LABORATORIUM FIZYCZNE |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
GRUPA LAB. IX |
|
|
|
Kolejny nr 膰wiczenia : |
|
|
|
|
|
|
|
|
Nazwisko i imi臋 :
|
|
|
|
|
Wydzia艂
|
|
|
Symbol 膰wiczenia :
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Frydrychowicz Jacek |
|
|
|
|
ETI |
|
|
Temat :
Wyznaczanie pr臋dko艣ci fal d藕wi臋kowych metod膮 interferencji |
Data odr. 膰wiczenia:
|
Sem. I |
|
|||||||||||||
|
Data odd. sprawozdania:
|
Grupa st. II |
||||||||||||||
|
|
Ocena |
||||||||||||||
|
Podpis asystenta |
|
Wyznaczanie pr臋dko艣ci fal d藕wi臋kowych metod膮 interferencji
Wst臋p teoretyczny
Interferencja to zjawisko polegaj膮ce na nak艂adaniu si臋 dwu lub wi臋cej ci膮g贸w fal sp贸jnych (koherentnych). Fale te posiadaj膮 t臋 sam膮 cz臋stotliwo艣膰 drga艅 i wyst臋puje mi臋dzy nimi niezmienna w czasie r贸偶nica faz. Celem otrzymania fal sp贸jnych, stosuje si臋 przestrzenne rozdzielenie wi膮zki pochodz膮cej z jednego 藕r贸d艂a na wi膮zki biegn膮ce po r贸偶nych drogach. Drgania drobin o艣rodka pochodz膮ce od obu fal opisane s膮 wzorami:
gdzie:
蠅 - cz臋sto艣膰 (pulsacja) fali
k - liczba falowa
x1 - droga przebyta przez pierwsz膮 fal臋
x2 - droga przebyta przez drug膮 fal臋
y0 - amplituda drga艅 fali
Je偶eli w o艣rodku rozchodzi si臋 kilka fal, wysy艂anych przez r贸偶ne 藕r贸d艂a to wypadkowy ruch ka偶dej cz膮stki o艣rodka jest z艂o偶eniem ruch贸w jakie wykona艂aby ta cz膮stka, przy rozchodzeniu si臋 ka偶dej fali z osobna. Zasada niezale偶no艣ci ruch贸w w zastosowaniu do ruchu falowego nosi nazw臋 superpozycji fal. W wyniku superpozycji wypadkowe drgania mo偶na zapisa膰:
co oznacza, 偶e w punkcie pomiaru otrzymuje si臋 drgania o tej samej cz臋sto艣ci 蠅 i amplitudzie:
zale偶nej od r贸偶nicy dr贸g (x2-x1) interferuj膮cych fal.
Amplituda drga艅 osi膮ga warto艣膰 maksymaln膮, je艣li spe艂niony jest warunek:
co inaczej mo偶e by膰 zapisane w postaci:
przy uwzgl臋dnieniu definicyjnego zwi膮zku:
gdzie 位 jest d艂ugo艣ci膮 fali. Amplituda Y0 mo偶e osi膮ga膰 tak偶e warto艣膰 minimaln膮 (teoretyczne r贸wn膮 zeru), je艣li zachodzi relacja:
tzn. gdy r贸偶nica dr贸g
Je偶eli jedn膮 z dr贸g, np. x2 mo偶emy zmienia膰 w spos贸b kontrolowany, to na podstawie powy偶szych wzor贸w mo偶na okre艣li膰 d艂ugo艣膰 fali 位 interferuj膮cych ze sob膮 fal.
Zasada i przebieg pomiar贸w
Pomiaru pr臋dko艣ci d藕wi臋ku dokonujemy, przy u偶yciu „rury Quincke'go”. Przyrz膮d ten sk艂ada si臋 z dwu rur, przez kt贸re przebiega fala d藕wi臋kowa. Oba ramiona (rury) maj膮 wsp贸lny wlot, przy kt贸rym ustawione jest 藕r贸d艂o d藕wi臋ku (g艂o艣nik G), na kt贸ry podawany jest sygna艂 elektryczny z generatora akustycznego GA. Wytworzona przy wlocie A fala d藕wi臋kowa przebiega dwoma drogami do punktu D - rur膮 B o sta艂ej d艂ugo艣ci x1 i rur膮 C, kt贸rej d艂ugo艣膰 x2 mo偶na zmienia. Przy wylocie D znajduje si臋 mikrofon M, z kt贸rego sygna艂 po wzmocnieniu podawany jest na oscyloskop OS.
Wsp贸lny wlot powoduje, 偶e na wej艣ciu obu ramion sygna艂 jest dok艂adnie taki sam, a na wyj艣ciu cz臋stotliwo艣膰 obu sygna艂贸w jest jednakowa, ale mo偶e wyst臋powa膰 mi臋dzy nimi r贸偶nica faz, wynikaj膮ca z r贸偶nych dr贸g jakie maj膮 do przebycia fale. W ten spos贸b reguluj膮c d艂ugo艣膰 jednego z ramion otrzymujemy odpowiedni膮 r贸偶nic臋 faz.
