POLITECHNIKA WROCLAWSKA INSTYTUT FIZYKI |
Sprawozdanie z ćwiczeń Nr 89
|
|
Piotr Leszczynski |
Temat:Badanie wymuszonej aktywnosci optycznej.
|
|
Wydzial Elektroniki Rok I |
Data:94.04.28 |
Ocena: |
1. Wstep.
Doswiadczenie to polegalo na badaniu wymuszonej aktywnosci optycznej. Zjawisko to polega na skreceniu plaszczyzny polaryzacji swiatla pod wplywem pola magnetycznego. Poczatkowo myslano, ze wyktepuje tu bezposrednie oddzialywanie pola magnetycznago na samo swiatlo. W rzeczywistosci nastepuje rozszczepienie wiazki swiatla na skladowe rózniace sie czestotliwoscia oraz kierunkiem polaryzacji. W wyniku róznic czestotliwosci nastepuje opóznienie jednej wiazki wzgledem drugiej. Gdy zlozy sie dwie wiazki spolaryzowane kolowo w przeciwnych kierunkach otrzyma sie wiazke spolaryzowana liniowo, a opóznienie spowoduje skrecenie plaszczyzny polaryzacji. Skrecenie to opisane jest wzorem: =VBd, gdzie jest katem skrecenia, V stala Verdeta, B Indukcja magnetyczna, d droga wiazki w polu magnetycznym.
2. Schemat układu.
Z-zasilacz, P-przelacznik zmiany kierunku pradu, W-wlacznik, S-solenoid, Pr-próbka.
3. Tabele pomiarów.
3.1. Wyznaczenie zera.
I=0,B=0
Lp |
Kąt 0 [°] |
0 |
1 |
177.45 |
-0.01 |
2 |
177.45 |
-0.01 |
3 |
177.30 |
0.14 |
4 |
177.50 |
-0.06 |
5 |
177.30 |
0.14 |
6 |
177.55 |
-0.11 |
7 |
177.35 |
0.09 |
8 |
177.40 |
0.04 |
9 |
177.50 |
0.06 |
10 |
177.60 |
-0.16 |
Wartosci srednie |
177.44 |
0.033 |
Wynik |
0=177.44±0.05° |
Uwaga: za blad pomiaru wzieto niedokladnosc przyrzadu (0.05°).
3.2. Pomiar 1.
I=0.500±0.004A
B=3.92±0.032×10-3T
Lp |
Wartosc odczytana |
Kat skrecenia 1 [°] |
1 |
1 |
178.20 |
0.76 |
-0.17 |
2 |
178.10 |
0.66 |
-0.07 |
3 |
178.05 |
0.61 |
-0.02 |
4 |
176.95 |
0.49 |
0.10 |
5 |
176.95 |
0.49 |
0.10 |
6 |
176.90 |
0.54 |
0.05 |
Wartosci srednie |
|
0.59 |
0.044 |
Wynik |
|
1=0.6±0.1° |
Uwaga:Pomiary 1, 2 i 3 wykonano dla pradu praeciwnego niz w pomiarach 4, 5 i 6. Dlatego w tabeli podano modul wartosci kata skrecenia.
Uwaga:Za blad pomiaru przyjeto podwojona niedokladnosc przyzadu (0.1°).
3.3. Pomiar 2.
I=1.000±0.008A
B=7.86±0.063×10-3T
Lp |
Wartosc odczytana |
Kat skrecenia 2 [°] |
2 |
1 |
178.45 |
1.01 |
0.12 |
2 |
178.45 |
1.01 |
0.12 |
3 |
178.60 |
1.16 |
-0.03 |
4 |
176.30 |
1.14 |
-0.01 |
5 |
176.30 |
1.14 |
-0.01 |
6 |
176.10 |
1.34 |
-0.21 |
Wartosci srednie |
|
1.13 |
0.05 |
Wynik |
|
2=1.1±0.1° |
Uwaga:Pomiary 1, 2 i 3 wykonano dla pradu praeciwnego niz w pomiarach 4, 5 i 6. Dlatego w tabeli podano modul wartosci kata skrecenia.
Uwaga:Za blad pomiaru przyjeto podwojona niedokladnosc przyzadu (0.1°).
3.4. Pomiar 3.
I=1.500±0.008A
B=11.77±0.063×10-3T
Lp |
Wartosc odczytana |
Kat skrecenia 3 [°] |
3 |
1 |
179.05 |
1.61 |
0.115 |
2 |
179.20 |
1.76 |
-0.035 |
3 |
179.05 |
1.61 |
0.115 |
4 |
175.55 |
1.89 |
-0.165 |
5 |
175.65 |
1.79 |
-0.065 |
6 |
175.75 |
1.69 |
0.035 |
Wartosci srednie |
|
1.725 |
0.045 |
Wynik |
|
3=1.7±0.1° |
Uwaga:Pomiary 1, 2 i 3 wykonano dla pradu praeciwnego niz w pomiarach 4, 5 i 6. Dlatego w tabeli podano modul wartosci kata skrecenia.
Uwaga:Za blad pomiaru przyjeto podwojona niedokladnosc przyzadu (0.1°).
