25 Metody pomiarów inwentaryzacyjnych kominów i konstrukcji wieżowych.
1.Metoda trygonometryczna (różnicowa)-polega na pomiarze kierunków do punktów kontrolnych, rozmieszczonych na rożnych poziomach badanego obiektu. Z obserwacji wykonanych na poszczególnych stanowiskach należy określić wielkości różnic kątowych odpowiadających wyznaczanym wychyleniom osi komina, przyjmując za kierunek odniesienia średnią wartość kierunków na poziom zerowy(wylicza się różnicę pomiędzy kier.średnim poziomów wyższych a kier. średnim na poziom zerowy). Kolejny etapem jest zamiana wartości kątowej wychyleń na liniowe. Określamy dokładność wychyleń poprzecznych korzystając z wzoru Gaussa na błąd średni funkcji wyliczając pochodne cząstkowe po kolejnych zmiennych. Zaleca się przed pomiarem wyznaczyć błąd pomiaru kierunku.
2.Metoda bezpośredniego rzutowania-w tej metodzie pomiary kątowe zastąpiono pomiarami liniowymi. Stosuje się tutaj płaszczyznę kolimacyjną teodolitu do przerzutowania poszczególnych kierunków z punktu badanego na stała bazę (łata niwelacyjna umieszczona poziomo i prostopadle do osi celowej).Ważne jest aby instrument był dobrze wypoziomowany w płaszczyźnie prostopadłej do celowej. Po każdorazowym wycelowaniu na badany punkt opuszczamy lunetę i odczytujemy z łaty (założony błąd odczytu 1mm). Podobnie ja wcześniej wyliczamy wartości średnie, obliczamy różnice względem poziomu zero, żeby otrzymać wychylenia zrzutowane na łatę. Z tw.Talesa skalujemy wyliczone wcześniej wychylenia, aby uzyskać wychylenia odniesione do obiektu. Dokładność określamy podobnie wykorzystując wzór Gaussa.
3.Metoda wcięć kątowych-polega na wykonaniu obserwacji kątowych z wzajemnie widocznych stanowisk obserwacyjnych w celu wyznaczenia wsp. badanych punktów osi komina na podstawie których oblicza się wychylenia punktów osi linii pionu przechodzącej przez punkt odniesienia. Obs. analogiczne jak w met.trygonometrycznej. Wyliczamy średnie wartości do osi. Dla każdego stanowiska zestawia się kąty między kierunkami na sąsiednie stanowisko i kierunkami do osi.
Zaleca się przed pomiarem wyznaczyć błąd pomiaru kierunku (kąta).
4.Metoda projekcji laserowej-odmiana metody trygonometrycznej. Osnowa pomiarowa w tej metodzie musi być założona z jednej strony badanego obiektu, aby umożliwić jednoczesną obserwację punktów na zasygnalizowanych poziomach ze wszystkich stanowisk. Na środkowym stan. Ustawia się teodolit laserowy( rola instrumentu mierzącego i wskazującego poziom obs. pozostałym 2 teodolitom). Ze wszystkich stanowisk wykonuje się obserwacje na obie tworzące komina na poziomie zasygnalizowanym przez światło lasera. Metoda stosowana, gdy nie można wyodrębnić poszczególnych poziomów obs. Opracowanie wyników takie samo jak w met.tryg.
5.Metoda fotogrametryczna-zalety: obserwacje wykonywane w krótkim czasie, wyznaczenie wychyleń wszystkich punktów obiektu, zdjęcia są wolne od błędów osobowych, powtórzenie pomiaru może być dokonane przez inną osobę. Zdjęcia muszą być wykonane jednocześnie, z co najmniej z 2 stanowisk. Istotnym czynnikiem jest dokładne spoziomowanie kamery. Opracowanie następuje na stereokomparatorze (pomiar wsp. tłowych na wybranych punktach). Oblicza się wychylenia poprzeczne w skali zdjęcia. Rzeczywiste otrzymuję się mnożąc te wartości przez skalę zdjęcia. Dalej postępuje się podobnie jak w met.tryg. lub rzutowania.