Integracja Europejska

Rozwijała się ona w dwóch kierunkach - do IIWŚ miała często charakter przymusowy. Istniał silny ośrodek integrujący dominujący nad innymi państwami pod względem militarnym, ekonomicznym i politycznym. Zwykle pojawiało się państwo i integrowało Europę a kiedy osiągało wielkość rozpadało się, następowała cisza i potem odnowa.

Początków można szukać w greckich Polis. Za pierwszą strukturę integracyjną uznaje się jednak Imperium Rzymskie.

„Co spowodowało, że Rzym miał taką siłę?”

Imperium romanum

• Ius romanum - obowiązujące wszędzie i dotyczące wszystkich

• Lingua Latina - język łaciński

• SPQR - Senat rzymski - odznaka legionów rzymskich

Dopiero ok. roku 800 pojawiła się monarchia Franków Karola Wielkiego, który koronował się na Cesarza. Dla UE jego postać jest ważna. Był on monarchą niepiśmiennym, on, jako pierwszy wprowadził ideologiczną formę integracji:

- Civitas Christiana

Traktat z Verdun

Karol Łysy, Lotar I i Ludwik.

W 962 roku władca Niemiec Otto I koronował się na cesarza(dynasta saska) nawiązywał on do Karola Wielkiego. Od XI wieku zaczęli świadomie używać nazwy państwa Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego. Dynastia ta miała poglądy liberalne.

Otto III jako jeden z pierwszych włączał do europy słowiańszczyznę - Polskę, Czechy itp.

Z czasem Pozycja Niemiec słabła. Reformacja Marcina Lutra. W efekcie rozpad Niemiec.

Napoleon i jego próby zjednoczenia Europy. Dokonał on przewartościowania w ideach. Zaczął on unowocześniać Europę. Wprowadzono kodeks handlowy napoleoński, rozwody cywilne, system metryczny w Europie itp. Niestety nie utrzymał on europy.

Integracja średniowieczna

Imperatyw pokoju dołączył do czynników spajających. Integracja europejska zapewniająca bezpieczeństwo. Kolejnym czynnikiem, który dołączył było zagrożenie islamskie. Wtargnięcie Turków Osmańskich.

Henri de Saint Simon w 1812 roku opublikował memoriał wzywający do integracji europejskiej na wzór monarchii brytyjskiej.

Europejczycy zaczęli się przyglądać dokonaniom amerykańskim i byli pod ich wrażeniem. Chcieli skopiować te systemy i wprowadzić je w europie. Trwało to do czasów mniej więcej IWŚ. Niestety wzorce amerykańskie nie są dla europy najlepsze.

W 1914 Niemcy po raz drugi pokazały ambicje do integracji europejskiej. Ale po raz pierwszy na taką skalę. W 1915 roku pojawiła się pierwsza koncepcja zjednoczenia europy w współczesności - Friedrich Naumann -> Mitteleuropa. Dobrowolne zjednoczenie państw europy głównie środkowej - unia celna, swobodny przepływ towarów, wspólna polityka zagraniczna, obronna, handlowa wobec państw trzecich i wspólny pieniądz. Rolę przewodnią miały pełnić Niemcy, które miały pomóc innym wznieść się na ich poziom cywilizacyjny. Naumann był ojcem niemieckiego nacjonalizmu liberalnego.

W 1923 roku pojawiła się nowa koncepcja integracji - najgłośniejsza w okresie międzywojennym Richarda Caudenhove-Kalergi - Paneuropa. Sugerował on zjednoczenie europy w celu zapobieżenia wojnom. Sugerował on stworzenie na wzór USA Stanów Zjednoczonych Europy. W jego europie niebyło miejsca dla ZSRR i Wielkiej Brytanii. Miała to być republika parlamentem - izba narodów i izba państw, one miały powoływać rząd centralny. Miała to być oddolna inicjatywa. Od 1925 roku organizowano ruchy spotkania paneuropejskie. Od 1927 roku idea ta zaczęła upadać, z powodu braku zgody między państwami - braku przebaczenia i zwrotu Niemcom krzywd itp. - nawoływanie do rewizjonizmu.