Fakt ten wykorzystamy do badania pr臋dko艣ci rozchodzenia si臋 fal d藕wi臋kowych w powietrzu.
Mierzona na skali przyrz膮du odleg艂o艣膰
Je艣li zachodzi warunek:
to w punkcie D wyst臋puje maksimum nat臋偶enia d藕wi臋ku, natomiast je艣li r贸偶nica dr贸g wynosi:
to obserwuje si臋 wyst臋powanie minimum amplitudy drga艅 wypadkowych.
Pomiary
Tabela pomiar贸w
F[Hz] |
1000 |
1200 |
1400 |
1600 |
1800 |
2000 |
1000 |
1200 |
1400 |
1600 |
1800 |
2000 |
d1_min [mm] |
76 |
75 |
43 |
55 |
51 |
57 |
72 |
73 |
45 |
52 |
57 |
x |
d2_min [mm] |
248 |
220 |
78 |
157 |
147 |
138 |
247 |
218 |
79 |
155 |
148 |
x |
d3_min [mm] |
416 |
365 |
162 |
265 |
241 |
224 |
418 |
362 |
165 |
262 |
242 |
x |
d4_min [mm] |
x |
x |
200 |
374 |
357 |
309 |
x |
x |
202 |
368 |
359 |
x |
d5_min [mm] |
x |
x |
289 |
476 |
432 |
394 |
x |
x |
291 |
479 |
435 |
x |
d6_min [mm] |
x |
x |
325 |
x |
x |
x |
x |
x |
324 |
x |
x |
x |
d7_min [mm] |
x |
x |
407 |
x |
x |
x |
x |
x |
412 |
x |
x |
x |
d8_min [mm] |
x |
x |
446 |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
d2_max [mm] |
172 |
144 |
58 |
108 |
89 |
89 |
169 |
155 |
60 |
106 |
91 |
x |
d3_max [mm] |
345 |
298 |
130 |
212 |
181 |
171 |
355 |
288 |
122 |
209 |
178 |
x |
d4_max [mm] |
x |
457 |
184 |
312 |
280 |
259 |
x |
434 |
181 |
315 |
279 |
x |
d5_max [mm] |
x |
x |
242 |
434 |
374 |
342 |
x |
x |
238 |
426 |
377 |
x |
d6_max [mm] |
x |
x |
303 |
x |
458 |
425 |
x |
x |
327 |
x |
456 |
x |
d7_max [mm] |
x |
x |
351 |
x |
x |
x |
x |
x |
379 |
x |
x |
x |
d8_max [mm] |
x |
x |
425 |
x |
x |
x |
x |
|
423 |
x |
x |
x |
Tabela pomiar贸w zale偶no艣ci amplitudy drga艅 od r贸偶nicy dr贸g fal dla 1800Hz
l.p. |
d [mm] |
A |
l.p. |
d [mm] |
A |
1 |
57 |
4 |
10 |
147 |
3 |
2 |
67 |
8 |
11 |
157 |
7 |
3 |
77 |
11 |
12 |
167 |
11 |
4 |
87 |
15 |
13 |
177 |
12 |
5 |
97 |
12 |
14 |
187 |
12 |
6 |
107 |
9 |
15 |
197 |
9 |
7 |
117 |
8 |
16 |
207 |
8 |
8 |
127 |
6 |
17 |
217 |
7 |
9 |
137 |
5 |
18 |
227 |
5 |
Obliczenia
D艂ugo艣膰 fali 位 liczymy ze wzoru:
gdzie d1 i dn to odleg艂o艣膰 na skali przyrz膮du, przy kt贸rych wyst臋puj膮 odpowiednio pierwsze i n-te maksima lub minima.
Dla 1000 Hz
Dla 1200 Hz
Dla 1400 Hz
Dla 1600 Hz
Dla 1800 Hz
Dla 2000 Hz
Pr臋dko艣膰 rozchodzenia si臋 fale w powietrzu na podstawie pomiar贸w obliczamy ze wzoru:
Pr臋dko艣膰 rozchodzenia si臋 fali w powietrzu obliczamy ze wzoru:
gdzie V0=331m/s, T0=273掳K, a T1 jest temperatur膮 powietrza przy pomiarze r贸wn膮 22掳C czyli 295掳K
Wzgl臋dny b艂膮d maksymalny wyznaczenia pr臋dko艣ci fali g艂osowej dla okre艣lonej cz臋stotliwo艣ci f wyra偶a si臋 wzorem:
Cz臋stotliwo艣膰 fali z generatora uznaj臋 za nie obarczon膮 znacz膮cym b艂臋dem.
