz charakteryzujący się pełną samodzielnością sprzętową, albo wewnętrzny kiedy mamy do czynienia ze specjalną kartą rozszerzeń montowaną wewnątrz komputera (PCI, ISA), zazwyczaj wykorzystującą w pewnym stopniu procesor komputera.

Inną klasyfikację dokonuje się ze względu na medium. Wyróżniamy modemy:

• telefoniczne (klasyczne i xDSL)

• kablowe

• radiowe

• Początki Internetu wiążą się z powstaniem internetu ARPANET i sięgają końca lat 50. XX wieku, gdy amerykańska firma RAND Corporation prowadziła badania studyjne nad możliwościami dowodzenia i łączności w warunkach wojny nuklearnej. Na podstawie jej raportów podjęto prace projektowe nad skonstruowaniem sieci komputerowej mogącej funkcjonować pomimo zniszczenia jej części.

• Internet dzisiaj [edytuj]

• Połączenie komputera z Internetem [edytuj]

• Przyłączenie komputera do Internetu możliwe jest z wykorzystaniem wielu technologii, które pozwalają urządzeniu komunikować się z pobliską bramką posiadającą stałe połączenie z innymi systemami w Internecie. Typowe rozwiązania wykorzystują linie telefoniczne (modemy, cyfrowe linie ISDN, modemy ADSL), inne technologie przewodowe (transmisja przez sieci energetyczne, telewizję kablową) oraz bezprzewodowe (GPRS, łącza satelitarne, Wi-Fi).

• Aby pracować w Internecie, komputer musi być w stanie komunikować się z innymi systemami przez protokoły z rodziny TCP/IP, a także posiadać oprogramowanie klienckie pozwalające na praktyczne wykorzystanie usług oferowanych przez innych użytkowników.

• ISDN (ang. Integrated Services Digital Network, czyli sieć cyfrowa z integracją usług).

• Technologia sieci telekomunikacyjnych mająca na celu wykorzystanie infrastruktury PSTN do bezpośredniego udostępnienia usług cyfrowych użytkownikom końcowym (bez pośrednictwa urządzeń analogowych) (ang. end-to-end circuit-switched digital services). Połączenia ISDN zalicza się do grupy połączeń dodzwanianych (komutowanych).

• ISDN jest znormalizowana w zaleceniach ITU-T oraz standardach ETSI. Normy europejskie zostały wprowadzone do systemu Polskich Norm jako grupa ICS 33.080 - Sieć Cyfrowa z Integracją Usług (ISDN)

---