Aristide Briand - Unia Federacyjna; w 1929 roku nawiązując do tez Kalergiego wystąpił na forum LN przedstawił koncepcję Unii Federacyjnej. Jego koncepcja miała charakter stricte ekonomiczny. Jego koncepcja przedstawiona w memorandum w 1930 roku nie uzyskała posłuchu z powodu wielkiego kryzysu. W tym czasie idee zjednoczeniowe nie miały racji bytu.

Władysław Sikorski zaproponował w początkowych latach koncepcję Federacji Środkowoeuropejskiej, która byłaby w stanie oprzeć się Rosji i Niemcom. W 1941 roku podpisano z czeskim rządem emigracyjnym pierwsze porozumienie w tej sprawie. Czesi jednak współpracowali z ZSRR, co spowodowało fiasko koncepcji wraz z śmiercią Sikorskiego.

Adolf Hitler również zaprojektował wizję wspólnej europy w przymusowej integracji. „Nowy porządek Europejski 1939-1944. Nowa Europa miała mieć charakter rasowy - Niemcy na samej górze. Rasa słowiańska miała być niewolnikami. Likwidacja Żydów. Uważał on Europę zachodnią za zdegenerowaną, dlatego też przesuwał Europę w kierunku środkowej europy i Rosji.

Henry Morgentan - zrobienie z Niemców narodu prostego rolniczego.

Przyczyny integracji po II wojnie Światowej:

1. Moralne poczucie odpowiedzialności wśród elit politycznych zachodu za wywołani IIWŚ i jej tragiczne następstwa.

2. Konieczność odbudowy europy z zniszczeń wojennych.

3. Zagrożenie komunistyczne.

4. Kruchość państw narodowych i przewaga supermocarstw.

5. Dekolonizacja.

6. Postęp technologiczny.

7. Zbieżne interesy państw uczestniczących w procesie integracji.

Surowe zimy 1945-1948 mocno wyniszczały Europę.

Doktryny Trumana i Plan Marshalla. Polityczna i wojskowa integracja europy.

Plan Marshalla - propozycja bezzwrotnej pożyczki dla państw, które poniosły straty podczas wojny.

Ad. 7.

Unia wolutowa krajów Beneluksu, Alchide de Gasperii we Włoszech, jego partia rządziła od 1945 do 1983 roku. Włochy nie posiadają surowców, wszystko importują i eksportują gotowe towary. Eksport bezrobocia. Jean Monne i Robert Shumann we Francji 9 V 1950 koncepcja budowy EWWIS.

Adenauer

Założyciel CDU. Kierował się zasadą ugodowej polityki wobec państw okupujących Niemcy po IIWŚ. Uważał on, że takie podejście najszybciej pomoże odzyskać suwerenność.

W pierwszych wyborach do Bundestagu starły się dwie osobowości (1949) - Adenauer i Schumacher (Kurt Schumacher - zm. 1952) Ten drugi chciał odzyskać ziemie utracone na wschodzie. Przeciwstawił się im Adenauer, zwracający uwagę na fakt problemów wynikających polityki wschodniej Niemiec.

„Wolność przed jednością”

Pierwsze wspólnoty

9 V 1950 - przemówienie Adenauera - 18 IV 1951 - podpisany traktat powołujący EWWiS

„Zniesienie ceł w obrębie 6 państw na produkty stalowe, węgiel, rudę żelaza i złom. Zniesienie kontyngentów ilościowych i kwotowych. Zniesienie praktyk dyskryminacyjnych. Zakaz udzielania subwencji eksportowych. Zakaz podziału i eksploatacji rynków.”

Wysoka władza - 9 osób - na czele z Jeanem Monetem - miała funkcje wykonawcze i ustawodawcze. Kierowali się wyłącznie interesem wspólnoty a nie instrukcjami rządów.

Mieli do pomocy 50(51?) - osobowy komitet doradczy. Rada ministrów (zbierana ministrów z państw członkowskich zbierana ad hoc) Zgromadzenie 68 - osobowe. Brak uprawnień ustawodawczych. Trybunał Sprawiedliwości (7 sędziów) rozwiązujący spory i konflikty i pilnowanie czy akty prawne są zgodne z traktatem. Trybunał rewidentów księgowych - przedstawiciele państw, zajmowali się oni finansami wspólnoty.

Europejska wspólnota obronna

1947 - układ francusko-brytyjski w Dunkierce - przymierze wojskowe na wypadek problemów z strony Niemiec.

