Ważne postacie ZSRR
Ławrientij Beria (1899 - 1953) - Funkcjonariusz radzieckiego aparatu policyjnego. W 1938 r. objął stanowisko komisarza spraw wewnętrznych w NKWD. Kierowany przez niego resort organizował masowe eksterminacje ludności z terenów zajętych przez Związek Radziecki na mocy układu Ribbentrop-Mołotow. Organizował także przesiedlenia (m.in. Tatarów, Czeczeńców i Polaków), w czasie których zmarły tysiące osób. Dnia 30 lipca 1941 r. wszedł w skład Państwowego Komitetu Obrony, a w 1945 r. został mianowany marszałkiem ZSRR. Po śmierci Stalina w 1953 r. starał się przejąć władzę, występował jako zwolennik reform. Z czasem zawiązał się przeciwko niemu spisek, w skład którego wchodzili Nikita Chruszczow i Gieorgij Malenkow. 26 czerwca 1953 r. został aresztowany podczas posiedzenia prezydium KC, prawdopodobnie został oskarżony i skazany na śmierć jako wróg narodu.
Gieorgij Malenkow (1902 - 1988) - Polityk radziecki, członek partii komunistycznej od 1920 r. W 1934 r. został kierownikiem wydziału Kadr KC WKP(b). W latach 1937-38 brał udział w "wielkiej czystce" w partii i armii. Od 1939 r. był członkiem i sekretarzem KC. W czasie II wojny światowej nadzorował produkcję lotniczą. Po wojnie został zwolniony ze stanowiska i wysłany do Kazachstanu na polityczne wygnanie. Po powrocie związał się z Berią, zmierzając do obalenia współpracowników jego przeciwnika politycznego - Żdanowa. Zainicjował równierz tzw. sprawę leningradzką, w której wydano sześć wyroków śmierci, a uwięziono 200 osób. Po śmierci Stalina, na krótko objął stanowisko sekretarza generalnego KPZR i premiera. W 1955 r. został zdegradowany do stanowiska ministra energetyki, a po nieudanym spisku przeciwko Chruszczowowi wydalono go z Prezydium KC i mianowano dyrektorem elektrowni. W 1961 r. zarzucono mu udział w zbrodniach stalinowskich, czego efektem było wyrzucenie z partii.