Zajęcia przeprowadzone w świetlicy

w Szkole Podstawowej …. w Łodzi

w dniu 10 marca 2009

przez Katarzynę Macutkiewicz i Katarzynę Gostyńską

Temat: SKARBY PRZYJAŹNI

Cele ogólne:

• Uświadomienie potrzeby przyjaźni

• Kształtowanie umiejętności odnajdywania i nazywania cech prawdziwej przyjaźni (przyjaciela)

Cele operacyjne:

Uczeń

• Uzasadni potrzebę posiadania przyjaciela

• Wymieni cechy przyjaciela po przeczytaniu bajki.

• Wskaże warunki trwałej przyjaźni

• Określi cechy i zachowania świadczące o przyjaźni

Metody:

Pogadanka, plątanina literowa, piramida priorytetów, promyczkowe szeregowanie „słoneczko”, zabawa, plakat z informacja zwrotną

Formy:

Indywidualna, grupowa, zbiorowa

Środki dydaktyczne:

Tekst bajki M. Molickiej „ Bajka o dwóch ołówkach”, papierowe dłonie, karty pracy dla grup, karteczki z wyrażeniami dotyczącymi przyjaciół, karteczki z aforyzmami, spinacze, mazaki, długopisy, klej, dwie papierowe kule.

Literatura:

M.Molicka „ Bajki terapeutyczne”

J. Griesbeck „Zabawy na wszystkie okazje”

Czas trwania zajęć: 45 minut

PRZEBIEG:

1. Wprowadzenie - zabawa integracyjna

Nauczyciel wita dzieci podając głoskę, a uczniowie wymieniają imię osoby z grupy, której imię zaczyna się tą głoską.

2. Zgadnij, kto będzie bohaterem zajęć -wspólne rozwiązanie plątaniny literowej.

3. `O przyjaźni”

- przeczytanie przez nauczyciela opowiadania M. Molickiej „Bajka o dwóch ołówkach”

- omówienie przeczytanego tekstu:

• Jak wyglądały ołówki leżące w piórniku?

• Jak nazwiemy to co łączyło ołówek szary i kolorowy?

• Jak inne kredki postrzegały przyjaźń dwóch ołówków

• Co zrobił ołówek szary, gdy przyjaciela spotkało nieszczęście?

• Czy warto mieć przyjaciela i dlaczego?

4. „Mieszanie kleju” - zabawa w kręgu

Dzieci improwizują, że mieszają klej w dużym wiadrze, następnie smarują nim dłonie i sklejają z dłońmi kolegów tworząc krąg. Nie puszczając sklejonych dłoni siadają, kucają, klękają i kładą się na podłodze.

5. Cechy przyjaciela

- Podział uczniów na dwie drużyny wg kolorów .

Jedna drużyna otrzymuje kartkę szarą z narysowanym jednym ołówkiem.

Druga drużyna otrzymuje kolorową kartkę z kilkoma narysowanymi ołówkami.

• praca w dwóch grupach - dyskusja i zapis na kartkach, jakie cechy charakteru posiadał ołówek szary, a jakie miały kolorowe kredki mieszkające w piórniku.

• na forum ogólnym - prezentacja wyników pracy w grupach, jako podsumowanie- podkreślenie przez nauczyciela wyższości takich cech jak: uczynność, uprzejmość, chęć niesienia pomocy, poświęcenie, bezinteresowność.

6. „Halo, pomocy!” - zabawa

• Wprowadzenie do zabawy - nauczyciel mówi: Nie ma piękniejszego doświadczenia niż to, gdy w ciężkich czasach mamy kogoś, kto nam pomoże. Pewność ta sprawia, że warto żyć. W tej zabawie możemy to wypróbować.

• Następnie objaśnia przebieg zabawy

Uczniowie swobodnie spacerują po klasie. Kierujący dyskretnie dotyka palcem pleców pewnej osoby. Osoba musi po kilku sekundach zawołać „HALO, POMOCY!” i upaść na podłogę. Czujna grupa przybywa na pomoc, by pochwycić wzywającego zanim upadnie.

Omówienie: - spostrzeżenia i odczucia dzieci po tym ćwiczeniu.

7. Cechy i zachowania świadczące o prawdziwej przyjaźni.

- podział na dwie grupy - dzieci młodsze i starsze wg klas.

- Praca w dwóch grupach:

• grupa młodszych dzieci dostaje pudełko „ze skarbami”. Z wielu różnych przygotowanych przez nauczyciela karteczek z cechami i zachowaniami dotyczącymi przyjaźni dzieci wybierają 6 najważniejszych ich zdaniem. Naklejają na promienie słońca.

• grupa starszych dzieci - uczniowie sami wymyślają i spisują cechy i zachowania świadczące o prawdziwej przyjaźni. Wybierają 6 najważniejszych, układają piramidę priorytetów. Nauczyciel wyjaśnia, jak należy ułożyć taką piramidę.

- na forum ogólnym - prezentacja wyników pracy w grupach oraz omówienie jakie cechy i zachowania wybrały grupy.

8. „ Nie szata zdobi człowieka” - zabawa

- Nauczyciel przygotowuje dwie kulki:

• jedna - bardzo ładna, z której łatwo będzie można zdjąć kolejne warstwy

• druga - brzydka, mocno posklejana

• najgłębszą warstwą każdej z nich powinna być błyszcząca kulka.

• Podział dzieci na dwie grupy (wg kolorów)

Każda grupa ma wybrać jedną kulkę. Gdy wybór padnie na ładną z obu grup - przeprowadzamy losowanie. Zadaniem dzieci jest rozpakowanie tych kulek.

• podsumowanie - Gdy na koniec okaże się, że obie mają takie same błyszczące kulki należy podsumować zabawę porównując kulki do człowieka. To, co w człowieku najważniejsze jest niewidoczne na pierwszy rzut oka: charakter, talenty, stosunek do innych.

9. Zakończenie zajęć

- „Stajemy w kole”- zabawa

„Stoimy ramię przy ramieniu, możemy być wielcy w oka mgnieniu, możemy też być całkiem mali, ale nigdy nie będziemy sami”.

- Podziękowanie za aktywny udział dzieciom

- Ewaluacja - dzieci naklejają dłonie otrzymane na początku zajęć na drzewie z dwoma konarami. Jeden konar oznacza, że zajęcia były ciekawe, podobały się. Drugi konar - przeciwnie.

- Aforyzmy na pamiątkę jako zakładki do książki - dzieci czytają wiszące w sali aforyzmy i każdy uczeń może zabrać jeden na pamiątkę.

---