Traktat brukselski 18.03.1948 - dochodzą państwa Beneluksu.

Churchill znacząco wpływał na rozwój struktur obronnych.

René Pleven 25.10 1950 „Podejmuję inicjatywę Monneta i zgłasza rozwinięty plan EWO. Federacyjna struktura wojskowa państw „szóstki” przygotowana do obrony Zachodu z udziałem niemieckim” - premier Francji. EWO niezależnie od USA. Stworzenie wspólnego europejskiego ministerstwa obrony z wspólnotowym sztabem generalnym -> Początek rokowań nad tworzeniem EWO - 1951.

Marszałek Alphonse Juin - 1888-…

Układ niemiecki 26 V 1952 (Podpisany w Bonn. Przywracał Niemcom suwerenność i znosił status okupacyjny)

27 V 1952 podpisano traktat o EWO. Komisariat Obrony - niezależny od rządów - składał się z ministrów obrony.

Planowana Armia Europejska

1. Francja 14 dywizji

2. RFN 12

3. Włochy 12

4. Beneluks - 5

Ratyfikacja układ udo EWO we Francji 30 VIII 1954 - za 274, przeciw 319, wstrzymało się 43. Zawieszenie inicjatywy z powodu min. Śmierci Stalina, zmian rządów we Francji, niechęć Wielkiej Brytanii i ogólne opory przed remilitaryzacją Niemiec.

23-24 X 1954 - traktat paryski (propozycja Enthony Edena) - włączenie do Unii Zachodniej Włoch i RFN.

IV 1955 RFN przyjęte do NATO

V 1955 Układ Warszawski

Europejska wspólnota gospodarcza

Johan Beyen (1897-1976) - holenderski minister spraw zagranicznych.

P-H. Spaak - belg, przejął inicjatywę Beyena.

Raport spaaka

21 IV 1956 - data przedstawiania, zakładał utworzenie EWG i EurAtom

25 III 1957 - podpisanie traktatów rzymskich - powołanie EWG i EurAtom.

1 I 1958 roku wspólnoty rozpoczęły działalność.

HARMONIJNY, STAŁY I ZRÓWNOWAŻONY rozwój itp.

1. Zniesienie opłat celnych i ograniczeń ilościowych.

2. Ustanowienie wspólnej taryfy celnej i wspólnej polityki handlowej wobec państw trzecich.

3. Zniesienie przeszkód w swobodnym przepływie osób, usług i kapitału.

4. Wspólna polityka rolna

5. Wspólna polityka transportowa

6. System niezakłóconej konkurencji na wspólnym rynku

7. Wspólna polityka gospodarcza

8. Koordynacja ustawodawstwa krajowego

9. Utworzenie w 1959 roku Europejskiego Funduszu Społecznego - walka z bezrobociem

10. Ustanowienie Europejskiego Banku Inwestycyjnego - kredytowanie projektów EWG

11. Stowarzyszenie…

„k) stowarzyszenie z krajami i terytoriami zamorskimi ze wspólnotą w celu zwiększenia wymiany handlowej i wspólnych starań na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego;” (traktat o EWG)

Zapis ten pojawił się wyniku sporu między Francją a Niemcami. Chodziło o handel np. Francji z byłymi koloniami, będącymi ówcześnie już niepodległymi państwami. W wyniku kompromisu zapis ten przeszedł, przy czym handel między Niemcami zachodnimi i wschodnimi był traktowany jako handel wewnątrzniemiecki.

W 1963 roku w Jaunde doszło do podpisania stowarzyszenia pierwszych 18 państw z Francją-EWG.

W 1975 w Lome stowarzyszenie 48 krajów - głównie Afryki i Karaibów.

System Stabex - żywność sprowadzana z w.w. państw sprzedawana była po stałych cenach, często nawet wyższych.

System Sysmin - ten sam mechanizm co wyżej.

