Najduk Justyna
Gmyrek Alicja
Ćw. nr.2 U: P jako wskaźnik postindustrialności gospodarki.
Jednym z współczynników badanych w geografii usług jest stopień zawansowania procesów postindustrialnych . Wyliczany jest na podstawie różnicy [%] udziału pracujących w usługach a [%] udziału pracujących w przemyśle spośród wszystkich pracujących mieszkańców np. danego kraju . Na podstawie wyliczeń można porównywać ze sobą poszczególne państwa, bądź tez pogrupowane wcześniej w klasy pomiędzy nimi (klasami).
Badane jednostki (50) reprezentują wybrane państwa na świecie o zróżnicowanym poziomie zaawansowania postindustrialnego, które możemy podzielić na 5 klas o wysokim poziomie homogeniczności.
Klasę z najwyższa wartością wskaźnika(powyżej 4) otwiera Izrael z najwyższym wskaźnikiem wynoszącym U: P 5,12. Kolejne są państwa tj. Brazylia, Luksemburg, Holandia, Wielka Brytania i Kanada. Wysokość tego wskaźnika jest związana z stopniem rozwoju tych państw. Są to kraje wysoko rozwinięte w fazie poindustrialnej, i dalej zwiększają wartość tego wskaźnika poprzez rozwój działalności sektora III-ego.
Kolejną wydzieloną klasę tworzą kraje których wskaźnik U: P mieści się w przedziale wartości od 3 do 4. Są to państwa których usługi stanowią przewagę nad innymi sektorami zatrudnienia ludności. podstawa zaklasyfikowania się większości państw do tej klasy jest znaczne zatrudnienie ludności w turystyce. Klasę tę stanowią wybrane państwa europejskie tj. Finlandia oraz Meksyk i Korea Południowa.
Trzecia klasę tworzy 9 państw. Wartość wskaźnika dla tych państw mieści się w granicach od 2,5 do 2,99. przykładem może być Grecja gdzie wskaźnik U : P wynosi 2.91 . Udział pracujących w usługach wynosi 65,2[%] i jest wartością ponad 3 razy większą od udziału pracujących w przemyśle wynoszącą 22,4 [%].
Irlandia, Austria, Japonia, Łotwa, Niemcy, Włochy, Indonezja, Rumunia i Chorwacja to państwa w których miernik postindustrialności rozkłada się w przedziale od 2,03 do 2,49. Są to kraje głównie europejskie, Japonia i Indonezja. Państwa te znajdują się w początkowej fazie postindustrialnej. Przykładem tej klasy mogą być Niemcy z silnym zaangażowaniem usług w tworzenie PKB, dochody z przemysłu stanowią ok. 1/3 wysokości PKB. Jest to związane z nierównomiernym rozwojem obszarów całego państwa. Gwałtownym rozwojem miast i zmianami w przemyśle skupionym w zachodniej części Niemiec ( dawne RFN), przy słabiej rozwiniętych landach wschodnich ( byłe NRD) w którym duża liczba ludności zatrudniona jest w rolnictwie i przemyśle.
Ostatnia z klas uwzględniona w analizie to wybrane państwa świata z wskaźnikiem postindustrialności mniejszym bądź równym 2. SA to państwa które dopiero w ostatnim dziesięcioleciu przeszły zmiany strukturalne w gospodarce i poziomach zatrudnienia w poszczególnych sektorach. Procesy te nadal w nich (państwach) zachodzą. SA to państwa w których poprzednim ustrojem politycznym był socjalizm i dominowała gospodarka centralnie sterowana, oraz nastawione były one na przemysł ciężki jako miejsce zatrudnieni przeważającej części ludności. jednym z takich państw jest Polska.
Wskaźnik U : P dla polski wynosi 1,82. jest on dość prawie 3 razy niższy od wysokości najwyższego wskaźnika U: P państwa w tym zestawieniu - Izraela liczącego 5,12.
53,4% pracującej ludności w Polsce zatrudnione jest w usługach , zaś 29.2% w przemyśle. Polska znajduje się obecnie w na początku procesów zachodzących w końcowym etapie fazy industrialnej- etapie dopełnienia, ciągle zmieniając polską gospodarkę , przekwalifikowując działalność zakładów i inwestując w sektor usług.