1000 Hz
1200 Hz
1400 Hz
1600 Hz
1800 Hz
2000 Hz
Tabela pomiar贸w, b艂臋d贸w i oblicze艅.
F[Hz] |
1000 |
1000 |
1200 |
1200 |
1400 |
1400 |
1600 |
1600 |
1800 |
1800 |
2000 |
|
Minima |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
|
d1-min [mm] |
76 |
72 |
75 |
73 |
43 |
45 |
55 |
52 |
51 |
57 |
57 |
|
螖d1-min [mm] |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
|
dn-min [mm] |
416 |
418 |
365 |
362 |
446 |
412 |
476 |
479 |
432 |
435 |
394 |
|
螖dn-min [mm] |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
卤3 |
|
位 [mm] |
340 |
346 |
290 |
289 |
115,1 |
114,3 |
210,5 |
213,5 |
190,5 |
189 |
168,5 |
|
V [m/s] |
340 |
346 |
348 |
346,8 |
161,1 |
160 |
336,8 |
341,6 |
342,9 |
340,2 |
337 |
V艣r=342,1 |
|
1,8% |
1,7% |
2,1% |
2,1% |
1,5% |
1,5% |
1,4% |
1,4% |
1,6% |
1,6% |
1,8% |
|
Maksima |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
|
d2-max [mm] |
172 |
169 |
144 |
155 |
58 |
60 |
108 |
106 |
89 |
91 |
89 |
|
螖d2-max [mm] |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
|
dn-max [mm] |
345 |
355 |
457 |
434 |
425 |
423 |
434 |
426 |
458 |
456 |
425 |
|
螖dn-max [mm] |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
卤9 |
|
位 [mm] |
346 |
372 |
313 |
279 |
122,3 |
121 |
217,3 |
213,3 |
184,5 |
187 |
168 |
|
V [m/s] |
346 |
372 |
375,6 |
334,8 |
171,2 |
169,4 |
347,7 |
341,3 |
332,1 |
336,6 |
336 |
V艣r=346,9 |
|
10,4% |
9,6% |
5,7% |
6,4% |
4,9% |
4,9% |
5,5% |
5,6% |
4,9% |
4,9% |
5,4% |
|
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
x |
X |
x |
|
位艣r [mm] |
343 |
359 |
301,5 |
284 |
124,2 |
117,7 |
213,9 |
213,4 |
187,5 |
188 |
168,3 |
|
V艣庐 [m/s] |
343 |
359 |
361,8 |
340,8 |
173,9 |
164,8 |
342,2 |
341,4 |
337,5 |
338,4 |
336,4 |
V艣r=344,4 |
Przy pomiarze fali o cz臋stotliwo艣ci 1400 Hz wyniki znacznie odbiegaj膮 od teoretycznych i b艂膮d ten powtarza si臋 przy ponownych pomiarach. Oznacza to, 偶e przy tej cz臋stotliwo艣ci wyst膮pi艂o jakie艣 zak艂贸cenie, wi臋c tego pomiaru nie uwzgl臋dniamy w obliczeniach.
Najwi臋kszy b艂膮d wzgl臋dny wynosi 10,4%.
B艂膮d bezwzgl臋dny okre艣lamy licz膮c modu艂 r贸偶nicy teoretycznej pr臋dko艣ci fali oraz obliczonej.
Dla pomiaru minimum Dla pomiaru maksimum
Najwi臋kszy b艂膮d bezwzgl臋dny przy pomiarach minimum wynosi 7,2 m/s, a przy pomiarach maksimum 31,6m/s. 艢trednia pr臋dko艣膰 fali d藕wi臋kowej przy pomiarze minimum wynosi 342,1 m/s, a dla pomiar贸w maksimum 346,9 m/s.
Wnioski
Przy pomiarze fali o cz臋stotliwo艣ci 1400 Hz wyniki znacznie odbiegaj膮 od teoretycznych i b艂膮d ten powtarza si臋 przy ponownych pomiarach. Oznacza to, 偶e przy tej cz臋stotliwo艣ci wyst膮pi艂o jakie艣 zak艂贸cenie, wi臋c tego pomiaru nie uwzgl臋dniamy w obliczeniach. B艂臋dy pomiar贸w by艂y wi臋ksze przy pomiarze maksimum interferencyjnego, co wi膮偶e si臋 z przebiegiem krzywej zale偶no艣ci amplitudy od r贸偶nicy dr贸g fal, kt贸ra przy minimum szybko zmienia warto艣膰, a przy maksimum kilka kolejnych warto艣ci jest bardzo zbli偶onych. Na niedok艂adno艣膰 pomiaru bardzo du偶y wp艂yw mia艂y tak偶e zak艂贸cenia z zewn膮trz zwi膮zane z d藕wi臋kami wychwytywanymi przez mikrofon i zmieniaj膮ce wskazania na oscyloskopie.
9