Rolnictwo

„1. Wspólny rynek obejmuje także rolnictwo i handel produktami rolnymi. Przez „produkty rolne” należy rozumieć płody ziemi, produkty pochodzące z hodowli i rybołówstwa, jak również produkty pierwszego przetworzenia, które pozostają w bezpośrednim związku z tymi produktami.” (art. 38 traktat o EWG)

„1. Celami wspólnej polityki rolnej są:

1. Zwiększenie wydajności rolnictwa przez wspieranie postępu technicznego, racjonalny rozwój produkcji rolnej, jak również optymalne wykorzystanie czynników produkcji, zwłaszcza siły roboczej

2. Zapewnienie w ten sposób odpowiedniego poziomu życia ….

3. Stabilizacja rynków

4. Zagwarantowanie bezpieczeństwa dostaw

5. Zapewnienie rozsądnych cen w dostawach dla konsumentów „

Z założenia chodziło o ustalenie wspólnej taryfy cenowej na produkty żywnościowe.

Sicco Mansholt (holender) rozpoczął on prace nad ustalaniem uniwersalnej ceny dla w. w. produktów. Pierwszym produktem była pszenica od 1 XII 1964 roku. Powołano fundusz FEGOA. Składał się sekcji gwarancji (90% wydatków) i orientacji. Wypłacano rekompensaty dla rolników, którzy w wyniku wspólnych cen tracili. Subsydia eksportowe. Dochody miały płynąć z dopłat wyrównawczych (na granicach) oraz składek państw członkowskich. Plan powstał w 1969 roku.

Zasady wewnętrznego rynku rolnego

1. Jednolitość rynku - oznaczała ona swobodny przepływ towarów rolnych przez granice państw bez opłat celnych i zaświadczeń, obowiązywały tylko certyfikaty sanitarne

2. Zasada preferencji wspólnotowych - pierwszeństwo zbytu na rynkach wspólnoty mają jej własne produktu.

3. Zasada finansowej solidarności - niezależnie od faktu działania WPR państwa ponosząc straty lub odnosząc korzyści wspólnie ją finansują.

W 1971 roku Mansholt przedstawił projekt reorganizacji WPR. Zaproponował on zmniejszenie ilości osób pracujących w rolnictwie. (…) Plan Mansholta

Subwencje eksportowe

Były udzielane eksporterom w celu zapewnienia możliwości sprzedania towarów produkowanych w wspólnocie w celu pozbycia się nadwyżek.

Płatnicy netto i beneficjenci

Zielona księga

Stwierdzono w niej, że reforma polityki rolnej nie przyniosła oczekiwanych rezultatów.

Reforma MacSharry'ego

Pojawiła się w 1992 roku.

1. Zdecydowane cięcia dopłat do cen (zboża o 35% w ciągu 3 lat, wołowina o 15%);

2. Wprowadzenie dopłat bezpośrednich powiązanych z „odłogowaniem” i poziomem produkcji przeszłości

3. Wprowadzenie działań ukierunkowanych na środowisko naturalne rolnictwie na poziomie UE.

Wprowadzono dodatkowe preferencje dla rolników, którzy na minimum 20 lat ugorują ziemię. Postulowano zamianą gruntów rolnych na tereny zielone. Zmniejszenie ilości trzody na danym terenie. Przekształcanie gospodarstw rolnych w agroturystyczne, przekształcanie terenów rolnych i zielonych w parki natury itp. Upowszechnianie biologicznej uprawy - ekstensywnej.

W 2003 roku doszło do kolejnej reformy rolnej - reforma luksemburska. Odejście od dopłat bezpośrednich do dopłat od wielkości powierzchni rolnej.

Integracja Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

1. Równowaga sił.

2. Wielka Brytania nie ma przyjaciół, ma tylko interesy.

Przyczyny niechęci Wielkiej Brytanii do integracji europejskiej

• Emocjonalne powiązania z koloniami i państwami Commonwealth

• Szczególne relacje z USA

• Brak zainteresowania dla problemów kontynentu europejskiego

• Niewiara w powodzenie projektu Wspólnot ze względu na charakter konfliktu francusko-niemieckiego

Winston Churchill

„Żeby utrzymać pokój w Europie musimy stworzyć coś na wzór USA”

Stwierdził on także, że WB ma swoją wspólnotę narodów, dlatego jej celem będzie jedynie wspieranie wspólnoty europejskiej - która powinna czerpać z wzoru Commonwealth. Uważał, że bez pojednania Francji i Niemiec nie będzie wspólnej integracji.

EFTA

Kiedy Wielka Brytania zainteresowała się EWG, miała ona swoje ambicje - żądając uznania państw wspólnoty za stowarzyszone z EWG. Nie zgodzono się na to. W związku z tym w 1960 roku powstało EFTA - WB, Szwecja, Norwegia, Austria Szwajcaria, Dania i Portugalia, później przystąpiły jeszcze Islandia, Lichtenstein i Finlandia.