3.5. Pomiar 4.
I=2.000±0.015A
B=15.7±0.12×10-3T
Lp |
Wartoœć odczytana |
Kąt skręcenia 4 [°] |
4 |
1 |
179.90 |
2.46 |
-0.335 |
2 |
180.00 |
2.56 |
-0.435 |
3 |
179.80 |
2.36 |
-0.235 |
4 |
175.55 |
1.89 |
0.235 |
5 |
175.65 |
1.79 |
0.335 |
6 |
175.75 |
1.69 |
0.435 |
Wartoœci œrednie |
|
2.125 |
0.153 |
Wynik |
|
4=2.1±0.16° |
Uwaga:Pomiary 1, 2 i 3 wykonano dla prądu praeciwnego niż w pomiarach 4, 5 i 6. Dlatego w tabeli podano moduł wartoœci kąta skręcenia.
3.6. Pomiar 5.
I=2.500±0.015A
B=19.6±0.12×10-3T
Lp |
Wartoœć odczytana |
Kąt skręcenia 5 [°] |
5 |
1 |
180.25 |
2.81 |
0.007 |
2 |
180.35 |
2.91 |
-0.093 |
3 |
180.10 |
2.66 |
0.157 |
4 |
174.65 |
2.79 |
0.027 |
5 |
174.55 |
2.89 |
-0.073 |
6 |
174.60 |
2.84 |
-0.023 |
Wartoœci œrednie |
|
2.817 |
0.037 |
Wynik |
|
5=2.8±0.1° |
Uwaga:Pomiary 1, 2 i 3 wykonano dla prądu praeciwnego niż w pomiarach 4, 5 i 6. Dlatego w tabeli podano moduł wartoœci kąta skręcenia.
Uwaga:Za błąd pomiaru przyjęto podwojoną niedokładnoœć przyżądu (0.1°)
3.7. Pomiar 6.
I=3.000±0.015A
B=23.5±0.12×10-3T
Lp |
Wartoœć odczytana |
Kąt skręcenia 6 [°] |
6 |
1 |
180.90 |
3.46 |
-0.093 |
2 |
180.85 |
3.41 |
-0.043 |
3 |
180.90 |
3.46 |
-0.093 |
4 |
174.15 |
3.29 |
0.077 |
5 |
174.25 |
3.19 |
0.177 |
6 |
174.05 |
3.39 |
-0.023 |
Wartoœci œrednie |
|
3.367 |
0.044 |
Wynik |
|
6=3.4±0.1° |
Uwaga:Pomiary 1, 2 i 3 wykonano dla prądu praeciwnego niż w pomiarach 4, 5 i 6. Dlatego w tabeli podano moduł wartoœci kąta skręcenia.
Uwaga:Za błąd pomiaru przyjęto podwojoną niedokładnoœć przyżądu (0.1°)
3.8. Pomiar 7.
I=3.500±0.04A
B=27.5±0.31×10-3T
Lp |
Wartoœć odczytana |
Kąt skręcenia 7 [°] |
7 |
1 |
181.35 |
3.91 |
0.023 |
2 |
181.50 |
4.06 |
-0.127 |
3 |
181.40 |
3.96 |
-0.027 |
4 |
173.55 |
3.89 |
0.073 |
5 |
173.70 |
3.74 |
0.193 |
6 |
173.40 |
4.04 |
-0.107 |
Wartoœci œrednie |
|
3.933 |
0.049 |
Wynik |
|
7=3.9±0.1° |
Uwaga:Pomiary 1, 2 i 3 wykonano dla prądu praeciwnego niż w pomiarach 4, 5 i 6. Dlatego w tabeli podano moduł wartoœci kąta skręcenia.
Uwaga:Za błąd pomiaru przyjęto podwojoną niedokładnoœć przyżądu (0.1°)
4. Tabela wyników.
I[A] |
I |
B[T] |
B |
[°] |
|
0.5 |
0.004 |
3.92×10-3 |
0.032×10-3 |
0.6 |
0.1 |
1 |
0.008 |
7.86×10-3 |
0.063×10-3 |
1.1 |
0.1 |
1.5 |
0.008 |
11.77×10-3 |
0.063×10-3 |
0.7 |
0.1 |
2 |
0.015 |
15.7×10-3 |
0.12×10-3 |
2.1 |
0.16 |
2.5 |
0.015 |
19.6×10-3 |
0.12×10-3 |
2.8 |
0.1 |
3 |
0.015 |
23.5×10-3 |
0.12×10-3 |
3.4 |
0.1 |
3.5 |
0.04 |
27.5×10-3 |
0.31×10-3 |
3.9 |
0.1 |
5. Wykres zależnoœci kąta skręcenia od prądu I.
6. Oliczenia.
6.1. Obliczenia stałej Verdeta.
Stałą Verdeta liczono metodą najmniejszych kwadratów:
6.2. Obliczenia błędu stałej Verdeta.
6.3. Wynik: V=16.01279±0.000012 radT-1m-1
6.4. Obliczenia stosunku e/m:
7. Dyskusja błędów.
Z otrzymanych wyników widać, że dokładnoœć użytych przyżądów była za mała. Dlatego prawie wszystkie błędy przypadkowe mieœciły się w niedokładnoœci przyżądów. Natomiast liniowoœć wyników pomiarów zależnoœci kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji od prądu płunącego w solenoidzie była bardzo wysoka, co odzwierciedla się w małym błędzie stałej Verdeta.Błędu obliczeń stosunku e/m nie dało się wyznaczyć gdyż dyspersję dn/d obliczono tylko w przybliżeniu i nie dało się oszacować jej błędu.