Cele EFTA

• Zniesienie ceł na towary przemysłowe w ciągu 10 lat (1960-1970)

• Zniesienie kontyngentów kwotowych i ilościowych

• Zakaz dyskryminacji

• Zakaz subwencji eksportowych i podziału rynków

W 1972 roku podpisano porozumienie o zniesieniu ceł między EWG i EFTA.

Europejski Obszar Gospodarczy

W 1992 roku podpisano porozumienie tworzące Europejski Obszar Gospodarczy. Podpisane 2 maja w Porto. Gwarantowało swobodne przemieszczanie, osiedlanie i nabywanie nieruchomości na ich terenie. W zamian EFTA łoży na unijny Fundusz Spójności. Kraje EFTA przyjęły do swego ustawodawstwa dużą część szczegółowych przepisów wspólnotowych (nie dotyczy to jednak min. polityki rolnej czy walutowej).

Struktura Instytucjonalna

1. Rada

2. Wspólny Komitet

3. Wspólny komitet parlamentarny

4. Komitet konsultacyjny

Harold Wilson (1964-1970; 1974-1976) starał się on nakłonić Francję do zmiany nastawienia wobec WB i przyjęcie jej do EWG.

Generał de Gaulle był bardzo negatywnie nastawiony do USA a tym samym do Wielkiej Brytanii, ponieważ obawiał się, że wpuszczenie jej do wspólnoty ściągnie do EWG USA, które „rozsadzą ją od wewnątrz”. Wetował on wnioski WB o przystąpienie do EWG. W 1965 roku argumentował on swoją niechęć do przystąpienia WB do EWG argumentując ją tym, że WB nie wytrzyma zmian potrzebnych do przystąpienia do EWG - polityka rolna.

Jego następca (Pompidue) nie był już tak negatywnie nastawiony do WB. Było to jednak spowodowane działaniami RFN, które chciały uzależnić NRD i wschód od Zachodu w celu ich „wyciągnięcia z komunizmu” poprzez uzależnienie ich od siebie. Doprowadziło to do odnowienia sojuszu Francji z Wielką Brytanią.

W 1970 roku w wyborach w WB premierem został Edward Heath (1970-1974). Opublikował on „Białą księgę” gdzie pokazał wszystkie korzyści i skutki przystąpienia do EWG. Wskazał on tam: wzrost pensji i ogólnie „dobrobyt”.

Traktat akcesyjny WB do EWG

Jednym z ważnych elementów była kwestia rybołówstwa. Ustalono, że na 10 lat WB utrzyma swoje strefy połowu ryb. Zakaz ingerencji EWG w status brytyjskiego przemysłu stoczniowego i stalowego. Podpisanie układów stowarzyszeniowych z wybranymi państwami Commonwealth.

Niestety pierwsze lata nie przyniosły oczekiwanych bardzo dużych zysków. W związku z tym w wyborach ponownie zwyciężył Harold Wilson. Rozpisał on referendum, w wyniku, którego ponad 60% obywateli popierało pozostanie w EWG. Jego rządy były wręcz katastrofalne. W 1979 roku w wyborach wygrała Margaret Thatcher (1979-1983; 1983-1987; 1987-1990). W 1982 roku wygrała wojnę o Falklandy, co zwiększyło jej poparcie mimo bardzo negatywnie odbieranych przez społeczeństwo reform. Podczas II kadencji walczyła głównie z związkami zawodowymi. Jej następcą był John Major (1990-1997). Za jego czasów WB poprosiła o derogację w kwestii polityki walutowej i społecznej. W 1997 roku do władzy doszedł Anthony (Tony) Blair (1997-2007). Był on zaangażowany w większe wciągnięcie WB do systemu integracji - „do serca europy”. W tych latach bardzo wspierała ona też rozszerzenie EU na wschód. W 2005 roku przyjaźń Polsko - Brytyjska w EU została przerwana. Innym punktem sporu była konstytucja europejska. Brytyjczycy nie mogli znieść dokumentu o nazwie „konstytucja”. Gordon Brown (2007-2010) podpisał traktat Lizboński. Nie wyróżnił się on w polityce europejskiej.

Dania i Irlandia Północna w EU

Oba państwa wspólnie z WB negocjowały przystąpienie do EWG głównie, ponieważ były eksporterami towarów rolnych z WB. Jens Otto Krag był siłą napędową integracji, był on duńskim premierem?.

Przyczyny osłabienia integracji europejskiej w latach 70 - tych

1. Załamanie się wymienialności dolara na złoto (1971).

2. Kryzys energetyczny będący następstwem wojny izraelsko-arabskiej (Yom Kippur 1973).

3. Odejście od odprężenia supermocarstw i powrót do wyścigu zbrojeń (od 1976).

4. Próby zdominowania przez RFN Wspólnoty Europejskiej.

Stagflacja - jednoczesne występowanie inflacji i bezrobocia/stagnacji.

Grecja w Unii Europejskiej

Eleutherios Venizelos (1864-1936) - idea megale ENOSIS - był ojcem nowoczesnej Grecji.

Ioannis Metaxas (1871-1941) - generał, przejął władzę w 1936 roku.

Wraz z powstaniem EWG Grecja miała utrudniony dostęp do rynków europejskich, dążyli więc do dołączenia. W 1961 roku podpisano umowę stowarzyszeniową. Stawiała ona 22 letni okres przejściowy, 12 lat na wprowadzenie swobodnego przepływu osób. Otrzymali oni także spore wsparcie finansowe w celu rozpędzenia gospodarki. W 1967 roku doszło do zamachu stanu. Mimo to nie zmieniono harmonogramu prac nad przystąpieniem do EWG. W 1974 roku doszło do upadku junty. 12 czerwca 1975 roku Grecja złożyła oficjalne wniosek o przyjęcie do EWG w charakterze pełnoprawnego członka. W tych latach odżyła nowa demokracja. Komisja stwierdziła w 1976 roku, że Grecja nie spełnia wymagań do przystąpienia do EWG, mimo to rozpoczęto negocjacje.

Jednolity akt europejski

Geneza JAE

W 1975 roku powstał raport belgijskiego premiera Leo Tindemansa dla Parlamentu Europejskiego. W 1969 roku otrzymał on zlecenie wykonania tego raportu.

Począwszy od 1980 roku zmieniła się sytuacja zamrożenia integracji:

06.1980 - list Altiero Spinellego do PE z ideą szerokich reform instytucjonalnych i podpisania traktatu o Unii Europejskiej. (Klub Krokodyla)

Plan H. - D. Genshera i E. Colombo

Przedstawiony publicznie 6 stycznia 1981 na kongresie FDP w Stuttgarcie. Dotyczył on:

• Ograniczenie zakresu spraw rozstrzyganych na zasadzie jednomyślności

• Wzrost znaczenia Parlamentu Europejskiego

• Powołanie specjalnej rady ds. kultury i obronności

• Wzmocnienie znaczenia Przewodniczącego Rady Europejskiej

1983 - „Uroczysta Deklaracja o Unii Europejskiej” podpisana w Stuttgarcie, gdzie kraje wspólnoty zadeklarowały utworzenie EU.

• Powołanie na szczycie Wspólnoty Europejskiej w Fontainebleu pod Paryżem w czerwcu 1984 dwóch komitetów:

• Komitet ds. Zmian Instytucjonalnych (Dooge'a)

• Komitet ds. Narodów Europy (Adonnino)

Spotkanie Rady Europejskiej w Mediolanie 28-29.06.1985 - przedstawienie „Białej Księgi” przez przewodniczącego KE Jacques'a Delorsa w sprawie utworzenia jednolitego rynku wewnętrznego. 9.09.1985 - rozpoczęcie obrad Konferencji Międzynarodowej.

17.02.1986 - podpisanie traktatu Jednolitego Aktu Europejskiego w Luksemburgu bez udziału Włoch, Grecji i Danii.

Referendum w Danii

- 27. 02.1986 - przeprowadzono referendum w Danii w sprawie JAE. 56.2% uprawnionych do głosowania opowiedziało się za przyjęciem JAE.

- 28.02.1986 - podpisanie JAE w Hadze przez Grecję, Danię i Włochy.

- Irlandia również miała kłopoty

- 1.07.1987 - wejście w życie Jednolitego Aktu Europejskiego

Struktura JAE

• 34 artykuły w 4 częściach i 20 deklaracji

• 4 Tytuły

Rada Europejska

• Artykuł 2

• W skład RE wchodzą szefowie państw lub rządów Państw Członkowskich oraz przewodniczący Komisji Wspólnot Europejskich. Są oni wspierani przez ministrów spraw zagranicznych Państw Członkowskich i członka Komisji

• Rada Europejska zbiera się co najmniej dwa razy w roku

Sąd I Instancji

• Artykuł 32 d

• 1. Na wniosek Trybunału Sprawiedliwości po konsultacji z Komisją i PE, Rada stanowiąc jednomyślnie może ustanowić przy Trybunale Sprawiedliwości sąd właściwy do rozpoznawania i orzekania w pierwszej instancji w niektórych rodzajach spraw wniesionych przez osoby fizyczne lub prawne z zastrzeżeniem prawa odwołania się do Trybunału Sprawiedliwości ograniczone do kwestii prawnych na warunkach ustanowionych przez Statut.

• Sąd ten nie jest właściwy do rozpoznawania spraw wnoszonych przez Państwa Członkowskie

Procedura współpracy PE z RM i KE procesie stanowienia prawa wspólnotowego

• KE - projekt aktu prawnego - RM (Rada UE)

WSPÓLNE STANOWISKO

• 1 Miesiąc

• Poprawki PE TAK 3 miesiące milczenia NIE

• Parlament Europejski

Zdefiniowanie polityki regionalnej

• Artykuł 130 a

• W celu wspierania swego harmonijnego rozwoju wspólnota rozwija i prowadzi działania zmierzające do wzmocnienia swojej spójności gospodarczej i społecznej

• W szczególności wspólnota zmierza do zmniejszenia dysproporcji w poziomach rozwoju różnych regionów

Członkowstwo w WE

• Artykuł 8

• „Każde państwo europejskie może się ubiegać o członkowstwo w Wspólnocie. Wniosek swój przedkłada Radzie, która stanowi jednomyślnie po zasięgnięciu opinii Komisji oraz po otrzymaniu zgody PE udzielonej bezwzględną większością głosów jego członków.

Wspólna Polityka Zagraniczna

• Artykuł 30

• Współpraca europejska w dziedzinie polityki zagranicznej podlega następującym postanowieniom:

• 1. Wysokie umawiające się strony, jako członkowie WE wspólnie zmierzają do opracowania realizacji polityki zagranicznej

• 2. A) Wysokie umawiające się strony zobowiązująca się przekazywaćsobieinformacjeorazprzeprowadzaćwzajemnekonsultacjenatemat wszelkich kwestii dotyczących polityki zagranicznej leżących w interesie ogólnym tak, aby zapewnić, że ich wspólny wpływ jest wywierany w sposób możliwie najbardziej skuteczny poprzez koordynację i zbliżanie ich stanowisk oraz wprowadzanie w życie wspólnego działania

• B) konsultacje należy przeprowadzać zanim Wysokie umawiające sie strony ustala ich ostateczne stanowisko

• C)

• D) wysokie umawiające się strony dążą do unikania wszelkich działań lub zajmowania stanowisk, które obniżają ich skuteczność, jako siły spajającej w stosunkach międzynarodowych lub w ramach organizacji międzynarodowych

• 3. A) w ramach europejskiej współpracy politycznej ministrowie spraw zagranicznych oraz członkowie Komisji spotykają się co najmniej cztery razy w roku. Mogą oni także rozpatrywać sprawy polityki zagranicznej w ramach współpracy politycznej podczas spotkań Rady Wspólnot Europejskich

Jednolity Rynek Wewnętrzny

• Artykuł 8 a

• Wspólnota podejmie odpowiednie środki w celu stopniowego ustanowienia rynku wewnętrznego do 31 grudnia 1992 roku

• Rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez granic wewnętrznych, w którym zapewniony jest swobodny przepływ osób i towarów

Strefa Schengen

1. 13 lipca 1983 porozumienie francusko-niemieckie w sprawie zniesienia kontroli paszportowej na granicy

2. 14. Czerwca 1985 podpisanie układu z Schengen przez Francje, RFN i państwa Beneluksu

3. 1990 podpisanie konwencji wykonawczej do układu Schengen wejście konwencji w życie

4. 1990-2001 poszerzenie strefy Schengen o Hiszpanie i Portugalię, Grecję, Danię, Szwecję, Finlandię i Austrię

5. 21 grudnia 2007 wejście do strefy Schengen Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Słowenii, Litwy, Łotwy i Estonii

6. 2008 Szwajcaria

7. 2010 Cypr i Liechtenstein

8. 03.2011 Rumunia i Bułgaria?

Poza Schengen znajdują się Wielka Brytania i Irlandia, stowarzyszone z Schengen Islandia i Norwegia

Zasady

1. Wspólne zasady kontroli na granicach zewnętrznych UE (przejścia lądowe, kolejowe, morskie i w portach lotniczych)

2. Wspólna polityka wizowa (system vis, wiza Schengeńska)

3. System informacyjny SIS II

4. Obowiązek wizowy wobec 130 krajów

5. Przestrzeń „wolności, bezpieczeństwa sprawiedliwości” (od 1999)

Swobodny przepływ Towarów

• Zniesienie posterunków celnych na granicach wewnętrznych UE.

• Zniesienie wszystkich dokumentów celnych łącznie z SAD (50-60 mln formularzy)

• Obowiązek posiadania certyfikatów technicznych, bezpieczeństwa towarów i dotyczących norm jakościowych

• Wprowadzenie jednolitego kodeksu celnego UE 1994

• Harmonizacja standardów (banany! I euroboxy) 1993

• Towar wyprodukowany na terenie państwa członkowskiego UE i dopuszczony do obrotu jest jednocześnie dopuszczony do obrotu na terytorium wszystkich państw członkowskich UE

Swobodny przepływ usług

• W styczniu 2004 roku z inicjatywą dopełnienia rynku wewnętrznego wystąpił komisarz UE ds. rynku wewnętrznego Frits Bolkestein. W imieniu komisji zaproponował on przyjecie dyrektywy w sprawie usług na rynku wewnętrznym zakładającej całkowita likwidacje barier w przepływie usług. Jako główna zaletę takiego rozwiązania wskazano wzrost konkurencyjności na rynku wewnętrznym, zaprezentowano w tej sprawie specjalny raport przygotowany przez Copenhagen Economics, który przewidywał konkretne korzyści - wzrost miejsc pracy o 600 tysięcy i wzrost konsumpcji o 37 mld. Euro.

• Inicjatywa Bolkesteina napotkała na ostry sprzeciw licznych polityków francuskich niemieckich belgijskich. W czasie jednej z konferencji prasowych lider MPF Philippe de Villiers użył pojęcia „plombier polon”, który według jego wizji miałby być zagrożeniem dla francuskich fachowców.

• Ostatecznie doszło do zawarcia kompromisu pomiędzy frakcją chadecką a socjalistami i 16 lutego 2006 PE przyjął dyrektywie (tzw. Rozwodnioną) ale w mocno zmienionej wersji. Formalnie utrzymano zasadę kraju pochodzenia, ale przy zachowaniu regulacji wewnętrznych państwa, w którym świadczone są usługi.

• Spod regulacji dyrektywy wyjęto obszary: usług i zdrowotne, socjalne, finansowe, transportowe, portowe, audiowizualne, interesu ogólnego, usługi świadczone przez agencje pracy tymczasowej, gry hazardowe oraz związane z działalnością agencji ochrony

• Przyjęta 16 grudnia 2006 roku

Swobodny przepływ kapitału

• Swobodny przepływ kapitału to:

• Płatności i trans graniczne transfery pieniędzy

• Inne transakcje umożliwiające transfer własności aktywów i zobowiązań

• Swobodne przenoszenia wartości majątkowych do innego państwa członkowskiego a jej celem jest umożliwienie realizacji za pomocą różnego rodzaju instrumentów finansowych swojej komercyjnej inwestycji w innym państwie członkowskim ewentualne koszty jej efektów

• Inwestycje bezpośrednie, zakup i sprzedaż nieruchomości w innych państwach członkowskich

• Zakupi sprzedaż papierów wartościowych oraz transakcji z ich udziałem

• Zaciapanie pożyczek udzielania kredytów poręczeń gwarancji oraz

• Przepływ kapitału o charakterze osobistym

INTEGRACJA EUROPEJSKA

5

5

---